آشنایی با غذاهای سنتی استان مرکزی

پست شده به وسیله : اصفهان تور/ 4739 0

استان مرکزی به مرکزیت شهر اراک در مرکز ایران واقع شده است. به دلیل حضور کوه‌های مرتفع، نزدیکی با مناطقی همچون دریاچه‌ی نمک و کویر میقان، همسایگی با حاشیه‌ی مرکزی ایران و از همه مهم‌تر به دلیل قرار گیری در محل اتصال رشته‌ کوه‌های البرز و زاگرس، از آب و هوایی متنوع برخوردار است که تاثیری شگرف در رویش انواع گیاهان، میوه‌ها و سبزیجات مختلف بومی دارد که همین امر باعث به وجود آمدن رژیم غذایی جالبی شده است.

حال با هم در وبسایت مرکز مشاوره آزانس مسافرتی طلوع سفریاد مروری می کنیم بر این غذاهای سنتی خوشمزه که از نظر تامین مواد مغذی مورد نیاز بدن از سوی کارشناسان هم بسیار توصیه شده است.

آش ترخینه با شکمبه

حضور تنوع جالب و شگفت‌انگیزی از انواع آش در رژیم غذایی مردم استان مرکزی بسیار جالب و تحسین‌برانگیز است. آش ترخینه دوغ که در بسیاری از مناطق این استان به آش سیرابی نیز شهرت دارد، یکی از رایج‌ترین غذاهایی است که در شهرهای این خطه از کشور تهیه و مورد استفاده قرار می‌گیرد. البته این آش را در برخی دیگر از نواحی کشور از جمله مناطق غرب کشور از جمله استان لرستان و کردستان، به عنوان غذایی محلی و مخصوص فصل سرد زمستان استفاده می‌کنند. در واقع می‌توان آش ترخینه سیرابی را در مناطقی از کشور که اقوام لر و کرد زندگی می‌کنند، بیش از سایر نواحی مشاهده کرد. بانوان هنرمند و کدبانوی استان مرکزی با ترکیب موادی همچون ترخینه‌ی خشک شده، سبزی آش، اسفناج، سیرابی، نخود، لوبیا، نمک و زردچوبه به طبخ این غذای بومی و محلی می‌پردازند. جالب است بدانید که ترخینه، نوعی ماده‌ی خشک شده و مرکب از دوغ، گندم پرک شده، گوجه، برگ چغندر و برخی از سبزیجات است که خانواده‌‌ها در فصل تابستان آن را تهیه و برای مصرف در زمستان نگهداری می‌کنند.

آبگوشت دودار (دوگوله دودار)

استان مرکزی از جمله مناطقی محسوب می‌شود که به دلیل تنوع آب و هوایی و همچنین حضور اقوام مختلف ساکن در آن، از غذاها و خوراک‌هایی متنوع و در عین حال ارزشمند بهره‌مند است. می‌توان اظهار داشت که با توجه به غذاهای محلی و بومی این خطه از ایران، فرآورده‌های لبنی از پرمصرف‌ترین مواد اولیه‌ در تدارک و طبخ غذاهای این استان به شمار می‌آیند. موادی که در بسیاری از آش‌های محبوب و پرطرفدار مردم، به عنوان ماده‌ی اولیه و مهم مورد استفاده قرار می‌گیرند. کشک یکی از این خوراکی‌های پرمصرف است که تنوع جالبی از آبگوشت و خوراک‌های لذیذ و خوش‌عطر محلی را با استفاده از آن طبخ می‌کنند. آبگوشت دوگوله دودار که به آبگوشت کشت یا آبگوشت دوغ‌دار نیز معروف است، یکی دیگر از غذاهای محلی و سرشار از انرژی استان مرکزی و شهرستان‌های تابع این منطقه به شمار می‌آید که آشپزها و بانوان هنرمند این سرزمین با استفاده از موادی همچون گوشت آبگوشتی، نخود، لوبیاسفید، بادمجان سرخ شده، پیاز، کشک، سیر، نمک، روغن، زردچوبه و نعناع به طبخ آن می‌پردازند.

آش خیار

پاین غذا، خوراک بومی شهرستان اراک محسوب شده که از عطر و طعمی بسیار لذیذ و اشتهاآور برخوردار است. آشپزهای این شهرستان زیبا با ترکیب موادی مثل خیار چمبر، گوشت، نعناع، سیر، پیاز، گندم، عدس، نان خشک، کشک، نمک و فلفل، این غذای بومی و سنتی را طبخ و میل می‌کنند. قطعا حضور حبوباتی مانند عدس که از ارزش غذایی فراوانی همچون انواع ویتامین (B، A، C و PP)، هیدارت کربن چربی، آلبومین، مواد معدنی (پتاسیم، فسفر، منیزیم، کلسیم و آهن) برخوردار است، این غذا را در زمره‌ی سالم‌ترین و مغذی‌ترین خوراک‌های بومی و سنتی قرار خواهد داد.

کباب ته تالی

ته‌تالی (تتالی)، یکی دیگر از غذاهای معروف و پرطرفدار استان مرکزی و شهرستان اراک است که در سراسر این استان طبخ و مورد استفاده‌ی خانواده‌ها قرار می‌گیرد. در گذشته به ماهی‌تابه، تالی گفته می‌شد و این غذا به دلیل قرار دادن گوشت در ته ماهی‌تابه یا همان تالی، به ته‌تالی شهرت یافت. غذایی بسیار لذیذ و خوش‌عطر که پس از طبخ، با نان، سبزی‌خوردن، ماست و چاشنی‌های بومی میل می‌شود.

آش شیر

آش شیر، غذای سنتی و بومی استان مرکزی است که بانوان و مادران خوش‌سلیقه‌ی این ناحیه از کشور با ترکیب موادی همچون شیر، گندم پوست کنده، نخود، نمک، فلفل، کشمش، گردو و بادام به تهیه و تدارک آن می‌پردازند. بسیاری از پزشکان و متخصصان تغذیه، مصرف آش شیر را به دلیل حضور شیر در کنار کشمش و حبوبات، به افراد مخصوصا کودکان و نوجوانان توصیه می‌کنند. از خواص کشمش می‌توان به بهترین ماده برای جلوگیری از پوکی استخوان، مملو از ویتامین، کلسیم، پتاسیم، آهن، مانع پوسیدگی دندان، سرشار از فیبر، آنتی اکسیدان و کنترل‌کننده‌ی خون و ویژگی‌های بسیار دیگری اشاره کرد که هر یک از این موارد برای سلامت بدن لازم و ضروری است.

 

خورشت فسنجان و کشک

گردو یکی از مواد مغذی و مفیدی است که در رژیم غذایی مردم کشور ایران، معمولا در کنار پنیر و به عنوان صبحانه سرو می‌شود. ارزش غذایی این ماده‌ی پرانرژی و دوست‌داشتنی در اندازه‌ای است که شاهد تنوع جالب و بی‌نظیری از انواع غذاهای بومی و سنتی در سراسر کشور، هستیم. از ویژگی‌های مثبت گردو نگهداری آن به صورت تازه و خشک است که هر کدام برای تهیه‌ی بسیاری از خوراکی‌های لذیذ و اشتهاآور، نقش مهمی را ایفا می‌کنند. خورشت فسنجان، یکی از مشهورترین و در عین حال محبوب‌ترین غذاهای سنتی و اصیل ایرانی است که از شهرت و آوازه‌ای جهانی برخوردار است. مردم استان مرکزی، خورشتی بومی و لذیذ را با کمک گردو تهیه می‌کنند که به فسنجان با کشک تفرش مشهور است.

آش اشکنه ی اراک (او گرمه)

اشکنه یکی از غذاهای اصیل ایرانی است که در گذشته معمولا خانواده‌هایی با درآمد کم، از این خوراک بومی استفاده می‌کردند. غذایی سرشار از انرژی و بسیار ساده که در مدت زمانی کم می‌توان آن را تهیه و طبخ کرد. جالب است بدانید که تنوع جالبی از اشکنه در رژیم غذایی مناطق مختلف ایران وجود دارد که می‌توان به اشکنه‌ی سیب‌زمینی، اشکنه‌ی تخم‌مرغ، اشکنه‌ی کشک و اشکنه‌ی سبزی اشاره کرد که هر کدام با توجه به مواد اولیه و سبک طبخ، از طعم و عطری متفاوت برخوردارند. در استان مرکزی اشکنه‌ی تخم‌مرغ، یکی دیگر از غذاهای بومی و سنتی به شمار می‌آید که به دلیل خواص غذایی و مدت زمان کوتاه طبخ، در بین خانواده‌های این استان از محبوبیت و مصرف نسبتا زیادی برخوردار است.

 

شفته اراکی (کوفته اراکی)

تنوع فوق‌العاده و ستودنی از غذاهای اصیل ایرانی، در کنار طراحی‌ وسوسه‌انگیز، کمک شایانی به تشویق کودکان و نوجوانان کم‌اشتها خواهد کرد. شفته‌ی مخصوص اراک، یکی از خوراکی‌های بومی و سنتی این خطه از کشور به شمار می‌آید که به دلیل شکل و رنگ فوق‌العاده‌ی آن، بسیار جذب‌کننده و اشتهاآور است. غذایی لذیذ و خوش‌عطر و رنگ که آشپزها و مادران اراکی با ترکیب موادی همچون گوشت چرخ‌کرده، آرد نخودچی، پیاز، جعفری، نمک، فلفل، زردچوبه و رب گوجه‌فرنگی، به طبخ و تهیه‌ی آن پرداخته و پس از آماده شدن، همراه نان، ماست و سبزی خوردن سرو می‌کنند.

 

 

معرفی عشایر بختیاری

پست شده به وسیله : اصفهان تور/ 2732 0

عشایر بختیاری
تاریخ ایلات ایران، تاریخ ایران است. نگاهی به تاریخ ایران این نکته را روشن می‌کند که بدون مطالعه تاریخ اقوام، ایلات و عشایر به درستی نمی‌توان تاریخ ایران را شناخت. در وبسایت مرکز مشاوره سفر طلوع سفریاد همراه ما باشید تا به معرفی عشایر بختیاری بپردازیم.

در هر دورانی از تاریخ ایران که یکی از ایلات نیرومندتر از دیگران بوده، قدرت سیاسی را تسخیر کرده‌است. ایلات به علت آمادگی دایمی برای کوچ دارای انضباط شبه نظامی هستند و در عرض ساعاتی آماده حرکت با گله‌هایشان هستند، همین انضباط و آمادگی جنگی آنان، ایلات را تبدیل به یک اردوی نظامی می‌کرده‌است.

در جامعه ایلاتی بر مبنای مناسبات عشایری مردم اطاعت پذیری محض از رؤسایشان داشتند و از سویی داشتن نیروی مسلح ازضروریات زندگی ایلی بوده‌است و در اختیار داشتن این دو مؤلفه دو اهرم قدرت برای سران ایلات و عشایر فراهم نموده.

مطالعات تاریخ ایلات ایران نشان می‌دهد که ایلات در سیاست داخلی کشور دارای نفوذ بوده و نقش مهمی را در بوجود آوردن سلسله‌ها بازی می‌کرده‌اند و این امر در بعضی مواقع باعث می‌شده‌ که به امر پادشاهان وقت و سیاست کشور، دسته‌هائی از ایلات از محل اصلی خود کوچانیده شده و در محل جدیدی به زندگی بپردازند.

بخش بندی عشایر و ایلات ایران

عشایر ایران به اقوام اصلی کرد، لر، فارس، لک، ترک و ترکمن، عرب، بلوچ و براهویی تقسیم می‌شوند.  معمولاً ایلات و عشایر ایران را از جهت زبان به ۷ دسته تقسیم می‌کنند: ترکمنی، ترک زبان، فارسی زبان، کردی، لری، عرب زبان و بلوچ.
رده‎بندی حال حاضر عشایر با رده‎بندی تاریخی ایشان متفاوت است، چه بسیاری از ایلاتی که امروزه ترک یا کرد دانسته می‎شوند در متون تاریخی لر یا لک توصیف شده‎اند یا باالعکس. برای نمونه ترکاشوندان همدان که امروزه در اثر همسایگی با عشایر کرد، کردزبان شده‎اند در اصل لر بوده‎اند، یا ایل گوران با اینکه برپایه قوم‎شناسی و زبانشناسی ریشه کردی برایشان دانسته نمی‎شود امروزه کرد به حساب می‎آیند.

 

بختیاری ها

مردم بختیاری یا لرهای بختیاری یا ایل بختیاری  در جنوب غربی ایران، در استان‌های چهار محال و بختیاری، خوزستان، لرستان، کهگیلویه و بویراحمد و اصفهان سکونت دارند. بختیاری‌ها به گویش بختیاری که یکی از گویش‌های زبان لری است تکلم می‌کنند. ایل بختیاری از دو شاخه چهارلنگ و هفت‌لنگ تشکیل شده است، که چهارلنگ خود به ۵ باب و هفت‌لنگ به ۴ باب تقسیم می‌گردد و هر باب نیز از چندین طایفه تشکیل می‌شود. این تقسیمات که نمودار سازمانی ایل بختیاری خوانده می‌شود، به قرن شانزدهم میلادی بازمی‌گردد و بر مبنای نظام خاص طبقاتی و مالیاتی طوایف بختیاری سازمان یافته است.

سرزمین کنونی بختیاری هزاران سال است که سکونت‌گاه گروه‌های مختلف انسانی می‌باشد. شواهد گوناگون نشان می‌دهد که سرزمین باستانی قوم لر ده‌ها هزار سال پیش، مسکونی بوده‌است. منابع و امکانات طبیعی از قبیلِ آب، جنگل، مراتع، بارندگی مناسب، آبگیرهای فراوان و درّه‌های مستعد برای کشاورزی، این سرزمین را به یکی از بهترین زیستگاه‌ها و محل تجمع و سکونت گروه‌های انسانی در گذشته تبدیل نموده بود. افزون بر این امکانات، در بلندی‌های زاگرس و دامنه‌های آن، محیط مناسبی برای رویش نباتات علوفه‌ای و گونه‌های مختلف حیوانات فراهم کرده بود.

شواهد باستان‌شناسی
کاوش‌های باستان شناسی نشان می‌دهد که قدمتِ سکونتِ انسان در این منطقه به چهل هزار سال می‌رسد. بازمانده‌های فرهنگیِ دورانِ پارینه سنگی، میان سنگی، نوسنگی و شهرنشینی در این ناحیه به چشم می‌خورد. سرزمین بختیاری، از جمله محدود سرزمین‌هایی است که انسان برای اولین بار به اهلی کردنِ حیوانات و نباتات پرداخته یا به دیگر سخن، زندگی ده نشینی و کشاورزی را که لازمهٔ پیدایش تمدن می‌باشد، آغاز نموده‌است.

نامشناسیِ بختیاری
خسرو خان سردار ظفر معتقد است، که بختیاری‌ها در زمان صفویه (۱۳۷۲–۱۵۰۱ میلادی) به این نام شهرت جسته‌اند.
برای نخستین بار، حمدلله مستوفی در شمارش تبارهای لر بزرگ از بختیاری‌ها نام برده‌است. تباری که پس از نیرومند شدن آوازه بیشتری یافت و سرانجام به بیشتر سرزمین‌هایی که امروزه محل سکونت لر بزرگ است، چیره شد. حمدلله مستوفی بختیاری‌ها را از تبارهای بزرگ ایران می‌داند، که به لر بزرگ نیز شناخته شده‌اند.
تقسیم‌بندی مردم لر به لربزرگ و کوچک، به زمان حکومت هزاراسپیان در منطقه لرستان بازمی‌گردد. نام لر کوچک نیز به مردمان استان لرستان و ایلام امروزی داده شده بود.
احتمال می‌رود واژه بختیاری دگرگون شده واژه باختری باشد و بختیاری، به معنی باختری‌ها باشد. برخی نیز بر این باورند که ریشه تباری لرها، از سکاها می‌باشد.

رومن گیرشمن باستان‌شناس سرشناس فرانسوی می‌نویسد:
من جای جای این سرزمین (بختیاری) پا نگذاشته‌ام، مگر اینکه عیلامی را یافته‌ام.

این نشان از این دارد، که پیش از چیرگی مردمان هند و اروپایی تبار سرزمینی که، هم‌اکنون مردم بختیاری در آن سکونت دارند، جزئی از کشور عیلام بوده‌است.

حسین پژمان بختیاری، شاعر معاصر می‌نویسد:
کلمه بختیاری، به تنهایی، خوشبخت معنی می‌دهد و شاید هم بعضی از رؤسای طوایف به این نام شهرت داشته‌اند، که احتمالاً بعدها تمام افراد ایل به این نام شناخته شده‌اند.

در آغاز پادشاهی فتحعلی‌شاه قاجار، بختیاری بخشی از خاک استان فارس بود و رود کارون جداکنندهٔ فارس و عراق عجم به‌شمار می‌آمد. از سال ۱۲۵۲ قمری بختیاری، گاهی بخشی از اصفهان و گاهی بخشی از خوزستان بود. نخستین کسی که برآن شد تا تاریخ بختیاری‌ها را به نگارش درآورد، سردار اسعد بختیاری بود که در نگاشته‌های او به نام تاریخ بختیاری به دانسته‌های ارزشمندی دربارهٔ بختیاری‌ها بر می‌خوریم.

مردم شناسی
بختیاری‌ها یکی از اقوام ایرانی ساکن غرب و جنوب غرب ایران به‌شمار می‌آیند. بختیاری‌ها به گویش بختیاری که یکی از گویش‌های زبان لری است تکلم می‌کنند. دانشنامه ایرانیکا و دانشنامه جهان اسلام سکونتگاه این ایل را از فریدن در غرب استان اصفهان تا شمال خوزستان معرفی می‌کنند.

سکونتگاه
بختیاری‌ها، در استان‌های چهارمحال و بختیاری و شمال، شمال‌غربی و شمال‌شرقی خوزستان، غرب و جنوب‌غربی اصفهان، شرق لرستان و شمال کهگیلویه و بویراحمد ساکن هستند. سکونتگاه بختیاری‌ها پیش از صفویان لرستان خوانده می‌شد، اما پس از آن سکونتگاه این ایل به نام منطقه بختیاری نامگذاری شد.

چهارمحال و بختیاری، شامل: چهار محلِ لار، کیار، میزدج، گندمان بعلاوهٔ سرزمین‌های بختیاری می‌باشد و از این رو به آن چهار محال و بختیاری گفته‌اند.

سرزمین‌های بختیاری از طرفی شهر سمیرم در استان اصفهان تا شهر دورود در استان لرستان و از طرفی دیگر از شهرستان رامهرمز در استان خوزستان تا شهر داران در استان اصفهان را در بر می‌گیرد.
این سرزمین‌ها به دو بخش ییلاقی و قشلاقی تقسیم می‌شود.

محل سکونت ییلاق و قشلاق ایل چهارلنگ به دو بخش تقسیم می‌گردد:

بخش ییلاقی: یکی در محدوده شهرستان فریدن تا شهرستان دورود و دیگری از شهرستان سمیرم تا لردگان می‌باشد.
بخش قشلاقی: یکی در محدوده شهرستان دزفول و دیگری در محدوده شهرستان ایذه و شهرستان رامهرمز می‌باشد.

محلِ سکونتِ ایل هفت لنگ نیز به دو بخش تقسیم می‌گردد:

بخش ییلاقی: در محدوده شورآب، تنگه گزی و دامنه‌های زردکوه تا اردل به مرکزیت شهرستانهای کوهرنگ و چلگرد می‌باشد.
بخش قشلاقی: در محدوده شهرستان اندیکا و شهرستان مسجد سلیمان می‌باشد.

سازمان اجتماعی
یکی از ویژگی‌های سازمان اجتماعی ایل بختیاری، وجود واحدهای متعددِ اجتماعی و در هم تنیده در داخل ایل است که درجه بسیار بالایی از گروه بندی عمودی، در سطوح مختلف درآن جلوه‌گر است. ساختارِ اجتماعی از یک سیاه چادر آغاز گشته و تا ایل ادامه می‌یابد.

سیاه چادر
هر چادر مأوای یک خانوادهٔ بختیاری است که به آن مال نیز می‌گویند.

اولاد
هر اولاد مشتمل بر سه تا دوازده سیاه چادر یا بیشتر است که خانوادهٔ گسترده‌ای است و اردو نیز خوانده می‌شود.

تَش
مجموع چند اولاد، تش نامیده می‌شود. سرپرستیِ هر تش را فرد کاردان و فعالی از همان تَش به‌عهده دارد که به ریش‌سفید مشهور است.

تیره
درطوایفِ مختلف بختیاری هر تیره به چند تش تقسیم می‌گردد. در کوچ‌ها، اردوهایی که با هم خویشاوندند به صورتِ واحدهای کوچنده (تیره) -که جمعیت هر کدام به چند صد نفر بالغ می‌شود- گرد هم می‌آیند، بنابراین مجموع چند تش، که همگی با هم خویشاوند هستند را یک تیره می‌نامند.

طایفه
از ترکیبِ تیره‌ها، طایفه به وجود می‌آید که جمعیتِ بزرگترینِ آنها (مانند: بابادی، شهنی، اورک، گندلی، منجزی) به ۳۰۰ تا ۴۰۰ هزار نفر می‌رسد.

باب
باب یا بلوک، نتیجهٔ ترکیبِ چند طایفه است. (مانند: بختیاروند، کیان ارثی، دورکی، محمود صالح) ولی هیچ نسبت خویشاوندیی بین طوایف یک باب وجود ندارد و به مجموع چند طایفه که از نظر جغرافیایی نزدیک به هم زندگی کرده‌اند، باب گفته می‌شود.

شاخه
چند باب با هم یک شاخه می‌سازند. ایلِ بختیاری در کل دو شاخهٔ اصلی دارد که چهارلنگ بختیاری و هفت‌لنگ بختیاری هستند.

چهارلنگ و هفت لنگ
هفت لنگ و چهارلنگ دو شاخه مهم مردم بختیاری‌اند. هر چند که این دو شاخهٔ ایل بختیاری از نظر فرهنگی، تفاوت چندانی با هم ندارند، اما پراکندگی محل سکونت، باعث ایجاد تفاوتِ نه چندان زیادی، در گویش و لهجه آن‌ها شده است، که در مجموع هر دو شاخه، به گویش بختیاری سخن می‌گویند. چهارلنگ بختیاری از پنج باب تشکیل شده است و شاخه هفت لنگ شامل چهار باب می‌باشد.

ایل
هر یک از این باب‌ها یا بلوک‌ها به یکی از دو شاخه ایل بختیاری، یعنی هفت‌لنگ و چهارلنگ تعلق دارند.

این قبیل واحدهای اجتماعی، محیط‌هایی هستند که همبستگی واقعی -نه تنها در حالات نزاع با گروه‌های دیگر- بلکه در امور روزمره کار تولیدی نیز، در داخل آنها برقرار است. گله داری، کاشت و برداشت محصول را اعضای هم‌نیای هر اردو و یا طی کوچ، اعضای هم‌نیای تیره مشترکاً انجام می‌دهند. در این سطح، خانواده‌های به‌هم پیوسته دقیقاً در حکم گروه‌های صنفی‌اند.

سازمان سیاسی
ساختار قدرت سیاسی از ویژگی‌های دیگر سازمان ایلی بختیاری‌هاست. این ساختار، نمودار چنان درجه‌ای از تمرکز سلسله مراتب است، که معمولاً در نظام‌های مبتنی بر خویشاوندی، بعید انگاشته می‌شود. تا دهه ۱۳۳۰-۱۳۴۰ ش قدرت در دست ایلخانی (بالاترین مقام ایل) و ایل بیگی (دستیار او) متمرکز بود و سپس، در سطوح مختلف هرم ایلی، در میان کلانتران طایفه‌ها و کدخدایان تیره‌ها و ریش سفیدانِ اولاد یا تش‌ها تقسیم می‌شد. این مقامات حافظ نظم و مجری عدالت بودند و میان افراد ایل و خارج از ایل در مقام واسطه عمل می‌کردند؛ ولی از نظر تأثیری که بر زندگی روزمره بختیاری‌ها داشتند، مهمترین وظیفه آنها هماهنگ کردن کوچ و حل و فصل دعاوی مربوط به استفاده بیش از حد از چراگاه‌ها و آبشخورها بود. این مسئولیت، که در اصل خدمتی به افراد ایل به شمار می‌رفت، به منشأ امتیاز اقتصادی و اجتماعی (مانند دسترسی به بهترین چراگاه‌ها، امکان جذب اتباع و جز آنها) تبدیل شد. در نتیجه طبقه‌ای از خوانین ظهور کرد که با صحرانشینان ساده («لرها» که با نام ایل‌های لرستان نباید خلط شود) فرق فاحش داشت. رهبری بالای ایل نیز از وظیفة اصلی خود که ایجاد هماهنگی بود پا فراتر گذاشت و با بستن مالیات و سربازگیری و گردآوری دارودسته سیاسی (بسته) هوادار منافع و مصالح خان‌ها، رفته رفته نقشی خودکامه یافت.

عواملی خارج از ایل نیز به تحول رهبری سیاسی بختیاری‌ها در این جهت کمک کرد. یکی از مهمترین آن عوامل اعطای اراضی خالصه به هر یک از خان‌ها به پاداش خدمات نظامی یا جز آن بود و این رسم از قرن‌ها پیش رواج داشت. این اراضی، برخلاف زمین‌های واقع در محدوده ایلی، ملک شخصی خان بود.

دخالت مستقیم حکومت‌های ایران در عزل و نصب رؤسای ایل، عامل دوم قدرت یافتن بی حد و حصر دستگاه خانی بختیاری‌ها بود. این امر در قرن دوازدهم شروع شد و در عصر قاجاریه به صورت شیوه‌ای مرسوم درآمد. شاهان قاجار در پی آن بودند که از طریق نظام حکومت غیرمستقیمِ عمدتاً مبتنی بر قدرت خان‌ها، ایل‌ها و نواحی مجاور آنها را مهار کنند.
عامل سوم که به تحکیم قدرت خان‌های بختیاری افزود، حضور شرکت‌های انگلیسی در استان خوزستان از اواخر قرن سیزدهم بود.
خان‌های بختیاری، در سایه این مشروعیت مضاعف از جانب مقامات خارجی و نیز مزایا و دستاوردهای آن، توانستند هم سلطهٔ خود را بر ایل تحکیم بخشند و هم جای پایی در دستگاه حکومت مرکزی پیدا کنند. اینان، در صورت بروز مشکل با شاه، نیروهای سهمگینی در اختیار داشتند که می‌توانستند به میدان روانه کنند، کما اینکه در زمان انقلاب مشروطه چنین کردند، حال آنکه چنین نیرویی به سرمایه هنگفت حاصل از فروش نفت تجهیز شده بود. اقدامات نظامی بر نفوذ و اعتبار خان‌ها در میان افراد ایل افزود. بختیاری‌ها، در نخستین سال‌های قرن چهاردهم، بواقع، دولتی موازی در دولت شمرده می‌شدند.

گویش
گویش بختیاری یا گویش لری بختیاری، گویش مردم بختیاری است. گویش بختیاری از جمله گویش‌های جنوب غربی ایران و یکی از شاخه‌های گویش لری به شمار می‌رود. این گویش تفاوت‌های اندکی با سایر شاخه‌های گویش لری از جمله لری خرم‌آبادی و لری بویراحمدی دارد.

گویش بختیاری به طور کلی به چهار دسته تقسیم می‌شود:

گویشِ بخشِ خاوری که تحت تأثیر لریِ کهگیلویه‌ای است.
گویشِ منطقهٔ جنوبی که تحت تأثیر گویشِ طایفهٔ بهمئی بوده‌است.
گویش منطقه چهارلنگ
گویشِ بخشِ میانی.

کوچ ایل بختیاری

یکی از دیدنی‌های جالب توجه استان چهارمحال و بختیاری کوچ ایل بختیاری است.اگر چه در دهه‌های آغازین قرن حاضر گروه‌های کثیر ایل بختیاری نیز همانند سایر ایلات و عشایر ایران تخته قاپو (یکجانشین) شدند، اما هنوز هم بخشی از ایل، کوچ رو و متحرک است.کوچ روهای بختیاری، زمستان را دشت‌های شرق خوزستان و تابستان را در بخشهای غربی منطقه چهارمحال و بختیاری به سر می‌برند .
آنها هر ساله از اواخر اردیبهشت‌ماه از پنج مسیر مختلف همراه با مبارزه‌ای خستگی ناپذیر با سختی‌های طبیعت، ضمن عبور از رودخانه‌ها، دره‌ها و پشت سر گذاشتن بلندی‌های زرد کوه در مناطق معینی از دامنه‌های زاگرس پراکنده می‌شوند و قریب سه ماه در این منطقه می‌مانند و با چرای دام‌ها در مراتع سرسبز به رمه‌داری مشغول می‌شوند.نحوه معیشت و زیست، الگوی سکونت و باورها، سنت‌ها و آداب و رسوم از جمله جاذبه‌های دیدنی این شیوه زندگی است.

کوچ‌روهای بختیاری زمستان را در دشت‌های شرق خوزستان و تابستان را در بخش‌های غربی چهارمحال و بختیاری به سر می‌برند. به مسیرهای کوچ در اصطلاح ایل راه می‌گویند.

 

موسیقی
موسیقی مردم بختیاری را می‌توان شاخه‌ای از موسیقی لری دانست. این موسیقی به وسیله سازهایی مانند سرنا، کُرنا و کوس و سازهای بادی کوچکتر از سرنا و کرنا نواخته می‌شود. تشمالها سرپرستیِ موسیقی در ایل را بر عهده دارند و اکنون نیز در مجالس عروسی و مراسم سوگواری بختیاری‌ها وظیفه اجرای موسیقی‌های محلی مردم بختیاری را بر عهده دارند.

آداب و رسوم

عزاداری: در بختیاری‌ها هرگاه کسی از دنیا می‌رود مثل اینکه همهٔ طایفه عضوی از خانواده را از دست داده و ماتم زده می‌شوند. مراسم عزاداری در بین بختیاری‌ها به شکل خاصی برگزار می‌شود که نحوهٔ انجام آن در نقاط مختلف تفاوتهایی نیز با هم دارند.
گاگریو
در هنگام عزا، گونه‌ای سرودهٔ عزا بوسیلهٔ زنان خوانده می‌شود که به آن گاگریو می‌گویند. در آغازِ خواندنِ گاگریو، رسم بر اینست که یکی از زنانِ سرشناس و بی بی‌های ایل شروع به خواندنِ بیتی از گاگریوه می‌کند و همهٔ زنان نیز با وی همنوا می‌شوند و آن بیت به بیتِ ترجیعی تبدیل می‌شود و زنان پس از خواندنِ هر چند بیتی آن بیت را دوباره تکرار می‌کنند. معمولاً پس از خواندنِ چهل بیت یا کمتر، زنِ دیگری خواندنِ اشعار و تکرارِ آنها را بعهده می‌گیرد و زنانِ دیگر نیز با وی همنوا شده و این کار در مجالسِ ترحیم ممکنست ساعتها به درازا بینجامد.

کوشک
کوشک‌ها، حفره‌ها و یا اتاق‌هایی کنده شده در صخره‌ها و یا اتاق‌هایی ساخته شده بر روی سطح زمین هستند، که بعنوانِ گونه‌ای مقبرهٔ خانوادگی در ایل بختیاری موردِ استفاده قرار می‌گرفتند. در این روش، وقتی یک نفر از اعضای پر نفوذِ خانواده فوت می‌کرد، درِ کوشک را باز کرده و بقایای فردِ درگذشتهٔ پیشین را با احترام به کناری نهاده و جسد تازه را در آن قرار می‌داده و در آنرا دوباره می‌بستند. امروزه این روش منسوخ شده و دیگر از آن برای خاکسپاری درگذشتگان استفاده نمی‌شود. از این نمونه کوشک در دو سوی زردکوه -یعنی بازفت و بیرگان- وجود دارد.

هنر تیراندازی
مردان دلاور و سخت کوش ایل بختیاری از دیر باز در نزد ساکنان فلات ایران به سوارکاری و تیراندازی شهره بودند. چنان‌که رسته برجسته تیر اندازان ارتش ایران در دوره‌های صفوی، افشاریه، زندیه و قاجار از نخبگان تیراندازان ایل بختیاری تشکیل می‌شد.
امروزه نیز هر خانوار از عشایر بختیاری حداقل یک قبضه اسلحه (مجاز) در اختیار دارد، تا علاوه بر شکار و حفظ کیان ایل، بتواند در مواقع لزوم به استفاده از مهارت خود به دفاع از مرزهای میهن مبادرت نماید. بزرگان ایل اولین فنی را که به فرزندان خود می‌آموزند، تیراندازی و سوارکاری است. تیراندازان بختیاری گاه چنان در این فن مهارت پیدا می‌کنند، که می‌توانند سواره و به تاخت، شیء متحرک را هدف قرار دهند. از جمله دلاور مردی‌های تیراندازان و سوارکاران بختیاری می‌توان نقش ایشان در فتح هرات (زمان نادرشاه)، جنبش مشروطه ایران، فتح تهران و همچنین در طول جنگ ایران و عراق اشاره کرد.

پوشش زنان

سرپوش
لچک
لَچَک، کلاهی است که زیر می نا استفاده و با انواع سکه‌های قدیمی، مروارید، سنگ و پولک تزیین می‌شود و انواع گوناگون دارد. سیخکی، ریالی، صدف، که رایج‌ترین آن ریالی می‌باشد که از سکه‌های قدیمی استفاده می‌شود.

مِی‌نا
روسری از جنس حریر و ابعاد بسیار زیاد به شکل مستطیل است که به‌صورت بسیار ویژه‌ای به سر می‌کنند. مِینا را با سنجاق محکم توسط بندی از یک‌سوی لچک به‌سوی دیگر آن از پشت سرشان می‌آویزند که به آن سیزن گفته می‌شود و بعد موهای جلوی سر را تاب می‌دهند و از زیر لچک بیرون می‌آورند و در پشت مینا پنهان می‌کنند وآن موها را ترنه می‌نامند و با مهره‌هایی با رنگ‌های گوناگون آن را تزئین می‌کنند که جلوه‌ای خاص به زیبایی مینا می‌دهد.

تن‌پوشِ
پیراهنی به نام جومه یا جوه است. این پیراهن معمولاً دو چاک در اطرافِ کمر دارد و تا پایینِ کمر می‌رسد و زیر آن دامن بسیار پرچینی به نام شولارقری می‌پوشند که برای تهیه آن گاه از ۸ تا ۱۰ متر پارچه استفاده می‌شود.

جلیقه
روی پیراهن پوشیده می‌شود که از جنسِ مخمل است. همچنین زنان بازوبندی (بازی‌بند) نیز بدست می‌کنند که با مهره‌های رنگی و سنگ تزیین می‌شود. البته استفاده از آن خیلی رایج نیست و بیشتر در مراسم عروسی پوشیده می‌شود.

پوشش پایین تنه
از شلواری معمولی و گیوه استفاده می‌شود. رنگ لباس زنان بختیاری، الهام گرفته از طبیعت است. زنان و دختران جوان در رخت‌های خود از رنگ‌های روشن استفاده می‌کنند و رنگ لباس خانم‌های مسن به دلیل احترام به سن و سال آن‌ها تیره‌است.

پوشش مردان

جامهٔ مردان بختیاری از اصیل‌ترین نوع پوشش‌هایی است، که پیشینه آن به دورانِ ایران باستان باز می‌گردد. این جامهٔ دیرینه، از چهار بخش تشکیل شده است.

سرپوش
کلاهی نمدی است به رنگ‌های مشکی، قهوه‌ای روشن و تیره و سفید که به آن کلاه خسروی هم گفته می‌شود. در ابتدا خوانین کلاه سفید رنگ خسروی بسر می‌گذاشتند اما بعد از اینکه رضا شاه آنان را تخت قاپو (یکجا نشین) کرد، آنان را از پوشیدنِ لباس بختیاری نیز منع کرد، به همین دلیل به مرور زمان کلاه سفید جای خود را به کلاه سیاهِ مردم عادی داد. امروزه دیگر کودکان کلاه سفید خسروی بسر می‌گذارند. کلاه خسروی همان‌طور که از نامش پیداست، طرحش از کلاه خسروان، پادشاهان ساسانی است، که این خود نشان دهندهٔ قدمت تاریخی فرهنگ منطقه می‌باشد.

چوقا
در ابتدا مردان بختیاری بالاپوشی به نام قبا داشتند، که از کنار چاک داشت و همین‌طور از آستین‌های فراخی برخوردار بود اما بعد منع لباس توسط رضاشاه، بالا پوشی بنام چوقا که رعایا آنرا می‌پوشیدند متداول شد که دستباف زنان عشایر بود. چوقا از پشم بز به دو رنگ سیاه و سفید تهیه می‌شود و خاصیت ضدباران دارد. گرما را در زمستان نگه می‌دارد و در تابستان رطوبت و خنکی را حفظ می‌کند. نقش‌های چوقا، ستون‌هایی کوتاه و بلند هستند و نقوشی که در پس و پیش آن ترسیم شده، الهام گرفته شده از زیگوارات چغازنبیل است[نیازمند منبع] که در واقع نام چوقا از واژه چغازنبیل گرفته شده‌است. این ردای بلند، اولین بار مورد استفاده مادها قرار گرفت (که تصاویر آن بر گور دخمه‌های مادی موجود است) همچنین در بعضی از حجاری‌های عهد ساسانی، بر تن بزرگان دیده می‌شود.

شلوار دبیت
برای پوششِ پایین تنه از شلواری به رنگ مشکی استفاده می‌گردد که شلواری گشاد است و از پارچه‌ای موسوم به دبیت سیاه رنگ دوخته می‌شود و از یکصد سال گذشته به این سوی، به دلیل استفاده از محصولات پارچه‌ای کارخانه دبیت منچستر انگلستان به آن شلوار دبیت نیز گفته می‌شود. از مجسمه برنزی که در ایذه کشف گردیده و مجسمه مرد شمی نام دارد و در موزه ایران باستان نگهداری می‌شود، چنین به‌نظر می‌رسد، که این شلوار از البسهٔ دوران اشکانی می‌باشد.

پا افزار
بر نقوش بازمانده از پادشاهان هخامنشی گونه‌ای پا افزار (کفش) بر پای پادشاهان پارسی نمایان است، که شباهت زیادی با آنچه بختیاری‌ها گیوه می‌نامند، دارد. بطور کلی پوشش مردان بختیاری بیش از دو هزار و هفتصد سال قدمت دارد، که این بیان‌گر آنست که بختیاریان همان‌طور که زبان، نژاد و فرهنگ خود را از اختلاط و دست اندازی مصون داشته، پوشش و لباس خود را نیز محفوظ و اصیل نگاه داشته‌اند.

سرشناس‌ها

پیش از قاجار
علیمرادخان ممیوند چهارلنگ: رهبرانقلاب بختیاری در برابر نادرشاه.
ابوالفتح‌خان بختیاری: یکی از اعضای شورای سه نفره حکومتی با کریم‌خان زند.
علیمردان خان چهارلنگ: نایب السلطنه ایران پس از مرگ نادرشاه.

عصر قاجار و پهلوی
حسینقلی خان حاجی ایلخانی: مقتدرترین ایلخان بختیاری.
سردار اسعد بختیاری: از سران انقلاب مشروطه و فاتح تهران.
صمصام السلطنه: نجفقلی خان بختیاری نخست وزیر دولت مشروطه ایران.
ابراهیم خان ضرغام السلطنه: از سران انقلاب مشروطه و فاتح اصفهان.
محمد مصدق: نمایندهٔ چند دوره مجلس شورای ملی و نخست‌وزیر ایران و رهبر ملی شدن صنعت نفت ایران.
شاپور بختیار: آخرین نخست وزیر ایران در دورهٔ پهلوی.
تیمور بختیار: اولین رئیس ساواک در حکومت پهلوی.
علیمردان خان بختیاری: استبداد ستیز بختیاری در زمان رضاشاه پهلوی.
جعفر خان سردار بهادر: از فرماندهان انقلاب مشروطه، وزیر جنگ قاجاریه، وزیر پست و تلگراف در زمان رضاشاه پهلوی.
امیر مفخم بختیاری: فرمانده قشون نظامی ایران در زمان قاجاریه و از سران انقلاب مشروطه.
ثریا اسفندیاری بختیاری: ملکه سابق ایران در زمان پهلوی دوم.

 

 

معرفی عشایر اردبیل

پست شده به وسیله : اصفهان تور/ 1652 0

 

معرفی عشایر اردبیل

ایلات و عشایر همیشه نقش مهمی در جای جای تاریخ این سرزمین کهن ایفا کردند با این قسمت از وبسایت مرکز مشاوره سفر طلوع سفریاد همراه ما باشید تا به معرفی عشایر اردبیل بپردازیم. جامعه عشايري يادگاراني از تاريخ درخشان و پرافتخار اين سرزمين كهن سال با قدمتي نزديك به ۱۲۰۰۰ سال تاريخي مي باشند . اين مردمان صادق و سلحشور و كم ادعا كهن ترين ارزش هاي بومي را ميراث دارند و حافظان اصيل سرزمين ايران و سرحدات كشور هستند. براساس سرشماري ۱۳۸۷ عشاير استان از دو ايل بزرگ بنام هاي ايل شاهسون با ۹۳/۴ درصد و ايل قره داغ با ۵/۱ درصد جمعيت و دو طايفه مستقل شاطرانلو با ۳/۸ درصد و طايفه مستقل فولادلو با۱/۳ درصد جمعيت در قالب ۱۵۱۹۲خانوار و ۸۰۰۰۰ نفر جمعيت، تشكيل يافته است.

ایلات و عشایر حوزه شمال غرب
حوزه استقرار عشایر شمال غربی ایران شامل عشایر مستقر در سرزمین آذربایجان (استان های آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، اردبیل، زنجان) و بخشی از گیلان است كه به دلیل كوهستانی بودن منطقه از تنوع آب و هوایی برخوردار است. جنگل های تنك، مرغزارهای سرسبز و مراتع پهناور و سرسبز از ویژگی های این ناحیه است كه سبب رونق زندگی عشایر در این منطقه شده است.
در آذربایجان، ایلات و طوایف متعددی مانند ایل شاهسون و ارسباران زندگی می كنند. ییلاق آن ها عمدتا در كوهپایه های سبلان و قوشه داغ در پیرامون شهرهای مشگین شهر، سراب و اهر واقع است و طوایف خلخال در كوه های طالش زندگی می كنند. قشلاق شاهسون ها و طوایف ارسباران در دشت مغان و گرمسیر طوایف خلخال، حاشیه رود قزل اوزن است.
ایلات کردزبان میلان و جلالی نیز در همین حوزه در منتهی الیه شمال غربی در حاشیه مرز استان آذربایجان غربی با کشور ترکیه زندگی می كنند. مهمترين ايلات اين قطب را عشاير شاهسون، جلالي، قره داغ (ايل ارسباران) ميلان، شكاك، زرزا، پيران، پنيانشين، سادات، قره پاپاق، مامش و سعدلو تشكيل مي دهند.

عشایر شاهسون
شاهسون ها جزء ایلات و طوایف عشایری ترك تبار و ترك زبان ایران هستند از نظر پیشینه تاریخی ، نیاكان این گروه عشایری به اسم تركمنان “غز ” یا ” اغوز ” از اواخر قرن سوم هجری از مرزهای شمال شرقی ایران وارد سرزمین خراسان بزرگ شده و از سلطان محمود غزنوی اجازه استقرار در آن نواحی را یافتند . پس از مرگ سلطان محمود و طی دوران جنگ بین سپاه مسعود غزنوی و سلجوقیان ، تركان غز جانب سلجوقیان را گرفته و با شكست مسعود ، تركمن های غز به همراه سپاهیان پیروز سلجوقی وارد سرزمین ایران شده و در مناطقی از شمال شرق تا شمال غرب ایران و بخصوص در آذربایجان شرقی و دشت مغان ، نواحی وسیعی از آسیای صغیر ( تركیه امروزی ) ، قسمتهایی از شام (سوریه كنونی ) و شمال عراق پراكنده شده و عمدتاً به شیوه چادر نشینی گذران زندگی می كردند . از دوره صفویه تا قرن معاصر ، طوایفی از عشایر ترك زبان شاهسون در منطقه وسیعی از ایران پراكنده بوده اند . از میان مجموعه ایلات و طوایف ترك زبان مورد اشاره در دوره معاصر لفظ ایل شاهسون (ایل سون) فقط به آن تعداد از طوایف اطلاق می شود كه قلمرو و استقرار ییلاقی و قشلاقی آنها عمدتاً در استانهای اردبیل و آذربایجان شرقی قراردارد و تعدادی از طوایف شاهسون مستقر در منطقه قره داغ استان آذربایجانشرقی ” ایل ارسباران ” نیز اطلاق می شود .

الگو هاي كوچ و ايل راهها ( انواع، اشكال، وسيله، مسافت )
شيوه زيست عشاير  مبتني بر زيست ييلاق و  قشلاق بوده و به صورت عمودي از كمترين ارتفاع
(۴۰متر از سطح دريا ) تا ارتفاع ۴۵۰۰ متري ادامه دارد . تحولاتي كه در طي چند ساله اخير در استان اتفاق افتاد در كوچ و  سازمان ايلي تحولاتي جدي بوجود آورد. شرايط اكولوژيكي حاكم بر مناطق عشايري سبب شده است كه عشاير دو بار در سال كوچ كنند ،بدين معني كه در اوايل پاييز از مناطق ييلاقي به مناطق قشلاقي كوچ كرده و بار ديگر در اواسط ارديبهشت ماه با تحول شرايط اقليمي به ييلاق بر مي گردند . بنابراين حدود ۴ ماه از سال در ييلاق و نزديك به ۷ ماه در قشلاق استقرار مي يابند و  يك ماه نيز در رفت و برگشت و در مسير كوچ مي باشند.
عشاير استان با طي مسافتي حدود ۴/۴۳ الي ۲۸۰ كيلومترفاصله از مسير ۵ ايلراه خودشان را به ييلاق مي رسانند.
لازم به توضیح است عشایر استان اردبیل قبل از رسیدن به منطقه ییلاقی حداکثر ۱۵ روز در مناطق یازلاق می مانند و به تدریج خودشان را به ییلاقات می رسانند .

 

مسير كوچ و ايل راههاي اصلي عشايراستان
۱- مغان – انجيرلو – قباله –  برزند – شمسير – كنگرلو –  ييلاقهاي مشگين شهر و حومه با مسافت  ۵/۱۰۷ كيلومتر
۲- مغان – انجيرلو – شهر گرمي – بيل داشي –  شهر رضي –  روستاي ساميان – شهر اردبيل – ييلاقهاي باغرو و بزغوش با مسافت ۱۷۴ كيلومتر
۳- مغان- روستاي بران – روستاي آقا محمد بيگلو – روستاي زيوه – صلوات- كنگرلو –  ارباب كندي – ساميان – اردبيل در شهر اردبيل به دو مسير
یيلاقهاي بالاي سرعين با مسافت ۷/۲۷۱  كيلومتر
ييلاقهاي شهرستان سراب با مسافت۹/۲۷۹كيلومتر
۴- سجهرود – برندق- نيساز – آق سو – سوسهاوا – ييلاق قزل بلاغ با مسافت۲/۱۰۶كيلومتر
۵- جعفرآباد  – تيل-  كرين- لرد – ييلاق طالشه درق با مسافت۴/۴۳كيلومتر
با بررسي مسافت ايل راههاي عشاير طولاني ترين مسير حد فاصل شهرستان پارس آباد از استان اردبيل و شهرستان واقع در استان آذربايجان شرقي به طول ۲۸۰ كيلومتر مي باشد و كوتاه ترين مسير مربوط به شهرستان خلخال ۴/۴۳ كيلومتر گزارش شده است .

چادر عشایر
چادرها دو قسمت دارند، یک بخش چوبی که مي‌ تواند متشکل از ۲۴، ۲۸ یا ۳۲ ستون باشد و قسمت پارچه‌ ای که از نمد حاصل از پشم گوسفند تهیه می‌ شود و توسط طناب‌ های دست‌ بافت بهم متصل می‌ شود. حاصل کار بسته به تعداد ستون‌ های به کار رفته اتاقی ۶×۶ یا ۶×۸ با سقف گنبدی شکل است.

 

صنایع دستی و فرآورده های لبنی
صنایع دستی عشایر نیز بیشتر از پشم ساخته می‌شود. از جمله مهمترین صنایع دستی جامعه عشایری می توان به محصولات دست بافی چون قالی، قالیچه، گلیم، زیلو، ورنی، جاجیم، خورجین، توبره، چوقا، لباس‌ های سنتی کلاه ، دستکش، جوراب نقش‌دار از پشم، گیوه و پاپوش، پلاس و … اشاره کرد. همچنین طناب‌ هایی با طرح و نقش‌ هاي مختلف است که گردشگران آن را عموما برای سوغات تهیه مي‌کنند.
صنایع دستی جامع عشایر استان از نظر مواد اولیه عمدتاً وابسته به دامهای عشایر می باشند. شایان ذکر است که ورنی عشایر ارسباران در کشورهای اروپایی و حوزه خلیج فارس به فروش میرسد.
عمده محصولات توليدي از شير خام شامل پنير ، كره و كشك مي باشد.

غذای عشایری
غذاهایی که عشایر با آنها از مهمانان پذیرایی می‌کنند عمدتا به‌ طور کامل از مواد طبیعی موجود شامل لبنیات، گوشت و سبزی‌ های محلی تهیه شده است و شامل آبگوشت، کباب، بزباش، شیربرنج و آش دوغ است.

پوشاک عشایر
عشایر، از معدود جوامعی هستند  که شکل غالب پوشاک زنان و مردان آن ها از اصالت و هویت ویژه ای برخوردار است و با وجود آنکه در یکصد سال اخیر، تغییر و تحولاتی جدی به خصوص با رواج فرهنگ بیگانه حتی روی پوشش رخ داده است اما کمتر توانسته است اثری بر شکل و ماهیت پوشاک محلی عشایر بگذارد. آنان هرگز کم مهری به فرهنگ خودی خویش نشان نداده و در پوشش، از سنت های اصیل خود فاصله نگرفته اند.

 

گردشگری عشایر
اگر با خواندن این گفت‌ وگو ترغیب شده‌ اید که گردشگری عشایر را تجربه کنید، مي‌توانید جهت هماهنگی و راهنمایی‌ هاي لازم با شماره   ۰۹۱۴۸۰۹۲۳۵۵ تماس بگیرید و جزئیات بیشتر را درباره آنچه لازم است بدانيد و زمانی که مي‌ توانید بیشترین بهره را از سفر بگیرید، از آقای مغانلو جویا شوید.
حسینعلی صادق مغانلو زاده و بزرگ شده در میان عشایر است و هنوز هم هر سال، ییلاق و قشلاق را به همراه خانواده اش تجربه می‌ کند. این فعال حوزه گردشگری عشایر مدرک کارشناسی ارشد جغرافیای طبیعی دارد و از حدود پنج سال قبل فعالیت خود را در زمینه برگزاری تورهای عشایری و جذب توریست‌های علاقه‌مند به گردشگري عشایري آغاز کرده است. علاوه براین، مغانلو تحقیق و پژوهش در زمینه گردشگري را نیز دنبال مي‌ کند.

معرفی ایل قشقایی

پست شده به وسیله : اصفهان تور/ 1843 0

معرفی ایل قشقایی

مرکز اصلی زندگی عشایر ایل قشقایی استان فارس است، اما به دلیل وسعت اراضی و قلمرو در دیگر استان‌ها نیز ساکن هستند. از این جمله می‌توان به استان‌های کهگیلویه وبویراحمد، چهارمحال و بختیاری (جونقان، بلداجی، بروجن، سامان، شهرکیان، طاقانک)، خوزستان (هفتکل)، اصفهان (قسمت‌هایی ازسمیرم، شهرضا، دهاقان، فریدن، بخش‌های مختلف شهرستان لنجان به ویژه بخش مرکزی این شهرستان در اطراف زرین شهر، بیستگان، باباشیخعلی و چم‌ها)، قم، مرکزی، و بوشهر (دشتستان و دشتی) اشاره کرد.

در این بخش از وبسایت مرکز مشاوره سفر طلوع سفریاد با ما همراه باشید تا به معرفی ایل قشقایی بپردازیم.

ایل قشقایی مانند بسیاری دیگر از جامعه ایلات و عشایر کشور نقش بسزایی در روزنه های تاریخی کشور ایران ایفا کردند. قشقایی‌ها در دوره‌های مختلف به‌ تدریج به این سرزمین کوچ کردند و در آن ساکن شده‌اند. عشایر ترک‌ زبان در سراسر ایران پراکنده‌اند. استقرار ایلات ترک در مناطق گوناگون ایران در دوران سلجوقیان، تیموریان و صفویه شدت یافته‌ است. جمعیت ایل قشقایی نیم میلیون (تخمین سال ۷۹۸۶) بوده و در حال حاضر بیش از ۱٫۰۰۰٫۰۰۰ نفر تخمین زده می‌شود.


تردیدها در ریشه‌شناسی نام قشقایی زیاد است. قابل‌ قبول‌ترین نظر در این‌ باره نظری است که نخستین بار توسط واسیلی بارتولد داده‌ شده‌ است. به نظر بارتولد، نام قشقایی از واژه ترکی قشقا به معنی ;اسب پیشانی سفید» آمده‌ است. نظر دیگری هم هست که نخستین بار توسط حسن فسایی در فارسنامه ناصری مطرح شده‌ است. طبق نظر فسایی نام قشقایی از واژه ترکی قاچماق به معنی ;فراری» آمده‌ است.

خاستگاه عشایر ایل قشقایی
قشقایی‌ها عموما بر این باورند که اجدادشان به‌عنوان قراولان لشکر هلاکوخان و تیمور از ترکستان به ایران آمده‌اند. در حالی که ورودشان در زمان مهاجرت‌های بزرگ قبیله‌ای قرن یازدهم میلادی محتمل‌تر است. همه گمانه‌ها در اینکه ایشان پیش از ورودشان به فارس، مدتی در شمال‌غربی ایران حضور داشته‌اند متفق‌اند. تا همین اواخر قبیله‌ای با نام مغانلو در میان قشقایی‌ها حضور داشته که مسلما نام خود را از دشت مغان در شمال اردبیل گرفته بوده‌ است. همچنین احتمال داده می‌شود طوایف آق قویونلو، قراقویونلو، بیگدلی و موصلو گذشته‌شان به شمال‌غرب ایران مربوط باشد. غیر از این قشقایی‌ها غالبا اردبیل را به‌عنوان سرزمین گذشته‌شان معرفی می‌کنند. به نظر می‌رسد، در یک دوره ارتباط نزدیکی میان خلج‌ها و قشقایی‌ها وجود داشته‌ است. برخی نویسنده‌ها از جمله حسن فسایی، تا آنجا رفته‌اند که قشقایی‌ها را شاخه‌ای از خلج‌ها دانسته‌اند. مینورسکی معتقد است مهاجرت خلج‌ها به فارس و ترکیب شدنشان با قشقایی‌ها این فرضیه را ایجاد کرده‌ است. بقایای خلج‌ها در میان قشقایی‌ها قابل تشخیص هستند. غیر از آن خلج‌های یکجانشینی در فلات دهبید وجود دارند که گمان می‌رود زمانی که هنوز زندگی عشایری داشته‌اند، جزوی از ایل قشقایی بوده‌اند. نام طوایف قشقایی نشان می‌دهد غیر از خلج‌ها، گروهی از طوایف افشار، بیات، قاجار، قراگوزلو، شاملو و ایگدر نیز به این اتحادیه ایلی پیوسته‌اند.

تاریخچه  عشایر ایل قشقایی

روسای قشقایی‌ها همواره به طایفه شاهیلو از طایفه عمله قشقایی تعلق داشته‌اند. نخستین رئیس شناخته شده ایل، امیر غازی شاهیلو، در قرن شانزدهم می‌زیسته و مقبره‌اش در روستای درویش از توابع گندمان است. ظاهرا مرد مقدسی بوده به همین خاطر مردم به زیارت قبرش می‌روند. بنا به افسانه‌ها او شاه اسماعیل صفوی را در تثبیت مذهب تشیع در ایران یاری کرده است. با این حال تنها در آغاز قرن هجدهم میلادی است که نقش قابل توجه قشقایی‌ها در تاریخ فارس آغاز می‌شود. در آن زمان ریاست قشقایی‌ها بر عهده شخصی به نام جان محمد آقا بوده که بیشتر با نام جانی آقا شناخته می‌شود. بنا به افسانه‌ها، فرزندان جانی آقا، اسماعیل خان (رئیس بعدی ایل) و حسن خان نقش مؤثری در فتح هندوستان توسط نادرشاه داشته‌اند. اما حقیقت این است که آنها مورد خشم خان افشار قرار می‌گیرند و نادر اسماعیل خان را کور می‌کند و حسن خان را می‌کشد. در ادامه قشقایی‌ها مجبور به کوچ به دره گز، کلات نادری و سرخس در خراسان می‌شوند.

آداب و رسوم  عشایر ایل قشقایی

قشقایی‌ها مردمانی سرخوش و دلشادند. به جشن و شادی علاقه‌مندند. در جشن‌ها و عروسی‌ها رقص گروهی زنان و مردان قشقایی و رقص با چوب (چوب بازی) بسیار زیبا و جالب است. در مراسم جشن و عروسی، زنان و مردان قشقایی رقص بسیار زیبا و جالبی دارند. در این جشن‌ها زنان و مردان هر یک دو دستمال در دست می‌گیرند و پیرامون یک دایره بزرگ می‌ایستند و با آهنگ کرنا و دهل دستمال‌ها را تکان می‌دهند و با حرکات موزون پیش می‌روند. در رقص ;دَرْمَرو» یا چوب بازی نیز، مردان دوتا دوتا و به نوبت با چوب‌های کوتاه و بلندی که در دست دارند به آهنگ ساز و دهل با یکدیگر می‌رقصند و مبارزه می‌کنند. قشقایی‌ها به نوشیدن چای و کشیدن قلیان علاقه بسیاری دارند. مردان طایفه دره شوری از چپق نیز استفاده می‌کنند.
قشقایی‌ها در مرگ خان یا کلانتر، مانند عزیزان و فرزندان خود متأثر می‌شوند. گورستان‌های قشقایی در سر راه کوچ ایل قرار گرفته تا هنگام کوچ بتوانند برای مردگان خود فاتحه‌ای بخوانند. به سبب علاقه‌ای که به خان‌های خود دارند برای آنها آرامگاه‌های باشکوه و استوار می‌سازند که سالیان متمادی پابرجا می‌ماند و هر سال هنگام کوچ قبر آنها را زیارت می‌کنند. آرامگاه عده‌ای از سران ایل قشقایی به‌ویژه خان‌های طایفه کشکولی در دامنه با صفای شهدای اردکان با سنگ و شیروانی به سبک مزار حافظ ساخته شده و نظر بیننده را به خود جلب می‌کند.
بیشتر قشقایی‌ها دارای چشمانی متوسط، موی تیره (مشکی و قهوه‌ای) و صورت گندم‌گون هستند. در میان طایفه فارسیمدان (ایمور) و دره شوری گروهی سفید پوست با موی زرد یا بور نیز دیده می‌شوند. زنان قشقایی هرگز آرایش نمی‌کنند. تنها فرق زنان با دختران ;چتر زلف» زن‌هاست. هنگام عروسی برای آرایش عروس این چتر زلف را درست می‌کنند. مردان قشقایی معمولا صورت خود را می‌تراشند و به بلند کردن سبیل علاقه خاصی دارند.
پوشاک عشایر ایل قشقایی

در آغاز قرن بیستم قشقایی‌ها اتحادیه‌ای ایلی بودند با مردمی با ریشه‌های قومی گوناگون، آنها عمدتا عشایر دامداری بودند که بین نواحی گرمسیر و سردسیر زاگرس جابجا می‌شدند. ایشان لباس خاص خود را با استفاده از کالاهایی که از بازار می‌خریدند و همچنین تولیدات صنعتگران روستایی و شهری می‌دوختند.


لباس مردان قشقایی
در قرن نوزدهم، مردان عادی ایل شلوارهای دمپا گشاد (تنبان)، پیرهن‌های بی‌یقه (قیناق)، عبایی بلند (ارخالق) که با شال محکمش می‌کردند و قبای نمدی گرم (کپنک) می‌پوشیدند. ایشان کلاه نمدی سیاه گردی (برک) نیز بر سر می‌گذاشتند. تفنگ، چاقو، خنجر، شمشیر و چماق نیز از مهم‌ترین قسمت‌های آراستگی مردان به شمار می‌آمد، در حالی که در شهرها خاصان قشقایی به ویژه عالی مقامانشان لباسی شبیه به خاصان قاجاری می‌پوشیدند: پیرهن بی‌یقه، عبای بلند و کلاه پوستی بلند و دواری که گاه سرش تخت بود.
در آغاز قرن بیستم مردها پیراهن بی‌یقه سفید، شلوار گشاد سیاه که دم پایشان جمع شده بود، قبایی که جلویش با کمربند بسته می‌شد و کلاه کوتاه و گرد نمدی می‌پوشیدند. بعضی مردها نیز ژاکت‌های پوستی و جلیقه‌های نمدی می‌پوشیدند. پاپوششان نیز مانند همه ایران گیوه (ملکی) بود. برای جشن‌ها، شکار و جنگ مردها عبای نازکی به نام چوقا می‌پوشیدند. بستن قطار فشنگ نیز مایه مباهات بود. مردهای طوایف گوناگون قشقایی بر اساس کمربند و شیوه بستن قطار فشنگشان قابل تشخیص بودند.
از ۱۳۰۷ که رضاشاه پوشیدن لباس‌های محلی را ممنوع کرد تا ۱۳۲۰ که مجبور به استعفا شد، مردان قشقایی از پوشیدن قبا، کمربند و کلاهشان منع شدند. ایشان مانند تمامی مردم ایران (به جز روحانیون) مجبور به پوشیدن لباس‌های غربی شدند. پس از ۱۳۲۰ قشقایی‌ها به پوشیدن لباس‌های گذشته‌شان روی آورند با این تفاوت که ارخالق به لباس مهمانی تبدیل شد و چوقا ورافتاد. در همین زمان ناصرخان قشقایی که از زندان رضاشاه گریخته بود و در پی ایفای نقش مؤثری در مقام ایلخانی ایل قشقایی بود، کلاهی جدید (دوگوشی) به قشقایی‌ها عرضه کرد که در رنگ‌های نخودی، مازویی و خاکستری از نمد ساخته می‌شد. این کلاه به سرعت توسط مردان قشقایی پذیرفته شد و به سمبلی از قدرت، خودمختاری و هویت قشقایی‌ها بدل شد.

لباس زنان قشقایی
در قرن‌های نوزدهم و بیستم لباس زنان قشقایی شبیه لباس دیگر زنان عشایر جنوب غربی ایران بود. ایشان این لباس را تا ۱۳۴۸ حفظ کرده‌اند و با تفاوت‌هایی هنوز می‌پوشیدند. لباس زنان قشقایی با رنگارنگی و تنوع‌اش شناخته می‌شود. زن‌ها دامن چند لایه (شلیته، تنبان)، تونیک (قیناق) با شکاف در دو سمتش و ژاکت کوتاه (ارخالق) می‌پوشند. بر روی کلاه‌های کوچکشان (کلاقچه) نیز تور روسری مانندی (چارقد) می‌پوشند. پس از ۱۳۲۰ به لباس زن‌های قشقایی، پیشانی بند ابریشمی (یاقلق، قالاق) نیز اضافه شد که دور سرشان (روی چارقد) می‌پیچیدند. جواهرات (گردنبند، سنجاق چارقد، گوشواره و النگو) نیز وابستگی و ثروت خانوادگی را می‌نمایاند. زنان طوایف گوناگون قشقایی معمولا با لباس، پیشانی بند و رنگ‌های لباسشان شناخته می‌شوند. زنان قشقایی هیچ‌گاه صورتشان را نمی‌پوشاندند. در قرن اخیر تا انقلاب ۱۳۵۷ معمولا گاهی که به شهرها می‌رفتند همانند زنان شهرنشین ایران چادر بر سر می‌کردند. زنان قشقایی لباسشان را خود از پارچه‌هایی می‌دوختند که از شهرها و فروشنده‌های دوره گرد می‌خریدند. ایشان کفش‌های دست‌ساز معمول در ایران را به پا می‌کنند. زنان خاصان قشقایی نیز همان لباس زنان عادی قشقایی را می‌پوشند.
کودکان قشقایی معمولا لباس‌هایی همانند بزرگ‌ترهایشان می‌پوشند. گاهی به پسرها تا سه سالگی لباس دختران را می‌پوشند تا آل را گمراه کنند و از چشم زخم دورشان دارند.

برخی پیشه‌های مردم عشایر ایل قشقایی

پرورش دام
ایل قشقایی و جامعه عشایر سیار فارس یک جامعه مولد است که با کم‌ترین توقع و امکانات بیشترین تولیدات و بازدهی را دارد. پرورش دام (گوسفند بز) از مهم‌ترین پیشه‌های ایل قشقایی به شمار می‌رود که به واسطه آن، سالانه هزاران تن گوشت قرمز، انواع فراورده‌های لبنی، پشم گوسفند و موی بز تولید می‌شود. عشایر استان فارس ۷/۵ میلیون هکتار (۶۷درصد عرصه‌های مرتعی استان) را در اختیار دارند.

محصولات کشاورزی و باغی
قشقایی‌ها در سردسیر و گرمسیر به کشاورزی و باغداری می‌پردازند. محصولات آنها گندم، جو، برنج، حبوبات، سبزی، مرکبات و خرما است. زنان در همه کارها با مردان همکاری می‌کنند. پس از برداشت محصول و پرداخت حق مالکانه، زنان بقیه محصول را در خورجین‌ها و جوال‌ها ذخیره می‌کنند یا به فروش می‌رسانند.

امور منزل و تولیدات لبنی
تمام کارهای خانه به عهده زن‌هاست. دختران و زنان ایل هر صبح از کوه و دشت، هیزم سوخت خود را گردآوری می‌کنند و پس از آن از رودخانه یا چشمه، مشک‌های آب را پر می‌کنند و به پشت می‌گیرند و به چادر می‌آورند. سپس گندم و برنج را در هاون‌های چوبی به نام ;دیوَک» می‌کوبند و پوست آنها را می‌گیرند. هنگام کوبیدن، آهنگ ویژه‌ای را زیر لب زمزمه می‌کنند که آهنگ ;برنج کوبی» نامیده می‌شود. پس از آن آرد را خمیر و چانه می‌کنند و از آن نان می‌پزند. نان را روی ساج‌های فلزی می‌پزند. نخست ساج را روی اجاق جلوی چادر گرم و سپس چانه‌های خمیر را روی ;نان بند» پهن می‌کنند و روی ساج می‌اندازند تا پخته شود. تمام خوراک‌های گوناگون دیگر نیز روی همین اجاق‌های جلوی چادر تهیه می‌شود. زنان از شیر انواع لبنیات شامل کره، ماست، کشک، قره قروت و سرشیر تهیه می‌کنند. ماست را در مشک‌هایی که به سه‌پایه چوبی متصل است می‌آویزند و آنقدر تکان می‌دهند تا کره و دوغ به‌دست آید.

صنایع پوستی
مردم ایل از پوست گوسفند به‌عنوان ظروف و کارهای دیگر استفاده می‌کنند. مواردی که در آن ازپوست گوسفنداستفاده می‌شود مثل مشک آب، خیگ روغن، خیگ ماستینه و کیسه حبوبات و مشک دوغ‌زنی استفاده می‌کنند. برای تهیه مشک آب پس از تمیز کردن پوست و دوختن قسمت‌های مورد نیاز آن سپس در جفت یا پوست بلوط خیسانده تامحکم شود و بوی آن گرفته شود. برای تهیه مشک دوغ زنی که سخت‌تر از مشک آب است، پس از تمیز کردن موهایش، آن را در آب نمک و دوغ می‌خوابانند و سپس کم‌کم لایه روی آن را می‌تراشند و آن را دود می‌دهند.

صنایع دستی
از مهم‌ترین صنایع دستی مردم قشقایی می‌توان به قالی‌بافی، گلیم‌بافی، جاجیم‌بافی، گبه بافی و همچنین بافته‌های رِند و بافته‌های ;چرخ» اشاره کرد. به طور کلی تولید دستبافته‌ها از مرحله ابتدایی تا آخرین مرحله به دست زنان صورت می‌گیرد. علاوه بر این‌ها، فعالیت‌های دستی دیگری مانند طناب بافی، چیق بافی و… (برای تولید لوازم مصرفی) نیز به وسیله قشقایی‌ها انجام می‌شود که در مبحث پیشه‌های مردم قشقایی به آنها اشاره شد.

چَنته بافی
چنته یا آینه‌دان یکی از دستبافت‌های عشایر قشقایی فارس است که توسط زنان بافته شده و از آن به‌عنوان کیسه یا کیف جهت حمل وسایل شخصی نظیر پول، توشه راه، فشنگ و… استفاده می‌شود. دختران و زنان عشایر از همان کودکی بافت چنته را فرا گرفته و هنگام رسیدن به سن ازدواج برای خانواده‌های خود چنته‌های مرغوب می‌بافند. کیسه‌ای مربع شکل در ابعاد ۳۰ در ۳۰ بافته می‌شود که به آن گمپل‌هایی برای زیبایی افزوده می‌شود و در آن مواد ضروری بین راه و خوراکی مخصوصا نان گذاشته می‌شود و اغلب آنها از جنس قالی است. البته تعداد کمی از آن‌ها به صورت رند و شیشه درمه هم بافته می‌شود.

گبه‌بافی
گَبِّه ;قالیچه خرسک» نوعی قالی گره بافته (معمولا درشت بافت) است که در اندازه کوچک توسط عشایر قشقایی بافته می‌شود. گبه پرزهای بلند دارد و در بافت آن شمار پود بیشتری به کار می‌رود که تأثیر چشمگیری بر نرمی گبه می‌گذارد. تعداد پود برخی از گبه‌ها گاهی از سه تا هشت پود در هر رج و بلندی پرزها تا یک سانتی‌متر هم می‌رسد. در گبه‌های قشقایی بر خلاف گبه‌های سایر نواحی ایران که خودرنگ است، بافنده از رنگ‌ها و نقش‌های متفاوتی استفاده می‌کند. البته گبه‌هایی با نقش ساده با زمینه‌ای یکرنگ یا رنگ‌های محدود نیز بافته می‌شود. از نقش‌های مورد علاقه مردم قشقایی نقش شیر است که علاوه بر اهمیت باستانی این نقش مظهر جوانمردی است و بی‌ارتباط با وجود شیر در منطقه کام‌فیروز و دشت ارژن فارس نیست. نقش‌های لچک ترنج، ستاره، نقش خشتی و نقش حیوانات مختلف نیز در گبه بافی کاربرد دارد. گبه‌های قشقایی تمام پشم هستند و تار آنها نیز پشمی است.

چادر
چادرهای ایلی را که ;بوهون» خوانده می‌شود، از موی بز و به رنگ سیاه می‌بافند. این چادرها به شکل مستطیل است و از چند بخش گوناگون شامل سقف، لتف‌های اطراف چادر، تیرک‌ها، چند قطعه ;کمَّج» یا ;کمجِّه»، بندها، میخ‌های بلند چوبی، میخ‌های کوچک چوبی که به نام ;شیش» خوانده می‌شود و لفاف یا ;چیق» یا ;نی چی» اطراف چادر تشکیل شده است. لتف‌ها از جنس سقف و به رنگ سیاه بافته می‌شوند. پهنای لتف یک متر و درازای آن نامعین است و گاهی تا ده متر می‌رسد. لتف‌ها با میخ‌های کوچک چوبی ;شیش» به سقف متصل می‌شوند. تیرک‌ها و کمج‌ها نگهدارنده سقف چادرند. سر تیرک‌ها در زیر سقف، در سوراخ کمج‌ها قرار می‌گیرد. شکل چادر در تابستان و زمستان فرق می‌کند. در زمستان بیشتر تیرک‌ها در میان و سراسر چادر قرار می‌گیرند و سقف را به شکل مخروط درمی‌آورند تا هنگام ریزش باران، آب از لبه سقف و به زمین بریزد. پیرامون چادر نیز جوی کوچکی حفر می‌کنند که آب باران در آن جاری می‌شود، ولی در تابستان و بهار تیرک‌ها را در اطراف چادر قرار می‌دهند تا سقف صاف و هموار باشد. در تابستان چادر تنها در بخشی که اسباب خانه و رختخواب‌ها قرار می‌گیرد دیوار دارد. در زمستان و پایان پاییز سه طرف چادرها با لتف پوشیده می‌شود و تنها راه ورود و خروج، یک ضلع پهنای چادر است. ;نی چی» یا ;چیق» حصیری است از نی که از درون، دو‌رادور بخش پایین چادر گذاشته شود تا چادر، از دید خارج، باران و سرما محفوظ بماند. باید دانست که بیشتر لوازم زندگی و خواربار و رختخواب و پوشاک و وسایل دیگر را در جوال‌ها و خورجین‌ها و خوابگاه‌ها یا چمدان‌ها می‌‌گذارند و آنها را در امتداد درازای چادر منظم و مرتب روی هم می‌‌چینند و گاهی یک جاجیم بزرگ منگوله‌دار و زیبا بر روی سراسر آنها می‌کشند.

جنگل دوزار تنکابن

جنگل های ایران

پست شده به وسیله : اشکان علینقیان/ 943 0

جنگل های ایران

جنگل یکی از مناطقی است که انسان برای دوری از سرو صدا و شلوغی زندگی روزمره و برای کسب آرامش و انرژی دوباره هر از چند گاهی به دامن آن پناه می برد . گستره جنگل ها در ایران به دلیل استفاده نادرست ، آتش سوزی ، قطع بی رویه درختان ، عدم احتمام به نگه داری و حفاظت از این منابع خدادادی در حال کم شدن می باشد.

برای مسافرانی که عادت دارند خودشان و با وسیله شخصی برای دیدن جاذبه های طبیعی ایران سفر کنند اطلاع از پوشش جنگلی مناطق مختلف ایران لازم می باشد .  ما در مرکز مشاوره سفر اطلاعات کلی در مورد انواع جنگلهای ایران منتشر کرده ایم . امیدواریم با سفر به این معادن طلای سبز هم از طبیعت سر سبز ایران لذت ببرید و در حفظ و نگهداری از محیط زیست کوشا باشید . 

 در وب سایت مرکز مشاوره سفر ، مهمترین جنگلهای ایران را که امکان مسافرت و گردش در آنهاوجود دارد را حضورتان معرفی می کنیم .

جنگل دوزار تنکابن
جنگل دوهزار تنکابن

 

جنگل‌های ایران

بیشتر جنگل‌های ایران، در نواحی شمالی در حاشیه جنوب دریای خزر جای دارند. این مناطق جنگلی دارای آب و هوای معتدل شرجی می‌باشند و از شرق استان اردبیل تا استان خراسان شمالی کشیده شده‌اند و در این امتداد، سه استان گیلان، مازندران و گلستان را دربر می‌گیرند. رشته کوه البرز که بلندترین رشته کوه خاورمیانه است، همچون دیواری در مقابل رطوبت ناشی از دریای خزر ایستاده و مانع نفوذ آنها به نواحی مرکزی ایران می‌شود؛ بنابراین این ابرها مجبور به بارش در نواحی شمالی می‌شوند و نواحی مرکزی خشک و بیابانی می‌شوند.

سه میلیون و چهار صد هزار هکتار جنگل در دامنه‌های شمالی کوه‌های البرز و استان‌های ساحلی دریای خزر وجود دارد. مساحت جنگل‌های دیگر که پراکنده درسایر نقاط کشور می‌باشند تا سه میلیون هکتار است. از این جنگلها تنها ۳ میلیون هکتار برای بهره‌برداری صنعتی قابل استفاده‌است، بقیه جنگل‌ها به سبب کمبود در نگاهداری درست یا آسیب‌های طبیعی مورد بهره‌برداری نیستند. براساس اسناد و مدارک موجود، ایران از زمان باستان تا آغاز قرن هیجدهم دارای جنگل‌های بسیار و گوناگون بود. پهنه جنگل‌های موجود در ایران با مرزهای کنونی در زمان هخامنشیان به بیش از ۱۶ میلیون هکتار می‌رسید. از بین بردن جنگل‌های ایران از زمان حمله مغول آغاز گشت و به ویژه در سه قرن گذشته به بالاترین مرتبه خود رسید. در زمان قاجار بین سالهای ۱۲۸۱ و ۱۲۹۱ نزدیک به ۱۳۰ هزار تن زغال چوب از بریدن درختان جنگلی ایران تولید شد و به خارج از کشور صادر شد.

 

ملی کردن جنگل‌ها و مراتع

بدین سبب ملی کردن جنگل‌ها و مراتع و ملی کردن آب‌های کشور سرمایه‌های طبیعی و ثروت ایران در برنامه دولت قرار گرفت.

در ۶ بهمن ۱۳۴۱ در چهار چوب منشور انقلاب سفید جنگل‌های ایران ملی اعلام شد. بر اساس اصل دوم انقلاب شاه و مردم جنگل‌های ایران که آن‌ها را معادن طلای سبز لقب داده‌اند و مراتع کشور ملی شد. با این اقدام نزدیک به ۱۲۰ میلیون هکتار جنگل‌های و مراتع کشور برای بهره‌برداری ملی در اختیار دولت قرار گرفت. در پهنه‌ای (مساحتی) نزدیک به ۲۸،۰۰۰ هکتار جنگل‌های مصنوعی ایجاد شد. بیش از ۵،۰۰۰ هکتار فضای سبز دور شهرهای بزرگ و پارک‌های جنگلی بیشماری در منطقه‌های گوناگون کشور به وجود آمد. برنامه‌های گسترده‌ای دربارهٔ زنده کردن دوباره منابع جنگلی و حفاظت خاک و مهار کردن شن‌های روان و جلوگیری از پرشدن مخزن‌های سدها، جلوگیری از پیشرفت کویر و واپس راندن آن از راه نهال کاری کویری در ایران پیاده شد.

پهنه چراگاه‌های ایران در سال ۱۳۴۰ به هجده میلیون هکتار می‌رسید؛ که هشت میلیون آن مرتع‌های عادی و ده میلیون آن بیشه زارهایی که کم و بیش با درخت بودند. این چراگاه‌ها تنها برای چرای نیمی از دام‌های کشور بسنده می‌کرد و نه بیشتر. در چهار چوب اصل دوم یعنی ملی کردن جنگل‌ها و مراتع برنامه‌های همانندی برای چراگاه‌ها و مراتع کشور و به کارگرفتن شیوه‌های نوین مرتع داری از راه بررسی و آگاهی و شناخت منابع گیاهی، پژوهش‌های اقلیمی، گردآوری نمونه‌های نباتی و بررسی نیروی نهفته در مرتع‌ها برنامه‌ریزی و اجرا شد. در چهارچوب این اصل انقلاب سفید تا سال ۱۳۵۷ بیش از چهار هزار نفر نیروی محافظ منابع طبیعی و جنگل‌ها و مراتع بودند.

بر اساس آمار تا پایان ۱۳۵۵ خورشیدی پروژه‌های جنگل داری ۳۰۰ هزار هکتار از ۶۱۵ هزار هکتار جنگل‌های قابل بهره‌برداری شمال کشور را شامل شده‌است. نزدیک ۳۹ هزار هکتار در ایران جنگل کاری شده و در زمینه ایستا کردن شن‌های روان مساحتی بیش از ۸۰۰ هزار هکتار نهال کاری شده‌است. پروژه ایستا کردن شن‌های روان برای نخستین بار در حارث آباد سبزوار در سال ۱۳۴۴ خورشیدی اجرا شد و پس از نه سال سرزمین پهناوری در کناره کویر به جنگلی سر سبز و زیبا از درختان تنومند تاغ برگردانیده شد.

 

درختان و فرسایش خاک

درختان و درختچه‌ها و به‌طور کلی پوشش گیاهی در حفظ و پایداری خاک و افزایش قابلیت نفوذ آنها نقش مؤثری دارند خاک سطحی قابل استفاده انسان بیش از چند سانتی‌متر نیست به همین جهت حفظ و نگهداری آن امری حیاتی به‌شمار می‌رود.

در مناطق خشک فرسایش بادی عامل عمده تخریب خاک‌ها بوده و در مناطق باد خیز درختان عامل مؤثری در تثبیت خاک‌ها به‌شمار می‌آیند.

باد شکن‌های سبز، حائل و ضربه گیر بوده که متشکل از چند ردیف درخت می‌باشد. در اطراف اماکن مسکونی یا باغات به صورت کمربندهای سبز طویل کاشته می‌شوند و بسیاری از صدمات ناشی از باد را تقلیل می‌دهند.

 

آب و هوا در جنگل‌ها

برخی جنگل‌ها (جنگل‌های همیشه سبز) چندان تحت تأثیر تغییرات آب و هوایی نیستند؛ ولی برخی دیگر (جنگل‌های خزان کننده) بشدت تحت تأثیر بوده، کلیه برگ‌های خود را در هر پاییز از دست می‌دهند.

میزان رویش درختان جنگلی وابسته به فاکتورهای متعددی است که عمدتاً شامل نور خورشید، نوع خاک، آب، درجه حرارت و پتانسیل ژنتیکی درختان می‌باشد. اکثر این فاکتورها و عوامل به‌طور مستقیم یا غیر مستقیم به آب و هوا مربوط می‌شود.

در فصل تابستان درجه حرارت هوای درون جنگل معمولاً بین ۶ تا ۸ درجه فارنهایت (۳ تا ۴ درجه سانتیگراد) پایین‌تر از درجه حرارت بیرون جنگل است، لیکن در زمستان درجه حرارت در جنگل خیلی نزدیک به درجه حرارت فضای باز و گاهی چند درجه‌ای گرمتر است.

درجه حرارت خاک در فضای باز در یک روز تابستانی ممکن است به ۹۰ درجه فارنهایت (۳۲ درجه سانتیگراد) برسد، در حالی که درجه حرارت خاک در یک توده جنگلی مجاور ۲۰ درجه فارنهایت (۱۱ درجه سانتیگراد) می‌باشد.

در یک جنگل سوزنی برگ در فصل زمستان، به دلیل تأثیر عایق مانند تاج پوشش و لاشبرگ موجود در کف جنگل خاک جنگلی دیرتر یخ زده و همین‌طور در بهار نیز زمین دیرتر گرم می‌شود.

 

ناحیه‌های جنگل‌های ایران

جنگل‌های ایران را می‌توان به پنج ناحیه رویشی بشرح زیر تقسیم‌بندی نمود:

  1. ناحیه هیرکانی (خزری) که نوار سبز شمال کشور را تشکیل می‌دهد.
  2. ناحیه ایران و تورانی که بطور عمده در مرکز ایران پراکنده شده‌اند.
  3. ناحیه زاگرس که به‌طور عمده جنگلهای بلوط غرب کشور را تشکیل می‌دهند.
  4. ناحیه خلیج فارس که در نوار ساحلی جنوب پراکنده می‌باشند.
  5. ناحیه ارسبارانی که متشکل از گونه‌های نادر و منحصربه‌فرد می‌باشند.

جنگل‌های ایران در پنج ناحیه پخش می‌باشند. ایران در بین ۵۶ کشور دارای جنگل در جهان مقام چهل و پنجم را دارا می‌باشد.

 

ناحیه دریای مازندران

جنگل‌های شمال کشور که به جنگل‌های ناحیهٔ رویشی هیرکانی یا خزری، جنگل‌های مرطوب و جنگل‌های صنعتی شمال شهرت یافته‌اند هم چون نوار سبزی حاشیهٔ جنوبی دریای خزر و نیم رخ شمالی رشته کوه البرز از آستارا تا گلیداغی را به طول تقریبی ۸۰۰ کیلومتر، عرض ۲۰ تا ۷۰ کیلومتر و ارتفاع ۲۸۰۰ متر از سطح دریا پوشانده‌اند. تاکنون ۸۰ گونهٔ درختی (به طور عمده پهن برگ)، چهارگونهٔ سوزنی برگ بومی و ۵۰ گونه درختچه‌ای در این جنگل‌ها شناسائی شده که اغلب آنها از تیپ‌های آمیختهٔ راش، ممرز، بلوط، افرا و توسکا هستند.

این ناحیه نوار سبز شمال کشور در مازندران است. منطقه هیرکانی دارای آب و هوای مرطوب بوده و متأثر از دریای مازندران می‌باشد. این منطقه از آستارا در گیلان آغاز شده و تا ارتفاعات جنگل گلستان در استان گلستان ادامه می‌یابد. اصلی‌ترین درختان این جنگلها پهن برگ هستند. تعداد اندکی از درختان سوزنی برگ نیز در این جنگلها یافت می‌شوند. مهم‌ترین جوامع جنگلی در این بخش از ایران در زیر آمده‌اند:

  1. بلوط-شمشادستان
  2. بلوط-ممرزستان و انجیلی- ممرزستان
  3. راشستان
  4. لور- آوری استان

البته جوامع دیگری نیز بصورت فرعی یافت می‌شوند مانند:

  1. افرا- ازادستان
  2. توسکاستان
  3. ارس استان

 

ناحیه ایران و تورانی

ناحیهٔ رویشی ایران تورانی با مساحتی حدود ۱/۴ میلیون هکتار، جزو مناطق خشک و نیمه خشک بوده و قسمت عمدهٔ فلات مرکزی ایران را دربرگرفته است. نوسان حرارت در این ناحیه بسیار شدید است به نحوی که شدت حرارت تابستان در آن مشابه صحراهای آفریقا و سرمای زمستان آن از سرمای ناحیهٔ مدیترانه شدیدتر است. این ناحیه بر اساس شرایط توپوگرافی و ارتفاع به دو منطقهٔ کوهستانی با آب و هوای سرد و منطقهٔ جلگه‌ای با آب و هوای بیابانی و گرم و خشک تقسیم می‌شود. هر چند که شرایط جوی منطقه‌ای موجب پراکندگی و فاصلهٔ زیاد درختان شده اما به دلیل وسعت زیاد این ناحیه دارای گونه‌های گیاهی متنوع می‌باشد به نحوی که ۶۹ درصد فلور ایران در آن قرار گرفته‌است.

ناحیه ایران و تورانی در مرکز ایران پراکنده شده‌اند. استان خراسان در این ناحیه از پوشش‌های گیاهی ایران قرار می‌گیرد. استان خراسان حدود ۱/۵ سطح کشور ایران را دارا است ولی ۱/۳ این استان را کویر و بیابان می‌پوشاند. اصلی‌ترین تیپ‌های گیاهی در این استان عبارت‌اند از:

  1. پسته و بادام
  2. ارس
  3. درمنه و گون
  4. تاغ

البته جنگل کاری‌های وسیعی از گونه تاغ نیز در این استان انجام شده‌است.

جنگل‌های زاگرس در اطراف شهر بانه

این ناحیه با مساحتی حدود ۱/۶ میلیون هکتار از کیلومتر ۲۵ پیرانشهر به سردشت در استان آذربایجان غربی شروع و به شهرستان فیروزآباد فارس ختم می‌شود. جنگل‌های این ناحیه در استان‌های آذربایجان غربی، کردستان، کرمانشاه، ایلام، لرستان، چهارمحال و بختیاری، خوزستان، فارس، کهگیلویه و بویر احمد و قسمتی از اصفهان پراکنده هستند. البته علاوه بر استان‌های فوق هنوز بقایای گونهٔ اصلی زاگرس یعنی بلوط در شهرستان نهاوند استان همدان و شهرستان شازند مرکزی رویش دارد که دلیل قابل مشاهده‌ای بر گسترهٔ وسیع تر جنگل‌های زاگرس از گذشته تا به امروز است.

ناحیه زاگرس به جنگلهای بلوط غرب کشور گفته می‌شود. درخت اصلی در این جنگلها بلوط است. آب و هوای زاگرس به سبب قرار داشتن در کنار آب و هوای‌های مختلف همانند ایران-تورانی و صحرا-سندی، گرمسیری و همچنین تأثیرپذیری از سیکلون‌های آناتولی و دریای سیاه بسیار گوناگون است.

ناحیه خلیج فارس (حرا)

ناحیهٔ رویشی خلیج عمانی با مساحتی حدود ۰/۱۸ میلیون هکتار بخشی از جنوب غرب و تمام سواحل جنوبی کشور را دربرمی گیرد. این ناحیه در مقایسه با نواحی رویشی هیرکانی، ارسبارانی و زاگرس از تنوع گیاهی کمتری برخوردار بوده و سطح زیادی از آن را جنگل‌های مانگرو تشکیل می‌دهد. ناحیهٔ رویشی خلیج فارس و دریای عمان از قصر شیرین شروع و به صورت نوار باریکی به سمت جنوب کشور کشیده شده و پس از عبور از استان‌های خوزستان، هرمزگان و سیستان و بلوچستان به مرز ایران و پاکستان ختم می‌شود؛ به دلیل تفاوت اکولوژیکی، رویش‌های اصلی این ناحیه به دو قلمرو تقسیم می‌شوند.

ناحیه خلیج فارس در نوار ساحلی جنوب پراکنده می‌باشند. این جنگلها به دو بخش خلیج فارس و دریای عمان تقسیم می‌شود. درختان بخش خلیج فارس بیشتر کنار- کهور و درخت نمای نخل است. در صورتی که درختان آکاسیا در بخش دریای عمان اصلی تر است. البته درختان حرا و چندل نیز در فاصله دریا و ساحل در بعضی نقاط مانند بندر خمیر- لافت و قشم -سیریک دیده می‌شود.

ناحیه ارسبارانی

این ناحیه با مساحتی حدود ۷/۱۴۸ هزار هکتار، در شمال غربی ایران در استان آذربایجان شرقی، شمال غرب استان اردبیل و به طور عمده در حوزهٔ آبخیز رودخانهٔ ارس قرار دارد. وضعیت اقلیمی خاص و برخورداری از آب و هوای نیمه مرطوب و وجود مه در این ناحیه سبب شده جنگل‌های نیمه انبوهی در این مناطق بوجودآید. اگر چه میزان بارندگی در این منطقه دارای نوسان ۶۰۰-۳۰۰ میلی‌متر در سال است اما به طور عمده بیشتر روزهای سال، هوا مه آلود بوده و این امر تأثیر بسزایی در افزایش بیلان آب و ذخیره‌سازی آن در خاک دارد. ناحیهٔ رویشی ارسباران جزء ذخایر ژنتیکی جهانی ثبت شده و از تنوع بیولوژیکی بالایی برخوردار است، به نحوی که حدود ۱۰۰ گونهٔ چوبی همانند بلوط، ممرز، افرا، بنه، زبان گنجشک، شیرخشت، بادام، کیکم، ارس، زغال اخته، داغداغان، ملچ، سرخدار و … در این ناحیه رویشی وجود دارند. علاوه بر موارد در پیش گفته شده بیش از ۷۷۵ گونهٔ گیاهی (۵۵ گونه از آنها برای اولین بار در ایران گزارش شده‌است) در منطقهٔ حفاظت شدهٔ ناحیهٔ رویشی ارسبارانی شناسایی شده‌است.

 

هشدار دربارهٔ نابودی جنگل‌های ایران

بر اساس آمارهای دولتی طی سال‌های ۱۳۸۹ و ۱۳۹۰، بیش از ۱٫۵ میلیون متر مکعب چوب از جنگل‌های شمال ایران برداشت شده‌است. رئیس انجمن جنگل‌بانی اعلام کرد که این رقم، بیان‌گر آمار رسمی در این زمینه است و بدون شک در کنار این برداشت‌ها، قطع درختان به‌طور غیرقانونی نیز در جریان است که بر میزان کل نابودی جنگل‌ها می‌افزاید. متخصصان جنگل گفته‌اند که جنگل‌های شمال ایران تاکنون به اندازه‌ای آسیب دیده‌اند که تاب این برداشت گسترده را ندارند. پیش‌بینی شده‌است که با ادامهٔ این روند، جنگل‌های شمال ایران به سرنوشت جنگل‌های غرب ایران دچار خواهند شد و از میان خواهند رفت. در حال حاضر تنوع زیستی و حیات وحش در جنگل‌های شمال از میان رفته‌است. از سوی دیگر، کارشناسان یکی از دلایل وقوع سیل‌های ویرانگر را در شمال ایران، نابودی پوشش گیاهی و بریدن درختان منطقه ارزیابی کرده‌اند.

رئیس سازمان محیط زیست ایران نیز اعلام کرده‌است که در پنج دههٔ گذشته، سطح جنگلی ایران از ۱۸ میلیون هکتار به ۱۴ میلیون هکتار رسیده‌است و سطح جنگلی نابودشده، به بیابان تبدیل شده‌است.

برآورد شده‌است که سالانه ۶۳ هزار هکتار از جنگل‌های زاگرس و شمال ایران نابود می‌شود و دلیل آن طمع انسان‌ها و نه نیازشان است

سازمان خواربار و کشاورزی جهانی (فائو) اعلام کرده‌است که ایران یکی از ۷۰ کشور در حال توسعه در دنیا است که پوشش جنگلی کمی دارد و این پوشش جنگلی اندک، با سرعتی بیشتر از دیگر نقاط دنیا در حال نابودی است.

در زیر فهرست اسامی جنگل های ایران و ذکر آدرس آنها بیان شده است .

 

جنگل دالخانی

مازندران – رامسر ۷ کیلومتر بعد از خروجی آسفالته جاده رامسر به تنکابن، جاده هریس به سمت دالخانی

جنگل دالخانی از بکرترین جنگل های ایرانه که به دالان بهشت نیز معروفه. دالخانی روستایی است از توابع بخش مرکزی شهرستان رامسر در ۳۰ کیلومتری جنوب شرقی رام…

 

جنگل دوهزار

مازندران – تنکابن

این منطقه فوق العاده زیبا است و چشم اندازه ای بدیع کوهستانی، چمنزار و جنگل های مرتفع جلگه ای داره. درآمد اکثر مردم روستاهای دوهزار از فعالیت های زراع…

 

آبشار لاتون (بارزاو)

گیلان – آستارا ۱۵ کیلومتری جنوب شهرستان آستارا، لوندویل، روستای کوته کومه

آبشار لاتون در میون جنگل های انبوه گیلان و در مجاورت کوه زیبای اسپیناس قرار گرفته. ارتفاع تقریبی این آبشار ۱۰۵ متره و لقب بلندترین آبشار استان گیلان ر…

 

جنگل ابر

سمنان – شاهرود ۴۵ کیلومتری شمال شرق شاهرود

جنگل زیبا و خوش آب و هوای “ابر” در ۴۵ کیلومتری شمال شرق شاهرود از جنگلهای بکر و زیبای استان سمنان است. این جنگل در زمره جنگلهای هیرکانی کشور است و به …

 

کلبه های جنگلی هتل بام سبز رامسر (هتل بام رامسر)

مازندران – رامسر کیلومتر ۵ غرب رامسر، مجتمع رفاهی تفریحی شهر سبز تله کابین رامسر

دهکده جنگلی تله کابین رامسر شامل کلبه های اقامتی زیباست که محیطی گرم و آرام را در طبیعت بکر جنگل های کوهستان ایلمیلی تدارک دیده است تا برای مشتاقان طب…

آبشار و جنگل پلنگ دره

 

مازندران – قائم شهر مسیر قایم شهر – فیروز کوه، شیرگاه

آبشار پلنگ دره که در شیر گاهه مازندرانه، از سبزترین و جذاب ترین مسیر های طبیعت گردیه. تو مسیر این آبشار یکی از زیباترین جنگلهای جهان هستی رو میبینیم ….

جنگل سربرج

خراسان رضوی – طرقبه روستای سربرج

در نزدیکی های مشهد جنگلی انبوه وجود داره که به گفته ساکنان آن حوالی، شب هنگام صداهای وحشت آوری مثل صداهای شبیه جیغ یا صوت به گوش می رسه. با تاریک شدن …

 

جنگل حرا (منطقه حفاظت شده حرا)

هرمزگان – قشم شمال غرب جزیره قشم،بندر خمیر،سواحل و خوریات و آبراه های کنار ساحلی

منطقه حفاظت شده جنگلهای حرا در استان هرمزگان واقع هست. گونهٔ جنگلی حرا (مانگرو) از ویژگی های اکوسیستم سواحل جنوبی ایرانه که به طور پراکنده، از تنگه ه…

 

پارک جنگلی سراوان

گیلان – رشت ۱۷ کیلومتری از شهر رشت

پارک جنگلی سراوان از قدیمی ترین عرصه های جنگلی گیلانِ که به خاطر گونه های متنوع گیاهی که داره در سطح کشور و حتی جهان کم نظیرِ. ابتدای ورودی پارک جنگلی…

 

پارک فندقلو (جنگل فندقلو)

اردبیل – نمین ۱۰کیلومتری جنوب شهر نمین

جنگل فندقلو یکی از مناطق گردشگری طبیعی استان اردبیل و شهر نمینِ که به دلیل دسترسی راحت همچنین وجود امکانات خوب مورد توجه هالی و مسافران این مسیر بوده…

 

جنگل درازنو

گلستان – کردکوی

جنگل درازنو در استان گلستان واقع است. دهکده درازنو در جنوب شهرستان کردکوی و در محدوده ملک سورم سرا (بالاجاده) واقع شده که در گذر سده ها مورد استفاده خ…

 

روستای آبندانکش

مازندران – ساری ۴ کیلومتری ساری

این روستا که دارای قدمتی بسیار طولانی (حدودا ۲۰۰۰ سال) است، آب بندانی معروف و جنگلی زیبا در کنار آب بندان دارد . اولین بوستان روستایی کشور در اینجاست،..

 

 

پارک جنگلی جوارم

مازندران – سواد کوه نرسیده به شیرگاه

پارک جنگلی جوارم که به خاطر پوشش زیبای گیاهی دارای استعدادهای گردشگری است دارای سفره خانه سنتی، سرویس بهداشتی، آلاچیق و سکوهای اسکان و محوطه بازی کو…

 

جنگل رنگو

گلستان – گرگان روستای توشان

جنگل زیبای رنگو (رینگو) در پانزده کیلومتری جنوب غربی گرگان واقع شده. از کوچه های روستای توشن، راه جنگل پیداست. هر کوچه ای به جاده ای خاکی و مزارعی خت…

 

جنگل سه هزار تنکابن

مازندران – تنکابن جاده سه هزار

این جنگل ها با چشم اندازی بدیع، چمنزارها، جنگل های مرتفع، جلگه ای و رودخانه پر آب، یک مجموعه بی نظیر طبیعی رو فراهم کرده تا مشتاقان طبیعت، منطقه ای ب…

 

روستای جنگلی افراتخته

گلستان – علی آباد کتول ۱۰ کیلومتری جنوب شرقی علی آباد کتول

افراتَخته از روستاهای جنگلی استان گلستانه که یکی از زیباترین و دیدنی ترین مناظر بکر طبیعت رو در خود جای داده. روستایی با جنگل های انبوه چند هزار ساله …

 

روستای ییلاقی لاویج

مازندران – نور ۱۸ کیلومتری جنوب چمستان نور

روستای ییلاقی لاویج در ۱۸ کیلومتری جنوب چمستان نور در میان دره های جنگلی و زیبای البرز قرار گرفته که از پر طرفدارترین جاذبه های گردشگری این منطقه است….

 

جنگل اولنگ

سمنان – شاهرود ۸۵ کیلومتری شمال شاهرود

جنگل اولنگ در فاصلۀ ۸۵ کیلومتری شمال شاهرود در امتداد جنگل های ابر و قطری قرار دارد و از شمال به جنگل­ های استان گلستان، از شرق، غرب و جنوب به ارتفاعا…

 

 

جنگل الیمستان

مازندران – آمل کیلومتر ۲۰ جاده هراز از آمل روستای الیمستان

الیمستان محل رویش گیاه “الیما” است که در اردیبهشت ماه رشد می کنه و گویی نام جنگل از این گیاه گرفته شده . الیمستان یکی از مناطق توریستی ایران است که تو…

 

درفک

گیلان – رودبار شمال شرقی شهرستان رودبار، منطقه جنگلی سیاهکل

این کوه درناحیه کوهستانی البرز غربی در نزدیکی مرزهای کوهستانی کوهای گشلان قرار داره و از شمال توسط یک دیوار عظیم آهکی ۵۰۰ متری به منطقه جنگلی سیاهکل…

 

ساحل رامدشت

گیلان – رودسر

منطقه توریستی، گردشگری رامدشت در واقع محله ای زیبا و ساحلی در شهرستان رودسرِ. علت نامگذاری این محله به گذشته های نه چندان دور می رسه، که محل رام کردن …

 

جنگل مشه

اردبیل – نمین ۱۰کیلومتری جنوب شرقی شهر نمین

جنگل مشه در فاصله ۲۵ کیلومتری شهرستان اردبیل و ۱۰ کیلومتری جنوب شهر نمینه و تابستونا بسیار خنک و مطبوع و زمستونا پربرف و سرد و مرطوبی داره . در داخل…

 

چشمه نیلبرگ

گلستان – رامیان ۴ کیلو متری جنوب شرقی مرکز شهر رامیان

یکی دیگر از تفریح گاه های رامیان جنگل و چشمه های نیلبرگ که در ۴ کیلو متری جنوب شرقی مرکز شهر رامیان قرار دارد . راه های رسیدن به جنگل و چشمه نیلبرگ …

 

جنگل شیرآباد (خان ببین)

گلستان – رامیان خان به بین

« جنگل شیرآباد خان » در ۶ کیلومتری جنوب شهرستان خان ببین و در میان کوه واقع شده . محیط پیرامون جنگل را کوهستان تشکیل داده که گونه هایی از گیاهان مانند…

 

 

 

جنگل و مرداب قادیکلا

مازندران – قائم شهر روستای قادیکلا

قادیکلا بزرگ، مرکز دهستان علی آباد از توابع بخش مرکزی شهرستان قائم شهر است که در فاصله ۶ کیلومتری از مرکز شهر و ۲ کیلومتری از حریم جنوب شرقی شهر قرار …

 

نارنج بن

مازندران – شیرگاه کنار جاده اصلی تهران مازندران

نارنج بن یکی از محله‌های شهر شیرگاه است که در کنار جاده اصلی تهران مازندران قرار داره و رودخانه کسلیان از کنار ش می گذره . این منطقه به خاطر جنگل و رو…

 

دریاچه و جنگل کوهسارکنده

مازندران – نکا

منطقه زیبا و جنگلی و سرسبز اطراف روستای کوهسار کنده از تفرجگاه‌های مشهور شهرستان محسوب می‌شود و وجود رودخانه‌ای زیبا در این منطقه و نیز جنگلی سرسبز از…

 

منطقه حفاظت شده سرولات و جواهر دشت

گیلان – رودسر

منطقه حفاظت شده سرولات و جواهر دشت با وسعت ۲۱۲۵۴ هکتار در شرق گیلان واقع شده . این منطقه شامل بخش های جنگلی پائین دست، میانی و بالادست و همینطور بخش م…

 

جنگل های پردانان

آذربایجان غربی – پیرانشهر

در ۲۲ کیلومتری جنوب پیرانشهر، بر سر راه جاده پیرانشهر به سردشت، جنگل های سرسبز پردانان قرار دارن. این منطقه رودخانه دائمی و خروشانی داره که یکی از سرچ…

 

جنگلهای پشتکوه

اصفهان – فریدونشهر‎ جنوب غربی فریدونشهر

اگر جاده ای که شما رو به پیست اسکی فریدونشهر می رسونه، بسمت شمال غرب این شهر از سمت چغیورت و اسلام آباد بپیمایید، به منطقه ای بسیار زیبا، کوهستانی و س…

 

 

جنگل گلوبردکان

بوشهر – جم شهرستان جم ، بخش ریز ، روستای پشتو

جنگل گلوبردکان یکی از مناطق گردشگری واقع در بخش ریز در شهرستان جم استان بوشهره. این جنگل با داشتن درختان بسیار سایه‌گستر و رود تقریباً دائمی همه ساله …

 

جنگل پیرداوود

آذربایجان شرقی – ورزقان‎ داخل منطقه حفاظت شده دیزمار

به نقل از اهالی منطقه، پیرداوود شخصی مورد اعتماد مردم اهالی بوده، که در اعماق جنگل های ارسباران زندگی می کرده و پس از مرگش در کلبه ای دفن شده و مدتهاس…

 

جنگل اروست

مازندران – ساری مسیر ساری به کیاسر، بعد از جنگل های کیاسر

وقتی از ساری به سمت کیاسر حرکت می کنیم، بعد از سه راه تلمادره، به روستای اروست می رسیم. در اونجا چشمه های معروف باداب سورت و جنگل زیبای اروست انتظارمو…

 

منطقه حفاظت شده آینالو

آذربایجان شرقی – کلیبر منطقه حفاظت شده قره داغ

منطقه حفاظت شده آینالو از توابع بخش خداآفرین شهرستان کلیبر و در ناحیه شمال غربی شهرستان کلیبر و در فاصله ۵۵ کیلومتری شهر کلیبر و در ۱۵ کیلومتری روستای…

 

آبشار دوآب

گلستان – کردکوی روستای بالا جاده

آبشار دو آب یکی از زیباترین مناطق طبیعی و گردشگری در روستای بالاجاده می باشد که در فاصله ۵ کیلومتری جنوب شهر کردکوی در داخل کوه و در میان درختان انب…

 

جنگل های لاجیم

مازندران – ساری ایران,مازندران,ساری,روستای سنگ بن,جنگلهای لاجیم

جنگل های لاجیم یکی از مکان های گردشگری شهر ساری می باشد. این مکان بالای کوه قرار دارد.از بعد از ظهر به بعد حیواناتی همچون روباه در آن مکان در کنار باز…

 

 

 

جنگل جهان مورا

گلستان – بندر گز

جنگل های جهان مورا از مراکز مهم گردشگری استان محسوب می شه که از بی نظیرترین قابلیتهای طبیعی کشوره که در قسمت جنوبی شهرستان در دامنه شمالی البرز قرار د…

 

جنگل وسطی کلا

مازندران – آمل

 

جنگل میرآباد

آذربایجان غربی – اشنویه ۱۲ کیلومتری غرب اشنویه

روستای میرآباد در غرب شهرستان اشنویه و در مجاورت رودخانه گادر واقع شده و تابع بخش نالوسه. این روستا ۱۲ کیلومتر با شهر اشنویه فاصله داره. برای بازدید …

 

جنگل دره ملا (تاشته)

گلستان – رامیان ۲ کیلومتری جنوب رامیان

جنگل دره ملا یا تاشته در ۲ کیلومتری جنوب شهر رامیان و در مسیر جاده رامیان – شاهرود قرار داره و از زیبایی های طبیعی استان گلستان به حساب میاد….

 

جنگل نرگسی

گلستان – نوکنده روستای لیوان شرقی

جنگل نرگسی در غرب استان گلستان واقع شده است و از روستاهای لیوان غربی ، لیوان شرقی ، تلور و همچنین شهر نوکنده قابل دسترسی است. این جنگل که یکی از نادر …

 

جنگل ام الدبس

خوزستان – بستان جنگل ام الدبس

قدم به ام الدِبِس که می گذاری با عبور از تپه های سراسر ملی آنجا، درونت خنک می شود از رطوبت نهفته در زیر آن. خلاصه همه زیبایی ها در نسیم پر از سایه سار…

 

جنگل خوشرودپی

مازندران – گلوگاه‎

 

جنگل اومال

مازندران – نکا دهستان پی رجه

این جنگل از توابع بخش مرکزی شهرستان نکا در استان مازندران ایران است و در دهستان پی رجه قرار دارد ….

 

جنگل فنیسک

سمنان – شهمیرزاد جاده کیاسر، جاده منطقه ی حفاظت شده پرور، روستای فنیسک

در اواخر جاده ی منطقه ی حفاظت شده ی پرور روستایی به نام فنیسک وجود داره که در پایین روستا مسیر پیاده روی به سمت جنگل فنیسک دیده میشه که با حدود یک ساع…

 

امید است با مسافرت به طبیعت و کسب انرژی و آرامش ، نسبت به تمیز نگه داشتن آن نیز کوشا باشیم .

در شرکت خدمات مسافرتی طلوع سفریاد  تور های طبیعت گردی به مقصد برخی از این جنگل ها برگزار می شود .

آداب و رسوم مردمان گرجی

پست شده به وسیله : اصفهان تور/ 1259 0

آداب و رسوم مردمان گرجی
در این قسمت از وبسایت مرکز مشاوره سفر آژانس مسافرتی طلوع سفریاد به صورت تیتروار به مرور آداب و رسوم مردمان گرجی می پردازیم. قبل از سفر به هر مقصدی لازم است که حتما به صورت کامل از اداب و رسوم آن مقصد آگاهی داشته باشید که اقامتی بهتر و بدون مشکل در آن مقصد داشته باشید. همراه ما باشید.

 

 

مهمان نوازی گرم از خصوصیات مردم این کشور است.

مقام و منزلت اجتماعی

جامعه گرجستان دارای سلسله مراتب است.

به هنگام معرفی، ابتدا افراد مسن که جایگاه خاصی دارند معرفی می شوند.

بزرگ خاندان مسئولیت تصمیم گیری مسائل تجاری یا خانوادگی را بر عهده دارد.

رسم ملاقات در گرجستان

در ملاقات اولیه، در حالی که با طرف مقابل دست می دهید بگویید «گام جوبا» ، یعنی سلام.

تنها نزدیکان یکدیگر را با اسم کوچک صدا می زنند.

آداب و رسوم هدیه دادن

همانند بیشتر اروپایی ها، کادوها در جشن تولد و سالروز میلاد مسیح داده می شود.

لازم نیست کادو گران قیمت باشد.

به هنگام دعوت شدن به منزل یک گرجستانی، با خود گل یا شکلات ببرید.

در صورت دادن گل، تعداد آن ها عدد فرد باشد.

زیرا گل به تعداد زوج در مراسم تدفین کاربرد دارد.

آداب غذا خوردن

عموما با آرامش و بدون هیچ عجله ای غذا می خورند.

غذا خوردن بهانه ای است برای لذت بردن از کنار یکدیگر بودن.

میزبان به راحت بودن، رضایت و پذیرایی مناسب از مهمان توجه خاصی دارد.

در صورت امکان تمام غذای موجود در سفره را بچشید.

به مهمان حداقل سه بار غذا تعارف می شود

و در صورتی که هر بار غذا بکشد، میزبان خوشحال خواهد شد.

نباید غذا در بشقاب باقی بماند.

آداب و رسوم ازدواج کشور گرجستان

اکثر زوجهای گرجی برای شروع زندگی تنها

بی تفاهم برای تقسیم مال و اموال خود باید به دادگاه رجوع کنند.

حقوقدانان به زوجهای جوان توصیه میکنند که ازدواج خود را ثبت کنند.

تا هنگام جدایی به مشکلات قانونی برنخورند.

این توصیه حقوقدانها بر جوانان موثر نیست.

مردم گرجستان میگویند زمان شروع زندگی مشترک تصور طلاق و جدایی برایشان ممکن نیست.

به مراسم مذهبی اکتفا میکنند و از ثبت رسمی ازدواج خود داری میکنند.

با کویر لوت آشنا شوید

پست شده به وسیله : اصفهان تور/ 1697 0

کویر لوت
کلمه لوت به معنی لخت، برهنه، بی آب و علف و فاقد هرچیز است. در ادامه با وبسایت مرکز مشاوره سفر اصفهان تور همراه باشید تا با خصوصیات و مشخصات دشت لوت آشنا شوید. دشت لوت دشتی بیابانی در جنوب شرقی ایران است. این دشت در جنوب شرق ایران با مساحتی بیش از ۴۰ هزار کیلومتر مربع (شامل عرصه و حریم) در بین بخشی‌هایی از استان‌های کرمان، سیستان و بلوچستان و خراسان جنوبی قرار دارد و با مساحتی در حدود ۱۷۵ هزار کیلومتر، حدود ۱۰ درصد از وسعت ایران را دربر گرفته‌ است.

دشت لوت از جمله مناطق فراگرم و خشک جهان است. هسته آن در سال‌های ۲۰۰۴، ۲۰۰۵، ۲۰۰۶، ۲۰۰۷ و ۲۰۰۹ گرم‌ترین نقطه بر سطح کره زمین شناخته شده است که بیشترین آن در سال ۲۰۰۵ با بیشینه دمای ۷۰٫۷ درجه سانتیگراد ثبت گردیده‌است. دانشمندان علت گرمای بالای آن را رنگ تیره و خشکی سطح آن دانسته‌اند که موجب جذب گرمای خورشید می‌شود.

بیابان‌ها و به خصوص دشت لوت جاذبه‌های فراوانی دارند. به خصوص اگر مشتاق تماشای آسمان شب باشید، قطعا جایی بهتر از مناطق بیابانی پیدا نخواهید کرد. از جمله جاذبه‌های این منطقه می‌توان به «کویر خور» یا دریاچه‌ی نمک خور اشاره کرد که در مسیر اصفهان به طبس قرار دارد. بستگی به شما دارد که چه نقطه‌ای را برای سفر انتخاب کنید. همچنین شهداد را می‌توان یکی دیگر از بهترین و مشهورترین جاذبه‌های دشت لوت محسوب کرد که چه از نظر طبیعی و چه از نظر تاریخی و حتی فرهنگی ارزش بسیاری دارد، به حدی که پرداختن به آن خود نیازمند مطلب مفصل دیگری است.

کلوت‌های کرمان هم می‌تواند انتخاب مناسبی برای سفر باشد. بهتر است سفر شما به دشت لوت به همراه یک راهنمای خوب و باتجربه باشد. یک کویرگردی خاطره‌انگیز علاوه بر داشتن یک راهنمای خوب نیازمند تجهیزات کافی مانند غذا، چادر، لوازم بهداشتی، سوخت، طناب، کفش مناسب، قطب‌نما، نقشه و یک عینک آفتابی مناسب است. همراه داشتن کرم ضد آفتاب را نیز فراموش نکنید. با وسایل نقلیه‌ای مانند قطار یا هواپیما می‌توان تا نزدیکی اغلب این جاذبه‌ها سفر کرد، اما توصیه ما استفاده از وسایل نقلیه‌ی شخصی و البته به همراه یک راهنما است، چرا که فرصت بیشتری برای تماشای محیط اطراف به شما می‌دهد.

تالاب های ایران

پست شده به وسیله : اصفهان تور/ 1931 0

تالاب های ایران
ما در مرکز مشاوره سفر اصفهان تور سعی بر این داریم که مقاصد متنوع طبیعت گردی در ایران را اطلاع رسانی کنیم . یکی از این مقاصد طبیعت گردی تالابها هستند که عمدتا از تجمیع آب رودخانه ها یا باران و برف بوجود آمده اند . البته در سالهای اخیر به دلیل خشکسالی شدیدی که ایران را فرا گرفته شاید تنها فقط نامی از برخی از این تالاب ها باقی مانده است . به هر جهت در ذیل اسامی تالاب های ایران منتشر شده است.

تالاب زریوار (زریبار)

کردستان – مریوان ۳ کیلومتری غرب مریوان
این تالاب بزرگ ترین و زیباترین دریاچه ی آب شیرین غرب ایران است و یکی از منحصربه فردترین دریاچه های آب شیرین در جهان بشمار میرود.

تالاب صورتی

سیستان و بلوچستان – چابهار دره لیپار
جزر و مد قرمز در چابهار، از جمله دیدنیهای سواحل جنوبی استان سیستان و بلوچستان است که بازدیدکنندگان را به تعجب وا می دارد.

تالاب شادگان

خوزستان – شادگان جنوب شهر شادگان
تالاب بین المللی شادگان یکی از تالاب های بزرگ ایران است. این تالاب در جنوب غربی ایران در جنوب شهر شادگان در استان خوزستان واقع شده است.

تالاب حمید آباد ساری

مازندران – ساری جاده فرح آباد
این تالاب از جاذبه‌های زیبای گردشگری در استان مازندران است که در جاده دریای ساری به سمت فرح آباد (خزرآباد) در روستای سرسبز و زیبای حمید آباد قرار دارد.

دریاچه استیل (تالاب استیل)

گیلان – آستارا ۵کیلومتری جنوب آستارا و در کنار جاده اصلی تالش به آستارا
تالاب استیل یا دریاچه استیل استان گیلان، در ۵ کیلومتری جنوب آستارا و در کنار جاده اصلی تالش به آستارا واقع شده است. تالاب استیل یکی از تالاب های آب شیرین ایران است.

 

تالاب سوستان

گیلان – لاهیجان ۱٫میدان دانشگاه آزاد به سمت روستای سوستان ۲٫میدان تربیت معلم به سمت سوستان ۳٫ انتهای خیابان شقایق
این تالاب در زمستان و پاییز پرآب بوده و آب آن نیز شیرین است، درون و پیرامون تالاب با نیزار، گیاهان مردابی و درختان سربه فلک کشیده احاطه شده که زیبایی فوق العاده ای دارد .

 

تالاب فراخین

مازندران – نوشهر جاده کمربندی چالوس به نوشهر
این تالاب در ارتفاع ۲۲۰۰ متری قرار گرفته و توسط جنگلهای پهن برگ هیرکانی احاطه شده است. آبگیری تالاب از چشمه فراخین در بالادست تالاب و نزولات جوی تامین میشود .

 

تالاب چملی ( جزیره چمن متحرک)

آذربایجان غربی – تکاب روستای بدرلو
چملی گول (چمن متحرک بدرلو) در کیلومتر ۱۷ شمال شرقی شهرستان تکاب و در ۳ کیلومتری شرق روستای بدرلو از دهستان افشار بخش مرکزی واقع شده است.

 

تالاب چغاخور

چهارمحال و بختیاری – بروجن ۶۰ کیلومتری مرکز چهار محال و بختیاری
این تالاب یکی از نقاط مهم گردشگری این استان است و ویژگی منحصر به فردش داشتن یک ماهی به نام ماهی گوره خری است. چشم انداز زیبا و پرواز پرندگان مهاجر و بومی از جذابیت های این تالاب می باشد .

 

تالاب کیاکلایه

گیلان – لنگرود‎
تالاب کیاکلایه یکی از غنی ترین تالابهای گیلان از لحاظ تنوع گونه های حیاتی است. این تالاب با اقدامات شهرداری و بی توجهی اداره منابع طبیعی رو به نابودی می باشد .

تالاب کرچنگ

مازندران – قائم شهر روستای کرچنگ
تالاب کرچنگ در استان مازندران واقع است. این آب بندان بزرگ در روستای کرچنگ قائم شهر واقع است،

 

تالاب انزلی

گیلان – بندرانزلی
تالاب انزلی و یا مرداب انزلی با مساحتی در حدود ۲۰ هزار هکتار در شمال ایران، واقع در استان گیلان است. مرداب انزلی از جالب ترین و بزرگترین زیستگاه پرندگان به شمار میرود .

 

تالاب عینک

گیلان – رشت خیابان افتخاری، جنب پارک دانشجو
تالاب عینک در حاشیهٔ پارک دانشجو، در غرب شهرستان رشت واقع است و از نظر مساحت، دومین تالاب بزرگ استان گیلان محسوب می شود.

 

تالاب میقان

مرکزی – اراک ۱۵ کیلومتری شمال شرقی اراک و جنوب غربی داوود آباد
تالاب کویری میقان یکی از ۱۰ تالاب مهم ایران است و وسعت آن ۲۵ هزار هکتار است که در ناحیه ی کم ارتفاع، مردابی و با آب شور در پست ترین نقطه دشت فراهان قرار دارد .

 

تالاب هشیلان

کرمانشاه ۳۱ کیلومتری شمال غربی شهر کرمانشاه، دهستان الهیارخانی
تالاب زیبای هشیلان در فاصله ۳۱ کیلومتری شمال غربی شهر کرمانشاه در دهستان الهیارخانی در مسیر جاده کرمانشاه-روانسر واقع شده است .

 

تالاب بام دژ (بامدژ)

خوزستان – اهواز ۴۰ کیلومتری شمال غربی اهواز
استان خوزستان یکی از پر تالاب ترین استان های کشور است که تالاب بام دژ در ۴۰ کیلومتری شمال غربی اهواز از جمله این تالاب ها می باشد.

تالاب پساب یزد 

یزد چهار کیلومتری شمال یزد
اینجا تالاب پساب یزد است. تالابی در قلب کویر که در اثر رها سازی آبهای تصفیه خانه فاضلاب یزد ایجاد شده است .

 

تالاب آلماگل (دریاچه سیب)

گلستان – گنبد کاووس بخش داشلی برون
«آلماگل» یا همان دریاچه سیب آب و هوای مدیترانه‌ای دارد و همین باعث می شود که در پاییز و زمستان که آب و هوای معتدلی دارد پذیرای پرنده‌های مهاجر از سیبری باشد .

 

تالاب لنگور

مازندران – بابلسر روستای لنگور
این آبندان با مساحتی در حدود ۷۰۰ هکتار یکی از بزرگترین آبندان های استان مازندران است. ارتفاع تالاب از سطح دریا -۹ متر، طول آن ۲۸۰ متر و عرض آن ۱۳۰ متر می باشد .

 

تالاب گندمان

چهارمحال و بختیاری – گندمان
تالاب گندمان تالابی در نزدیکی شهر گندمان از شهرستان بروجن است. تالاب گندمان در لیست ۱۰ تالاب برتر پرنده نگری در ایران قرار دارد .

 

تالاب بین المللی امیر کلایه (شیخ علی کل، شاله کل)

گیلان – لاهیجان ۲۸ کیلومتری شمال غربی لنگرود
تالاب بین المللی “امیر کلایه” یکی دیگر از تالابهای منحصر به فرد در گیلانِ که با وسعتی معادل ۱۲۳۰ هکتار و عمق متوسط ۱/۸۵ متر در ناحیه شمالی لاهیجان واقع شده است .

 

تالاب قوری گل

آذربایجان شرقی – بستان‌آباد ۴۵ کیلومتری شرق تبریز و ۱۵ کیلومتری غرب بستان آباد
دریاچه و آب راکد قوری گل، در کنار جاده ترانزیتی تبریز-بستان آباد در فاصله ۴۵ کیلومتری شرق تبریز و ۱۵ کیلومتری غرب بستان آباد، درمحدوده ی روستای ایمنا واقع شده است.

 

تالاب بین المللی فریدونکنار

مازندران – فریدون کنار‎ جنوب شرقی فریدونکنار
تالاب بزرگی در جنوب شرقی فریدونکنار، که با گرد هم آمدن مجموعه متنوعی از گیاهان و جانوران، به یکی از غنی ترین اکوسیستم های تالابی شمال کشور تبدیل شده است .

 

تالاب آبشینه

همدان مرکز دهستان-سنگستان
آبشینه نام تالابی است که با وسعت ۸۵ هکتار، در فاصله پنج کیلومتری همدان واقع شده است. آبشینه در مرکز دهستان-سنگستان، در ۱۰ کیلومتری بخش مرکزی شهرستان همدان می باشد .

 

تالاب آق گل اسلامشهر

همدان – ملایر شهر اسلامشهر آق گل
تالاب آق گل در جنوب شرقی روستای کرد خورد از توابع ملایر و روستای توتل در کنار کوه کت در مرز استان های همدان و مرکزی واقع شده و در فهرست آثار ملی ایران می باشد .

 

تالاب گمیشان (تالاب نقره فام)

گلستان – گمیشان‎ بخش گمیش تپه
این تالاب هم گذشته پر فراز و نشیبی دارد هم زیبایی مسحور کننده‌ای. گمیشان در زبان ترکمنی به معنی نقره فام است و جزو تالاب‌های آب شور می باشد .

 

تالاب لپو و زاغمرز (تالاب لپو و پلنگان)

مازندران – نکا یک کیلومتری جنوب دریای خزر و شرق نیروگاه نکا
مجموعهٔ مرداب های لپو، شیرخان لپو و پلنگان به فاصلهٔ یک کیلومتری جنوب دریای خزر، در شرق نیروگاه نکا و شمال منطقهٔ زا‎غ مرز قرار گرفته اند.

 

تالاب سیاه درویشان

گیلان – صومعه‌سرا منطقه سیاه درویشان
منطقه سیاه درویشان از توابع بخش تولمات شهرستان صومعه سراست. تالاب سیاه درویشان، از زیباترین تالاب های خاورمیانه محسوب می شود .

 

تالاب عشق آباد (دریاچه عشق آباد)

تهران – ری جاده ورامین ، بعد از فیروز آباد، خروجی تپه میل
این تالاب یکی از مراکز بسیار عالی برای پرنده نگری در حاشیه تهران است و تاکنون ۱۴۰ گونه پرنده از این تالاب رکورد شده است.

 

تالاب گهر کوچک

لرستان – الیگودرز منطقه حفاظت شده اشترانکوه، حاشیه جاده دریاچه گهر
آب دریاچه گهر پس از خروج از این دریاچه و طی مسافتی به سمت دره‌ای به نام تنگ تاپله در بخش زز و ماهرو شهرستان الیگودرز در گودالی جمع می‌شود و تالاب زیبایی به نام گهر کوچک بوجود می آورد .

 

تالاب بین المللی بوجاق

گیلان – رشت محدوده بندر کیاشهر تا زیباکنار، نوار ساحلی دریای مازندران
بوجاق در محدوده بندر کیاشهر تا زیباکنار واقع شده و بخشی از نوار ساحلی دریای مازندران رو شامل می شود .

 

تالاب بندون

خوزستان – ایذه
این تالاب در ۳ کیلومتری شمال شرق ایذه واقع شده است. آب این تالاب از بارندگی در فصل زمستان تامین می شود.

 

تالاب آلاگل (دریاچه رنگی)

گلستان – گنبد کاووس بخش داشلی برون و در کنار شهر اینچه برون
تالاب «آلاگل» که در میان شوره زار بزرگ ترکمن صحرا قرار دارد از تالاب های آب شور ایران است. این تالاب در بین ترکمن ها به (دریاچه رنگی) معروف است.

 

تالاب سولدوز

آذربایجان غربی – نقده ۱۵ کیلومتری شمال شرقی نقده
تالاب سولدوز یکی از چندین تالاب شهرستان نقده است. نام این تالاب از نام منطقه ای که کل محدوده شهرستان نقده را در بر می گیرد گرفته شده است.

 

تالاب گز

مازندران – بهشهر جنوب غرب خلیج میانکاله
چشم انداز این تالاب از یک طرف خلیج میانکاله است و از طرف دیگر یک جزیره دنج پر از درخت.

 

تالاب لیپار

سیستان و بلوچستان – چابهار روستای لیپار
بعد از روستای رمین در ۱۵ کیلومتری چابهار، در مسیر جاده ساحلی چابهار ـ گواتر قرار دارد .

 

تالاب میانگران

خوزستان – ایذه ۱۵۰۰ متری شمال شهر ایذه
تالاب میانگران با فاصله کمتر از ۱۵۰۰ متر از محدوده شهر ایذه در شمال شهر ایذه قرار گرفته و اطراف آن را رشته کوه های مرتفع، مثل جامی زرین در بر گرفته است .

 

تالاب زربیجار

گیلان – املش‎
یکی از دیدنی‌ترین مناطق املش تالاب زربیجاره است که بعنوان یک زیستگاه طبیعی برای حیوانات و پرندگان مهاجر، همچنین محل ذخیره آب جهت مصارف شالیکاری حائز اهمیت است .

 

تالاب کانی برازان

آذربایجان غربی – مهاباد ۳۰ کیلومتری شمال شهرستان مهاباد
تالاب کانی برازان مهاباد از جمله تالاب های مهم آذربایجان غربیه که طرح احیای آن اخیرا به اتمام رسیده. این تالاب بزودی به عنوان پناهگاه حیات وحش معرفی می شود .

 

تالاب گرد زرین

آذربایجان غربی – ارومیه
این دریاچه در دامنه های کوه دالامپه قرار دارد. کوه دالامپه با ارتفاع حدود ۳۵۰۰ متر در ۴۵ کیلومتری جنوب غربی ارومیه و ۳۵ کیلومتری اشنویه قرار دارد.

 

تالاب تنگلی

گلستان – گنبد کاووس
تالاب تنگلی در شمال گنبد کاووس در بخش داشلی برون قرار گرفته است. فاصله آن تا شهر گنبد ۷۵ کیلومتر است.

 

تالاب آذینی (خورسیریک)

هرمزگان – سیریک ۳۵ کیلومتری جنوب غربی سیریک
تالاب آذینی (آذین) در جنوب دهستان بیابان از توابع شهرستان میناب و تقریباً در ۳۵ کیلومتری جنوب غربی بندر سیریک قرار دارد.

 

تالاب بند علیخان

تهران – ورامین ۳۵ کیلومتری جنوب شهرستان ورامین
تالاب بند علی خان در ۳۵ کیلومتری جنوب شهرستان ورامین قرار دارد.

 

تالاب و پناهگاه حیات وحش سلکه

گیلان – صومعه‌سرا قسمت جنوبی تالاب انزلی
منطقه پناهگاه حیات وحش سلکه با وسعت ۳۲/۳۶۶ هکتار در قسمت جنوبی تالاب انزلی و در محدوده شهرستان صومعه سرا قرار دارد.

 

مرکز بازدیدکنندگان تالاب شادگان

خوزستان – آبادان پنج کیلومتری جاده آبادان – قفاص
این مرکز با هزار و دویست متر مربع زیر بنا در سال ۱۳۸۷ به بهره برداری رسیده است .

 

تالاب یانیق هشترود

آذربایجان شرقی – هشترود‎ ۳۵ کیلومتری جنوب غربی هشترود
هشترود، تالاب های زیادی دارد که یکی از این تالاب ها، تالاب یانیقه، در ۳۵ کیلومتری جنوب غربی این شهرستان و در کنار جاده آسفالته هشترود – مراغه است .

 

تالاب هامون پوزک

سیستان و بلوچستان – زابل مرز سیستان و افغانستان
هامون پوزک تالابی فصلی در مرز استان سیستان و بلوچستان و افغانستان است.

تالاب زردابه

لرستان – پل دختر
این تالاب در جنوب شهر پلدختر واقع گردیده است که به دلیل تغییرات جوی رو به خشک شدن می رود. سازمان محیط زیست اقدامی در زمینه احیای آن به عمل نیاورده است .

 

تالاب گنجگاه

اردبیل – گیوی روستای گنجگاه
این تالاب به وسعت ۰٫۱۴ کیلومتر مربع و در ۳ کیلومتری شمال روستای گنجگاه واقع است. تالاب گنجگاه در ۸۰ کیلومتری جنوب شرقی اردبیل می باشد .

 

تالاب هورالعظیم (هور الهویزه)

خوزستان – هویزه‎
این تالاب که تنها باقیمانده تالابهای بسیار بزرگ بین النهرین است در غرب استان خوزستان واقع است و به لحاظ تنوع زیستی، فوق العاده غنی است .

 

تالاب آب الوان

کهگیلویه و بویر احمد – لیکک روستای آب الوان
این تالاب در ۱ کیلومتری جنب غربی تالاب برم الوان واقع شده و مسیر دسترسی به آن از طریق روستای برم الوان از جاده خاکی منشعب شده است.

باتلاق گاوخونی

اصفهان – ورزنه جنوب شرق اصفهان، کنار شهر ورزنه
تالاب بین المللی گاوخونی که باتلاق گاوخونی هم خوانده می شود، نام تالابی ست در فلات مرکزی ایران که بخش بزرگی از آن در استان یزد و مابقی در استان اصفهان می باشد .

 

تالاب قره قشلاق

آذربایجان شرقی – بناب
تالاب قره قشلاق بناب به دلیل زیبایی و تنوع گونه های جانوری و گیاهی به عروس تالاب های شمال غرب کشور شهرت یافته است.

 

تالاب هورالدورق

خوزستان – هویزه‎
این تالاب در محدودة جنوب غربی خوزستان قرار گرفته است. رود جراحی پس از عبور از شادگان ( فلاحیه) به آن می ریزد.

 

تالاب شیدور

هرمزگان – لاوان
این منطقه در سال ۱۳۵۴ به پناهگاه حیات وحش تبدیل و در سال ۱۳۷۸ نیز به عنوان تالاب و تپه مرجانی بین المللی شناخته شد.

 

تالاب لمبیر ملکی

هرمزگان – کوخردهرنگ
در گویش کوخِردی «لمبیر» به معنی تالاب است. از دهستان کوخرد ۱۰ کیلومتر از طریق راه مالرو به سمت جنوب می رویم به «تالاب» «لمبیر ملکی» می رسیم .

تالاب عزیزک

مازندران – بابلسر روستای عزیزک
تالاب عزیزک با وسعت تقریبی ۵۵۰ هکتار از چهار آب بندان کوچک و بزرگ تشکیل شده که با قدمت چندین ساله بصورت زیستگاهی هستند و دارای پوشش گیاهی و جانوری متنوع می باشد .

 

تالاب دهنو

چهارمحال و بختیاری – بروجن ناحیه بهشت آباد
در ناحیه بهشت آباد، تنها یک تالاب عمده بنام تالاب دهنو وجود دارد. سطح جلویی این تالاب (مرغزار) تقریباً خشک شده است .

 

تالاب مرزن آباد

مازندران – بابل روستای مرزن آباد
چسبیده به غرب شهر بابل تالاب بزرگی قرار دارد به نام مرزن آباد با وسعتی در حدود ۴۵۰ هکتار که نباید این نام را با نام شهر مرزن آباد چالوس اشتباه گرفت.

 

تالاب ماهی آباد

آذربایجان شرقی – میانه روستای امیر اباد
این تالاب در ۲۰ کیلومتری شمال میانه قرار دارد که تالابی فصلی است و مصارف کشاورزی دارد و در مواقع پر آبی مورد استفاده پرندگان مهاجر است.

 

تالاب کجی نمکزار

خراسان جنوبی – نهبندان
تالاب زیبای کجی نمکزار نهبندان با ۲۲ هزار هکتار وسعت یکی از مناطق گردشگری خراسان جنوبی است که با وجود خشکسالی های پی در پی همچنان زنده است.

 

تالاب شیمبار

خوزستان – اندیکا(قلعه خواجه)
تالاب شیمبار در منطقه حفاظت شده شیمبار ، در امتداد رشته کوه های زاگرس جای دارد .

 

تالاب هله

بوشهر – گناوه‎
تالاب و منطقه حفاظت شده هله، در استان بوشهر، سالانه پذیرای هزاران پرنده مهاجر و بومی است که زمستان خود را در این تالاب می گذرانند.

 

تالاب لاریم

مازندران – جویبار روستای لاریم
این تالاب در فاصله ۲ کیلومتری دریای خزر و در شمال شهرستان لاریم واقع است.

 

تالاب هور مزرعه

خوزستان – دزفول
هور مزرعه بین دو رودخانه دز و کرخه ( در جنوب دزفول) قرار گرفته است و بخشی از آب رودخانه شاوور به آن می ریزد.

 

تالاب سولقان

چهارمحال و بختیاری – گندمان
تالاب سولقان در نزدیکی گندمان در استان چهار محال و بختیاری قرار دارد. این تالاب بیش از هشت کیلومتر مربع مساحت دارد .

 

تالاب میستان

مازندران – جویبار روستای میستان
این تالاب در فاصله ۷ کیلومتری دریای خزر و در جنوب روستای میستان است. تالاب میستان در ارتفاع ۱۸متری از سطح آب های آزاد واقع شده است .

 

تالاب مژن آباد (سیرخوان)

خراسان رضوی – سنگان
این تالاب که قسمتی از آن به طول ۳۵ کیلومتر از سوی سازمان حفاظت محیط زیست به عنوان منطقه حفاظت شده اعلام شده هر سال زیستگاه تعداد زیادی از پرندگان است.

 

تالاب لفافه

لرستان – پل دختر
تالاب لفافه ۱و ۲ به وسعت ۱۰ هکتار جایگاه پرندگان وحشی است. این تالاب پوشیده از نیزار و مکان امنی برای پرندگان مهاجری است که از سیبری کوچ ییلاقی خود را آغاز می نمایند .

 

تالاب قبادلو

آذربایجان شرقی – عجب‌ شیر
این تالاب در شرق دریاچه ارومیه قرار گرفته است و در ۲۲ کیلومتری شمالی غربی عجب شیر، بالاتر از بندر رحمانلو قرار دارد .

 

منطقه شکار ممنوع تالاب های پلدختر

لرستان – پل دختر
فلات ایران که بیش از ۸۰ درصد از خاک این سرزمین را در برگرفته تنوعی از چشم اندازهای کوهستانی، کوهپایه ای، دشتی و کویری است .

 

برکه گلمرز

آذربایجان غربی – ارومیه جاده بزرگ خاتم النبیاء، ۵کیلومتری روستای کهنه گلمرز
برکه روستای گلمرز یکی از جلوه های زیبای طبیعت ارومیه به حساب می آید که دیدن مناظر آن به ویژه در بهار و تابستان خالی از لطف نیست.

 

تالاب ملا احمد

اردبیل روستای ملا احمد
تالاب ملااحمد، در ۱۵ کیلومتری جنوب شرقی اردبیل در مجاورت روستای ملااحمد واقع شده است. این تالاب، محل زیست پرندگان بومی و مهاجر از قبیل قاشقاتویوق می باشد .

 

تالاب شیطان آباد

آذربایجان غربی – نقده
این تالاب در ۶ کیلومتری شهرستان نقده و در سمت شرقی جاده شوسه نقده ـ حیدر آباد قرار گرفته و در حدود ۲۵ هکتار وسعت دارد .

 

تالاب شورک

یزد – میبد مرز میبد و اردکان، منطقه شورک
تالاب یا دریاچه فصلی زیبای میبد، در قسمت شمال شرقی این شهرستان و در نزدیکی مرز اردکان و میبد واقع شده است.

 

آبشار پونه زار فریدونشهر

پست شده به وسیله : اصفهان تور/ 1547 0

آبشار پونه زار
نام قدیم این مسیر آخوره پایین و نام جاده بالاتر آخوره بالا بوده است بسیاری از گل های وحشی و دارویی ایران را می توان در کوه های این منطقه یافت چشمه‌های پر آب این منطقه به سمت غرب سرازیر شده و در نهایت، سرچشمه‌های رود دز را تشکیل می دهند.

آبشار طبیعی پونه زار به گونه ای که از تمام قسمت های آن آب جاری است و به سمت پائین به طرف دره در یک شیب تند و ریزشی در غرب آبشار در حرکت است.

یکی از گردشگران که از استان خوزستان و شهر شوشتر به این مکان آمده می گوید: آبشار پونه زار فریدونشهر از جمله آبشار هایی است که واقعا زیبا و فوق العاده بوده که صدای آب آبشار دلنواز و مناظر آن دل انگیز است و حتی می‎توان گفت از آبشارهای شوشتر هم زیباتر است.

در حال حاضر تنها سرویس های بهداشتی، پارک اتومیبل و چند جایگاه جهت استراحت و سروغذا در محل آبشار پونه زار فریدونشهر وجود دارد.

آبشار پونه زار فریدونشهر در تمام فصول سال آب داشته البته به جز فصل زمستان که یخبندان می شود و از پر جاذبه ترین مکان های تفریحی و گردشگری این منطقه به شمار می‎رود که به ویژه در فصل بهار و روزهای تعطیل حتی جای سوزن انداختن در این مکان وجود ندارد.

آب اين منطقه فوق الاده سبك و خاصيت دارويي دارد، همچنين رويش گياه پونه در اين آبشار به پونه زار معروف كرده است.

فریدون شهر با مساحت ۱۲۲۳۶کیلو متر مربع و جمعیت ۴۵۵۹۰۸ نفر در فاصله ۱۵۵ کیلو متری اصفهان قرار گرفته این منطقه ما بین استان‌های لرستان و چهار محال و بختیاری واقع گردیده و منطقه ای کوهستانی و ارتفاعات آن عبارتند از قله شاهون ، کلوسه و کوه کمران، کوهستانی ترین منطقه شهرستان ناحیه پشتکوه موگوئی است. 

۱۲ جاذبه دیدنی و مجانی در سنگاپور

پست شده به وسیله : اصفهان تور/ 1416 0

جاذبه های سنگاپور

تفریح مجانی و بازدید از جاذبه ها آن هم به صورت مجانی یکی از بهترین خبرهاییست که میتواند یک گردشگر را خوشحال کند. در این مطلب در وبسایت مرکز مشاوره سفر آژانس مسافرتی طلوع سفریاد اصفهات همراه ما باشید تا با ۱۲ جاذبه دیدنی و رایگان سنگاپور آشنا شویم.

تفریحات متعددی در کشور سنگاپور وجود دارد که شما می توانید بدون پرداخت هزینه و به صورت رایگان از آن ها در طول سفر خود به این کشور بهره مند شوید.

تماشای فیلم در فضای باز

شاخصه ویژه: امکان انتخاب فیلم توسط شما

تماشای یک فیلم کلاسیک در محیطی سرباز و روی پرده نمایشی بسیار بزرگ می تواند یک برنامه سرگرم کننده مناسب برای هر کسی باشد، به ویژه اگر شما جزو دوستداران هنر سینما محسوب شوید. این پروژه توسط مجموعه ای به نام (Movie Mob) انجام شده و شما می توانید با مراجعه به صفحه فیس بوک آن از فهرست فیلم های که قرار است به نمایش درآمده و همچنین محل نمایش این فیلم ها اطلاع کسب کرده و در رای گیری های اکران فیلم های بعدی شرکت کرده و به فیلم مورد علاقه خود جهت اکران رای دهید.

 

در جشنواره های هیجان انگیز سنگاپور مشارکت کنید

شاخصه ویژه: آشنا شدن با افراد جدید، تجربیات خارق العاده و پیدا کردن دوستانی از سراسر جهان.

در کشور سنگاپور جشنواره ها و فستیوال های مختلفی برگزار می شود که هر یک دارای هیجان، رنگ و لعاب و شاخصه های خاص خود هستند. یکی از جالب ترین این جشنواره ها، جشن مربوط به آئین سال نوی قمری است. جشنواره های دیگری مانند دیوالی یا دیپاوالی (Deepavali)، هاری رایای پواسا (Hari Raya Puasa) و فستیوال نیمه پاییز از جمله مشهورترین این جشنواره ها محسوب می شوند.

 

پیاده روی روی پل معلق مک ریچی

ویژگی خاص: راه رفتن روی پل معلق بالای محدوده زندگی حیوانات و تماشای آن ها.

پل معلق مک ریچی (MacRitchie) جایی است که شما می توانید با مراجعه به آن به صورت رایگان در فضایی بالای درختان و مجاور به زیستگاه حیوانات وحشی قدم زده و از طبیعت لذت ببرید. در این محل شما در ارتفاعی مجاور شاخه های درختان قدم زده و لحظات هیجان انگیزی را سپری خواهید کرد.

زمان پیشنهادی: صبح زود یا عصر زیرا در ساعات میانی روز شما در روی این پل بدون سایبان در معرض نور آفتاب قرار داشته و هوا نیز در این ساعات بسیار گرم است.

 

بازارهای رایگان در سنگاپور

شاخصه ویژه: لطفا دوباره عنوان بالا را بخوانید! آیا شاخصه ای ویژه تر از بازار رایگان سراغ دارید؟

تاکنون چیزی درباره بازارهای رایگان شنیده اید؟ مطمئن باشید با اشتباه تایپی روبرو نشده اید و واقعا نام این محل بازار رایگان است! طبیعتا دانستن این موضوع که در سنگاپور بازاری وجود دارد که در آن همه چیز رایگان است، کمی غیرقابل قبول به نظر می رسد اما واقعا در این کشور چنین بازاری وجود داشته و شما می توانید به این محل رفته و هر چیزی که دوست دارید را به رایگان بردارید. بدون تردید در این بازار شما نیازی به همراه داشتن کیف پول خود نداشته و البته می توانید اشیا و لوازمی را که سالم هستند و به درد شما نمی خورند را با خود به این بازار برده و تحویل دهید. این بازارها به صورت دوره ای و در مناطق مختلف سنگاپور برپا می شود و برای کسب اطلاع از برنامه زمان بندی این بازارها و مراجعه به آن می توانید به صفحه فیس بوک این بازار رایگان مراجعه کنید.

 

در مسیر زیبای خط الراس جنوبی قدم بزنید

شاخصه ویژه: مسیری با چشم اندازی وسیع به طول ۱۰ کیلومتر.

این مسیر گردشگری بین کوهستان فابر(Mount Faber) و دانشگاه ملی سنگاپور قرار داشته و مسیر راحتی برای پیاده روی محسوب می شود. مسیر این جاده بسیار صاف و مناسب بوده و حتی افراد کهنسال یا بیمارانی که در دوره نقاهت بوده و مشکل حادی ندارند هم می توانند از این مسیر استفاده کنند. چشم انداز موجود در این مسیر، فوق العاده زیبا و جذاب بوده و محل مناسبی برای تصویربرداری و عکاسی محسوب شده و مناظر ایده آلی برای عاشقان عکس های سلفی به شمار می رود. این دلایل سبب شده تا افراد مختلفی از گروه های سنی متفاوت و دارای سلایق گوناگون در این محل حاضر شوند. البته برای انجام این پیاده روی حتما با خود آب آشامیدنی به همراه ببرید.

زمان پیشنهادی: روزهای میانی هفته برای مراجعه و پیاده روی در این محل مناسب تر هستند. زیرا می توانید با فراغ بال و در فضایی به دور از شلوغی و ازدحام جمعیت، از مناظر زیبای منطقه لذت ببرید.

 

بادبادک بازی در تفرجگاه ساحلی باراژ

شاخصه ویژه: بادباک بازی را می توان یکی از محبوب ترین تفریحات در سنگاپور دانست که هزینه ای در بر ندارد.

منطقه ساحلی و تفرجگاه باراژ (Marina Barrage) یکی از اماکن بسیار خوب برای بازدید در سنگاپور به شمار می رود. شما می توانید در این ساحل با دوستان خود ساعات خوشی را گذرانده و بادباک بازی کرده یا به تماشای بادبادک های پر شماری که در آسمان این منطقه هستند؛ بنشینید. مهم نیست که چه میزان از مردم مشتاق بادبادک بازی در این محل گرد هم امده اند، این تفرجگاه سر سبز به اندازه ای وسعت دارد که پاسخگوی حضور تعداد زیادی از افراد باشد.

زمان پیشنهادی: شما در هر ساعتی از روز می توانید در این محل حاضر شده و لذت ببرید.

 

غذا دادن به ماهی ها در سد ییشون

شاخصه ویژه: محلی ایده آل برای ماهیگیری

آرامش و زیبایی موجود در سد ییشون (Yishun Dam) مثال زدنی است. ماهیگیری و غذا دادن به ماهی های سد ییشون در سنگاپور یکی از دیگر تفریحات رایگانی است که در سفر به این کشور می توانید تجربه کنید. آرامش بی نظیر و استثنائی این محل و شرایط ویژه آن برای ماهیگیران با سابقه و افرادی که در پی تمدد اعصاب هستند، بسیار ایده آل است. در این محل همواره تعداد زیادی از افراد در حال ماهیگیری بوده و شما هم می‌توانید به جمع آن ها بپیوندید. حتی اگر به طور حرفه ای نیز ماهیگیری را بلد نیستید، شانس خود را در این سد امتحان کرده و فراموش نکنید که ماهی را هر وقت از آب بگیرید تازه است.

زمان پیشنهادی: بهتر است از زمان طلوع خورشید در این محل بوده و تا هر زمان که دوست داشتید از محیط لذت ببرید.

 

پیک نیک در چک جاوا

شاخصه ویژه: دروازه ای رو به آرامش

توصیه می کنیم بعد از خرید تور سنگاپور، برای تجدید خاطرات دوران کودکی خود یک برنامه پیک نیک در منطقه چک جاوا ChekJawa داشته باشید. محیط بی سر و صدا و آرام و تنوع غنی گیاهی و جانوری موجود در این منطقه، چک جاوا را به یکی از بهترین مناطق گردشگری سنگاپور که می توان به رایگان از آن لذت برد، تبدیل کرده است. توصیه می کنیم سبد پیک نیک خود را پر از خوردنی و آشامیدنی های مورد علاقه تان کرده و وسایل ورزش و تفریح را نیز به همراه ببرید.

زمان پیشنهادی : از طلوع تا غروب خورشید

 

از مجسمه های مشهور مرلاین دیدن کنید

شاخصه ویژه: مجسمه هایی با سر شیر و بدن ماهی که سمبل کشور سنگاپور محسوب می شوند.

آیا می دانید چند مجسمه زیبای مرلاین (Merlion) در سنگاپور وجود دارد؟ این مجسمه های مشهور به تعداد هشت عدد در سنگاپور قرار داشته و به نوعی سمبل این کشور محسوب می شود. شما می توانید در سفر به سنگاپور برای دیدن این مجسمه ها به بخش های مختلفی رفته و با آن ها عکس یادگاری بگیرید.

زمان پیشنهادی: هر زمانی در طول روز

آدرس: یکی از این مجسمه ها را در پارک مرلاین (Merlion Park) پیدا کرده و در راستای مسیر فولرتون(Fullerton) به راه خود ادامه دهید.

 

کوهنوردی در کوهستان فابر

شاخصه ویژه: تماشای منظره زیبای آسمان خراش ها و چشم انداز شهری از بالای قله.

پیاده روی در مناطق زیبای طبیعی و کوهنوردی را می توان یکی از اصلی ترین تفریحات رایگان در سنگاپور محسوب کرد. در این میان تجربه پیمودن مسیر زیبای کوهستان فابر (Mount Faber) در نوع خود بی نظیر محسوب می شود. در این محل تنوع زیاد گل ها و گیاهان؛ محیطی زیبا خلق کرده و چشم انداز بسیار زیبای شهر نیز در نوع خود وصف نشدنی است.

زمان پیشنهادی: برنامه خود را به گونه ای تنظیم کنید که در زمان غروب به قله برسید، چشم انداز آسمان خراش های شهر در زمان تاریک شدن هوا، استثنائی است.

 

از سامرست اسکیت پارک دیدن کنید

شاخصه ویژه: در این پارک فضایی کافی برای ترسیم نقاشی های دیواری یا همان گرافیتی تعبیه شده و همچنین شما می توانید در زمین وسیع اسکیت آن ، اسکیت سواری کنید.

در این پارک شما می توانید بدون ترس از دستگیر شدن توسط پلیس، با اسپری و رنگ روی دیوارها هر شکلی که دوست دارید کشیده و هنرتان را شکوفا کنید. در این پارک نقاشی کشیدن روی در و دیوار از نظر قانون منعی نداشته و همچنین یک زمین اسکیت مناسب نیز وجود دارد.

زمان پیشنهادی: از ساعات اولیه صبح تا تاریک شدن هوا شما می توانید روی در و دیوار این پارک نقاشی کنید!

در باغ های زیبای خلیج قدم بزنید

شاخصه ویژه: باغ های زیبای احداث شده توسط بشر

باغ های زیبای موجود در منطقه خلیج (Gardens By The Bay) یکی از زیباترین جاذبه های سنگاپور هستند که می توانید به رایگان از آن استفاده کنید. این باغ ها نمونه خوبی از تلفیق هنر، دانش و خلاقیت بشر در ساخت باغ و پرورش گیاهان محسوب می شود. در این محل شما می توانید تنوع بسیار زیادی از انواع گونه های گل ها و درختان را مشاهده کنید.

زمان پیشنهادی: زمانی که خورشید در پس درختان غول پیکر این باغ به شکل مشعلی فروزان دیده می شود، شما باید در باغ حضور داشته و از دیدن این صحنه لذت ببرید. این منظره بدون اغراق، جادوئی و زیبا است.