بسمه تعالی

آژانس مسافرتی یا فضای کار اشتراکی

سلام دوست عزیز  بعد از گذشت دوسال و آرام شدن شرایط کرونایی حاکم برگردشگری و مسافرت  ،  بازار کار آژانس های مسافرتی  به تدریج به شرایط  عادی خود بر می گردد و مردم مسافرت های خود را آغاز می کنند . ولی دوسال وقفه و رکود  نسبی  در بین آژانس های مسافرتی تغییرات زیادی را ایجاد کرد .  برخی از مدیران آژانس از همان ابتدا یا در اواسط راه به دلایل مختلف ،  فعالیت شرکت خود  را تعلیق کردند . و به نسبت تعداد زیادی از کارمندان با تجربه نیز  ، تغییر شغل دادند یا بیکار شدند  .    تورم افسار گسیخته در زمان رکود بازار بی کار نبود و در ایام کرونا   قیمت خدمات گردشگری  از قبیل هتل ، وسیله نقلیه و….  علی رغم رکود بازار بشدت بالا رفت   .

 فروردین سال ۱۴۰۱  و بعد از پشت سر گذاشتن شرایط سخت کرونا ،شاهد سونامی گردشگری داخلی بودیم ، تقریبا همه شهرهای گردشگر پذیر ایران بخصوص اصفهان ،   مملو از جمعیت و مسافر بودند . این موج از تقاضا برای مسافرت  از طرف کارشناسان قابل پیش بینی بود .

سوال  اصلی اینجاست  آژانس های مسافرتی  به عنوان حلقه  واسط بین هتل ،راهنما پرواز و بعد از تحولات  ساختاری زیادی که در این دو سال در سیستم هر شرکتی ایجاد شد ،  در این چرخه مالی ایجاد شده ، چقدر سهیم بودند و منتفع شدند .

این سوالی است که کارشناسان مربوط که دسترسی بیشتری به آمار و اطلاعات دارند می بایست پاسخگو باشند .

در سال ۱۴۰۱ و رشد نزدیک به ۶۰ درصدی حقوق و بیمه  ، تقریبا   استخدام هر کارمند چه با تجربه یا بدون تجربه  با در نظر گیری همه هزینه ها و پرداختی های قانونی  ، ماهیانه ۱۰ میلیون تومان برای مدیر آژانس ، هزینه بر می باشد .

در حال حاضر برای مقابله با این همه هزینه راهکار چیست ؟

چگونه یک مدیر می تواند  نسبتی را بین هزینه های ثابت و غیر ثابت آژانس و فروش ناپایدار خدمات مسافرتی  ، قیمت های بالا ، تقاضای کم و توان خردید مشتری ایجاد کند ؟

جامعه هتل داران داخلی  بطور نسبی  با تقاضای بالای مشتری روبرو بودند و توانستند بخش عمده ضرر و زیان های کرونایی خود را پوشش دهند

راهنمایان تور نیز با توجه به حمایت های دولتی ،  چند شغله بودن ، ورود مستقیم در اجرای تور ، خود را با بازار منطبق کردند. 

در این میان آزانس های مسافرتی بطور نسبی  هنوز نتوانسته اند شرایط خود را با شرایط پسا کرونا هماهنگ کنند .

راهکار چیست ؟

ایده ای که در دوران کرونا شکل گرفت و درحال پخته شدن هست   ، تبدیل بخشی از آژانس های مسافرتی به فضای کار اشتراکی هست  .

به نظر بنده فرهنگ اینکه در یک آژانس مسافرتی (بخش خصوصی) یک کارفرما مکلف به پرداخت اجاره مکان ، پرداخت حقوق ،  بیمه ، سنوات و کلی هزینه های  دیگر باشد و یک کارمند با خیال آسوده ، در ساعت معین ،  در محل کار خود حاضر شود بدون اینکه استرس و نگرانی خاصی  داشته باشد و در پایان ماه مطالبه حقوق و بیمه و مزایا داشته باشد  باید عوض شود .

اگر قرار باشد آژانس مسافرتی حضور خود در چرخه فروش خدمات مسافرتی حفظ کند  می بایست یک حضور  منصفانه  داشته باشد .  یعنی اینکه هزینه ها  و سود ها می بایست بین کارگر و کارفرما بشکل منصفانه  تقسیم شود  به نحوی که یک بازی برد برد ایجاد شود .

فضای کار اشتراکی در حوزه های مختلف مثل شتابدهنده ها و کسب و کارهای اینترنتی  اجرا شده و درصد رضایت طرفین  هم از شرایط همکاری  بطور نسبی بالا بوده است .

یکی از درس هایی که کرونا به کارفرمایان  داد ، دورکاری هست ، شاید تا قبل کرونا کمتر مدیر آژانس ی زیر بار میرفت که کارمند دور کار داشته باشد . ولی بعد از کرونا شرایط  بازار فرق کرده ، دیگر قواید فروش یک آژانس سنتی  در بازار فروش تور حاکم نیست .

 یکی از معایب  پرداخت حقوق و بیمه ثابت به کارمند این هست که کارمند در طول مدت کار دچار، رزمره گی و کار تکراری و در نتیجه  کم شدن انگیزه کار و خلاقیت می شود . ولی اگر کارمند بداند که می بایست برای درآمد خود  پا به پای کار فرما در یک فضای امن تلاش کند ، همراه به دنبال  آموزش و خلاقیت جهت رسیدن به درآمد بیشتر خواهد بود .

ایجاد بخشی از یک آژانس مسافرتی جهت فضای کار اشتراکی بین فعالان گردشگری ،لیدر تور ها و حتی مشتریان  می تواند موتور محرکی باشد که طرفین به رشد و خلاقیت برسند .

تصاعد و اهرم    دو قانون مهم و کاربردی در کسب و کار هست که اگر مدیر یک آژانس مسافرتی  بتواند در شرکت مطبوع خود بر اساس قانون تصاعد و اهرم  فضای کار اشتراکی ایجاد کند و دیگران را درگیر بازاریابی ، تبلبغات و فروش خدمات مسافرتی کند . می تواند بهروری بالایی کسب کند .  

فضای کار اشتراکی از دیدگاه  قانون اداره کار و روابط کارگر و کارفرما ناقض قانون هست . ولی می بایست تعاملی بین این  ایده و قانون کار  از طرف کارشناسان امر   ایجاد شود .  

مهران سلطان الکتاب

فعال گردشگری

۲۲/۱/۱۴۰۱