تایلند یکی از جذاب ترین کشورهای جهان است که در جنوب شرقی آسیا واقع شده است. این کشور دارای سه فصل آب و هوایی گرم وخشک ، بارانی و خنک است. تایلند جاذبه های زیبای فراوانی را در دل خود جای داده که سالانه میلیون ها نفررا از نقاط مختلف دنیا به سوی خود جذب می کند. به همین دلیل گردشگری اولین صنعت اقتصادی این کشور محسوب می شود. تایلند به سرزمین لبخند شهرت دارد و این نشانگر مردم خونگرم و مهمان نواز این کشور است.

هر کدام از شهرهای تایلند خود به تنهایی منبع زیبایی ها و تفریحات فراوان می باشند. مهمترین شهرهای تایلند، بانکوک که پایتخت آن نیز می باشد ، پاتایا ، پوکت ، کرابی و سامویی می باشد.در هر یک از این شهرها، هتل های زیبا و مناسب برای پذیرایی و اقامت گردشگران و مسافران وجود دارد. این هتل ها شامل همه امکانات رفاهی و تفریحی می باشند و با قیمت مناسب و هزینه کم در اختیار مسافران قرار می گیرند.اغلب هتل های تایلند به سواحل و جزایر تایلند نزدیک می باشند و به همین دلیل دسترسی و استفاده از این مناطق برای گردشگران آسانتر می باشد.

مقالات مرتبط : فرهنگ و آداب و رسوم مردم تایلند

تراکم جمعیت در تایلند

تایلند با تراکم جمعیت ۱۲۲ نفر در هر کیلومتر مربع، هشتاد و پنجمین کشور پرتراکم دنیاست. ۳۲ درصد از جمعیت تایلند، در شهرها ساکنند که از آن میان، بیش از ده درصد در بانکوک متمرکز شده اند. از زمان جنگ جهانی دوم، بسیاری از روستاییان تایلندی، برای یافتن موقعیتهای بهتر اقتصادی، به شهرها و کشورهای دیگر، از جمله آمریکا، کانادا، کشورهای خاورمیانه و آسیای جنوب شرقی (مثلاً سنگاپور) مهاجرت کرده اند تایلند ۷۵ استان دارد و بانکوک که غالباً هفتاد و ششمین استان تایلند محسوب می شوددر واقع استان نیست؛ بلکه یک منطقه ی اداری و اجرایی ویژه است. اسم استان ها نام شهرهای مرکزی آن هاست. بانکوک، بزرگترین استان از نظر جمعیت و تراکم و ناخون راتچاسیما، بزرگترین استان از نظر مساحت است؛ ساموت ساخرام نیز کوچکترین استان از نظر مساحت، رانونگ، کم جمعیت ترین و منی هونگ سون، دارای کمترین تراکم جمعیت هستند.

تاریخ تایلند

تایلند با تاریخ ۸۰۰ ساله خود تنها کشور در جنوب شرقی آسیا می باشد که مستعمره هیچ کشوری نبوده است. تاریخ این سرزمین را می توان به پنج دوره مختلف تقسیم کرد؛ دوره ۶۵۰ سال های،اول، دورهٔ حکومت نانچائو میلادی است، قلمرو حکومتی نانچائو در آن زمان، استان «یونان» در جنوب چین و چندین بخش دیگر در مجاورت این استان را دربرمی گرفت. شمار زیادی از مردم تایلند כג_ این دوره به نواحی حوزهٔ رود -خانهٔ « جائو پریا» (Chao Phraya)، که در آن زمان تحت سلطه امپراطوری «خمر» بود، کوچ نمودند. این مهاجران تایلندی در سال ۱۲۳۸ میلادی، حکومت «سوخوتای» را که آغازی برای دوره ای جدید در تاریخ تایلند بود، تأسیس کردند. در قرن سیزدهم، تایلندی ها بیش از پیش بر قدرت خود افزودند و بتدریج از زیر سلطه خمرها و مون ها رهایی یافتند. این دوره که می توان ان را دوران رشد و شکوفایی تایلند تلقی نمود، تا سال ۱۳۷۸ ادامه داشت و در سال ۱۳۵۰ با بر سر کار آمدن حکومتی قدرتمند موسوم به «آیوتایا»دورهٔ حکومت سوخوتای به سر آمد. برخلاف حکمرانان دوره سوخوتای، فرمانروایان آیوتایا چندان توجهی به رعایا نشان نمیدادند و با پایه ریزی حکومت سلطنتی، رویه حکمرانان امپراطوری خمر را در پیش گرفتند. دیری نپایید که مناقشات و منازعات با کشورهای همسایه بالا گرفت و در سال ۱۷۶۷ نیروهای برمه با هجوم به این سرزمین،آیوتایا را اشغال کردند؛ از این رو حکومت نیز از هم پاشید و هفت ماه پس از ورود برمه ای ها به تایلند، ژنرال «پیا تاکسین» (Phya Taksin) با بیرون راندن نیروهای اشغالگر، دوره جدیدی موسوم به «تون بوری» را آغاز نمود. وى با انتقال پایتخت حکومتى به تون بورى که نزدیکترین شهر به دریا بود، در راستای اهداف جدید خود برای تاسیس . حکومتی قدرتمند گام برداشت. هدف او از انتخاب این شهر به عنوان پایتخت، تسهیل تجارت خارجی و سهولت عقب نشینی در برابر هجوم متخاصمان بود. به علت کمبود یک قدرت مرکزی این دوره دوام زیادی نیاورد و در سال ۱۷۷۲ به پایان رسید. پس از مرگ ژنرال تاکسین، ژنرال «چاکری» (Chakri)، سلسله چاکری را بنیان گذاری کرد و «رامای اول» لقب گرفت. دوره حکومت او در سال ۱۷۸۲ آغاز شد و در سال ۱۸۰۹ به پایان رسید. اولین اقدامی که وی پس از به سلطنت رسیدن انجام داد، انتقال پایتخت حکومتی از شهر ساحلی تون بوری به بانکوک و صدور فرمان ساخت کاخ بزرگ ” بود. در دوره حکومت «رامای سوم»” اقدامات زیادی صورت گرفت که از آن جمله می توان به آغاز مجدد روابط با دول غربی و تقویت روابط تجاری با چین اشاره کرد. دوره حکومت پادشاه «مونکوت» (Mongkut) موسوم به «رامای چهارم» نیز دورانی درخشان در تاریخ این سرزمین بوده است. عقد معاهدات با کشورهای اروپایی، مقاومت در برابر نیروهای استعمارگر، ترویج تجددگرایی و تغییر تایلند به کشوری مدرن در این دوران صورت گرفت. اصلاحات اقتصادی و اجتماعی گسترده ای که در این دوره انجام شد، نیز شایان توجه است. پادشاه «جولالونکورن» (Chulalongkorm)، ملقب به «رامای پنجم»” راه و روش پدر خود را در پیش گرفت و اقدامات زیادی در جهت توسعه سیستم اداری، بهبود رفاه عمومی و منسوخ کردن برده داری انجام داد. در دوره حکومت پادشاه «پراجاهيپوک» (Pajadhipok) حکومت تایلند از پادشاهی مطلقه به پادشاهی مشروطه تغییر یافت. با آغاز حکومت دموکراتیک (در سال ۱۹۳۹) نام این کشور از(دسیام)به تایلند تغییر داده شد. در حال حاضر بادشاه «بوميبول ادوليادجه (Bhumibol Adulyadei) ملقب به «رامای نهم»بر سلسلهٔ چاکری حکومت میکند.کنار کشور و مجسمه های مذهبی دیگر، نشانگر اهمیت پیکرتراشی در این سرزمین است. هنر معماری بناهای تایلندی تحت تأثیر سبک معماری بناهای هندوستان، امپراطوری خمر و زیارتگاه های چین قرار دارد. به علت میزان بالای رطوبت هوا و بارش زیاد باران در گذشته، بیشتر بناها از چوب ساخته می شد؛ با ترویج سبک های جدید معماری، بناهای چوبی و کاه گلی جای خود را به بناهای اجرای داد و امروزه نیز بسیاری از منازل با آجر و گچ سفید ساخته می شوند. غذاهای تایلندی از شهرت جهانی برخوردارند و تأثیرپذیری از فرهنگ غذایی چین و هند در آن به خوبی مشهود است. رستوران های متعدد تایلندی در اقصی نقاط جهان بویژه استرالیا، نیوزیلند، ایالات متحده آمریکا، انگلستان و کانادا مشتریان زیادی دارند. مواد اصلی بسیاری از غذاهای تایلندی را گشنیز، سیر، آب لیمو، سس ماهی، میگو و فلفل فراوان تشکیل می دهد. موسیقی سنتی در این کشور نیز به مانند بسیاری از جنبه های فرهنگی دیگر شباهت زیادی به موسیقی سنتی در هندوستان و چین دارد. از مهمترین آلات موسیقی سنتی میتوان به «پیپات» و «کرو آنگ سای» اشاره کرد که از دیرباز در نمایش های سنتی و مراسم مذهبی نواخته می شد. موسیقی محلی تایلند، شامل «لوکا تونگ»،«مورلام» و دکانتروم، است. رقص در این کشور به دو گروه رقص سنتی موسوم به «هنر برتر» و رقص محلی موسوم به«هتر ساده»تقسیم می شود؛ رقص سنتی نیز به سه شکل «کون»،«لاکون»و «فاون»اجرا میشود. رقص محلی تایلندی از سه گروه «وای کرو»،«رام موآی» و «لیکای» تشکیل می شود. از آنجایی که تایلند یکی از پیشتازان صنعت نساجی جهان است، منسوجات مرغوب و زیبای آن از پرفروش ترین صنایع دستی به شمار می روند. صنایع دستی و وسایل تزیینی نیز بیشتر از نی، چوب مانگو و سفال لعابی ساخته می شود.

تایلند شرقی

تایلند شرقی که سواحل شرقی تایلند تا مرز تایلند – کامبوج را در بر میگیرد، پوشیده از صخره ها، خلیج ها، سواحل زیبا، جزایر و بنادر متعدد می باشد و به سبب برخورداری از میراث طبیعی غنی، از جمله پارک های ملی، آبشارها و جزایر شگفت انگیز همواره مورد توجه گردشگران علاقه مند به طبیعت بوده است. تفرجگاه بین المللی «پاتای» واقع در این ناحیه با ارائه تسهیلات رفاهی و تفریحی به گردشگران از مهمترین مقاصد گردشگری آن است. جزیره «کو سامت» (Ko Samet) که در عین حال تفرجگاه و پارک ملی نیز به شمار می رود، با برخورداری از خلیج های کوچک و سواحل زیبا از دیگر مقاصد این ناحیه می باشد. کشت میوه جات، مهمترین فعالیت کشاورزی در این منطقه است و گردشگری نقش مهمی در توسعه اقتصادی ایفا می کند. بنادر و نواحی ساحلی نیز کمک قابل توجهی به توسعه صنعتی و تجارت دریایی و در نتیجه بهبود وضعیت اقتصادی آن نموده است.

تایلند مرکزی(Thailand)

منطقه مرکزی تایلند به سبب برخورداری از اراضی وسیع ویژه برنج کاری، منابع طبیعی فراوان و بناها و بقایای تاریخی از مقاصد مهم گردشگری کشور به شمار می رود و ۲۲ استان را که پوشیده از شالیزارهای برنج است، دربرمی گیرد؛ از این رو به «کاسه برنج تایلند» ملقب می باشد. جنگل های انبوه، آبشارهای بلند، غارها، سواحل زیبا و بقایای برجای مانده از معابد و کاخ ها از مهمترین عوامل جذب گردشگر به این منطقه محسوب می شود

شمال شرقی تایلند (Thailand)

شمال شرقی تایلند، یکی از قدیمی ترین و پرجمعیتترین مناطق کشور، بر روی فلاتی قدیمی در نقطه آغاز رشته کوهی که تا لائوس، برمه و چین امتداد دارد، قرار گرفته و تقریبا یک سوم از مساحت کشور را احاطه کرده است؛ این منطقه که با نام «ایسان» (lsan) یا «اسان» (Esan) نیز شناخته می شود، بزرگترین پارکهای ملی کشور را در خود جای داده است. فسیل های یافت شده از دایناسورها، ابزار و صنایع دستی به دست آمده متعلق به عصر مفرغ، معابد قدیمی خمرها با قدمت بیش از هزار سال و پارک های ملی با گونه های جانوری متنوع، این منطقه را به یکی از مهمترین مقاصد گردشگری تبدیل نموده است. اولین پارک ملی تایلند در «کائو یای» (Khao Yai) با گونه های متنوعی از جانوران وحشی و تسهیلات ویژه ای که به گردشگران ارائه می دهد، همواره از مهمترین جاذبه های شمال شرقی آن بوده است. این منطقه که با کشورهای لائوس و کامبوج مرز مشترک دارد، از فرهنگ خمرها و مردمان لائوس تأثیر زیادی پذیرفته و معابد، مجسمه ها، آداب و سنن باستانی و گویش ساکنان آن گواهی روشن بر این مطلب است. در کنار جاذبه های مختلف جشنوارههایی چون «بون بانگ نای» یا جشنواره موشک در «یاسوتون» و جشنواره «قصر مومی» در استان «اوبون راچاتانی» (Ubon Ratchathani) از دیگر عوامل جذب گردشگر محسوب می شوند.

تهیه و تنظیم : واحد تولید محتوای اصفهان تور

فرهنگ و آداب و رسوم

فرهنگ تایلندی ها آمیزهای از فرهنگ کشورهای هند، چین، کامبوج و دیگر کشورهای آسیای جنوب شرقی است. همانند بسیاری از آسیایی، احترام گذاشتن به اجداد و نیاکان، یک بخش اصلی و ضروری از تمرین های روحانی تایلندی هاست. تایلند بسیار مهمان نواز و بخشنده،نرم خو و صلح جو هستند و سلسله مراتب اجتماعی برای آنها بسیار مهم است. بزرگ ترها نقش مهمی در تصمیم گیری ها و مراسم خانوادگی دارند. سبک احوالپرسی سنتی تایلندی ها، وای (Wai) نام دارد و معمولا به این ترتیب است که ابتدا فرد کوچک تر دست می دهد؛ نوک انگشتانش را روی سر می گذارد و (ساوات -دی کا)(Sawat – dii Ka) خطاب به آقایان، عبارت (ساوات – ادی کراپ (Sawat – dii khrap) سلام را ادا می کند: سیاسی بزرگ ترها به همین شیوه پاسخ آنها را می دهند. در مقام و موقعیت های اجتماعی مانند دولت نیز این که چه کسی وای را کار می رود. بچه ها نیز هنگام رفتن به مدرسه و بازگشت به منزل به همین شیوه به والدین خود ادای احترام می کنند. به طور کلی، این نوع تحصیلات شخصی برای ازدواج، امری ضروری است و اگر فرد، پسی از اتمام تحصیلاتش تمایل به ازدواج با فردی داشت، ابتدا باید با خانواده ی نامزد خود آشنا شود و سپس از خانواده ی خود بخواهد که خواستگاری او بروند. اگر هر دو خانواده موافقت کنند، ازدواج انجام می شود. داماد مبلغی را به عنوان پاداش بزرگ کردن عروسی (شیربها) به پدر و مادر او می پردازد. صورتی، رنگ سنتی لباس عروسی است و داماد نیز کت و شلوار سبک اروپایی یا یک ژاکت یقه پهن با شلوار می پوشد. جوان در مناطق روستایی، غالبا با خانواده ی داماد زندگی می کنند و ممکن است چند نسل در یک خانه زندگی کنند. در این خانه ها معمولا بزرگ ترین مرد، رئیس خانواده است و اعضای خانواده باید در برابر بزرگترها مطیع باشند. خانواده ها معمولا دو یا سه فرزند دارند و همه ی افراد خانواده در یک مزرعه کار می کنند. کوچک ترین دختر خانواده، خانهای والدین را به ارث میبرد و در عوض، او و همسرش باید از پدر و مادرشان در دوران پیری نکهداری کنند. حریم های خانوادگی، روابط افراد و آزادی های جنسی در تایلند و برخی دیگر از کشورهای منطقه، به خصوصی در شهرهای تایلند، با تعالیم اسلام و سنت های ایران,بسیار متفاوت است.

مقالات مرتبط : آب و هوای تایلند

گویش

گویش اصلی مردمان این سرزمین,(تایلندی)است که از گویش های مردم لائوس ,(شان)در برمه و بسیاری از گویش های دیگر در جزیره (هاینان)(Hainan) و استان یونان(Yunnan) واقع در بخش جنوبی مرز مشترک این کشور با چین,تاثیر گرفته است.اگرچه تایلند,زبان رسمی کشور به شمار میرود و در بخش های آموزشی و دولتی نیز مورد استفاده قرار میگیرد,ولی گویش های قومی و منطقه ای متنوعی در نقاط مختلف آن وجود دارد.

صنایع دستی تایلند

قبل از سفر به تایلند بهتر است با صنایع دستی و تزئیناتی این کشور که آمیزه ای از فرهنگ مردم تایلند و سنت این کشور است اشنا شویم صنایع دستی تایلند و تنوع آنها با قیمتهای نسبتا عادلانه سبب گردیده تا تایلند به عنوان یکی از معروف ترین مراکز خرید آسیا قلمداد شود.
صنایع دستی تایلند را میتوان به شرح ذیل معرفی نمود:

راتان و ویکر:

نوعی چوب است که با آن کیف و کلاه و سایر لوازم منزل نظیر مبلمان،کتابخانه ساخته میشود و به بسیاری از کشورهای خارجی صادر می گردد.

ابریشم:

پارچه های ابریشمی تایلند شهرتی جهانی دارد و از جمله سوغاتی است که مسافران قبل از خرید آن از کشور تایلند خارج نمیشوند. از ابریشم سابقا جهت دوختن لباسهای زنانه و یا مردانه استفاده میشد ولی امروزه بسیاری از اقلام دیگر نظیر کراوات،روکش مبل و کیف ،جلد عینک،جعبه جواهر را از پارچه ابریشم تهیه میکنند.

کتان وبتیک:
پارچه های نخی دارای بازار بسیار خوبی است که علاوه بر بافت پارچه و لباسهای نخی مورد استفاده سایر لوازم خانگی نیز هست.امروزه از ترکیب نخ و ابریشم توسط بومیان قبائل شمالی طرحهای بسیار زیبایی را تولید می کنند که بتیک نامیده می شود.

نایلوور:
نایلوور یکی از صنایع دستی اجدادی متعلق به جنوب تایلند است که در آن هنر سیاه قلم برروی ظروف طلایی و یا نقره ای جلوه ای خاص بخشیده و برای قرنها هنرمندان از این صنعت برای تولید سینی و جعبه و سایر ظروف استفاده نموده اند.امروزه علاوه بر بازارهای ناخون سیتامراد در جنوب کشور در فروشگاههای بانکوک نیز این ظروف به چشم میخورند.

برنز آلات:
کیفیت مرغوب اجناس برنزی تایلند همواره مورد توجه بوده و امروزه روکشی به نام سلفون را برروی آن بکار می برند که جلای خاصی به این گونه لوازم نظیر قاشق و چنگال و یا مجسمه میدهد و آن را از زنگ زدگی محافظت میکند.

لاک الکل آلات:
یکی دیگراز صنایع دستی تایلند خصوصا در چیانگ مای که در شمال تایلند واقع است.لاک الکل کردن جعبه،سینی و صدها قلم دیگر که هر یک پس از آماده شدن سوغاتی مناسبی برای دوستان و اقوام توریستهایی که به تایلند سفر میکنند می باشد.

محصولات صدفی:
یکی از صنایع قدیم تایلند کشیدن روکشی بر روی لوازم لوکس صدفی است که این عمل با مهارت عجیبی صورت میگیرد و آنها را در ساخت یک نوع میز به کار میبرند و در سواحل پاتایا و یا پوکت به فروش می رسانند.قاب عکس و جعبه های صدفی تزئین شده با این صنعت نیز یکی از سوغات مناسب هنری تایلند است.

جواهر آلات:
جواهرآلات و سنگهای قیمتی نظیر یاقوت و زمرد به وفور در صدها فروشگاه جواهرالات به فروش میرسد وبسیاری از شرکتهای خارجی به علت ارزانی قیمت سنگها و نیروی کار ارزان در این کشور سرمایه گذاری کرده و کالاهای تولیدی خود را به کشورهای عربی و اروپا و ژاپن صادر میکنند.تعدادی از ایرانیان مقیم تایلند نیز به این تجارت مشغول هستند .

گلهای مصنوعی واسباب بازیهای عروسکی نیز از سایر هنرهای دستی است که با مدلهای بسیار مختلف و رنگارنگ در تایلند تهیه و به بازار فروش ارائه میشود.

سرامیک نیز از زمان سوخوتای تا کنون به عنوان یکی از صنایع دستی در تایلند بشمار می آمده و نمونه های بسیار زیبایی از گلدانها و ظروف طرامیک در بازارهای شهر مشاهده می شود.

زبان و خط مردم تایلند

زبان تایی (Thai)، زبان رسمی مردم تایلند است و حدود نیمی از تایلندی ها، به این زبان صحبت می کنند. تایی، زبانی مبتنی بر تمایز آهنگ کلام است، هر کلمه می تواند با پنج آهنگ مختلف تلفظ شود: به صورت پایین، بالا، متوسط، در حال صعود و نزول هر آهنگی معنای کلمه را تغییر می دهد؛ مثلاً(Suay) با آهنگ صعودی، به معنی شگفت انگیز، و با آهنگ نزولی، به معنی بخت بد است. تلفظ بیشتر لغات تایی، در مکانهای مختلف کشور متفاوت است و باید هنگام سخن گفتن و تلفظ کلمات در محلهای مختلف دقت کرد. ترجمه ی الفبا و نوشته های تایی به حروف لاتین، دقیق نیست؛ زیرا هیچ الگوی پذیرفته شده ای برای آن وجود ندارد؛ چون هر کلمه ممکن است به روشهای مختلف نوشته شود؛ به عنوان مثال، کلمه ی خیابان در شهر بانکوک،(Rajadomnern)، یا (Ratchadamnoen) و نیز(Rajdamnoen) نوشته می شود؛ در حالی که همین کلمه در شهرهای جنوبی ,(Phetchaburi)یا (Petchburi) (Petchaburi) از دیگر زبان های تایلندی می توان به لائو که در شمال شرقی کشور رایج است و مالایایی که زبان مسلمانان مالایایی نژاد جنوب کشور است، اشاره کرد. زبان های چینی و ژاپنی نیز در این کشور رواج دارد. یادگیری زبان انگلیسی در مدارس، اجباری است.

غذاهای تایلندی
غذاهای تایلند به دلیل قرار گرفتن این کشور در میان چین و هند، آمیزه ای از غذاهای این دو کشور است.

همچنین غذاهای خیابانی در تایلند می تواند اطلاعات زیادی در مورد سلایق و فرهنگ مردم تایلند به شما بدهد.غذا در تایلند وعده مشخصی ندارد و معمولا بخارپز شده یا تفت داده می شود. برخی از موادی که در آشپزی تایلندی بسیار رایج هستند عبارتند از: سیر، ‌فلفل قرمز، برگ لیمو، شیر نارگیل، تمر هندی، زنجبیل، فلفل سیاه، ریحان، زردچوبه، زیره سبز، آب لیمو و سس ماهی.

غذای اصلی تایلند، برنج به ویژه برنج سفید است که تقریبا در همه وعده های غذایی استفاده می شود. پس از آن رشته، کاری، و نیز ماهی و میگو در غذاهای این کشور به وفور یافت می شوند. دلیل آن نیز وجود خلیج تایلند و هم چنین رودخانه های بسیار است که وابستگی غذاهای تایلندی را به موجودات و گیاهان دریایی نشان می دهد.
آشپزی سنتی تایلند معمولا به شکل آب پز، کباب کردن یا پختن بوده اما در طول سال ها با تاثیر از چینی ها، سرخ کردن و تفت دادن هم وارد آن شده است. فلفل را هم پرتغالی هایی که در قرن هفدهم از امریکای جنوبی به تایلند آمدند، با خود به همراه آوردند.
در تایلند غذا یکباره و با هم سرو می شود. غذای مناسب تایلندی شامل سوپ، خوراک کاری با ادویه یا سالادی ادویه دار، سس همراه با ماهی و سبزیجات می شود. اما اگر سوپ ادویه دار باشد، غذایی بدون ادویه را جایگزین کاری می کنند زیرا باید هارمونی طعم و ترکیب در هر غذا و هم چنین میان تمام غذاها با هم وجود داشته باشد. در کنار این غذاها معمولا سالادی تند و چندین سس مختلف برای انواع این غذاها و نیز دسری شیرین و یا میوه های تازه وجود دارند.

تهیه و تنظیم : واحد تولید محتوای اصفهان تور