گردشگری در بوتان
بوتان کشوری است کوچک در جنوب آسیا، بین چین و هند. این کشور که در شرق رشته کوه هیمالیا واقع شده، دارای سه منطقه جغرافیایی متمایز است و آب و هوای آن متغیر می باشد.همراه اصفهان تور باشید تا بیشتر با با جاذبه های گردشگری این کشور آشنا شوید…
اگر چه هیچ آمار دقیق و قابل اعتمادی از جمعیت این کشور در دست نیست ولی مقامات دولتی، تعداد نفوس آن را بیش از ۸۰۰ هزار نفر تخمین می زنند. این آمار، مهاجران را شامل نمی شود.
زبان رسمی این کشور دزونگخا (Dzongkha) نام دارد که نوعی گویش تبتی محسوب می شود.
گردشگری در بوتان از سال ۱۹۷۴ که دولت این کشور کوشید بوتان را از انزوا خارج نماید و ضمن ترویج فرهنگ و سنت های منحصر به فرد آن، برای این کشور درآمدزایی کند، آغاز شد. در آن سال ۲۸۷ گردشگر از بوتان بازدید کردند.
در سال ۱۹۹۲ تعداد گردشگرانی که به این کشور آمده اند به ۲۸۵۰ نفر رسید و این رقم در سال ۱۹۹۹ به ۷۱۵۸ نفر بالغ شد.
طبق گزارش ها، در اواخر دهه ۱۹۸۰ میلادی صنعت گردشگری، بیش از ۲ میلیارد دلار سوداوری برای بوتان به همراه داشته است.
شهر تیمفو (Thimphu) پایتخت بوتان یکی از مهمترین نقاط گردشگری این کشور است.
شهر پارو (Paro) در غرب بوتان و در نزدیکی مرز هند، و نیز صومعه Taktshang که مشرف به این شهر است، از دیگر جاذبه های توریستی مشهور این کشور آسیایی به شمار می رود.
قله گنگکهار پونزوم (Gangkhar Puensum) بلندترین قله کشور بوتان، با ارتفاع ۷۵۷۰ متر که از آن به عنوان کاندیدای یکی از «بلندترین قله صعود نشده جهان» یاد می شود، از دیگر نقاط مشهور بوتان به شمار می رود.
شکم گردی در غنا
غذا ها در غنا
غنا یکی از کشور هایی است که دارای فرهنگ غنی آشپزی است .
فرهنگ غذایی در غنا بازتاب کننده فرهنگ محلی در غنا است.غذاهای غنا گردشگران را وادار می کنند تا از غذاهای محلی و محصولات غنا تهیه کنند.
قرمز ( RED RED )
بیشتر مردم در جهان از لوبیا بدشان می آید ولی این غذای غنایی یک ظرف لوبیا است که موفق شده تا مردم زیادی را علاقه مند به لوبیا کند.
قرمز قرمز که یک کیک لوبیا است از لوبیا, ماهی و آفتاب گردان تهیه می شود رنگ قرمز غذا به خاطر روغن نخل قرمز است اما در برخی مناطق از رب گوجه برای قرمز کردن غذا استفاده می شود.
قرمز قرمز یکی از معروفترین و محبوب ترین غذاها در غنا است.
فوفو
فوفو که یک نوع پوره سیب زمینی شیرین است به عنوان غذای فرعی در غنا تهیه می شود.
شکو ( Shoko )
شکو یکی از غذاهای سنتی در غنا است که از نظر قیمت بسیار ارزان است.
این غذا از گوشت گاو, ادرویه های تند و سبزیجات تهیه می شود.
شکو بسیار مقوی است و از این غذا در زمان تفریح و حتی جنگ استفاده می شود.
واکی ( ٌWaakye )
واکی نشان می دهد که مردم در غنا چقدر عاشق برنج و لوبیا هستند .
واکی یک ظرف بسیار تند از ترکیباتی چون لوبیا و برنج است که با مرغ, ماهی و تخم مرغ سرخ شده و اسپاگتی سرو می شود.
جاذبه های گردشگری در غنا
غنا به دلیل دارا بودن مناطق طبیعی بسیار دارای دیدنی های طبیعی بسیاری است که طلوع سفریاد قصد دارد تا شما را با برخی از این مناطق اشنا کند.
پارک ملی کاکوم
پارک ملی کاکوم یکی از جاذبه های گردشگری در کشور غنا است که به دلیل جنگل های بارانی, پوشش گیاهی و جانوری نادری که دارد مشهور شده است.
گونه های در معرض انقراضی در این پارک وحود دارند که می توان به فیل های کوتوله, بوقلمون جنکلی و گربه ها اشاره کرد.
وجود پل های معلق در این پارک که در ارتفاع ۴۰ متری از سطح زمین قرار گرفته اند و محل عبور عابران پیاده بر فراز این پارک زیبا هستند.
این پل های معلق از طناب سیمی, پایه های الومینیومی و تخته های چوبی ساخته شده اند و توسط تورهایی محافظت می شوند اما برای افراد دیگر که نمی توانند در ارتفاع قرار گیرند مسیری در زیر این پل ها تعبیه شده اند.
آرامگاه قوام نکرومه
آرامگاه قوام نکرومه در غنا بنا شده است.
قوام نکرومه متولد سال ۱۹۰۹ است که رهبریت غنا را در سال های ۱۹۵۱ تا ۱۹۶۶ در دست داشته است.
نکرومه کسی بود که استقلال و ازادی را برای مردمان غنا به وجود اورده است.
پارک ملی مول
پارک ملی مول که یک یکی از جاذبه های طبیعی در غنا است دارای پوشش گیاهی فراوان و جانورانی چون فیل است.
گردشگران در این پارک می توانند از نزدیک جانوران در این پارک را ببینند چون در این پارک حیوانات بدون هیچ قفس و حفاظی در پارک مول زندگی می کنند.
قلعه ساحل کیپ
قلعه ساحل کیپ فلعه باستانی مربوط به دوران وسطایی است و این قلعه به عنوان یک مرکز تجاری بوده است که سوئدی ها از ان برای تجارت چوب و طلا استفاده می کرده اند همچنین برده ها از مهمترین کالاایی بوده اند که در این قلعه مورد معامله قرار می گرفته اند.
بازدیدکنندگان می توانند از بقایای این قلعه و بلوکی که برای حراج بردگان استفاده می شده است و توپ ها و دیگر اشیاء باقی مانده از این قلعه دیدن کننند.
بوسوا
بوسوا یک روستای تفریحی, ساحلی و ماهیگیری در ناحیه غرب اهانتا در منطقه غربی غنا قرار دارد.
بوسوا بیش از ۵۰۰۰ ساکن دارد و جاده های ان اسفالت برای رسیدن به شهر دارد.
در گذشته در بوسوا تعداد زیادی درخت نخل وجود داشته است که بر اثر بیماری نخل که در بوسوا منتشر شد در نخل های بوسوا مردند و امروزه تنها ساحل های ماسه ای طولانی بر جا مانده است.
آداب و رسوم در غنا
غنا کشوری باستانی با آداب و رسوم و سنن مختلف است. یکی از این سنت ها، ساختن تابوت به شکل وسایل روزمره زندگی است.اگر مایل به آشنایی بیشتر با این کشور هستید همراه ما باشید…
در مناطق جنوبی غنا، تابوت ها به اشکال مختلفی همچون میوهها، حیوانات یا وسایل مربوط به شغل افراد طراحی می شوند. این تابوت ها ممکن است به شکل دوربین، آناناس، ماهی، شیر و یا حتی سوسک به عنوان نمادی از قبیله افراد باشند. دیگر تابوت ها به شکل هواپیما، قوطی یا شیشه نوشابه، تلفن همراه، توپ جنگی و یا حتی گونی آرد طراحی می شوند.
در غنای باستان تنها رؤسای قبایل و کشیش ها افتخار داشتن چنین تابوتی را داشتند. اما بعد ها این سنت در میان مردم عادی نیز رواج پیدا کرد.
اسلام در شمال غنا
مناطقی در شمال ساحل طلا (غنای امروز) از قرن نهم تا پانزدهم (۱۶۰۰-۱۰۰۰) میلادی بازگانان مسلمان در مسیرهای عمده تجاری در غرب آفریقا رفت و آمد داشتند. دراین دوره زمانی بود که مردم «آکان» غنای امروز دین اسلام را پذیرفتند.
مورخانی چون Trimingham (۱۹۷۹)، Clarke (۱۹۸۲) و Hiskett ( ۱۹۸۴) همگی براین عقیدهاند که دین اسلام برای نخستین بار درقرن هجدهم در برخی مناطق واقع د ر Volta Basin که کشور امروزی غنا نیز د راین محدوده جغرافیایی قرار داشته وارد شده است. اما اولین گروههایی که به نوعی موجبات گسترش دینی را فراهم کردند بازرگانان مذهبی بودند که بیشتر از شمال غربی امپراطوری مالی کهن به این منطقه رسیده بودند.
یکی از اقوامی که مبلغ رسمی نبوده اما توسط تجار مسلمان دین اسلام را پذیرفته و به تبلیغ آن همت ورزیده بودند به نام Wangara ملقب بودند. مسلمانان افریقایی که بیشتر بازرگان بوده در روابط تجاری خود با مردم بومی (حتی هوسا زبان) آنها را به اسلام دعوت می کردند. نکته مهم در تبلیغ آنها پرهیز از هرگونه رفتار تبلیغی بود که احتمال می دادند موجبات اختلاف و رنجش خاطر طرف مقابل را در وصول به اهداف تجاری فراهم آورد.
دراینجا باز لازم به تاکید است که نخستین مسلمانان در این منطقه در غرب آفریقا در رفتار خود بسیار اهل احتیاط بودند. برای نمونه، خیلی به رفتار با میزبان دقت می کردند که بتوانند احترام و رفتار محترمانه ای را داشته باشند. همان گونه که به انجام مناسک اسلامی در برابر میزبانان خود مشغول بودند خیلی مواظب بودند که فرهنگ محلی را پذیرفته و حتی در برخی از مراسم و مناسبت ها شرکت کرده و هم نشین آنها باشند. چنین رفتاری در گذر زمان باعث ایجاد فرهنگی شد که به خوبی ویژگی های ایمان اسلامی را برای مردمان بومی نشان میداد و در نهایت چنان شد که فرهنگ بومیان و تجار مذهبی مشابهت زیادی باهم پیدا کنند.
روحانیون بازرگان هرگز در رفتار های تبلیغی خود سخت نمی گرفتند و همواره با بومیان با دیده احتیاط در نرمش رفتار توجه وافر داشتند. نتیجه چنین سبک رفتار طی گذشت زمانهایی موجب گردید تا یک سری آداب و رسوم دینی طوری در فرهنگ بومی هماهنگ باشد که مردم تفاوتی را احساس نکنند و به عنوان نمونه می توان به آئین ازدواج و مرگ اشاره داشت. به تدریج، برخی جشنهای بومی محلی و اسلامی در هم ترکیب شد و آئین ها همگی رنگ و بوی سنتی و اسلامی را باهم گرفت. کار هماهنگی تا آنجا پیش رفت که اعتماد حاصله موجب شد تا برخی روحانیون مسلمان حتی مسئولیتهایی را در برابر زندگی مردم بومی پذیرا باشند.
اسلام در جنوب غنا
برابر نظر «مامونی سلمانا» (۱۹۹۴)، جمعیت مهاجر مسلمان در غنا شامل مسلمانانی از شمال کشور Gonja، Wa، Mamprugu، Dagbon وغیره وبه همراه مردمی مسلمان از کشورهای فرانکفونی غرب آفریقا وهوسا زبان نیجریه ودیگر قبایل افریقایی مسلمان و مهاجرین غیر افریقایی می باشد. بنابراین مسلمانان جنوب و درمنطقه ساحلی شامل بومیان ونیز مهاجرین می شدند. حضور دیرینه مسیحیت در جنوب غنا عامل مهمی بود که به همراه دیگر زمینه ها شرایط زندگی دینی مسلمانان در شمال و جنوب غنا را از هم متفاوت می ساخت. رهبری جامعه مسلمانان در جنوب کشوربا شمال متفاوت بود وبسیاری از مسلمانان جنوب به نام «طوبی» خوانده می شدند.
یکی از قدیمی ترین سازمانهای اسلامی غنا، «مرکزاسلامی غنا» نام دارد که به سال ۱۹۵۷ در اکرا، پایتخت غنا تاسیس شد. سابقه رهبری مسلمانان جنوب هم به افرادی چون ادریس نینو (رهبر هوسایی در اکرا) و معلم بریما (یوروبای اکرا) می رسد. مسجد مرکزی اکرا هم برای بیش از شش سال توسط قدرتهای استعماری بسته شده بود.
اطلاعاتی درباره غنا
همراه اصفهان تور باشید تا بیشتر با کشور غنا آشنا شوید…
اطلاعات کشور غنا
پایتخت کشور غنا اکرا است.
جمعیت کشور غنا ۲۷ میلیون نفر است.
زبان رسمی در غنا زبان انگلیسی است.
دین رسمی در غنا مسیحیت است و و درصد کمی نیز مسلمان هستد.
شعار ملی در غنا ازادی و دادگری است.
غنا دارای اب و هوای گرم و مرطوب و پر باران است.
پرچم غنا
پرچم غنا در سال ۱۹۵۷ به رسمیت شناخته شده است و از سه رنگ قرمز, زرد و سبز تشکیل شده است .
این سه رنگ به صورت افقی قرار گرفته است و و یک ستاره در میان پرچم قرار گرفته است.
رنگ قرمز نماد خون ریخته شده افراد در استقلال کشور غنا, رنگ زرد نماد معادن و رنگ سبز نماد جنگل های انبوه کشور است و ستاره ای که در میان پرچم قرار گرفته است نماد رستگاری آفریقا است.
اقتصاد غنا
واحد پولی در غنا سدی است.
کشور غنا بزرگترین تولید کننده تارگیل در مقیاس جهانی است.
از مهم ترین معادن در غنا معادن طلا است و همچنین غنا دومین صادر کننده الماس در دنیا می باشد.
شکم گردی در کامرون
همانطور که میدانید هر کشوری غذا و میوه های محلی مخصوص به خود را دارد همراه اصفهان تور باشید تا بیشتر با این کشور آشنا شوید..کامرون یک کشور فقیر، واقع در آفریقای مرکزی است،که در امتداد کوه های Tibesti در شمال تا حوضه جنگل های وسیع از رودخانه کامرون، قرار گرفته است و در نتیجه تا تا قرن ۱۹th، تاحد زیادی از تأثیرات آشپزی جهان بیگانه، عاری بوده است، به استثنای استفاده گسترده از گیاهانی مانند مانیوک، بادام زمینی و فلفل chilli که همراه با تجارت برده در اوایل دهه ۱۵۰۰ به کامرون وارد شده بود. این غذاها با طعم خاص خود تاثیر بسیار زیادی بر غذاهای محلی داشته است. غذاهای کامرون عمدتا سنتی باقی مانده است و مجموعه ای از غذاهای عجیب و غریب است. این غذاها نشان دهنده سنت های بومی، و همچنین تحت تاثیر قرار گرفتن از اعراب، اروپایی ها و آسیایی هاست.قاره آفریقا دومین قاره وسیع بر روی این سیاره است و خانه هزاران نفر از قبایل، گروه های قومی و اجتماعی است. این تنوع در غذاهای کامرون در استفاده از مواد اولیه و همچنین در نحوه آماده سازی و تکنیک های پخت و پزمنعکس شده است.
به طور سنتی، همانند سایر نقاط جهان، غذاهای کامرون با استفاده از ترکیبی از میوه های محلی در دسترس، حبوبات و سبزیجات، شیر و محصولات گوشت تهیه می شود. بسیاری از رستوران ها در کامرون مخلوطی از غذاهای سنتی خود را به عنوان جزیی از غذاهای فرانسوی سرو می کنند. ماهی، صدف های غول پیکر و میگو بخشی از غذاهای کامرون است.تعدادی از محبوب ترین غذاهای کامرون عبارتند از Piri Piri، (با فلفل)، مرغ Mouamba در روغن نخل، که با سالاد کلم و برگ های مانیوک(کاساوا) سرو می شود، saka saka (برگ های زمینی کاساوا پخته شده با روغن خرما و خمیر بادام زمینی) و Maboke معروف (ماهی آب شیرین پخته شده در برگ marantacee). بسیاری از غذاهای که شما در غذاسراهای کامرون پیدا می کنید عمدتا تحت تاثیر آداب مرسوم در منطقه قرار گرفته است.
میوه ها و سبزیجات محلی خریداری شده را باید با پوست کندن و یا پختن برای استفاده در آشپزی به روش کنگویی آماده نمود. برای انجام یک آشپزی خوب باید به مقدار کافی از فلفل و سایر ادویه جات استفاده نمایید.
برای تهیه یک سوپ به روش کنگویی باید ظرف خود را بر روی سه سنگ که به حالت مثلث در کنار هم قرار گرفته اند، قرار داده و زیر آن آتشی از چوب قرار دهید. در صورت در دسترس نبودن یک قابلمه استیل بر روی اجاق نیز مناسب است! برای تهیه سوپ محلی باید اطمینان حاصل کنید که سطح آتش بالا نباشد؛ زیرا تهیه یک سوپ خوشمزه مستلزم آن است که به آرامی به جوش بیاید و با حرارت ملایم طبخ شود. روش های آشپزی کامرون بسیار ساده و شامل آب پز کردن، بخار پز کردن و کباب کردن و … است.
سوپ بادام زمینی افریقایی
سوپ بادام زمینی را می توان یا به عنوان یک سوپ و یا با تکه های سبزیجات به عنوان خورش استفاده نمود.
مکان های دیدنی در کامرون
گردش در پارک ملی وازا Waza National Park
پارک ملی وازا در کامرون یکی از مکان هایی است که بیشترین بازدید را در کشور داشته و گونه های بسیاری از حیوانات را در معرض دید گردشگران قرار می دهد. وازا از مهم ترین پارک های ملی در کشور کامرون و از مهم ترین های آفریقا می باشد. دیدن فیل ها هنگام آب بازی یا زرافه هایی که برای بچه هایشان خم می شوند بسیار هیجان انگیز و لذت بخش است. در این پارک شما مجاز به گردش در کل پارک با وسیلهی نقلیه ای به اسم رووینگ roving هستید که کاملا محافظت شده است. تنها ممکن است گیاهان در برخی از مناطق مانع دید شما شوند که برای داشتن دیدی وسیع مناطق بسیاری وجود دارد.
متاسفانه در این پارک شکارهای غیرقانونی بسیاری رخ می دهد که موجب نگرانی شده است.
پارک ملی کروپ Korup National Park
پارک ملی کروپ نزدیک مرز کامرون با نیجریه و بین شهرهای Eyumojock و Mundemba واقع شده است. این پارک که به عنوان گالری فضای سبز شناخته می شود چند رودخانه نیز دارد که بر جذابیت آن افزوده است. محوطه ی جنگلی کروپ که یکی از قدیمی ترین جنگل های آفریقاست سرشار از گونه های مختلف گیاهی است و طبق امار بیش از ۴۵۰۹ گیاه دارویی و ۶۰۰ گونه درخت در آن رشد می کنند. و اما حیات وحش این پارک ملی بیش از ۱۰۰ گونه پستاندار، ۴۳۵ گونه پرنده، ۱۷۰ گونه خزنده و ۱۴۰ نوع ماهی دارد که می تواند برای علاقه مندان جذاب باشد.
از هیجان انگیز ترین کارهای ممکن در این پارک ملی وجود پل معلقی است که بر روی روی رودخانه مایا آویزان است و امکان بازدید میمون ها روی درختان را به شما می دهد.
تعدادی اردوگاه در پارک نیز وجود دارد که برای گردشگران، دانشمندان و محققان یک شب اقامت و سرویس پذیرائی ارائه می کند. کمپ شامپانزه یکی از محبوب ترین اقامتگاه های محوطه شناخته می شود.
موزه مانکون Mankon Museum
در این موزه، تاریخچه پادشاهی مانکون باستان به نمایش گذاشته می شود. در محوطه ی باز موزه، نمایشگاه موقتی نیز برپا می شود که می تواند سرگرم کننده و جذاب باشد. نمایشگاه دائمی از شش بخش تقسیم شده است چون لباس های قدیمی، سلاح ها، مبلمان، آلات موسیقی، لوازم زنان و آثار هنری چون ماسک ها و مجسمه های سنتی که فرهنگ گذشته را ارائه می کند.
ای موزه نیز از دیدنی های مهم کشور کامرون شناخته می شود.
کوه کامرون Mount Cameroon
کوه کامرون از بزرگترین آتشفشان های فعال در قاره ی آفریقاست با ارتفاع ۴۰۹۵ که در طول تاریخ فوران های انفجاری بسیاری از آن دیده شده است. یکی از مشهورترین انفجارهای آن در سال ۱۹۲۲ اتفاق افتاد که گدازه های آن به سواحل اطلس نیز رسید و در سال ۱۹۹۹ نیز آتشفشانی فوران شد که تنها در نزدیکی ۲۰۰ متری از دریا متوقف شد.
مسیرهایی از این کوه قابل کوهنوردی هستند.
تاریخ مردم کشور کامرون
تاریخ
هر کشوری یه گذشته ای دارد همراه طلوع سفریاد باشید تا بیشتر با تاریخ این کشور آشنا شوید …نخستین ساکنان کامرون از اهالی قبیلهٔ بانتو بودند. پس از آن در سدهٔ ۱۸ و ۱۹ میلادی قبایل عمدتاً مسلمان فولانی درکامرون ساکن شدند. در سال ۱ ۸۸۴ کامرون توانست از چنگال استعمار آلمان رها شود ولی پس از جنگ جهانی اول، اتحادیهٔ ملل سرپرستی ۸۰ درصد از خاک سرزمین کامرون را به فرانسه و ۲۰ درصد از آن را بریتانیا واگذار کرد. در سال ۱۸۸۴ ، آلمان کامرون را تحت الحمایه ی خود اعلام کرد. سال ۱۹۴۶ و تاسیس سازمان ملل متحد، کامرون تحت تولیت این سازمان دارای خودگردانی داخلی شد. در میان سالهای ۱۹۵۵ تا ۱۹۵۸ کامرون عرصهٔ درگیری های خونین برای بدست آوردن استقلال کامل از فرانسه بود. رهبری جنبش استقلال طلبانهٔ کامرون را جان فونچا از حزب دموکراتیک ملی کامرون بر دوش داشت. سرانجام پس از نزدیک به یک دهه خشونت و خونزیزی، در ۱ ژانویهٔ ۱۹۶۰ کامرون از فرانسه اعلام استقلال کرد و احمدو آهیجو در ۲۰ مه ۱۹۷۲ به عنوان نخستین رئیس جمهور کامرون برگزیده شد. هم اکنون روز ۲۰ مه در کامرون به عنوان روز جمهوری شناخته میشود و پس از احمد و آهیجو در سال ۱۹۸۲ پُل بیا بر جای او نشست.
آشنایی با فرهنگ کامرون
جمهوری کامرون یکی از کشورهای مرکز آفریقا است که در سال ۱۹۶۱ با اتحاد دو مستعمره فرانسه و انگلیس تشکیل شد.همراه اصفهان تور باشید تا بیشتر با فرهنگ این کشور آشنا شوید…
این کشور از شمال شرق با چاد، از شرق با آفریقای مرکزی و از جنوب با گابن، جمهوری کنگو و گینه استوایی و از غرب با نیجریه همسایه است.
کامرون کشوری است که در آن ۲۰۰ گروه و قوم مختلف در کنار هم زندگی میکنند. این کشور در دهههای اخیر به دلیل تیم فوتبالش در جهان شهرت پیدا کرده است.
کامرون از سالها پیش محل زندگی آفریقاییها بود اما در سال ۱۸۸۴ آلمان آن را مستعمره خود کرد. پس از جنگ جهانی دوم و با شکست آلمان در جنگ، کامرون به دو قسمت بین انگلیس و فرانسه تقسیم شد.
سیاست در کامرون
رئیس جمهور در کامرون قدرت را در دست دارد و تمامی نیروهای دولتی از نخستوزیر گرفته تا استانداران را او تعیین میکند. رهبری نیروهای نظامی را هم عهدهدار است.
به دلیل فساد مالی بالایی که در میان دولتمردان این کشور وجود داشت در سال ۱۹۹۷ در این کشور قانون مقابله با مفاسد اقتصادی تصویب و اجرا شد.
قانون قضایی این کشور برگرفته از قانون قضایی فرانسه است. رئیس جمهور در این کشور قضات در هر درجهای که باشند را تعیین میکند.
مجلس ملی در این کشور وظیفه قانونگذاری را به عهده دارد که متشکل از ۱۸۰ کرسی است که نمایندگانش برای دورهای پنج ساله انتخاب میشوند.
مردم کامرون
جمعیت این کشور ۱۸ میلیون و ۶۰ هزار و ۳۸۲ نفر است که میانگین سنی آنها ۹/۱۸ سال است. امید به زندگی برای زنان ۵۹/۵۳سال و برای مردان ۱۵/۵۲سال است.
علاوه بر زبانهای انگلیسی و فرانسوی که زبانهای رسمی این کشور هستند ۲۴ زبان محلی آفریقایی نیز در این کشور رایج است.