تایلند یکی از جذاب ترین کشورهای جهان است که در جنوب شرقی آسیا واقع شده است. این کشور دارای سه فصل آب و هوایی گرم وخشک ، بارانی و خنک است. تایلند جاذبه های زیبای فراوانی را در دل خود جای داده که سالانه میلیون ها نفررا از نقاط مختلف دنیا به سوی خود جذب می کند. به همین دلیل گردشگری اولین صنعت اقتصادی این کشور محسوب می شود. تایلند به سرزمین لبخند شهرت دارد و این نشانگر مردم خونگرم و مهمان نواز این کشور است.
هر کدام از شهرهای تایلند خود به تنهایی منبع زیبایی ها و تفریحات فراوان می باشند. مهمترین شهرهای تایلند، بانکوک که پایتخت آن نیز می باشد ، پاتایا ، پوکت ، کرابی و سامویی می باشد.در هر یک از این شهرها، هتل های زیبا و مناسب برای پذیرایی و اقامت گردشگران و مسافران وجود دارد. این هتل ها شامل همه امکانات رفاهی و تفریحی می باشند و با قیمت مناسب و هزینه کم در اختیار مسافران قرار می گیرند.اغلب هتل های تایلند به سواحل و جزایر تایلند نزدیک می باشند و به همین دلیل دسترسی و استفاده از این مناطق برای گردشگران آسانتر می باشد.
مقالات مرتبط : فرهنگ و آداب و رسوم مردم تایلند
تراکم جمعیت در تایلند
تایلند با تراکم جمعیت ۱۲۲ نفر در هر کیلومتر مربع، هشتاد و پنجمین کشور پرتراکم دنیاست. ۳۲ درصد از جمعیت تایلند، در شهرها ساکنند که از آن میان، بیش از ده درصد در بانکوک متمرکز شده اند. از زمان جنگ جهانی دوم، بسیاری از روستاییان تایلندی، برای یافتن موقعیتهای بهتر اقتصادی، به شهرها و کشورهای دیگر، از جمله آمریکا، کانادا، کشورهای خاورمیانه و آسیای جنوب شرقی (مثلاً سنگاپور) مهاجرت کرده اند تایلند ۷۵ استان دارد و بانکوک که غالباً هفتاد و ششمین استان تایلند محسوب می شوددر واقع استان نیست؛ بلکه یک منطقه ی اداری و اجرایی ویژه است. اسم استان ها نام شهرهای مرکزی آن هاست. بانکوک، بزرگترین استان از نظر جمعیت و تراکم و ناخون راتچاسیما، بزرگترین استان از نظر مساحت است؛ ساموت ساخرام نیز کوچکترین استان از نظر مساحت، رانونگ، کم جمعیت ترین و منی هونگ سون، دارای کمترین تراکم جمعیت هستند.
تاریخ تایلند
تایلند با تاریخ ۸۰۰ ساله خود تنها کشور در جنوب شرقی آسیا می باشد که مستعمره هیچ کشوری نبوده است. تاریخ این سرزمین را می توان به پنج دوره مختلف تقسیم کرد؛ دوره ۶۵۰ سال های،اول، دورهٔ حکومت نانچائو میلادی است، قلمرو حکومتی نانچائو در آن زمان، استان «یونان» در جنوب چین و چندین بخش دیگر در مجاورت این استان را دربرمی گرفت. شمار زیادی از مردم تایلند כג_ این دوره به نواحی حوزهٔ رود -خانهٔ « جائو پریا» (Chao Phraya)، که در آن زمان تحت سلطه امپراطوری «خمر» بود، کوچ نمودند. این مهاجران تایلندی در سال ۱۲۳۸ میلادی، حکومت «سوخوتای» را که آغازی برای دوره ای جدید در تاریخ تایلند بود، تأسیس کردند. در قرن سیزدهم، تایلندی ها بیش از پیش بر قدرت خود افزودند و بتدریج از زیر سلطه خمرها و مون ها رهایی یافتند. این دوره که می توان ان را دوران رشد و شکوفایی تایلند تلقی نمود، تا سال ۱۳۷۸ ادامه داشت و در سال ۱۳۵۰ با بر سر کار آمدن حکومتی قدرتمند موسوم به «آیوتایا»دورهٔ حکومت سوخوتای به سر آمد. برخلاف حکمرانان دوره سوخوتای، فرمانروایان آیوتایا چندان توجهی به رعایا نشان نمیدادند و با پایه ریزی حکومت سلطنتی، رویه حکمرانان امپراطوری خمر را در پیش گرفتند. دیری نپایید که مناقشات و منازعات با کشورهای همسایه بالا گرفت و در سال ۱۷۶۷ نیروهای برمه با هجوم به این سرزمین،آیوتایا را اشغال کردند؛ از این رو حکومت نیز از هم پاشید و هفت ماه پس از ورود برمه ای ها به تایلند، ژنرال «پیا تاکسین» (Phya Taksin) با بیرون راندن نیروهای اشغالگر، دوره جدیدی موسوم به «تون بوری» را آغاز نمود. وى با انتقال پایتخت حکومتى به تون بورى که نزدیکترین شهر به دریا بود، در راستای اهداف جدید خود برای تاسیس . حکومتی قدرتمند گام برداشت. هدف او از انتخاب این شهر به عنوان پایتخت، تسهیل تجارت خارجی و سهولت عقب نشینی در برابر هجوم متخاصمان بود. به علت کمبود یک قدرت مرکزی این دوره دوام زیادی نیاورد و در سال ۱۷۷۲ به پایان رسید. پس از مرگ ژنرال تاکسین، ژنرال «چاکری» (Chakri)، سلسله چاکری را بنیان گذاری کرد و «رامای اول» لقب گرفت. دوره حکومت او در سال ۱۷۸۲ آغاز شد و در سال ۱۸۰۹ به پایان رسید. اولین اقدامی که وی پس از به سلطنت رسیدن انجام داد، انتقال پایتخت حکومتی از شهر ساحلی تون بوری به بانکوک و صدور فرمان ساخت کاخ بزرگ ” بود. در دوره حکومت «رامای سوم»” اقدامات زیادی صورت گرفت که از آن جمله می توان به آغاز مجدد روابط با دول غربی و تقویت روابط تجاری با چین اشاره کرد. دوره حکومت پادشاه «مونکوت» (Mongkut) موسوم به «رامای چهارم» نیز دورانی درخشان در تاریخ این سرزمین بوده است. عقد معاهدات با کشورهای اروپایی، مقاومت در برابر نیروهای استعمارگر، ترویج تجددگرایی و تغییر تایلند به کشوری مدرن در این دوران صورت گرفت. اصلاحات اقتصادی و اجتماعی گسترده ای که در این دوره انجام شد، نیز شایان توجه است. پادشاه «جولالونکورن» (Chulalongkorm)، ملقب به «رامای پنجم»” راه و روش پدر خود را در پیش گرفت و اقدامات زیادی در جهت توسعه سیستم اداری، بهبود رفاه عمومی و منسوخ کردن برده داری انجام داد. در دوره حکومت پادشاه «پراجاهيپوک» (Pajadhipok) حکومت تایلند از پادشاهی مطلقه به پادشاهی مشروطه تغییر یافت. با آغاز حکومت دموکراتیک (در سال ۱۹۳۹) نام این کشور از(دسیام)به تایلند تغییر داده شد. در حال حاضر بادشاه «بوميبول ادوليادجه (Bhumibol Adulyadei) ملقب به «رامای نهم»بر سلسلهٔ چاکری حکومت میکند.کنار کشور و مجسمه های مذهبی دیگر، نشانگر اهمیت پیکرتراشی در این سرزمین است. هنر معماری بناهای تایلندی تحت تأثیر سبک معماری بناهای هندوستان، امپراطوری خمر و زیارتگاه های چین قرار دارد. به علت میزان بالای رطوبت هوا و بارش زیاد باران در گذشته، بیشتر بناها از چوب ساخته می شد؛ با ترویج سبک های جدید معماری، بناهای چوبی و کاه گلی جای خود را به بناهای اجرای داد و امروزه نیز بسیاری از منازل با آجر و گچ سفید ساخته می شوند. غذاهای تایلندی از شهرت جهانی برخوردارند و تأثیرپذیری از فرهنگ غذایی چین و هند در آن به خوبی مشهود است. رستوران های متعدد تایلندی در اقصی نقاط جهان بویژه استرالیا، نیوزیلند، ایالات متحده آمریکا، انگلستان و کانادا مشتریان زیادی دارند. مواد اصلی بسیاری از غذاهای تایلندی را گشنیز، سیر، آب لیمو، سس ماهی، میگو و فلفل فراوان تشکیل می دهد. موسیقی سنتی در این کشور نیز به مانند بسیاری از جنبه های فرهنگی دیگر شباهت زیادی به موسیقی سنتی در هندوستان و چین دارد. از مهمترین آلات موسیقی سنتی میتوان به «پیپات» و «کرو آنگ سای» اشاره کرد که از دیرباز در نمایش های سنتی و مراسم مذهبی نواخته می شد. موسیقی محلی تایلند، شامل «لوکا تونگ»،«مورلام» و دکانتروم، است. رقص در این کشور به دو گروه رقص سنتی موسوم به «هنر برتر» و رقص محلی موسوم به«هتر ساده»تقسیم می شود؛ رقص سنتی نیز به سه شکل «کون»،«لاکون»و «فاون»اجرا میشود. رقص محلی تایلندی از سه گروه «وای کرو»،«رام موآی» و «لیکای» تشکیل می شود. از آنجایی که تایلند یکی از پیشتازان صنعت نساجی جهان است، منسوجات مرغوب و زیبای آن از پرفروش ترین صنایع دستی به شمار می روند. صنایع دستی و وسایل تزیینی نیز بیشتر از نی، چوب مانگو و سفال لعابی ساخته می شود.
تایلند شرقی
تایلند شرقی که سواحل شرقی تایلند تا مرز تایلند – کامبوج را در بر میگیرد، پوشیده از صخره ها، خلیج ها، سواحل زیبا، جزایر و بنادر متعدد می باشد و به سبب برخورداری از میراث طبیعی غنی، از جمله پارک های ملی، آبشارها و جزایر شگفت انگیز همواره مورد توجه گردشگران علاقه مند به طبیعت بوده است. تفرجگاه بین المللی «پاتای» واقع در این ناحیه با ارائه تسهیلات رفاهی و تفریحی به گردشگران از مهمترین مقاصد گردشگری آن است. جزیره «کو سامت» (Ko Samet) که در عین حال تفرجگاه و پارک ملی نیز به شمار می رود، با برخورداری از خلیج های کوچک و سواحل زیبا از دیگر مقاصد این ناحیه می باشد. کشت میوه جات، مهمترین فعالیت کشاورزی در این منطقه است و گردشگری نقش مهمی در توسعه اقتصادی ایفا می کند. بنادر و نواحی ساحلی نیز کمک قابل توجهی به توسعه صنعتی و تجارت دریایی و در نتیجه بهبود وضعیت اقتصادی آن نموده است.
تایلند مرکزی(Thailand)
منطقه مرکزی تایلند به سبب برخورداری از اراضی وسیع ویژه برنج کاری، منابع طبیعی فراوان و بناها و بقایای تاریخی از مقاصد مهم گردشگری کشور به شمار می رود و ۲۲ استان را که پوشیده از شالیزارهای برنج است، دربرمی گیرد؛ از این رو به «کاسه برنج تایلند» ملقب می باشد. جنگل های انبوه، آبشارهای بلند، غارها، سواحل زیبا و بقایای برجای مانده از معابد و کاخ ها از مهمترین عوامل جذب گردشگر به این منطقه محسوب می شود
شمال شرقی تایلند (Thailand)
شمال شرقی تایلند، یکی از قدیمی ترین و پرجمعیتترین مناطق کشور، بر روی فلاتی قدیمی در نقطه آغاز رشته کوهی که تا لائوس، برمه و چین امتداد دارد، قرار گرفته و تقریبا یک سوم از مساحت کشور را احاطه کرده است؛ این منطقه که با نام «ایسان» (lsan) یا «اسان» (Esan) نیز شناخته می شود، بزرگترین پارکهای ملی کشور را در خود جای داده است. فسیل های یافت شده از دایناسورها، ابزار و صنایع دستی به دست آمده متعلق به عصر مفرغ، معابد قدیمی خمرها با قدمت بیش از هزار سال و پارک های ملی با گونه های جانوری متنوع، این منطقه را به یکی از مهمترین مقاصد گردشگری تبدیل نموده است. اولین پارک ملی تایلند در «کائو یای» (Khao Yai) با گونه های متنوعی از جانوران وحشی و تسهیلات ویژه ای که به گردشگران ارائه می دهد، همواره از مهمترین جاذبه های شمال شرقی آن بوده است. این منطقه که با کشورهای لائوس و کامبوج مرز مشترک دارد، از فرهنگ خمرها و مردمان لائوس تأثیر زیادی پذیرفته و معابد، مجسمه ها، آداب و سنن باستانی و گویش ساکنان آن گواهی روشن بر این مطلب است. در کنار جاذبه های مختلف جشنوارههایی چون «بون بانگ نای» یا جشنواره موشک در «یاسوتون» و جشنواره «قصر مومی» در استان «اوبون راچاتانی» (Ubon Ratchathani) از دیگر عوامل جذب گردشگر محسوب می شوند.
.