روستای کندلوس نوشهر | ییلاق چهارهزار ساله مازندران

پست شده به وسیله : اصفهان تور/ 792 0

روستای کندلوس نوشهر این ییلاق چهارهزار ساله مازندران دارای جاذبه های گردشگری فراوانی است از موزه گرفته تا طبیعت چش نواز و… اصفهان تور گزارشی دارد از این روستای سحرانگیز، پس با ما همراه شوید:

روستا ها، سکونتگاه های خاصی هستند که ترکیبی از طبیعت و معماری را به نمایش گذاشته اند. این سکونتگاه ها در سراسر جهان وجود دارند و سرزمینمان ایران نیز تعداد زیادی از آنها را در خود جای داده است.

به هر خطه از این سرزمین که می روی شکلی خاص از آنها جلوه گر می شود و حال و هوای خاصی را به شما هدیه می دهد. همه چیز در این روستاها با شرایط آب و هوایی سازگار شده تا به بهترین مکان برای زندگی ساکنانشان تبدیل شوند. هر یک از آنها جلوه هایی خاص را از جنس فرهنگ، تاریخ و طبیعت در خود دارند که لمسشان لذتی وصف ناشدنی را به همراه می آورد.

به شمال کشور عزیزمان، ایران، می رویم؛ خطه ای سبز با جاذبه هایی تماشایی و شگفت انگیز که میزبان روستاهای بسیاری است. به استان مازندران می رویم و راه شهرستان نوشهر را در پیش می گیریم تا به یکی از زیباترین روستاهای ایران برسیم. روستایی به نام کندلوس که شهرتی جهانی دارد و نامش زبانزد خاص و عام است.

می خواهیم برایتان از دیدنی ها و ویژگی های این روستای زیبا و پاک سخن بگوییم تا در سفرهای بعدیتان سری به آن بزنید.

با اصفهان تور همراه باشید…

 

چرا روستای کندلوس؟

– روستای کندلوس سکونتگاهی با قدمت ۴۰۰۰ سال است و ارزش تاریخی فراوانی دارد.

– این روستا نخستین موزه روستایی جهان را در خود جای داده است و به شما امکان بازدید از قدیمی ترین آثار و اشیا منطقه را می دهد.

– وجود امکانات گردشگری بسیار مناسب و پاکی روستا از دلایلی است که می تواند کندلوس را به عنوان یک مقصد مناسب برای سفرهای خانوادگی و دوستانه مطرح کند.

 

کندلوس | روستایی پاک

کمی آن طرف تر از شهر مرزن آباد و بر دامنه های البرز مرکزی، روستایی به نام کندلوس با جلوه ی متفاوتش خودنمایی می کند. برای گشت و گذار در روستا باید قدم بر روی سنگ فرش هایی بگذاری که تو را به دنیایی متفاوت راهنمایی می کنند؛ دنیایی که تو را به سفری در تاریخ میهمان می کند و گشت و گذاری در طبیعت را به تو هدیه می دهد.

به هر جای این روستا که بروید فضا عاری از هرگونه زباله است و هیچ پوششی از آلودگی بر تن روستا دیده نمی شود. این تصویر زیبا حکایت از تلاش ساکنان آن برای پاکیزه نگه داشتن محل سکونتشان دارد. این روستا محله های مختلفی را از جمله درزی‌کلا، ملاکلا، جورسری، جیرسری، بنیم سری و سری دله در بر می گیرد.

 

دیدنی ها

روستای کوچک کندلوس دریایی از دیدنی ها را در خود جای داده است و شاید ساعت های زیادی را برای دیدن آنها نیاز داشته باشید.

۱- موزه مردم شناسی کندلوس | نخستین موزه روستایی جهان

مجموعه فرهنگی کندلوس ساختمانی دو طبقه می باشد که ۴۰۰ متر زیربنا دارد و به قصد اشاعه فرهنگ اصیل و بومی منطقه، با طراحی مهندسان و کمک اهالی ساخته شده است. این مجموعه موزه ی مردم شناسی کندلوس را در خود جای داده است که شهرتی جهانی دارد و به عنوان نخستین موزه روستایی جهان شناخته می شود.

موزه کندلوس با تلاش دکتر علی اصغر جهانگیری طی ۶ سال احداث گردید. گفته می شود که وی در کودکی به یک باره به تلاش برای حفظ میراث گذشتگانش روی آورد و به این منظور به جستجوی فراوان پرداخت تا اشیاء تاریخی و فرهنگی اجدادش را در قالب موزه ای جمع آوری و عرضه کند.

شاید تصورش کمی برایتان مشکل باشد اما در این موزه همه ی اشیا از هزاره دوم قبل از میلاد تا دوره قاجاریه به نمایش گذاشته شده و سیر تحول تاریخی و فرهنگی آن دیار را به تصویر کشیده است.

مجموعه اشیاء نگهداری شده به بخش های زیر تقسیم می شود که با اطلاعات و شناسنامه کامل در معرض بازدید عموم قرار دارند:

بخش اسناد تاریخی

بخش کتب خطی و اسناد تذهیب شده

بخش ابزار زیستی مانند قفل، قیچی و چپق و نظایر آن

بخش بافته ها و پوشاک

بخش زیورآلات

بخش نقاشی های سنتی و قهوه خانه ای

 

۲- موزه گیاهان دارویی

موزه گیاهان دارویی مجتمع کشاورزی کندلوس در سال ۱۳۶۵ در این روستا تاسیس گردید. هدف از ایجاد چنین موزه ای کشت، پرورش، تولید و بسته بندی گیاهان دارویی و معطر و نیز تولید اسانس ها و روغن های گیاهی بود و بستری را برای کاشت بالغ بر ۲۵۰ گونه گیاه ژنتیک ارزشمند در ایران را فراهم نمود. باغ بوتائیک ( موزه گیاهان دارویی ) از مهم ترین بخش های این موزه می باشد که برای نخستین بار در ایران و در زمینی به مساحت ۱۰ هکتار احداث شده است و محصولات خود را به کشورهای مختلف جهان صادر می کند.

 

۳- معماری خاص روستا

معماری این روستا شما را برای لحظه ای متوقف و غرق در خود می کند. خانه های قدیمی با نمای چوبی، سقف های چوبی، پنجره های کوچک، دیوارهای کاه گلی، کوچه های سنگ فرش شده و سقف های شیروانی حالت خاصی را در روستا ایجاد کرده و چهره ی خاصی به آن بخشیده اند.

 

۴- طبیعت تماشایی

قرار گرفتن کندلوس در سلسله جبال البرز و در میان دره ای موسوم به زانوس، باعث شده تا طبیعت در این روستا و اطرافش خودش را به زیباترین شکل در آورد. حاشیه رودخانه کندلوس و دره زانوس میزبان انواع مختلفی از گونه‏ های گیاهی و جانوری است و از دیگر جاذبه ‏های طبیعی روستا به شمار می رود. در این میان از زیبایی های مناطق دشتی و جنگلی که بگذریم وجود چشمه سارهای فراوان طراوت خاصی را به منطقه هدیه می کنند.

 

۴-۱- دیو چشمه

دیو چشمه، بزرگترین چشمه آب معدنی سرد منطقه، در نزدیکی این روستا قرار دارد و آب گوارایی را از قلب زمین به رهگذران هدیه می کند. چشمه های آب معدنی دیگری نیز، در پایین روستا واقع هستند.

۴-۲- آبشار کندلوس

در ۵ کیلومتری روستا آبشاری ۱۰ متری قرار دارد که توسط جنگل محصور شده است. آب از فراز این آبشار بیرون می آید و به صورت قطرات به پایین می ریزد. برای رسیدن به آبشار کندلوس حدود ۱ ساعت پیاده روی لازم است.

 

۵- آرامگاه امامزاده فضل و فاضل

در قسمت شرقی روستا، بنای یک آرامگاه با برج آجری کوچک و چهار ضلعی و ایوانی چوبین به چشم می خورد که کتیبه ای از آیات قرآنی در صحن خود دارد. این آرامگاه یکی از اماکن زیارتگاهی روستای کندلوس است که ۱۰۰ سال قدمت دارد و متعلق به امامزاده فضل و فاضل می باشد.

 

تفریحات

فعالیت هایی وجود دارند که می توانند لحظات خوشی را برای شما در روستای کندلوس رقم بزنند:

 

۱- گشت و گذار در روستا

معابر سنگفرش کندلوس وسوسه ی قدم زدن بر روی آنها را به جان شما می اندازند. با قدم زدن بر روی آنها و گشت و گذار در روستا، گویی زمان به عقب می رود و برای لحظاتی از شهر و دغدغه هایش دور می شوید.

 

۲- کوهنوردی

کندلوس در منطقه ای کوهستانی قرار دارد و بنابراین می تواند مقصد خوبی برای کوهنوردان به شمار آید. کوه های اطراف روستا به شما این امکان را می دهند که علاوه بر کسب تجربه ای تازه، از ارتفاعات به تماشای زیبایی های روستا بنشینید و لذت ببرید.

 

۳- عکاسی

سوژه های زیادی در این روستا و طبیعت اطراف آن منتظرند تا توسط دوربین عکاسی شما ثبت شوند. درختان سر به فلک کشیده، مردمان مهمان نواز، خاه های باصفا و کوچه های پرپیچ و خم روستا هر یک می توانند بهانه ای را برای ثبت تصویر به شما بدهند.

 

۴- پیک نیک

در روستا آلاچیق هایی وجود دارند که به شما امکان برپایی پیک نیک را در کنار همسفرانتان می دهند. همچنین دشت های اطراف روستا مکان مناسبی برای این کار به شمار می روند.

 

سوغات و صنایع دستی

در گذشته، بافت قالی، چادر شب، شمد و ساخت صنایع چوبی و ابزارهای فلزی در این منطقه از رونق خاصی برخوردار بوده است اما امروزه جاجیم، ایزار (پارچه پشمی چارخانه دستباف)،جوراب، دستکش و بلوز پشمی گلدار و نمدمالی از مهم ترین صنایع دستی روستا به شمار می روند.

 

خوشمزه های محلی

خوراکی های سنتی همچون کماج، راه نون ( نان پخته شده در تنورهای سنتی ) ، آش کدو، بادونه ( خوراکی خوشمزه ای از برنج خشک شده ) ، بورانی و… ب عنوان غذاهای محلی و سنتی کندلوس شناخته می شوند و جزئی از فرهنگ مردمان این روستا به شمار می آیند.

 

امکانات گردشگری

کندلوس از جمله روستاهای ایرانی می باشد که از سال ۱۳۶۷ امکانات بسیار مناسبی را در قالب یک مجموعه برای پذیرایی گردشگران دارد. فروشگاه تولیدات محلی و صنایع دستی، رستوران محلی، مهمانسرا و سرویس بهداشتی عمومی از جمله امکاناتی هستند که به مناسب ترین شکل ممکن ایجاد شده و در اختیار گردشگران قرار گرفته اند.

 

مراسم های سنتی کندلوس

مردمان کندلوس نیز مانند بسیاری از روستاهای دیگر مراسم های خاص خودشان را دارند که در اینجا به برخی از آنها اشاره می کنیم:

۱- سال مج | مهم ترین مراسم روستا

مراسم سال مج (خوشقدم) ازجمله مراسم های بسیار زیبای کندلوس است که به هنگام حلول سال نو اجرا می‌ گردد. در این مراسم، ابتدا نام چند کودک یا نوجوان خانواده را انتخاب می کنند و با نام هریک با قرآن مجید استخاره می کنند و هریک که خوب آمد به عنوان سال مج انتخاب می شود. وظیفه سال مج این است به محض تحویل سال نو با سینی محتوی کلام الله مجید، سبزه، شیرینی و یک ظرف پر آب قبل از دیگران وارد خانه شود و با ظرف آبی که در دست دارد آب در گوشه اتاق‌ها بریزد تا سالی پربار و پربرکت برای خانواده به ارمغان آورد.

 

۲- جشن تیرماه سیزده شو

تیرماه سیزده شو یکی از کهن‌ترین جشن های ایرانیان است که در اکثر مناطق استان مازندران برگزار می شود. تاریخ این جشن برابر با دوازدهم تیرماه تقویم تبری است که مصادف با دوازدهم آبان ماه تقویم شمسی می گردد.

این جشن را به پیروزی کاوه بر ضحاک و جشن مهرگان نسبت می دهند و با برپایی آیین های ویژه و آماده کردن خوراکی های سیزده گانه همچون کاچی، شیرینی پِتی بَزه نون، کماج،گردو، سنجد، شیرینی، میوه،چای و … آن را برگزار می کنند.

در شب این جشن، شخصی صورتش را سیاه می کند، دستمالی به سر می بندند و لباس مبدل می پوشد تا نقش شخصیت این جشن یعنی لال را بازی کند. وی در حالی که همچون لال ها رفتار می کند با همراهی چند نفر به خانه های مردم قدم می گذارد و با چوب و ترکه‌ به ساکنان هر خانه ضربه ای می زند. مردم آمدن لال را خوش یمن م یدانند و معتقدند که هرکس چوب لال را بخورد تا سال آینده بیمار نمی شود.

جوانان نیز به همراه کودکان چند ترکه‌ بلند در دست می گیرند که در انتهای آنها کیسه‌ ای بسته شده است. آنها به درخانه ها می روند و ادای لال را در می آورند و شعر زیر را می خوانند:

لال بیَمو، لال بیَمو ، پارسال و پیرار بیَمو ، چِل بَزِن دیگه بَزِن، لال اِنِه لالَک اِنِه ، سالو ماه ارزون بوه، لال مار رسوا نَوِ، لال اِنِه لالَک اِنِه، پار بورده امسال انه

صاحب خانه هم به عنوان هدیه میوه و شیرینی در کیسه ی آنها می گذارد.

 

تاریخچه کندلوس | روستایی با هزاران سال قدمت

دهکده کندلوس که یکی از قدیمی ترین سکونت گاه‌های انسانی در منطقه به شمار می رود. یافته های باستان شناسان حکایت از پیشینه تاریخی روستای کندلوس دارند و قدمت این روستا را هزاره سوم قبل از میلاد نشان می دهند. کندلوس نشانه هایی از تمدن قبل از میلاد، تمدن ایران قبل از اسلام و تمدن ایران بعد از اسلام را در خود دارد و وجود قبرستان های زرتشتی و مانوی و ظروف و اشیای قدیمی کشف شده نشانه هایی را از کهن بودن تاریخ این روستا به نمایش می گذارند.
ناصرالدین شاه قاجار در سال ۱۲۹۲ هجری چند روز را در محلی نزدیک به روستا با عنوان تنگه میخساز سپری کرده و در خاطرات سفرش از آن سخن گفته است. همراه وی در این سفر، کمال الملک، نقاش مشهور ایرانی تابلویی تماشایی را از این روستا خلق می کند که امروزه در کاخ صاحبقرانیه تهران قرار دارد.

برخی منابع این روستا را گذرگاه رستم، قهرمان اسطوره ای ایران دانسته و برای آن ارزش زیادی قائل شده اند.

 

معماری خانه های روستا

خانه ها در روستای کندلوس به صورت بافت مسکونی متراکم و در شیب ملایم دامنه کوه شکل گرفته اند. اکثر خانه های قدیمی دو طبقه هستند و سقفی شیروانی با پوشش لت کوبی یا سفالی دارند. در ساخت بناهای قدیمی، سنگ، گل، خشت و چوب به کار رفته و در ساخت و سازهای جدید، سیمان، گچ، آجر، بلوک و تیرآهن استفاده شده است.

 

ویژگی های مردمان روستا

نتایج سرشماری سال ۱۳۸۵، جمعیت این روستا ۲۵۰۰ نفر نشان می دهد البته کندلوس جمعیت ثابتی ندارد چرا که در زمستان ها جمعیت کاهش می یابد و در تابستان ها به دلیل آب و هوای ییلاقی، بر تعداد ساکنان روستا افزوده می شود.

مردان در روستای کندلوس همانند سایر مردم در دیگر نواحی روستایی استان مازندران لباس می پوشند. زنان نیز پوششی معمولی دارند اما در مراسم های خاص، لباس های محلی شامل دامن پرچین، پیراهن، جلیقه و روسری، بر تن می کنند.

از نظر ظاهری ساکنان بومی کندلوس، سفیدپوست هستند و در برخی موارد بور و چشم آبی می باشند. آنها به زبان کجوری سخن می گویند و مردمانی مهربان و مهمان نوازند. قناعت در میان مردم روستا موج می زند و هیچ وقت متکدی را در آن نمی بینید. در کندلوس قفل و مهر و موم بر درخانه ها معنا ندارد و با آنکه این خانه ها ۹ ماه از سال خالی از سکنه می شوند تا به حال سرقت در این روستا دیده نشده است. قتل و جنایت نیز جایگاهی در این روستا ندارند و امنیت کاملا حس می شود. در خانواده های کندلوسی، آسیاب کردن گندم، سفید کردن خانه، شکستن هیزم برای تنور، دوشیدن گاو و کاشتن سبزی خوردن بر عهده ی زنان است و آنان نقش پررنگ تری برای تامین هزینه زندگی و خانواده دارند.

به هنگام فراغت در کوچه های روستا صدای بازی های محلی همچون تب کا، کشت کا، سی کاکل و اسب سواری می پیچد و فضایی متفاوت را در آن ایجاد می کند.

 

موسیقی در کندلوس

نی هفت بند متداول ترین آلت موسیقی در کندلوس است اما دهل و سرنا نیز شهرت قابل توجهی در میان مردم دارد. در زبان محلی به سرنا پسپسی می گویند و آن را از چوب شمشاد تهیه می کنند.

آهنگ های طالب طالبا در مایه درآمد سه گاه، امیری در مایه عشاق و دشتی و عروس سوار کردن در مایه ای از ماهور و بیات ترک از جمله جلوه های موسیقی در روستای کندلوس به شمار می روند.

 

مشاغل مردم روستا

پیش از این تهیه و تولید چوب و زغال در زمستان و کشاورزی در تابستان تنها شغل مردم روستا بود اما با تصویب قانون مراقبت از جنگل، ساکنان کندلوس علاوه بر کشاورزی به خیاطی و نجاری نیز پرداختند. امروزه فعالیتهای زراعی ، دامداری و باغداری اصلی ترین منابع در آمد مردم روستا هستند و گروهی نیز در بخش خدمات و صنایع دستی مشغول می باشند.

گندم و جو عمده ترین محصول زراعی و سیب، هلو و چارمغز از عمده ترین محصولات باغی کندلوس می باشند و دامداری سنتی و پرورش طیور نیز در میان دامداران رواج دارد. همچنین به دلیل موقعیت مناسب رشد انواع گل ها و گیاهان دارویی در این روستا، تولید گیاهان دارویی، یکی از منابع مهم درآمد مردم به شمار می رود.

 

اقامت در روستای کندلوس

در روستای کندلوس مهمانشرای سنتی و زیبایی قرار دارد که می توانید چند روزی را در آن اقامت کنید. همچنین شهر های اطراف روستا با خانه های محلی و هتل ها و مهمانسراها امکانات خوبی را برای اقامت به شما ارائه می دهند.

 

آب و هوا

حاکم بودن اقلیم کوهستانی بر منطقه باعث شده تا روستای کندلوس به عنوان یک ییلاق شناخته شود و در عین داشتن زمستان های سرد و سخت، در تابستان ها با آب و هوای معتدل و خنک از میهمانان خود پذیرایی کند.

 

بهترین فصل سفر

بهترین زمان سفر به کندلوس فروردین تا آبان است اما سایر زمان های سال نیز جلوه های خاص خود را دارا می باشند.

بهار و تابستان: سرسبزی طبیعت و آب و هوای معتدل حال و هوای خاصی را به روستای کندلوس می دهد.

پاییز: رنگارنگ شدن لباس درختان یکی از تصاویر زیبای طبیعت را به شما نشان می دهد و چهره ی خاصی را به روستا می بخشد.

زمستان: سرمای زیاد باعث مس شود بسیاری خانه هایشان در روستا را ترک کنند اما سفیدپوش شدن طبیعت بسیار زیبا به نظر می رسد.

 

آدرس

استان مازندران، ۷۵ کیلومتری جنوب شرقی نوشهر، بخش کجور

راه دسترسی

وارد محور کرج چالوس شوید.۷ کیلومتر بعد از مرزن آباد ، دوراهی کجور را خواهید دید که پس از ورود به آن و طی ۴۲ کیلومتر مسیر کوهستانی به روستای کندلوس می رسید.

 

فاصله از مرکز استان و شهرهای اطراف

ساری: ۲۳۲ کیلومتر

مرزن آباد: ۴۹ کیلومتر

نوشهر:۷۵ کیلومتر

 

دیدنی های اطراف

در مسیر جاده چالوس جاذبه های دیگری نیز وجود دارند که می توانید از آنها بازدید نمایید:

* پیست اسکی بین المللی دیزین

* روستای ناتر

* دریاچه ولشت

 

توصیه ها:

روستای کندلوس فضای بسیار پاکیزه و تمیزی دارد پس سعی کنید آن را به همین شکل نگاه دارید و با زباله هایتان چهره اش را مخدوش نکنید.

در برخورد با مردمان محلی به فرهنگ آنها احترام بگذارید و خاطر آنها را نیازارید.

 

تهیه و تنظیم : واحد تولید محتوای اصفهان تور

 

دریاکنار کجاست؟

پست شده به وسیله : اصفهان تور/ 1103 0

دنیای دریا خود عالمی جدای از عالم خاک و خاکیان است. دست پروردگار عالمین آب و خاک را هر کدام به نوعی بی‌نطیر نقاشی کرده است. گاهی برای سلب آرامشی وصف ناپذیر، به پهنه‌های آبی عظیم رو می‌آوریم و خود را غرق در این همه شکوه می‌کنیم.

آوای دریا وزین ترین آواها، خروش دریا بلند آوازترین فریادها و  سکون و سکوت دریا، آرامش‌دهنده‌ترین مکان ممکن بر روی کره‌ی خاکی است.  اغلب ما دریا و سواحل را مقصد مناسبی برای اوقات فراغت و تفریح می‌دانیم و معمولا سواحلی را انتخاب می‌کنیم که علاوه بر زیبایی در مدت اقامتمان خدمات و امکانات مناسبی را به ما ارائه دهد.

 

دریاکنار

شهرهای شمالی کشور ما در نزدیکی عید نوروز به یکی از مقاصد شلوغ تبدیل می‌شود. شهرهای ساحلی شمال ایران هر ساله میزبان سیل عظیمی از گردشگران داخلی و خارجی است. دریاکنار یکی از شهرک‌های پر طرفدار شمال ایران است.

شركت آتی ساز ادر سال ۱۳۵۸ شهرک دریاکنار را احداث کرد. پس از فروش قسمت عمده ويلاهای احداثی به افراد حقیقی و حقوقی، مالكيت کلی شهرك از شركت آتی ساز، تحويل نمايندگان قانونی و مالكين وقت شهرك درياكنار شده است. بدين ترتيب از سال ۱۳۵۸ اداره امور شهرك به هيات مالكين سپرده شد. اين شهرك از ابتدا بدون كمك‌های مالی دولت و شهرداری، توسط خود مالكين اداره می‌شود.

شهرک دریاکنار یک شهرک ساحلی مسکونی – تفریحی است که در امتداد «دریای خزر» قرار دارد. احداث این شهرک ساحلی با حمایت محمد رضا پهلوی و در اوایل دهه‌ی ۴۰ خورشیدی آغاز و در اواخر آن به پایان رسید که در زمان خود از جمله اولین و بزرگترین شهرک‌های ایران در سطح خاورمیانه به شمار می‌رفت.

دریا کنار که یکی از قدیمی‌ترین و بزرگ‌ترین شهرک‌های مسکونی شمال ایران است و اکنون دارای بیش از ۱۷۰۰ واحد ویلا است. شهرک مسافتی بیش از ۲٫۷ کیلومتر درازای ساحل دریای خزر را به خود اختصاص داده و مساحت کل آن حدود ۳٫۱ کیلومتر مربع یا بیش از ۳۰۰ هکتار می‌باشد. دریا کنار از ۱۹ خیابان تشکیل شده و طول خیابان ورودی شهرک یا خیابان یکم معادل ۱٫۲ کیلومتر و فاصله خیابان یکم تا خیابان هفدهم برابر با ۱٫۸ کیلومتر می‌باشد.

 

طراحی دریا کنار

طراحی فضای باز و ویلاهای آن برگرفته از معماری غربی است.  آقای «حسین امانت» طراح مشهور میدان و برج آزادی نیز در طراحی این شهرک سهم عمده‌ای داشته است.

خیابان‌های زوج شهرک به دریا می‌رسد که با سنگ هایی بزرگ پوشیده شده‌ است. در آخر خیابان یکم این شهرک، رستوران، مغازه‌ها و سرگرمی های گوناگون به همراه صندلی‌های ساحلی برای مردم در نظر گرفته شده‌ است. خیابان‌های ششم و هفدهم دریا کنار به ساحل شنا مرتبط هستند که دارای نجات غریق است. معمولاً در فصل‌های گرما ساحل خیابان ششم برای آقایان، و ساحل خیابان هفدهم برای بانوان فراهم می‌شود و هنگامی که یکی از دو ساحل مناسب شنا نباشد، ساحل دیگر از صبح تا ساعت ۳ مخصوص خانم‌ها و از ساعت ۳ به بعد در اختیار آقایان قرار می‌گیرد.

این شهرک بدلیل واقع شدن در مجاورت دریای خزر و داشتن فضاهای سبز انبوه و محیط خانوادگی دلچسب، معروف شده‌ است. جاده‌های هراز، فیروزکوه، و کناره نیز امکان مسافرت‌های بین شهری را برای ساکنان شهرهایی چون تهران، ساری، بابل، و غیره فراهم نموده و اکثر مالکان و مستاًجران آن، ایام تعطیل به خصوص عید نوروز و فصل تابستان را در آنجا سپری می‌کنند.

آدرس۵ كيلومتری جاده كناره از بابلسر به فريدون كنار

برای رفتن به این شهرک سفر به فریدون کنار یا بابلسر  را در اولویت قرار دهید.

فرویدون کنار یکی از شهرهای ساحلی استان مازندارن  و بابلسر از سمت شرق با این شهر همسایه است. بنابراین جاده‌ی بابلسر به سمت فریدون کنار هدف شما خواهد بود.

 

تهیه و تنظیم : واحد تولید محتوای اصفهان تور

 

جاذبه های گردشگری بابل

پست شده به وسیله : اصفهان تور/ 966 0

شهر بابل از توابع استان مازندران که از مناطق شمالی کشورمان میباشد که مملو از جاذبه های گردشگری طبیعی میباشد از جمله آنها می توان به دریاچه و جنگل، آبشارو چشمه و ییلاق و…اشاره کرد و همچنین این شهرستان دارای اماکن مذهبی و تاریخی بسیاری هم هست که در ادامه این جاذبه های گردشگری را باهم مرور خواهیم کرد پس با ما همراه باشید.

 

دریاچه‌ها

سواحل دریای مازندران در بابلسر

دریاچه سد شیاده

دریای مازندران (دریای کاسپین):

سواحل ماسه‌ای دریای مازندران در ۱۵ کیلومتری شمال این شهر قرار دارند.

دریاچه سد البرز:

این سد در جنوب شرقی بابل و در منطقه لفور واقع است و یکی از زیباترین سدهای خاورمیانه و بزرگ ترین سد خاکی کشور به شمار می‌آید.

دریاچه سد شیاده:

این سد در جنوب غربی بابل و در بخش بندپی غربی و روستای شیاده واقع است.

دریاچه سد سنبل رود:

این سد در جنوب شرقی شهرستان، در اطراف بخش بابلکنار قرار دارد.

دریاچه کامی کلا:

این دریاچه در بخش بندپی شرقی شهرستان بابل و در اطراف کوه‌های البرز قرار دارد. دریاچه کامیکلا دارای چشم انداز کوه و جنگل می‌باشد. تالاب رمنت: این تالاب در روستای رمنت از توابع بخش مرکزی شهرستان بابل قرار دارد که با مرکز شهر ۵ کیلومتر فاصله دارد.

 

جنگل‌ها

جنگل‌های بزچفتِ بابلکنار

جنگل بزچفت (بابلکنار):

این پارک جنگلی حفاظت شده در بخش بابل کنار شهرستان بابل و در روستای درون‌کلا شرقی و بزچفت قرار دارد. «معرفی بیشتر» جنگل شیاده: این جنگل زیبا در بخش بندپی شرقی شهرستان بابل قرار دارد که به دلیل مرتفع بودن سد شیاده را می‌توان از بالای آن مشاهده کرد. جنگل نارنجلو: این جنگل که حفاظت شده‌است در بخش بندپی غربی قرار دارد. جنگل ویوج: این جنگل در جادهٔ شیاده واقع در بخش بندپی شهرستان بابل قرار دارد. این جنگل حدود بیست هکتار می‌باشد. جنگل لفور: این جنگل در جنوب شرقی شهرستان بابل قرار دارد.

 

آبشارها

آبشار شیخ موسی

آبشارِ شی الیم

آبشار حاجی شیخ موسی:

این آبشار در روستای شیخ موسی و بخش بندپی شرقی شهرستان بابل قرار دارد.

آبشار تیرکن (هفت آبشار): این آبشار که دارای هفت آبشار کوچک متوالی می‌باشد در روستای درازکلا٬بخش بابل کنار شهرستان بابل قرار دارد. برای رسیدن به آبشار هفتم باید مسافت بسیار زیادی را طی کرد.

آبشار کیمون: این آبشار در بخش بندپی شرقی شهرستان بابل قرار دارد. «معرفی بیشتر» آبشار شی الیم: این آبشار در درهٔ شی الیم در بخش بندپی شرقی شهرستان بابل قرار دارد.

آبشار کلیره (بتلیم): این آبشار در بخش بندپی شرقی شهرستان بابل قرار دارد که با مرکز شهر ۴۵ کیلومتر فاصله دارد. «معرفی بیشتر» آبشار درازکش: این آبشار زیبای دوقلو در بخش بندپی شرقی شهرستان بابل قرار دارد

آبشار گزو: این آبشار در اطراف بخش بابلکنار شهرستان بابل قرار دارد.

 

چشمه‌ها

چشمه‌ای در ارتفاعات بندپی

چشمه آب گرم اَزرو:

این چشمهٔ آب گرم در روستای آری از توابع بندپی شرقی شهرستان بابل قرار دارد. که دارای جاذبه‌های توریستی فراوانی می‌باشد.

 

ییلاق‌ها

شهرستان بابل دارای ییلاقات بسیار زیادی است از جمله شِیج موسی، لِهه(لِحه)، شاه لینگ چال(شالینگِچال)، نیراسم(نِراسم) و همچنین سِلبِن، اَنیژدون(اَنیجدان)، تِته، گلیران، کلاپی، دَمیلِرز، اُطاقسی، دوزاخ بِن و …

فیلبند:

این ییلاق مرتفع ترین ییلاق استان مازندران است که در بخش بندپی غربی شهرستان بابل قرار دارد. در این ییلاق یک تپهٔ بلند قرار دارد که از بالای آن می‌توان شهرهای بابل، آمل، قائمشهر، ساری و شهرهای اطراف به همراه دریای مازندران را دید.

شیخ موسی:

این ییلاق در بخش بندپی شرقی شهرستان بابل قرار دارد و دارای دو زیارتگاه به نام‌های حاج شیخ موسی و امامزاده عبداله می‌باشد.

ورزنه:

این ییلاق در منتهی‌الیه مرز جغرافیایی بابل واقع شده که برای رسیدن به این روستای کوهستانی زیبا و بکر باید از مسیر سخت و دشوار با پیچ‌های خطرناک عبور کرد. این روستا توسط کوههای اطراف آن احاطه شده و دارای آب بسیار گوارا و سرد می‌باشد که مورد توجه بسیار بازدید کنندگان قرار گرفته‌است. روستای ورزنه از سمت غرب به روستاهای اندوار و نشل آمل، از سمت شمال بعد از طی مسافت بسیار دشوار به شیخ موسی می‌رسد.

لهه:

دور نمای بسیار زیبائی داشته و به ییلاق شیخ موسی مشرف می‌باشد.

انیژدون:

دارای میوه‌های درختی خیلی کوچک و خوشمزه‌ای است و همچنین پر از گل و سبزه

شالدرکا (طایفه طالش):

این ییلاق در بخش بندپی شرقی شهرستان بابل قرار دارد. شالدرکا ۱۰ کیلومتر با شیخ موسی فاصله دارد. واز مناطق خوش آب و هوا محسوب می‌شود و از جاذبه‌های گردشگری خوبی برخوردار است که اولین دوره بازی‌های بومی محلی یاد واره پهلوان محمد محمدزاده طالش و برادران در ۱۳۹۱ در آن برگزار گردید.

شالینگچال:

این ییلاق که از سردترین ییلاق‌های مازندران است در بخش بندپی شرقی قرار دارد. بالاتر از شیخ موسی و آره قرار دارد در فصل بهار منطقه بسیار سرسبز و دارای چشم انداز زیبای می‌باشد.

 

اماکن مذهبی

  • بقعه امامزاده قاسم:
  • این آرامگاه که معروف به آستانه می‌باشد، در مرکز شهر بابل واقع شده‌است.
  • مسجد محدثین:
  • این مسجد به فرمان امام دوازدهم شیعیان در دوران دودمان افشاریه (در زمان پادشاهی نادرشاه افشار) به دست محمدنصیر بارفروشی مشهور به «ملانصیرا» ساخته‌شد. قدمت این مسجد به حدود ۲۹۰ سال می‌رسد. عده‌ای این مسجد را جمکران دوم نامیدند.[۷۷]
  • تکیه پیرعلم
  • تکیه حصیرفروشان
  • مسجد جامع

 

اماکن تاریخی

 فهرست جاهای تاریخی بابل

  • کاروانسراها:
  • بابل بعنوان یک مرکز تجاری که دارای کاروانسراها و دکان‌های معتبر بوده‌است، توجه ناصرالدین شاه رادر ۱۲۹۲ ه. ق هنگامی که وی در حال انجام دومین سفر خودبه مازندران بود، جلب کرده وی در سفرنامه خود نوشته‌است، شهر بارفروش از بلاد معظمه مازندران و پرجمعیت و مرکز تجارت شده‌است، و کاروانسرا دکاکین معتبره دارد.
  • کاخ شاپور:
  • در دوره صفویه عمارت زیبایی در محل این کاخ، بنا شد. اطراف این عمارت را آب پوشانده بود و این عمارت مجلل در جزیره قرار داشت. این عمارت مجلل تفرجگاه شاهان صفوی و قاجار بود. در دوره رضاشاه این کاخ توسعه یافت. پس از از پیروزی انقلاب اسلامی این کاخ به ساختمان مرکزی دانشگاه علوم پزشکی مازندران و سپس به دانشگاه علوم پزشکی بابل تغییر کاربری داد. «معرفی بیشتر»
  • برج دیدبانی کاخ بابل:
  • این برج در دورهٔ پهلوی در کاخ شاپور (بابل) ساخته شد. این برج دیده بانی به عنوان یکی از نمادهای این شهر استفاده می‌شود. این برج در میدان قرار دارد.
  • پل محمدحسن خان:
  • پلی قدیمی مربوط به سده ۱۲ خورشیدی بر روی رودخانه بابل شهرستان بابل استان مازندران می‌باشد. این پل از آثار دوره قاجاریه است که به جای پل قدیمی‌تری ساخته شده‌است. یکی از موارد شاخص این پل معماری صفوی بنا و استفاده از سفیده تخم‌مرغ (البته به گفته برخی زرده تخم‌مرغ و ساروج) در ساخت آن است.[۷۸]
  • موزه بابل (گنجینه بابل):
  • موزه بابل موسوم به گنجینه بابل[۸۰] به عنوان تنها موزه مردم‌شناسی مازندران در ساختمان شهرداری سابق شهر بابل واقع شده است.[۸۱] ساختمان این موزه در سال ۱۳۰۷ به عنوان بلدیه یا شهرداری بنا شده بود. این ساختمان در سال ۱۳۷۴با کاربری فرهنگی در اختیار میراث فرهنگی مازندران قرار گرفت و پس از احیا، مرمت و بازپیرایی در بهمن سال ۱۳۷۵به عنوان موزه بابل افتتاح شد.[۸۲] «معرفی بیشتر»
  • ساختمان شهربانی:
  • این ساختمان در بخش مرکزی شهرستان بابل قرار دارد که یک بنای بسیار قدیمی است و به ساختمان شهرداری تبدیل شده‌است. این ساختمان در باغ ملی بابل محدود شده است.
  • سردر دانشگاه علوم پزشکی:
  • این بنا در دورهٔ پهلوی ساخته شد.
  • بازار ماهی فروش‌ها
  • آرامگاه زین العابدین:
  • این آرامگاه از بناهای دورهٔ قاجار می‌باشد.
  • آرامگاه درویش علم بازی:
  • این مقبره پشت آرامگاه معتمدی بابل قرار دارد.
  • حمام قدیم میرزا یوسف:
  • این حمام در دوره صفوی ساخته شده‌است. این بنا در صبح جمعه دوم دی ماه ۱۳۹۰ خورشیدی توسط نیروهای شهرداری بابل تخریب گردید که با دخالت دیرهنگام سازمان میراث فرهنگی و پلیس، تخریب آن متوقف گردید اما بخش اعظم بنا به جز گنبد آن تخریب شده بود.
  • آرامگاه سید کبیر:
  • این آرامگاه از بناهای دورهٔ قاجار می‌باشد و جزء آثار ملی ایران است.
  • مسجد چهارسوق:
  • این مسجد تاریخی از آثار دورهٔ قاجار می‌باشد.
  • پل محمد حسن خان
  • برج دیده بانی
  • آرامگاه ملا محمد شهرآشوب
  • سقانفار شیاده

 

سوغات :

مسافران در کنار بازدید از آثار تاریخی، فرهنگی و نقاط دیدنی و جنگل‌ها و مناظر زیبای طبیعی و سبزه زارهای این شهرستان، برای گذران اوقات فراغت، ره آوری را نیز از این شهرستان با خود به ارمغان ببرند:

  • کشاورزی :
  • انواع برنج (طارم و…)، مرکبات، انار جنگلی، ازگیل، صیفی جات، سبزیجات، کاهو و…[۸۳]
  • غذاهای محلی و سنتی :
  • شامی بابلی، آغوز نون، پشتِ زیک، پیسن گُندلهِ، رشته به رشته، شکر قرمز و…[۸۴]
  • نان‌ها و شیرینی جات :
  • شیرینی محلی، کلوچه‌ها، گز و مربا بهار نارنج و…
  • نوشیدنی‌ها :
  • شربت، عرق و چای بهار نارنج، عرق شلتوک و…
  • ترشیجات :
  • نازخاتون، بادمجان ترشی، سیر ترشی، هَفتِ بیجار، ترشی یارسی و…
  • صنایع دستی :
  • جارو، نمد، حصیربافی، گلیم، جاجیم، سبد، جوراب پشمی، پارچه (چوغا، باشلق، وازشمد) و…[۸۵]
  •  شالی (خوشه برنج)
  • مرکبات
  • ترشیجات
  • جارو دستی

 

تهیه و تنظیم : واحد تولید محتوای اصفهان تور