اطلاعاتی درباره رفتینگ
رفتینگ چیست؟
شما بر قایقی سوار می شوید و گاهی پارو می زنید و گاهی اجازه می دهید جریان آب شما را به جلو حرکت دهد. لیدر رفتینگ گاهی به شما می گوید، All Forward، این بدین معنی است که همه باید به سمت جلو پارو بزنند. در حالی که یک کار گروهی انجام می دهید، می توانید از مناظر زیبای رودخانه دیدن کنید و لذت ببرید. گاهی طبیعت گردانی که در حاشیه رودخانه نشسته اند برای شما دست تکان می دهند و با لبخندشان به شما انرژی می دهند. در ادامه مسیر ممکن است لیدر به شما بگوید All Back. این بدین معناست که همه باید به سمت عقب پارو بزنند تا با هدایت لیدر قایق به مسیر درست هدایت شود.همراه ما باشید تا بیشتر با این ورزش هیجان انگیز آشنا شوید…
در حین پارو زدن به سکوت طبیعت گوش فرا داده و صدای جریان آب به شما آرامش بیوصفی میدهد. ناگهان صدای امواج خروشان را میشنوید که در فاصلهای نه چندان دور انتظار شما را میکشند. هیجان سراپای وجودتان را میگیرد و برای رویارو شدن با امواج متلاطم آماده میشوید، جای خود را درقایق محکم میکنید، به آرامی وارد امواج شده، ولی در یک چشم بههم زدن تکانهای شدیدی به قایق وارد میشود، از همه طرف به رویتان آب ریخته میشود و برای لحظاتی نمیتوانید دوستان خود و محیط اطراف را بهطور واضح ببینید و صدای یکدیگر را بهصورت منقطع میشنوید. لحظاتی شورانگیز را با تمام وجودتان حس میکنید. جریان آب کمکم آرام شده و دوباره احساس آرامش خواهید کرد تا دوباره برای تلاطمی جذاب آماده شوید.
تجهیزات مورد نیاز برای رفتینگ
تجهیزات انفرادی: پارو، جلیقه نجات، کلاه ایمنی، لباس مناسب قایقرانی، بادگیر، کیسه ضدآب، کیسهخواب (برای سفرهای بیش از یک روز).
تجهیزات گروهی: قایق، جعبه کمکهای اولیه، طناب نجات، کیسه ضدآب، تلمبه، چادر آشپز خانه و تدارکات، چادر توالت، چادر سایهبان و ضدباران، چادر مسافران و کادر، تجهیزات کامل آشپزی و ظروف غذاخوری، مواد غذایی و پاروی اضافه.
چتربال (پاراگلایدر) چیست؟
سرعت در جهان در حال توسعه میباشد این وسیله پروازی آخرین دستاورد بشر برای پرواز شخصی است چتربال هیچ گونه موتوری ندارد و نشست و برخاست آن توسط پای خلبان انجام میگیرد. این وسیله به جهت اینکه وزن و حجم کوچکی دارد به راحتی قابل حمل میباشد. سازه بال از نوعی پارچه خاص نایلونی و و توسط بندهایی بسیار محکم از جنس کولار ترکیب یافتهاند که توسط یک اتصال فولادی بنام کارابین به هارنس که همان صندلی و در بر گیرنده خلبان است متصل میگردد. چتربال هیچ گونه اسکلت داخلی ندارد و تنها اجزائ شکل دهنده آن بندها و پارچه بال است که مانند یک تشک بادی هنگامی که در معرض جریان هوا قرار میگیرد از طریق سلولهایی که برای ورود هوا تعبیه شدهاند به پرواز در میآید.همراه اصفهان تور باشید تا بیشتر با این ورزش هیجان انگیز آشنا شوید…
پرواز عملی غریزی در پرندگان و آرزوی دیرینه انسان بودهاست. از هنگامیکه انسان خود را شناخت و آسمان و پرندگان را دید، در حسرت پرواز میسوخت. پس از اختراع پرواز بشر به آرزوی دیرینه خود جامه عمل پوشاند ولی همچنان دور از دسترس عموم بود و افرادی خاص میتوانستند در پهنه آسمان جولان دهند. چتربال، پرواز را برای عموم به ارمغان آورد. دیگر برای پرواز، شغل و تحصیلات شما نقش اساسی را ایفا نمیکنند. فقط کافیست از پس مخارج آن بر آیید. عاشقان واقعی پرواز که برای تحقق بخشیدن به رویای خود به چتربال روی میاورند، نمیخواهند مهندس هوا فضا شوند، همچون رانندگان که نمیخواهند تعمیر کار خودرو شوند. آنها فقط مایلند پرواز کنند و ساعتی در هوا شناور باشند و به رویایی که در خواب یا آرزوی همیشگیشان جنبه عملی بدهند و همان لذت را در بیداری تجربه کنند. چتربال آمد تا این خواسته را بدون نیاز به کلاسهای متعدد و خواندن کتابهای قطور عملی سازد و حقاً که موفق هم بود و امروزه بالغ بر ۵۰۰ هزار نفر با مشاغل گوناگون در گوشه و کنار دنیا مشغول پروازند. انسان نیز مانند پرندگان دارای انواع و اقسام گوناگون است و هر کدام نسبت به نیاز خود پرواز میکنند.
در دنیای چتربال میتوان پرندگان را به سه دسته کلی تقسیم کرد، شاید برای کسانیکه این نوشته را میخوانند و میخواهند در آینده پرواز کنند، دانستن این مطالب خالی از لطف نباشد:
اولین گروه، بی بالان هستند. پرندگانی مانند مرغ و شتر مرغ که هیچگاه پرواز نمیکنند. بی بالان علیرغم میل زیاد به پرواز، از پرواز عاجزند ولی قادرند ساعتها در مورد آن صحبت کنند. آنها آقای برنولی و ونتوری را بخوبی میشناسند و وقتی در مورد آنها صحبت میکنند گویی دوست صمیمی و یا همسایه دیوار به دیوارشان بودهاست. بی بالان اغلب با چنان لغات و اصطلاحات خارجی سخن میگویند که برای درک آن نیاز است همیشه دیکشنری به دست باشید. بی بالان اکثر اوقات کتابی حجیم که به زبانی بیگانه نوشته شده دم دست دارند. بدینوسیله آنها خلاء پرواز را با فرمولهای ریاضی و فیزیک پر میکنند. بی بالان به دلیل عاجز بودن از پرواز اکثر اوقات از پرواز کردن طفره میروند و آنرا به وقتی دیگر موکول میکنند و با آوردن دلایل بیشمار پرواز را نفی میکنند. نا مناسب بودن شرایط جوی، عدم آمادگی جسمی، نا مناسب بودن بال و یا هارنس و … از آن جملهاند. بی بالان عموماً در محل فرود تجمع میکنند.
گروه دوم، شبه پرندگان هستند. این گروه همچون کبک قادر به پروازهای طولانی نیستند. شبه پرندگان به دلیل شباهت به بی بالان ممکن است با بی بالان اشتباه گرفته شوند با این تفاوت که هر چند کم ولی پرواز میکنند. در سایتهای پروازی شبه پرندگان را میتوان از نوع پروازشان شناسایی کرد. آنها معمولاً اوایل صبح هنگامیکه تنها ساعاتی از طلوع خورشید گذشته و یا عصر هنگام قبل از غروب آفتاب پرواز میکنند. پرواز آنها از محل برخاست تا محل فرود میباشد. آنها به یک سرش بسنده و از ترمالها گریزانند. شبه پرندگان شایعترین نوع در سایتهای پروازی هستند و با اینکه پروازهای بلند و طولانی ندارند بسیار از پروازهای بلند و ساعتهای مدید در آسمان و پرواز در شرایط سخت جوی سخن میگویند. شبه پرندگان و بی بالان بسیار به هم شبیه هستند به حدی که گاهی اوقات تمیز دادن این دو گروه از هم بسیار مشکل است. البته میتوان آنها را از طرز صحبتشان نیز شناخت. زیرا شبه پرندگان به اندازه بی بالان از اصطلاحات خارجی استفاده نمیکنند، ولی در عوض صحبتهای حاشیهای دارند و سعی میکنند نوع کمیاب یعنی گروه سوم را نابود و یا در خودشان حل کنند. …
گروه سوم، پرندگانی هستند همچون عقاب، شاهین و دیگر پرندگان بلند پرواز. این گروه با دو گروه قبلی بسیار متفاوت است و براحتی قابل شناسایی هستند. این پرندگان معمولاً در آسمان سیر میکنند. در سایتهای پروازی، اکثر اوقات آنها اولین نفر در پرواز هستند. اغلب در آسمان تنها هستند و به تنهایی سفر میکنند. این پرندگان زیاد در مورد پرواز صحبت نمیکنند ولی هنگامیکه سخن از پرواز میگویند با چنان اشتیاق و شوری در مورد اطلاعاتشان از پرواز صحبت میکنند که شنونده مجذوب میشود. به علت کمیاب بودن این پرندگان، در سایت پروازی بسرعت شناسایی میشوند. پرندگان با دو گروه یاد شده در بالا روابط خوبی دارند. این گروه پرندگان آینده را از بین شبه پرندگان شناسایی و جدا میکنند. این پرندگان اگر به بی بالان بیش از حد نزدیک شوند، خطرناک است زیرا ممکن است از پرواز باز بمانند.
آشنایی با بانجی جامپینگ
بانجی جامپینگ
بانجی جامپینگ ورزشی است هیجانی که در کسری از ثانیه ترشح آدرنالین خونتان را تا اندازه زیادی بالا میبرد چراکه شما به واسطه آن خودتان را از ارتفاع ۴۰ تا ۸۰ متری به پایین پرت میکنید. این کار حدود نیم قرن پیش توسط جوانان ماجراجو با امکاناتی بسیار کم در شهرهای انگلیس انجام میشد.همراه اصفهان تور باشید تا یشتر با این ورزش هیجان انگیز آشنا شوید….
استقبال فراوان جوانان از این کار و البته اتفاقهای ناگواری که پیش آمد، دولت را مجبور کرد به جای برخورد و بازداشت آنها، این ورزش را با رعایت اصول ایمنی همگانی کند. پس از رسمی شدن، این تفریح به سرعت در تمام دنیا شایع شد تا حالا که یکی از محبوبترین تفریحهای افراد ماجراجو محسوب میشود.
اول معاینه، بعد پرش
بانجی جامپینگ شامل دو اصل مهم میشود. اولین آن وجود ارتفاع است. به این مفهوم که تا اختلاف فاصله بین دو نقطه وجود نداشته باشد، طبیعتا بانجی جامپینگ هم وجود ندارد و دومی هیجانطلبی ماجراجویی و خطرپذیری است. افراد ترسو، درونگرا و منفعل چندان رغبتی به این ورزش ندارند.
البته افراد متقاضی هم پس از انجام معاینات لازم پزشکی مجوز انجام این ورزش را میگیرند و با مچبند، ساقبند و کشهای مستحکم میتوانند سقوط آزاد کنند. از آنجا که این طناب حالت ارتجاعی دارد، پس از رسیدن به نزدیکیهای سطح زمین دوباره بالا میرود.
این حالت آنقدر تکرار میشود تا در نهایت طناب به حالت سکون نزدیک میشود. اینجا آخر خط است تا شما پس از تجربه یک هیجان بی حد و مرز و سرشار از انرژی وصف ناشدنی و با تخلیه همه استرسهای بیهوده روی زمین باز گردید.
اولین سقوط آزاد در ایران
هرچند این تفریح سابقهای پنجاه ساله در دنیا دارد، اما اولین باشگاه بانجی جامپینگ ایران سال ۸۶ در توچال افتتاح شد و اولین فعالیت رسمیاش را سال بعد از آن آغاز کرد، اما اولین فردی که از روی سکوی این باشگاه پرید نامی آشناست. او کسی نبود جز پیمان ابدی، بدلکار مشهور ایرانی که با نقشآفرینی در سریال تلویزیونی «هشدار برای کبری ۱۱» به اوج شهرت و محبوبیت رسید. پیمان ابدی، اردیبهشت ۸۸ هنگامی که برای تلهفیلم «چشمهای نامحسوس» بدلکاری میکرد در سانحهای جان خود را از دست داد.
سقوط آزاد از توچال
باشگاه بانجیجامپینگ تهران در ایستگاه یک توچال قرار دارد. این دکل فلزی بلندقامت پشت ساختمان تلهکابین قرار گرفته و علاوه بر سکوی پرش، یک پیست اسکیت و کافیشاپ هم دارد. این باشگاه به سیستم ایربگ (همان کیسه هوا برای محافظت در برابر ضربه) مجهز است و تیم پزشکی و جمعیت هلال احمر برای حوادث غیرمترقبه و آسیبهای احتمالی در حوالی آن حضور دارند. همچنین یک فیلمبردار و عکاس، پایین دکل ایستادهاند و از صحنه سقوط و حرکات افراد عکس و فیلم میگیرند. ایستگاه بانجیجامپینگ توچال به طور متوسط در ارتفاع ۲۰۰۰ متر بالاتر از سطح آبهای آزاد قرار دارد.
بانجیدرمانی
تنها انگیزه پریدن از ارتفاع مربوط به ماجراجویی و هیجانپذیری نمیشود و بسیاری آن را تنها به این دلیل انجام میدهند تا انرژیهای منفی و اضطرابهایشان را تخلیه کنند. به عنوان مثال، بسیاری از ورزشکارانی که در آستانه رقابتهای حساسی هستند با انجام این ورزش تمام استرسهای پیش از بازی را از خود دور میکنند و بعد از آن براحتی میتوانند در رقابتهای اصلی خود شرکت کنند. پس اگر قصد دارید در حرفه تخصصی خود موفق شوید، اگر میخواهید تصمیمات بزرگ بگیرید یا اگر میخواهید با از بین بردن تنشها روحیهای شاد و سالم داشته باشید، بانجی جامپینگ پیشنهاد ما به شماست.
بانجی جامپینگ در دوپلان
در این میان روستای دوپلان در منطقه کیار استان چهارمحال و بختیاری محیط مناسبی برای اجرای یکی از ورزش های ماجراجویانه به نام بانجی جامپینگ بشمار می آید که با تلاش نیرو های متخصص فنی و ملی پوش باشگاه ورزش های ماجراجویانه کارون محاسبات و برنامه ریزی برای ایجاد سکوی بانجی جامپینگ در مرحله اجرایی قرار گرفت. پس از تکمیل فرایند محاسبات و تست محل اجرا توسط افراد متخصص طرح مربوطه برای اخذ مجوز از سازمان های راه و شهرسازی، میراث فرهنگی و تربیت بدنی در سال ۱۳۸۹ جهت بهره بردای ارسال و معرفی شد. پس از اخذ مجوز در سال ۱۳۹۲ جهت پرش از اولین سکوی طبیعی ارتفاع ۵۵ متر برای خانم ها و آقایان آغاز شد.
از محسنات این سکو می توان ارتفاع بلند(بلند ترین در ایران)، طبیعی بودن، وجود رودخانه در زیر سکو که باعث افزایش هیجان می شود، سهل الوصول بودن برای قرار گرفتن روی سکو، و بعلت نزدیک بودن دیوار دره در انتهای پرش یا همان عمق دره و همچنین بازتاب صدا هنگام تخلیه انرژی بصورت فریاد هیجان بسیار زیادی را ایجاد می کند که می توان گفت این هیجان از یک سکوی ۱۵۰ متری هم بیشتر می شود و قرار داشتن در محیطی بکر را نام برد که در هیج یک از سکوهای بانجی جامپینگ ایران نمی توان یافت نمود و از نظر زیبایی و هیجان یکی از منحصر بفرد ترین سکوهای دنیا می باشد.
این سکوی پرش (بانجی جامپینگ) با ۷۵ متر ارتفاع در حومه روستای دوپلان، بخش ناغان، راه اندازی شده، که نخستین سکوی بانجی جامپینگ کاملا طبیعیست. این مجموعه گردشگری، در مجاورت ایل راه تاریخی عشایری دزپارت و در مناطق حفاظت شده سبزکوه و مستقر بر روی رودخانه کارون و دره عمیق این رودخانه و مجاورت با پل سیمی و اثر ملی لینچ قرار گرفته که از دیگر جاذبه های این مجموعه ورزشی – توریستیست. در پرش های بانجی جامپینگ هر فرد با بستن یک طناب به بدن خود از ارتفاعی بلند می پرد و پس از پرش توسط کارشناسان به سکوی پرتاب برمی گردد . قرار است مراکز اقامتی هم در این منطقه برای گردشگران اضافه کنند.
آشنایی با ورزش گرانقیمت و عجیب و غریب آفرود
این روزها آفرودسواری به عنوان یک ورزش شناخته شده و به عقیده بسیاری گران ترین ورزش دنیاست اما همین ورزش با توجه به همه دردسرها و هزینه هایش، تب و تاب شدیدی در بین جوانان ایجاد کرده است.همراه ما باشید تا در اصفهان تور با این ورزش یشتر آشنا شوید…
آفرودر ها یا به اصطلاح خودشان دو دیفرانسیل سواران مرامنامه نانوشته و جذابی دارند که می گوید:«وقتی همه دوستات رفتند طرقبه و شاندیز توی ویلا و دارند با نوشیدنی خنک تو اوج آرامش آفتاب می گیرند، تو و چندتا از رفقات وسط گل و شن گیر کردی و دست و پا می زنی و می خندی. دو دیفرانسیل سواری یعنی پول هاتو خرج ماشینت می کنی نه سینما و کافی شاپ. یعنی بیشتر کارای ماشینتو خودت انجام می دی. وقتی همه توی مهمونی هستن و دارن خوش می گذرونن تو توی گاراژ رفیقت تا نصفه شب داری به ماشینت می رسی و تغییرات ماشینت رو انجام می دی.
وقتی آخر هفته می زنی به دل طبیعت بخشی از سفر تو به جمع کردن زباله هایی که بقیه ریختن اختصاص می دی. دو دیفرانسیل سواری یعنی همسایه ها همیشه از گلی شدن کف پارکینگ از دستت شاکی هستن. مادر یا همسرت همیشه از روغنی یا گلی شدن بهترین لباسات شاکی باشن. اگه ماشینی یه جایی گیر کنه مثل بقیه مردم فقط نگاه نمی کنی و سعی می کنی بدون هیچ چشمداشتی اونو بکسل کنی و درش بیاری. برف نیم متری دم پارکینگ برای همسایه هات کابوسه اما واسه تو مثل یه پرتاب سه امتیازی میمونه.»
«آفرودمن» ها یا همان عاشقان خودروهای دو دیفرانسیل می گویند که این بخشی از اساسنامه آنهاست و هر کسی که بخواهد وارد این حوزه شود، باید این چیز ها را قبول داشته باشد. البته این روز ها آفرودسواری به عنوان یک ورزش شناخته شده و به عقیده بسیاری گران ترین ورزش دنیاست اما همین ورزش با توجه به همه دردسر ها و هزینه هایش، تب و تاب شدیدی در بین جوانان ایجاد کرده و آنهایی که تا به امروز به دنبال هیجانی متفاوت بودند، تمسک به این ورزش را راه حلی خوب دیده اند. در این چند سطر سعی کرده ایم تا نگاهی نسبتا کلی از این تفریح به شما بدهیم و بگوییم که چگونه می شود یک «آفرودر» درست و حسابی شد.
آفرود دقیقا چیست؟
اینکه آفرود چیست یا آفرودسوار کیست سوالی است شبیه اینکه اول مرغ بوده یا تخم مرغ! خیلی سعی نمی کنیم تا تعریف علمی و جهانی از آن ارائه دهیم چون آن چیزی که اینجا مد نظر ماست این است که به سادگی با این ورزش و شرایط آن در ایران آشنا شویم.
البته همه ما می دانیم که آفرود واژه ای انگلیسی است که بهترین ترجمه برای آن «بیراهه» است. از همین رو معادل فارسی آفرودر را بیراهه نورد می گذاریم. دیگر همه چیز معلوم شد! آفرود یعنی بیراهه نوردی. یعنی خروج از مسیرهای همیشگی و جاده های آسفالت و رانندگی در زمینی که جاده ای در آن وجود ندارد؛ برای مثال در دل کویر و شن های روان یا وسط جنگل های انبوه یا حتی بین صخره ها و کوه ها، مسیرهایی وجود دارد که یک بیراهه نورد می تواند با خودروی خود از آن ها عبور کند و پا که نه! لاستیک به جاهایی بگذارد که خیلی ها نمی توانند.
در آفرود چندین مسیر مختلف وجود دارد که شاید بتوان از آن به عنوان انواع آفرود نام برد. برای مثال آفرود مسیرهای گلی که بیشتر در جنگل است، آفرود کویری که به رانندگی در میان تپه ها و رمل های شنی محدود می شود، آفرود برفی که از اسمش پیداست چیست! و انواع دیگر.
از مزیت های ایران این است که تقریبا تمام شرایط و انواع آفرود در آن وجود دارد و شما می توانید به این افتخار کنید که بهترین کشور را برای آفرودسواری در اختیار دارید!
آفرود ورزشی
هر چیزی که در آن شرایط مسابقه و رقابت وجود داشته باشد را می توان ورزش نامید؛ آفرود هم از این اصل مستثنی نیست. اگر یک نگاه کلی به آفرود داشته باشیم می توانیم آن را در دو نوع «مسابقه» و «طبیعت گردی» تقسیم بندی کنیم. مسابقات آفرود در سرتاسر ایران برگزار می شود و طرفداران پروپاقرصی هم دارد. کلاس بندی های مسابقات در سطح بین المللی است و راننده ها و خودرو ها نیز دست کمی از مسابقات جهانی ندارند.
این مسابقات زیر نظر فدراسیون اتومبیلرانی و جهانگردی برگزار می شود و قانون و اصول خاص خودش را دارد و جایزه هایش هم ارزشمند است. البته مسابقات آفرود از مشکلاتی چون نبود پیست حرفه ای و عدم تامین اعتبار دولتی جهت برگزاری هم رنج می برد ولی بر اساس همان مرامنامه آفرودسوار ها که در ابتدا گفتیم، کمتر بیراهه نوردی برای پول یا امکانات در این مسابقات شرکت می کند و برای همین است که آفروسواری از نظر سلامت مسابقات، متمایز با سایر ورزش هاست. تقریبا تمام آفرودرهای مسابقات، امکانات و تجهیزات خودشان را دارند و شخص یا سازمان دیگری برای آن ها هزینه نمی کند. همچنین ایران یکی از مدعیان جهانی مسابقات آفرود هم هست و همواره پرویز شه بخش، آفرودر بلوچ ایرانی حضوری پررنگ و موفق در مسابقات بین المللی، از جمله داکار پاریس دارد.
آفرود طبیعت گردی
بسیاری از آفرودر ها، این ورزش را با نگاه مسابقه ای نمی نگرند. خیلی از آفرودسوار ها صرفا طبیعت گردانی حرفه ای هستند که با خودروی خود پا به دل اعماق طبیعت می گذارند و تلاششان بر این است که جز لذت رانندگی، از اعجاز دنیای پیرامونشان هم بهره مند شوند. شما برای آفرودسواری طبیعت گردی، نیاز به یک خودروی دو دیفرانسیل نسبتا راحت و یک تیم پایه دارید. در حال حاضر تورهای طبیعت گردی زیادی در ایران برگزار می شود که روش آن ها همراه کردن افراد مختلف با خودروهای دو دیفرانسیل گوناگون است و تلاش می کنند با سازماندهی و مدیریت آن ها، شرایط طبیعت گردی و رانندگی خوبی را برای آفرودسوار ها و البته همراهانشان ایجاد کنند.
تورهای طبیعت گردی آفرود به طور معمول بین دو روزه (سبک) تا پنج روزه (سنگین) است و قوانین و اصول خاصی بر آن ها حکمفرماست. بسیاری از برگزارکننده های تور آفرود دارای مجوز بوده و تمام مسافران خود را بیمه حوادث می کنند. این تور ها را یک یا دو تورلیدر حرفه ای و بعضا محلی همراهی می کنند تا مسافران را در مسیریابی و رهایی از برخی مشکلات، از جمله گیر کردن ها یا رفع مشکلات فنی خودرو ها راهنمایی کنند.
بسیاری از کسانی که تجربه سفر با این تور ها را داشته اند معتقدند هیجان و انرژی این سفر ها تا حدی است که می تواند یک ماه آن ها را سر حال نگه دارد. عجیب اینکه هر چقدر مشکلات و دردسرهای سفر بیشتر باشد، هیجان بیشتری را به همراه دارد.
اگر بخواهیم رده بندی منصفانه ای از تورهای آفرود در ایران ارائه دهیم بدون شک گروه طبیعت گردی دلتا به مدیریت امیرحسین ظهوریان را می توان حرفه ای ترین گروه دانست. همچنین گروه های دیگری با عناوین آلفا، لاست رود، دلفان و… در ایران فعالیت می کنند که می توانید تورهای آفرود طبیعت گردی را حتی بدون داشتن یک خودروی آفرود با آن ها تجربه کنید.
هزینه های آفرود
ابزار آفرود نه تنها خودروی دو دیفرانسیل، بلکه تجهیزات جانبی لازم آن خودرو جهت آفرود و همچنین لوازم دیگری از جمله جک هایلیفت، بیل، تبر، گالن بنزین و… است. اگر می خواهید یک بیراهه نورد حرفه ای شوید لازم است که امکانات و ابزار تکمیلی داشته باشید.
جالب اینکه تمام این وسایل از بهترین کیفیت تا وسایل چینی ارزان در ایران موجود و در دسترس است. حتی فروشگاه هایی مختص این وسایل در تهران و برخی شهرستان ها وجود دارد که می توانید بدون دردسرهای آفرودرهای نسل قبلی، جهت تامین راحت مایحتاج خود به آن ها مراجعه کنید.
در مورد هزینه ای که شما از صفر تا به مرحله یک آفرودر کامل باید انجام دهید نمی توان به طور قطع ابراز نظر کرد. مهم ترین نکته این است که شما برای شروع باید یک مشاور حرفه ای و متخصص داشته باشید. مشاور شما با توجه به خواسته ها و نوع نگاهی که به آفرود دارید و همچنین بودجه تان، بهترین پیشنهاد را به شما خواهد داد.
به طور کل شما می توانید یک خودروی آفرود معمولی و ارزان (شروع قیمت از ۱۵ میلیون تومان) را بخرید و جهت تجهیز آفرودی آن هزینه های بالغ بر حدود ۱۰ میلیون تومان خرج کنید یا اینکه می توانید یک خودروی حرفه ای (در حدود ۲۵۰ میلیون تومان) خریده و تا بیش از ۵۰ میلیون هم هزینه آن کنید.
اصولا محدودیتی وجود ندارد و شما می توانید با هر بودجه ای که دارید وارد این حوزه شوید. کل وسایل جانبی مورد نیازتان را نیز می توانید با قیمت متوسط حدود ۲ میلیون تومان بخرید و منتظر بنشینید تا جاده که نه! بیراهه شما را به سوی خود فرا خواند.
خوب است که این نکته خیلی مهم را هم بدانید. آفرود بیشتر از اینکه شما چه ماشینی داشته باشید یا چقدر پول داده باشید، به توانایی رانندگی آفرودر بستگی دارد و مهمتر از آن، اینکه شما پا به دنیایی می گذارید که باید از آن لذت ببرید، با هر وضعیت و شرایطی. به دنیای آفرود خوش آمدید.
آشنایی با مسابقات آفرود
مسابقات آفرود
مسابقات آفرود یا بیابانی، گونهای از مسابقات اتومبیل رانی هستند که در پیستهای دارای عوارض دشوار طبیعی (و نه همیشه در میان مناطق بکر طبیعی) برگزار میشوند.از نمونه های تکامل یافته مسابقات آفرود می توان به رالی داکار اشاره کرد.همراه اصفهان تور باشید تا اطلاعات یشتری درباره این مسابقه دریافت کنید…
در این نوع از مسابقات معمولاً از خودروهای شاسی بلند (SUV) استفاده میشود و این مسابقات فرصت مناسبی برای خودروسازان بزرگ تولید کننده خودروهای شاسی بلند چون جیپ، رنجرور، لندرور، نیسان پاترول، میتسوبیشی پاجرو، تویوتا لندکروزر و… هستند تا قدرت، سرعت و تکنولوژی محصولات جدیدشان را نمایش دهند و برای بدست آوردن مشتریان بیشتر به رقابت بپردازند.
مسیرها
معمولاً این مسابقات در مسیرهای خاکی، گلی، صخرهای و ناهموار شنی و کویری برگزار میشود . پیروزی هر گروه در این مسابقات بستگی به قدرت موتور، توان جعبه دنده، مقاومت شاسی و البته مهارت راننده و نقشه خوان در مسیرهای سخت دارد.
مسابقات آفرود در ایران
گرچه ایران دارای مسیرهای طبیعی و بیابانهای بکر بسیار زیادی است.ولی نباید این مسیر ها را با مسیر های مسابقه اشتباه گرفت. بلکه باید برای جلوگیری از تخریب محیط زیست و همینطور امکانات امداد رسانی، این مسابقات را در پیستهای مشخصی برگزار کرد که هم امکان امداد رسانی در آنها وجود داشته باشد و هم طبیعت تخریب نشود..
آشنایی با آفرود
آفرود در آنتالیا | تجربه هیجان در شهری رمانتیک
می خواهیم بار دیگر به دامان طبیعت برویم و فعالیتی را تجربه کنیم که با همه ی طبیعت گردی های تا به امروزمان فرق داشته باشد. امروز افرود را تجربه می کنیم؛ تفریحی پر از شور، هیجان و کمی هم ترس و دلهره…همراه اصفهان تور باشید تا بیشتر با این تفریح پور هیجان آشنا شوید…
سوار بر جیپ های قوی شویم و تپه ها، رودها و جنگل ها را پشت سر گذاریم، از جاده های حوصله سربر آسفالتی خارج شده و کمی قوانین را زیر پا گذاریم. این روزها آفرود در گوشه و کنار دنیا طرفداران خود را دارد و در کشورمان ایران هم در مناطق مختلف برگزار می شود، اما آفرود هایی هستند که به شهرت جهانی دست یافته اند و گردشگران ماجراجو فرسخ ها را می پیمایند تا با این فعالیت هیجان انگیز سرگرم شوند. یکی از بهترین مکان ها برای آفرود، آنتالیاست که آن چنان جذاب و مشهور است که جزو فهرست پر فروش ترین تورهای تفریحی، گردشگری این شهر قرار دارد.
سالانه میلیون ها نفر در آنتالیا با ملیت های گوناگون به آفرود می پردازند و تورهای این ورزش هم با قیمت های مختلف و سرسام آوری به فروش می رسند. به همین منظور آنتالیا را انتخاب کرده ایم تا با شرایط و هیجانات این تفریح بیشتر آشنا شویم و بدانیم اصلا خرید تورهای آفرود در آنتالیا کار عاقلانه ای است یا خیر و اصلا آفرود چیست و باید چه کارهایی انجام دهیم یا تفریحی پر شور و توام با امنیت داشته باشیم.
چرا آفرود آنتالیا؟
– از محبوب ترین تفریحات نزد گردشگران آنتالیاست.
– می توانید ترس، دلهره، شادی و ناراحتی را در یک تفرح در کنار هم تجربه کنید.
– طبیعت بکر و فوق العاده ی آنتالیا را می توانید با آفرود به بهترین وجه تماشا کنید.
آشنایی با آفرود یا سافاری
آفرود در معنای تحت اللفظی یعنی خارج شدن از جاده. اما این نام به تفریحی اطلاق می شود که علاقمندان با اتومبیل یا موتورهای مخصوصشان از جاده های بین شهری و کوهستانی خارج می شوند و طبیعت را می نوردند، از تپه ها، جنگل ها، کوهستان ها، حتی رودخانه ها و روستاها عبور کرده و طبیعت را از نزدیک لمس می کنند.
اما علاقمندان باید از قوانینی پیروی کنند و ابزار و وسایل خاصی هم همراه داشته باشند تا آسیب نبینند و دچار حادثه هایی که هر لحظه در کمینشان است، نشوند. ابتدایی ترین وسیله برای آفرود، اتومبیل مناسب می باشد که اغلب جیپ های روباز هستند تا افراد بتوانند خیس شدن در رودخانه ها و گرد و غبار راه های خاکی را به خوبی از نزدیک لمس کنند. اما می توان از ماشین های شاسی بلند با موتورهای قوی نیز استفاده نمود.
قدم بعدی همراه داشتن عینک محافظ است تا در مسیر، سنگ ریزه ها و اشیای خارجی وارد چشم نشود زیرا اگر چشم آسیبی ببیند زمان زیادی لازم است تا فرد از دامان طبیعت بکر به بیمارستان و مراکز درمانی برسد. خوب است افرادی که اتومبیل های روباز را انتخاب می کنند ماسکی نیز تهیه نمایند تا از ورود گرد و خاک به دهانشان هم جلوگیری شود تا دچار مشکلات تنفسی نگردند.
افرادی که در آفرود ماهر و حرفه ای نیستند حتما باید راهنمایی متخصص و آشنا با مسیر همراه داشته باشند. به همین دلیل همیشه تورهای گردشگری سافاری و آفرود به صورت گروهی انجام می شود و تجربه ی این کار به صورت انفرادی کاری کاملا خطرناک است.
اما ATV چیست؟
گاهی که سخن از سافاری و آفرود می شود نامی هم به عنوان ATV می شنویم. برای افرادی که با این اصطلاح آشنایی ندارند باید بگوییم که ATV هم نوعی آفرود است اما تفاوت هایی هم با سافاری دارد. در ATV از موتورهای چهارچرخ قوی برای عبور از موانع طبیعی، جنگل نوردی و… استفاده می شود و خبری از جیپ و شاسی بلندها نیست و این موتورها اغلب تک سر نشین یا نهایتا دو سرنشین هستند. تفاوت قابل لمس دیگر آتیوی با سافاری در سرعت است. سرعت موتورها کمتر از جیپ و شاسی بلندها می باشد و موتورسواران برای حفظ امنیتشان باید آهسته برانند.
لازم به ذکر است که تورهای ATV در آنتالیا با احتساب تمامی امکانات قیمتی حدود ۵۹.۵۶ دلار ( معادل ۱۹۱ هزار تومان ) دارند.
حال که تا حدودی با آفرود آشنا شدید به سوی آنتالیا می رویم و آفرود را در این سرزمین سرسبز تجربه می کنیم.
آفرود در کمر
کمر منطقه ای تفریحی و ساحلی در جنوب آنتالیاست؛ منطقه ای سرسبز و خوش آب و هوا که به صورت کلی هزینه ها در آن از مرکز شهر آنتالیا ارزان تر است و تنها دلیل آن هم دور بودن از مرکز شهر می باشد. اگر قصد دارید آفرود را در آنتالیا با هزینه ی پایین و کیفیتی خوب تجربه کنید کمر بهترین مکان برای شماست. تورهای آفرود در کمر خدماتی به شرح زیر ارائه می دهند
لوازم ضروری برای آفرود
برای این که کاملا با امنیت سافاری کنید لازم است برخی وسایل را همراه خود داشته باشید:
۱- کوله پشتی: بهتر است یک کوله پشتی همراه داشته باشید تا وسایلی مثل تلفن همراه، عینک، خوارکی ها و… را در آن قرار دهید تا کثیف نشوند زیرا اغلب اتومبیل های آفرود رو باز هستند یا امکان پرتاب وسایلتان از روی صندلی ها وجود دارد.
۲- ماسک: اگر دچار بیماری های تنفسی هستید حتما یک ماسک محافظ تهیه کنید تا گرد و غبار آزارتان ندهد، البته تهیه ماسک یا حتی بستن یک پارچه جلوی دهان به همه توصیه می شود.
۳- همراه داشتن نوشیدنی: در آنتالیا خوب است که یک آب معدنی یا آبمیوه قبل از حرکت تهیه نمایید، زیرا در بین مسیر جایی برای خرید وجود ندارد و غرفه های ابتدا و انتهای مسیر ها هم نوشیدنی ها را با قیمت های چند برابر می فروشند و شما شاید مجبور به خرید یک اب معدنی کوچک به قیمت ۵ دلار ( حدود ۱۶ هزار تومان ) شوید.
۴- دوربین مناسب: اگر تصمیم دارید دوربین همراه خود ببرید بهترین گذینه دوربین های گوپرو می باشد، زیرا امکان ثابت نگه داشتن دوربین در حین حرکت وجود ندارد، نکته ی مهم این است که حتما همه ی لوازم جانبی دوربین های گوپرو را همراه داشته باشید، بهترین گذینه ها پایه های ثابت برای نصب جلوی اتومبیل و پایه هایی هستند که روی دستکش نصب می شوند، این وسایل جانبی در ابتدای راه به متقاضیان اجاره داده می شود اما با هزینه های بسیار بالا برای مثال اجاره ی پایه های ثابت برای یک دور سافاری حدود ۵۵ هزار تومان است.
۵- عینک: همانطور که قبل تر هم اشاره کردیم عینک محافظ از مهم ترین وسایل برای داشتن یک سافاری خوب است، زیرا گاهی در مسیر آن قدر گرد و خاک و شاخه ی درخت و… وجود دارد که اگر عینک نداشته باشید آسیب خواهید دید.
۶- مواد شوینده: اگر پوست حساسی دارید و یا حتما باید دست و صورتتان را با مواد شوینده ی خاصی شست و شو دهید کمی مایع شوینده همراه داشته باشید زیرا پس از پایان مسیر همه ی صورت و دستان شما آلوده می شود و شاید مایع های شوینده ی ایستگاه های سافاری برای شما حساسیت زا باشد.
برخی خاطرات کوله گردان؛ عجیب و هیجان انگیز
یکی از هیجان انگیزترین کارهایی که انسان تا به امروز انجام داده است همین کوله گردی می باشد. اگر با ما موافق نیستید این مطلب را در اصفهان تور بخوانید و با برخی از خاطرات و تجربه های کوله گردان آشنا شوید. اگر اهل هیجان و البته سفر هستید کوله گردی حتما برایتان لذت بخش خواهد بود.
این کرهی خاکی، مملو از مکانهای ناشناختهای است. گردشگران زیادی نیز آمادهی ماجراجویی در طبیعت هستند. کولهگردانی که با سفرکردن به اقصی نقاط جهان، تجارب و خاطرههای ارزشمندی را در شرایط گوناگون، کسب کردهاند. به همین دلیل سفرنامههای این کولهگردان بسیار جذاب است و شنیدن آن خالی از لطف نیست.
توجه شما را به سه سفرنامه از سه کولهگرد جلب میکنم. لازم به اشاره است که این سفرنامهها از زبان خود کولهگردان است.
۱. تصادف با کرگدن در آفریقا
قبل از هر چیز باید اشاره کنم که من سفرهای زیادی را به دور دنیا با کولهپشتی داشتهام؛ اما یکی از به یاد ماندنیترین و البته عجیبترین خاطرههایی که از این سفرها داشتم، در آفریقا اتفاق افتاد.
این سفر از کشور «بوتسوانا» (Botswana) آغاز شد، سفری تنهایی به جنوب آفریقا. بعد از گشت و گذار در این کشور، برای سفر به کشور «نامیبیا» (Namibia) برنامهریزی کرده بودم، ولی هیچ ایدهای برای چگونگی رسیدن به آن نداشتم، چرا که در مرز دو کشور پارک ملی بزرگی قرار دارد. زمانی هم که با محلیها صحبت کردم، متوجه شدم که هیچ اتوبوسی از درون پارک نمیگذرد. در نتیجه تنها راه برای رد شدن از مرز، گذر از پارک با ماشین بود.
چارهی دیگری هم نداشتم. تصمیمم را گرفتم و به کامیونی که افراد زیادی را از مرز رد میکرد، پیوستم. زمانی که حرکت کردیم، مناظر جالبی را در طول مسیرمان دیدیم، فیلها و زرافههایی که آزادانه در پارک میچرخیدند.
به مسیرمان ادامه میدادیم تا آنکه تصادفی عجیب اتفاق افتاد؛ کرگدن بزرگی از ناکجا آمد و به ماشینی که در جلوی ما بود، حمله کرد! همانطور که احتمالا هم میدانید، کرگدن از خطرناکترین حیوانات در قارهی آفریقا است. ماشین واژگون شده بود. پیاده شدیم تا اوضاع سرنشینان را بررسی کنیم. خوشبختانه کسی آسیب جدی ندیده بود اما کرگدن در گوشهای برعکس روی زمین افتاده بود. همگی سعی کردند آن را بلند کنند اما به قدری سنگین بود که شرایط سخت شده بود. ما مجبور به حرکت و ادامهی مسیرمان بودیم. سرنوشت آن کرگدن بیچاره را نمیدانم اما میدانم که یکی از عجیبترین صحنهها را تجربه کردم.
۲. با هلیکوپتر بر فراز نیوزیلند
چند هفتهای بود که با کولهپشتی در قسمت شمالی نیوزیلند مشغول به گشت و گذار بودم. از کوهنوردی و دوچرخهسواری گرفته تا راهپیمایی با محلیها.
در یکی از راهپیماییهایی که تنهایی انجام میدادم به یک منطقهی ناکجا آبادی رسیدم. آفتاب هم به حدی سوزان بود که هیچ سایهای برای استراحت، پیدا نمیکردم. هر از گاهی، ادامهی مسیر را با یکی دو ماشین گذری طی کردم اما چند کیلومتری بیشتر پیش نرفتم.
در نهایت یک ماشین مرا سوار کرد. کولر ماشین به شدت سرحالم آورد. در ادامه، راننده گفت که در ۳۰ کیلومتری آنجا شهری قرار دارد. در طول مسیر به صحبت با راننده پرداختم و از سفرم گفتم. زمانی که او داستان سفرم را شنید، ایدهی جذابی را مطرح کرد. راننده که «جیسن» (Jason) نام داشت، پیشنهاد کرد برای ادامهی سفر به او بپیوندم و با هلیکوپتر بر فراز منطقه پرواز کنیم. من هم فرصت را غنیمت شمردم و قبول کردم.
روز بعد با هلیکوپتر پرواز کردیم. دیدن آن منطقه از فراز آسمان بسیار هیجانانگیز بود. باورم نمیشد که این صحنهها را از نزدیک تجربه میکنم. تا آن موقع فقط پای تلویزیون از این منظر به نظارهی چنین چشماندازهایی مینشستم.
پس از سفرمان نیز رابطهام را با جیسن حفظ کردم و چندین سفر دیگر را نیز با هم تجربه کردیم. برای ماهیگیری هم پا پیدا کرده بودم. این تجربهها باعث شد که برای بار دیگر به اهمیت همسفر خوب پی ببرم.
۳. گرفتار شدن در یخبندان کانادا
اولین تجربهی سفر ماجراجویی من در زمستان سرد کانادا اتفاق افتاد. سفری که همراه با دوستانم تجربه کردم. در طول این سفر در اقامتگاهی در جنگلهای کانادا سکونت میکردیم. یک روز تصمیم گرفتیم برای پیادهروی به نزدیکی رودخانهی «بو» (Bow River) برویم. منطقهای که از طبیعتی وحشی بهره میبرد. گشت و گذار خود را آغاز کردیم. همه چیز خوب پیش میرفت تا آنجایی که به یخبندانها رسیدیم. دو نفر از همسفرانمان تجهیزات و کفش مناسب برای این شرایط را نداشتند.
زمانی که مشغول به پیادهروی بودیم، با شکسته شده یخها، پاهای آن دو نفر در رودخانهی منجمد گیر کرد. شرایط سختی بود. یخبندان زیادی همه جا را فرا گرفته بود. به زحمت توانستیم آن دو نفر را از یخها نجات دهیم. تصمیم گرفتیم تا شرایط بدتر نشده، به اقامتگاهمان برگردیم.
در راه برگشت بودیم که یک زوج مسن را در ماشینی در کنار جاده دیدیم. بعد از شرح داستان سفرمان، خوشبختانه قبول کردند تا دو همسفر مصدوممان را برگردانند. دوستانمان را فرستادیم و ادامهی مسیر را دو نفری پیاده طی کردیم.
در ادامهی راه در کنار جاده میرفتیم که ماشین دیگری برایمان ایستاد. ما هم بیدرنگ سوار شدیم. شرایط جوی بسیار بدی بود و در واقع نجات پیدا کردیم. اوضاع داشت خوب پیش میرفت که نزدیک اقامتگاهمان ماشینی را دیدیم که در کنارهی جاده واژگون شده بود. اول فکر کردیم که دوستانمان هستند اما خوشبختانه ماشین خالی از سرنشین بود.
در انتها به اقامتگاه رسیدیم و دوستانمان را در سلامت کامل دیدیم. درسی که از اولین سفر ماجراجویانهی خود گرفتم این بود که در شرایط سخت همیشه کسانی هستند که برای کمک کردن، حاضر و آمادهاند.
تهیه و تنظیم : واحد تولید محتوای اصفهان تور
درس هایی از زندگی که با کوله گردی می آموزید
می گویند همیشه دوستان و اطرافیانتان را در سفر بشناسید. اگر این سفر کوله گردی هم باشد که صد برابر بهتر. در این مطلب در اصفهان تور به بررسی درس های مهم زندگی که می توانید با کوله گردی کسب کنید خواهیم پرداخت. شاید بیش از پیش اهمیت کوله گردی را متوجه شوید.
این حقیقتی است انکار ناپذیر که مسافرت با یک کولهپشتی یا به اصطلاح کولهگردی، ممکن است تنها یک بار در طول عمر انسان رخ دهد، اتفاقی که ممکن است همانند یک ترن هوایی سرشار از بالا و پایینها، زمانهای سخت و دشوار و همچنین مملو از لحظههای بینهایت شاد و خوشحالکننده باشد.
اما در همین سفر و با گذراندن این لحظات و کسب تجربیات، میتوان درسهای جدیدی در زندگی آموخت. در این مقاله چند درس ارزشمند و مهم را که در طی یک مسافرت ارزان یا به اصطلاح کولهگردی، بدست آورده شده است، با شما به اشتراک گذاشته تا شما نیز همانند ما نکات ارزشمندی را بیاموزید.
۱. مادیات در سفر
همهی افرادی که عازم سفر هستند، قبل از حرکت به سمت مقصد، بستهبندی وسایل لازم را برای نخستین کولهگردی به اتمام رسانده و با بستن چمدان یا همان کولهپشتی مشهور، آمادهی سفر میشوند. اما در عصر حاضر و در دنیای امروز این یک واقعیت است که هر چه تعداد مهرهای داخل پاسپورت و گذرنامهی مسافران در سفرهای بینالمللی بیشتر و بیشتر میشود، حجم و اندازهی چمدانها و کولهپشتیهای سفر، کوچک و کوچکتر شده است.
انسان امروز خیلی زود متوجه شده است که زیبایی سفر و بدست آوردن بینش واقعی از جهان اطرافمان در طول مسافرت، به پوشدین لباسهای گرانقیمت یا استفاده از وسایل و ابزار پر زرق و برقی چون گجتها (گوشیهای هوشمند، تبلت، لپتاپ و …) برای ثبت لحظه لحظهی سفر و نشان دادن آن به دیگران که همراه ما نیستند، نیست. بلکه زیبایی واقعی در ملاقات انسانها، دیدن مناطق جدید، مشاهده و لذت بردن از مناظر و طبیعت و آموختن نکات بکر و تازه از یکدیگر در طول سفر است.
۲. در سفر صبور باشید
با مسافرت به روش کولهگردی، تجربیات و اندوختههای بسیاری را درک خواهید کرد. این نوع سفر هر گردشگری را مجبور میکند تا به جهان پیرامون خود با نگاه دیگری بنگرد، آنها را وادار میکند تا افکاری تازه و جدید را در ذهن خود بپرورانند، با دیگر گردشگران نیز مهربانی و محبت کنند، حتی آنها را به اشتراک گذاشتن و سهیم کردن جای خوابشان با دیگران، مجبور میسازد. امری که در دیگر روزهای باقیمانده از سفر، کاملا عادی و همچون عرفی عجین شده با این سبک مسافرت، جلوه میکند.
کولهگردی مسافران را درس زندگی میدهد، آنها را به آشنایی با دیگر فرهنگها، رسوم، آداب و سبک زندگی در سراسر کرهی خاکی بهرهمند میسازد؛ و این است بخشی از جنبههای کولهگردی، مسافرتی سراسر هیجان و مملو از شگفتیهای جهان، که آدمی با تجربهی آن حتی اگر یک بار هم اتفاق افتد، دیدگاهی نو و بکر را کسب خواهد کرد و منصفانه است که مراتب شکرگذاری از چنین موهبتی را به جای آورد.
۳. در سفر شجاع باشید و بر ترس غلبه کنید
کولهگردان با قدم گذاشتن در راه سخت و مملو از اتفاقات غیر پیشبینی، فرسنگها از خانه و کاشانهی امن خود دور شده و در بسیاری از مواقع مجبور به توقف در مکانهایی خواهند بود که برای نخستین بار در آن حضور یافته و اطلاعات زیادی از آن ندارند. ورود به کشور یا منطقهای که مردم آن به زبانی دیگر صحبت میکنند و کولهگرد آنها را درک نمیکند. قطعا در چنین مواقعی ترس را احساس خواهند کرد.
کولهگردی، کلاس درسی است که در آن میتوان بر ترسها، اضطرابها، دلهرهها و ناگواریهای زندگی غلبه کرد
ترسی کاملا تعریف شده و ملموس که تمامی کولهگردان آن را تجربه کردهاند. اینجا است که باید شجاع بود و به این پدیدهی طبیعی اجازهی رشد نداد. در حقیقت این دوران برای کولهگردان باتجربه همانند کلاس درسی است که در آن رشد کرده و بزرگ میشوند. در واقع میتوان گفت که ترس یک اعتبار سنجی طبیعی است که حقیقت زنده بودن را نشان میدهد.
۴. تنهایی، بخشی از کولهگردی
این یک حقیقت انکار نشدنی است که سفر گاهی اوقات ممکن است باعث شود که تنهایی را تجربه کنید. اما این حقیقت، یک مزیتی است برای کولهگردان با تجربه که از این فرصت نهایت استفاده را ببرند. آنها میآموزند که لحظات پایانی سفر، لحظاتی سخت و دلتنگ کننده است و زمانی که وارد شهری جدید میشوند، یاد و خاطرهی همسفرانی که تا ساعاتی گذشته در کنارشان بودند، به خود رنگ و بوی دلتنگی میگیرد و درمییابند که این یک تقدیر و سرنوشتی غیر قابل انکار است و باور میکنند که هر آغازی را روزی پایانی است و این مسئلهای که نه تنها در سفر، بلکه در لحظه لحظهی زندگی، با آن مواجه خواهند شد.
جدایی از عزیزان، دوستان، اقوام و حتی خانواده و آشنایی با مردم جدید، دنیای جدید و زندگی جدیدی که باید آن را بپذیرند. جامهی راه را از تن بیرون کنند و لبخند بر لب، به ورود افراد جدید در زندگی، خوش آمد بگویند. این درسی است بزرگ که میتوان آن را در مدرسهی سفر و کولهگردی، آموخت.
۵. قدردانی از داشتهها؛ حتی کمترینها
زمانی که یک گردشگر، تصمیم به کولهگردی گرفته است، در همان ابتدا از غذاهای گرم و لذیذ خانگی، کمد و قفسهی مخصوص برای آویختن لباسها، باشگاه ورزشی و بسیاری دیگر از امکاناتی که در خانه از آنها بهرهمند بوده، صرف نظر کرده و از آنها گذشته است.
قدردانی از آنچه که داریم، با تمام کمبودها و کاستیها از دیگر درسهایی است که میتوان در یک کولهگردی آموخت
اما کولهگردی با تمام خوشیها، لذتها، ترسها، نگرانیها، دوریها و … در کنار درسهای بزرگی که به مسافران آموخته است، قدردانی از داشتهها و ارزش قائل شدن به آنچه که در زندگی از آن بهرهمند هستند را نیز به گردشگران میآموزد. آنها هنگامی که به خانه بازمیگردند، به خوبی میدانند که چگونه و به چه روش، بهترین استفاده را از آنچه که دارند، ببرند. به قول معروف، «قدر عافیت آن داند که به سختی گرفتار آید.» و این یکی دیگر از درسهایی است که در کولهگردی خواهند آموخت.
۶. دزدی؛ هرگز
ممکن است همهی گردشگران دزدیده شدن برخی از وسایل خود توسط دیگران را تجربه کرده باشند. وسایلی همچون مواد غذایی از آشپزخانههای اشتراکی، خمیر دندان و متاسفانه در بسیاری از موارد شاهد دزدیده شدن کفشهایشان بودهاند. مهم نیست که وسایل گردشگان چقدر کوچک یا کم اهمیت باشد، اما کولهگردان به خوبی فهمیدهاند که همهی آنها درون یک قایق هستند. آنها میدانند که در انتظار گرفتن شغلی ارزشمند، گم کردن کارت بانکی، از دست دادن پولهای پسانداز شده در حسابهای بانکی، ارزشمند بودن حتی یک دلار ناقابل در ته ماندهی حساب و خرید یک بستهی خوشمزه از نودلهای آماده با همان پول اندک و … تمامی اتفاقهایی است که ممکن است همهی افرادی که در کنارشان و در یک سفر کولهگردی هستند، تجربه کرده باشند. بنابراین چشم نداشتن به اموال دیگری و کمک کردن در سختترین شرایط ممکن به دیگران و همنوعان از دیگر درسهای ارزشمندی است که در کولهگردی بدست میآید.
۷. دوستان واقعی را نمیتوان بر حسب زمان یا مکان سنجید
هنگامی که فردی در سفر به سر میبرد، در واقع خانه را ترک میکند، دلتنگ دوستان خود میشود، در راه سفر با برخی از مردم آشنا و با آنها طرح دوستی و رفاقت میریزد. اما در کولهگردی، همه به خوبی میدانند که دوستان واقعی آنها کسانی هستند که میتوانند آنها را درک کنند. آنها را بفهمند و از عمق قلبشان باخبر باشند.
دوستان حقیقی افرادی هستند که نه زمان و نه مکان آنها را از عشق ورزیدن به یکدیگر باز نمیدارد. آنها کسانی هستند که همیشه و در هر دوره و زمان و هر مکانی که باشند با تمام وجود به یکدیگر عشق میورزند و ایشان را از حمایت خود، دریغ نمیسازند. این دوستیهای واقعی و همیشگی را نمیتوان محصور زمان و مکان کرد و میتوان روی وفاداری و حمایت آنها حتی با گذشت سالها و با وجود فرسنگها فاصله، حساب کرد.
تهیه و تنظیم : واحد تولید محتوای اصفهان تور
آمادگی برای اولین کوله گردی
کوله گردی فعالیتی مرسوم و البته جذاب و هیجان انگیز در تمام جهان به شمار می رود. این که خیلی سبک بار و راحت و فارغ از همه چیز به سفر رفته و صرفا از همه چیز لذت ببرید . در این مطلب در اصفهان تور کارهای اولیه برای یک کوله گردی مناسب و لذت بخش را به شما آموزش می دهیم.
گابریلا (Gabriela) یک وبلاگ نویس، گردشگر و عکاس است. در سال ۲۰۱۶ او شروع به مسافرت تمام وقت کرده است و قصد دارد به تمام کشورهای دنیا سفر کند. او در وبلاگ خود دربارهی ماجراها و تصاویر مسافرتهای خود، راهنمای مقاصد سفرش و نکاتی در مورد کوله گردی را منتشر میدهد. در این مقاله، نکاتی که درباره کوله گردی گوشزد میکند را مطالعه و برخی از تصاویرش از سفر را مشاهده میکنید.
۱- برای سفری ارزان برنامهریزی کنید
چقدر پول برای سفرتان پسانداز کردهاید؟ برای چه مدتی میخواهید دنیا را بگردید، یک ماه، شش ماه؟ یا یک سال؟ قبل از سفر دخل و خرجتان را حساب کنید و به آن پایبند بمانید. اگر پول زیادی ندارید، به مقاصد ارزان سفر کنید مثل اروپای شرقی، جنوب شرقی آسیا یا هند که هزینه سفر به آنها روزانه تقریبا ۱۵ دلار (۴۵,۰۰۰ تومان) است. مکانهای مثل اروپای غربی، استرالیا و آمریکا گرانتر بوده و در آنها روزانه حدود ۳۰ الی ۵۰ دلار (۱۰۰,۰۰۰ تا ۱۶۰,۰۰۰ تومان) باید هزینه کنید.
۲- مقصدهای خود را انتخاب کنید
همانطور که گفته شد، اگر برای خرج کردن پول زیادی ندارید، توصیه میکنم که مقصد ارزان را انتخاب کنید. بستگی به خودتان دارد، آیا دوست دارید برای دو هفته به اروپا سفر کنید یا سفری دو ماهه به جنوب شرقی آسیا داشته باشید؟
جنوب شرقی آسیا، اروپا، استرالیا و نیوزیلند زیبا هستند و برای کولهگردهایی که سفر اولشان است، سفرهای آسانی هستند. در این مکانها کولهگردهای زیادی مثل خودتان را خواهید دید. بنابراین سفر به این مکانها را به آنهایی که به تنهایی سفر میکنند نیز پیشنهاد میکنم.
۳- یک کولهپشتی بخرید
کولهپشتی خود را به صورت آنلاین خریداری نکنید. به مغازه رفته، از فروشنده کمک بخواهید و کولهپشتی مورد نظر خود را امتحان کنید. کولهپشتیها گران هستند، ولی اگر جنس خوبی بخرید، چندین سال دوام خواهد آورد. من کولهپشتی خود ار تقریبا هشت سال پیش خریدم، و همچنان شرایط خوبی دارد. علاوه بر کوله پشتی، یک کیف کوچک برای مصرف روزانه نیز نیاز خواهید داشت.
نکاتی را به هنگام خرید کولهپشتی بایستی در نظر داشته باشید. کولهپشتی بزرگی نخرید. نیازی نیست کولهپشتی بخرید که حجم آن بیشتر از ۶۰ لیتر باشد. من تمام اسباب مورد نیازم را در کولهپشتی ۴۵-۵۵ لیتری جا میدهم و البته شامل وسایل چادر زدن از جمله چادر، کیسهخواب، تشک خواب و بالش نیز میشود.
کولهپشتی من زیپهای زیادی دارد و از هر سمتی میتوانید آن را باز کنید. به نظر من، هیچ چیز آزاردهندهتر از این نیست که مجبور باشی لوازمت را فقط از قسمت بالایی کوله بیرون بیاوری. بنابراین کولهای نخرید که تنها از قسمت فوقانی باز شود.
۴- چه چیزهایی با خود برداریم
در مورد این موضوع یک تاپیک جدا خواهم زد و در آن مینویسم که درون کولهپشتی من چه چیزهایی قرار دارد. بعد از سالها تجربه، سعی و خطا، اکنون من تقریبا لیست کاملی از وسایلی دارم که باید آنها را در کولهپشتی به همراه خود داشته باشم. ولی در حال حاضر به شما بگویم که کمتر از آن چیزی که فکر میکنید نیاز دارید. قانون کلی این است که: لوازمی را که قصد دارید با خود ببرید را بچینید و تنها نصف آنها را با خود ببرید.
۵- نکات دیگری که باید در نظر داشته باشید
بیمه گردشگری با خود داشته باشید و برای اخذ آن کوتاهی نکنید.
واکسیناسیون کنید. با پزشک خود مشورت کنید و از او در مورد واکسنهایی که برای مقصدتان نیاز دارید بپرسید. اگر به مناطقی سفر میکنید که مالاریا در آنجا معمول است، احتمالا به قرصهای ضد مالاریا نیز نیاز خواهید داشت.
برای ویزا اقدام کنید و در مورد اینکه چه بلیتی برای خروج از کشور مقصد نیاز خواهید داشت، نیز جویا شوید. من این اشتباه را چندین بار مرتکب شدهام زیرا که من تنها با بلیتهای تک مسیر مسافرت میکنم. بنابراین به من گفته شده که بدون داشتن بلیت برای خروج از مقصد امکان سوار شدن به هواپیما میسر نیست. سپس، پیرامون فرودگاه به دنبال wifi میرفتم تا بتوانم ارزانترین پرواز ممکن برای خروج از کشور مقصد را رزرو کنم. قبل از رفتن بررسیهای لازم را انجام دهید.
۶- بلیت پروازتان را بخرید
از وبسایتهای مقایسه شرکتهای هواپیمایی مثل موموندو (Momondo)، کایاک (Kayak) و اسکای اسکنر (Skyscanner) کمک بگیرید. هرچه زودتر بلیت تهیه کنید، پروازتان ارزانتر خواهد بود. بایستی اقرار کنم که هرگز این کار را نکردم. من معمولا بلیتم را چند روز قبل میگیرم. میتوانید به سکرت فلایینگ (Secret Flying) نیز مراجعه کرده و چک کنید که از کجا میتوانید بهواسطه اشتباهات خطوط هوایی جا کرایه کنید تا پرواز فوقالعاده ارزانی داشته باشید.
۷- در برنامهریزی افراط نکنید
نیازی نیست که همه چیز را از قبل رزرو کنید و برای آن برنامهریزی داشته باشید. فقط سوار هواپیما شده و ماجراجوییتان را آغاز کنید. اگر بیش از حد برنامهریزی کنید با این کار خود را محدود میکنید زیرا که شما با افراد زیادی ملاقات خواهید کرد و برنامه سفر شما تغییر خواهد کرد و نهایتا سر از جایی در خواهید آورد که تصورش را هم نمیکردید و جذابیت کوله گردی در همین است، همراه با جریان حرکت میکنید و از چیزی که پیش رو دارید اطلاعی ندارید.
تهیه و تنظیم : واحد تولید محتوای اصفهان تور
۱۷ لحظه خاطره انگیز برای کوله گردان
تمام کوله گردان در طول سفر سختی ها و شیرینی های زیادی را تجربه می کنند. اگر شما هم اهل هیجان هستید پیشنهاد ما به شما این است که حتما کوله گردی را امتحان کنید. به همین دلیل در این مطلب در اصفهان تور ۱۷ لحظه خاطره انگیز برای کوله گردان را برای شما گردآوری کرده ایم. با ما همراه باشید.
کولهگردی یکی از کم هزینهترین سفرها و گردشگریهایی است که امروزه در سراسر دنیا مورد استقبال جوانان قرار گرفته است. این ماجراجویی با فراز و نشیبهایی همراه هست که گاه سفر را دشوار و گاه شیرین میکند.
کولهگردان سفرهایی طولانی مدت را در کنار مردم محلی مناطق مختلف تجربه میکنند و همین تجربیات در کشورهایی با فرهنگهایی متفاوت لحظات و تجربیاتی خاطره انگیز و متفاوت را برایشان رقم میزند. در این مقاله ۱۷ تجربهی سخت اما خاطرهانگیز یک کولهگرد را از زبان خودش مرور میکنیم.
۱. احساسی که بعد از ۱۷ ساعت اتوبوسسواری و سرانجام رسیدن به مقصد داریم.
۲. طعم متفاوت غذاهای محلی دستفروشان خیابانی که نمیدانیم از چه موادی تهیه شدهاند.
۳. وقتی که از کارمان اخراج میشویم و احساس میکنیم که زمانش رسیده تا جهان را بگردیم.
۴. وقتی که متوجه میشویم پروازی که قصد داشتیم با آن سفر کنیم هزینهی بلیطش افزایش یافته و مجبور هستیم دنبال پرواز دیگری برویم.
۵. لحظهای که متوجه میشویم گذرنامه خود را در فرودگاه جا گذاشتهایم.
۶. زمانهایی که تظاهر میکنیم علاقهمند به شنیدن صحبتهای فردی هستیم که تازه با او آشنا شدهایم.
۷. وقتی که افراد غریبه از ما میخواهند که در سفر همراهیمان کنند.
۸. وقتی که به یک کشور جدید سفر میکنیم و مردم آنجا با زبان محلی خودشان با ما صحبت میکنند.
۹. وقتی که دیگران سعی میکنند تعداد کشورهایی که سفر کردهاند را به رخ ما بکشند.
۱۰. زمانی که سعی میکنیم تا با یک فرد محلی سر صحبت را باز کنیم.
۱۱. وقتی که افراد محلی با ما صحبت میکنند و تظاهر میکنیم که متوجه منظورشان شدهایم.
۱۲. وقتی که تنها سفر میکنیم و در اقامتگاه متوجه میشویم اکثرا با تور و به صورت گروهی به سفر آمدهاند.
۱۳. وقتی برای اولین بار همراه دوستمان سوار اسکوتر میشویم.
۱۴. وقتی برای اولین بار با سرویسهای بهداشتی متفاوت در کشورها رو به رو میشویم و چارهای جز استفاده از آنها نداریم.
۱۵. زمانی که از بهترین دوستمان میخواهیم که در سفر همراهیمان کند و او نمیپذیرد.
۱۶. وقتی که پرواز را به خاطر تفاوتهای زمانی در کشورها از دست میدهیم.
۱۷. وقتی که بعد از سفر، خسته و درمانده به خانهی والدینمان پناه میبریم.