آمریکای جنوبی پر است از کشورهای زیبا با طبیعت بکر و غذاهای خوشمزه. یکی از این کشورها پرو است که شاید تا به امروز از آن زیاد نشنیده باشید. در این مطلب در اصفهان تور معرفی کاملی نسبت به پرو داشته ایم که امیدواریم مورد توجه شما قرار گیرد.
در آمریکای جنوبی به دلیل جادویی به نام مستطیل سبز و نام آورانی همچون دیگه مارادونا و مسی آرژانتینی و پله برزیلی، نام دو کشور بیشتر در افکار عمومی جهان قرار دارد و سرزمین های دیگر، در کانون توجه رسانه ها و گردشگران هیجانی قرار نمی گیرد.
برگزاری رقابت های جام جهانی در برزیل و کارناوال های رنگارنگ و جذابش در طول سال سبب شده تا ریو دوژانیروی برزیل، پایتخت گردشگری و تفریح قاره آمریکای جنوبی باشد و سالانه میلیون ها مخاطب را از راه هوا و دریا به سرزمین ساحلی و دیدنی ریو در جنوب کشور فوتبال دوست برزیل بکشاند.
در این قاره، کشوری هست که از آن به عنوان سرزمین نگارخانه ها و دیار قهوه و سیب زمینی یاد می کنند و گفته های شنیدنی بسیار و ناگفته های جالبی دارد که سرویس گردشگری روزیاتو، امروز به پرو می رود تا با قابلیت های فرهنگی، تاریخی و گردشگری آن آشنا شویم. در ابتدا، ویدیوی زیر را تماشا کنید که سفری جالب به لیما، پایتخت دیدنی پرو دارد.
داستان پرو: روایتی از سرخ پوستان قاره آمریکا
پرو، یکی از مقصدهای دیدنی آمریکای جنوبی به مرکزیت لیما است که از شمال با اکوادور، از شرق با برزیل و از جنوب شرقی با بولیوی همسایه شده و غرب آن، اقیانوس آرام قرار دارد. در گذشته، پرو را پایتخت امپراطوری اینکا می دانستند و سرزمین شمار زیادی از بومیان قاره آمریکا به شمار می رفت. پرو دارای پشتوانه غنی و تاریخی بسیار است که در این گفتار به بخش هایی از آن اشاره می کنیم.
کشوری که یک میلیون و دویست هزار کیلومتر مساحت دارد و و قریب به سی میلیون نفر در آن زندگی می کنند. مردمان این دیار همگی به زبان اسپانیولی صحبت می کنند و یکی از مقصدهای تکلم به زبان اسپانیولی، همین کشور است.
یکی از دیدنی ترین پایتخت های آمریکای جنوبی را باید پایتخت پرو دانست که در خط ساحلی قرار دارد و همچون نیس فرانسه، یکی از مقصدهای گردشگری معروف این قاره به شمار می رود. این شهر را شهر شاهان می نامند و توسط یک فاتح اسپانیایی به نام فرانچسکو پیزارو در سال ۱۵۳۵ میلادی بنا نهاده شد. تاجگذاری سه پادشاه در این شهر باعث دلیل این نام مستعار است میدان شهرداری پلاسا که با نام «پلاسا دِ آرماس» مشهور است، مکان اولیه تاسیس این شهر است.
از جمله شهر های معروف این دیار می توان به لیما (پایتخت، مرکز اصلی اقتصادی و فرهنگی)، آرکوئیپا تروجیلو چیکلایو کالائو (بزرگترین بندر پرو)، کوسکو (مرکز جدید امپراطوری باستانی اینکا) پیورا تاکنا، ایکا پونو، چیموبوته، وآنکایو ،وآنچو، کاجامارکا، پوکالپا، ایکوئیتوس، یوریماگواس و تاراپوتو مویوبامبا اشاره کرد.
ناحیه شرقی کشور پرو عمدتاً شامل جنگل های مرطوب گرمسیری از جنگل بارانی آمازون، که بزرگترین در نوع خود است، تشکیل می‌شود. در جنوب شرق در امتداد مرز آن با بولیوی، دریاچه تیتیکاکا؛ مرتفع ترین دریاچه قابل کشتیرانی جهان قرار دارد.
جلگه آلتیپلانو یک خور خشک شده‌است که در دامنه‌های کوههای آند در جنوب شرقی پرو
واقع است. در امتداد مرز آن با شیلی، کویر آتاکاما، خشکترین مکان روی سیاره زمین است. دریای پرو، وطن مقدار فراوان و متنوعی از حیات آبزیان (ماهی) است.
صحرای سچورا در ساحل شمال غربی پرو در امتداد نوار ساحلی اقیانوس آرام واقع شده‌است. رودخانه‌های اصلی پرو شامل اوکایالی، رود مارانیون، رود آمازون، (که از جریان مشترک رودهای مارانیون و اوکایالی به وجود آمده)، پوتومایو، پاستازا، رود ناپو، جوروا، و پوروس است.
حدود ٪۴۵ از کل مردم پرو را سرخ‌پوستان تشکیل می‌دهند. بیشتر آنها در کوههای آند جنوبی وجود دارند، اما بخش عمده‌ای از آنها نیز در ساحل جنوبی و مرکزی هستند که به دلیل مهاجرت های گسترده داخلی برای کار از نواحی دور آند به شهرهای ساحلی به ویژه لیما، طی چهار دهه گذشته به آنجا آمده‌اند.
در حالی که کوههای آند «قلب» مردم بومی پرو است، منطقه آمازونیای این کشور تقریباً ٪۶۰ کل محدوده ملی پرو و بندرگاه‌ها و گروه عمده‌ای از دسته‌های بومی را که تنها از طریق تنازع بقا با هم رقابت می‌کنند، تشکیل می‌دهد. اما، این سرزمین های پست گرمسیری بطور پراکنده و نایکنواختی با جمعیت اشغال شده‌است.
دو گروه اصلی بومی و نژادی عبارتند از کوئچواس (متعلق به زیرگروه‌های گوناگون فرهنگی)، به همراه آیمارایی‌ها، که بیشتر در محدوده جنوبی کوههای آند یافت می‌شوند.
نسبت فراوانی از جمعیت بومی که در سرزمین های مرتفع آند زندگی می‌کنند هنوز به زبان کوئچوا یا زبان آیمارائی تکلم می‌نمایند، و دارای سنت های فرهنگی پرشوری هستند، که برخی از آنها بخشی از قلمرو اینکا بوده، به شکلی قابل بحث پیشرفته‌ترین تمدن کشاورزی دنیا. در واقع، ده‌ها فرهنگ بومی نیز در سراسر کشور فراتر از کوههای آند و در خور آمازون پراکنده شده‌اند.
پرو: سرزمین کاکائو
پرو، جنگل های کاکائو بسیار دارد که همچون لیون فرانسه که پایتخت مزه اروپا محسوب می شود، پرو را می توان پایتخت کاکائو جهان دانست. چرا که حدود بیست طعم مختلف کاکائو در مزارع این کشور وجود دارد. یکی از کمیاب ترین قهوه های جهان را می توان در رشته کوه های آند در جنوب پرو یافت که طعم خاصی دارد و در پرو با قیمت گزافی به فروش می رسد.
جالب است که بدانید در این کشور، سازمان های محلی کشاورزی، با قیمت های منصفانه ای قهوه و کاکائو را از کشاورزان خریداری می کنند تا در مسیر فرآوری بعد قرار دهند.
از قرن هجدهم میلادی به این سو، تجارت قهوه وارد کسب و کار پرویی ها شد و یکی از اصلی ترین ساختارهای صادرات این کشور آمریکای جنوبی را به خود اختصاص داد.
پرو، سومین کشور تولید کاکائو در آمریکای لاتین بوده و شمار زیادی از کشاورزان این کشور، روزانه برای چیدن دانه های قهوه که تجارت منصفانه ای برای آنها محسوب می شود، به مزارعی در دامنه کوه های آند می روند. با این حال، تظاهرات بسیاری در سال های اخیر توسط کشاورزان در اعتراض به عدم حمایت کافی از کشاورزان تولید کننده قهوه صورت گرفته است.
اکثر مزارع قهوه در ارتفاع هزار تا دو هزار پایی قرار دارد و به همین خاطر، کسب و کار قهوه در این کشور، کسب و کاری سخت و مشقت آور است. چرا که باید به ارتفاع رفت و کار در ارتفاع نیز، معایب و فواید خاص خود را دارد.
انتخاب دانه های قهوه، چیدن آن ها و بسته بندی و ارسال به پایین ارتفاع کوه ها، از جمله فعالیت هایی است که کشاورزان طبق راهنمایی سازمان های محلی انجام می دهند.این سازمان های کشاورزی، چیزهایی هم درباره کشت و پرورش قهوه در مزرعه و همچنین چگونگی بارور کردن خاک به کشاورزان آماتور یاد می دهد.
کشاورزی ارگانیک و تجارت منصفانه اساس کار این تعاونی ها است. هدف تجارت منصفانه تضمین حقوق کشاورزان است و اینکه آنها درآمد بیشتری داشته باشند، به شرط اینکه محصول ارگانیک تولید و در روند تولید قهوه روش های سازگار با محیط زیست، مثل چیدن انتخابی گیلاس های رسیده قهوه را رعایت کنند.
بهبود کیفیت قهوه هم باعث شده که درهای بازارهای بیشتری به روی محصولات تعاونی گشوده شود. بنجامین برای انتخاب قهوه های تخصصی برای یک شرکت خصوصی صادرات و واردات به تعاونی «اوادیکینا» رفته است.
یپیکا یکی از قدیمی ترین انواع قهوه است که در پرو یافت می شود. این نوع قهوه در همه جا پیدا نمی شود زیرا نسبت به آفت هایی که بر قهوه تاثیر می گذارد، مقاوم نیست. از مزارع قهوه در کنار رودخانه اوروبامبا به کوههای آند می توان اشاره کرد که در نزدیکی شهر کوییابامبا قرار دارد.
کاکائو چونچو، از جمله کاکائو های خاص و محلی است که برداشت آن هم مشکل است و مخاطبان بسیار دارد. مزارع کشاورزانی که این گونه کاکائو را تولید می کنند، بطور متوسط از پنج هزار تا ۵۰ هزار هکتار است. هرهکتار حدود یک هزار کیلوگرم محصول تولید می کند. پرو هشتمین تولید کننده کاکائو درجهان و سومین کشور تولید کننده آن در قاره آمریکا به شمار می رود.
پرو تنها در سال ۲۰۱۱ میلادی، بیش از ۱.۴ میلیارد دلار از صادرات قهوه درآمد کسب کرد که در سال های اخیر روند تصاعدی پیدا کرده است. اکنون شرکت UTZ طی پروژه ای، با بکارگیری پسماندهای آسیاب قهوه، علاوه بر تولید انرژی، تغییرات جوی را کنترل و از منابع آبی حفاظت می کند.
سفر به لیما
همانطور که گفتیم، لیما، پایتخت دیدنی کشور کاکائو آمریکای لاتین است. این شهر، مقصد گردشگری هیجانی در جنوب قاره آمریکا بوده و سالانه میزبان صدها هزار گردشگری از سراسر جهان می شود.
میدان اصلی شهر «پلاسا دِ آرماس» (Plaza de Armas) نام دارد. در هر گوشه این میدان یک بنای تاریخی هست. در یک سوی این میدان تاریخی لیما، کاخ دولت قرار دارد. لویس رپرتو، مدیر انجمن بین المللی موزه های آمریکای لاتین درباره این بنا گفته بود که کاخ دولت، مهمترین ساختمان دولتی در پرو است.
آخرین فرماندار پیش از حمله اسپانیایی ها به پرو هم در اینجا زندگی می کرد. به آن خانه دولت می گفتند چون تاسیسات مربوط به انتقال آب در اینجا بود و در پرو در دست داشتن آب، به معنای در دست داشتن قدرت است.»
لیما تنها پایتخت در آمریکای جنوبی است که در حاشیه اقیانوس آرام قرار دارد «پلاسا دِ آرماس» به معنای میدان اسلحه هاست. اسم این میدان به اسپانیایی به معنی میدان ارتش است. علتش این است که طی قرون ۱۷ و ۱۸ دزدان دریایی معمولا به لیما حمله می کردند.
اسلحه ها در کاخ دولت نگهداری می شد. هر زمان که زنگ خطرِ حمله دزدان دریایی به صدا در می آمد، مردم به محل نگهداری اسلحه ها در کاخ می رفتند و از شهر دفاع می کردند.»
خیابان موسوم به«خیرون دِ لایونیون» (Jirón de la Unión) در شرق میدان «پلاسا در آرماس» یکی دیگر از اماکن تاریخی لیماست. این گذرگاه طی سال های متمادی محل ملاقات ثروتمندان شهر بود.
این مرکز تاریخی، امروز شکل جدیدی دارد، چون تبدیل به یک مرکز خرید شده است. اما سال ها پیش، اینجا محل فعالیت های اجتماعی بود. مثلا در دهه های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ میلادی در دورانی که دوره درخشانی برای ادبیات لیما بود، گفته می شد که لیما یعنی “خیرون دِلایونیون“، و “خیرون دِلایونیون” یعنی پرو.» .
موزه هنرهای زیبا موسوم به «مالی» یکی دیگر از جاذبه های فرهنگی لیماست. اولین نمایشگاه بین المللی هنری در سال ۱۸۷۲ میلادی در این موزه برگزار شد. بزرگترین مجموعه هنری در پرو از دوران پیشاکلمبی، دوران پیش از کشف قاره آمریکا توسط کریستف کلمب تا به امروز هم در این موزه نگهداری می شود.
از سرامیک های مربوط به دوران پیشاکلمبی گرفته تا نقاشی هایی از زندگی روستایی و نقره کاری های مربوط به دوران استعمار، آبرنگ، طراحی پارچه در قرن بیستم را در این مجموعه نگهداری می شود.
بارانکو (Barranco)، محله هنری در لیماست. در این منطقه نگارخانه، کافه و رستوران های کوچک زیادی وجود دارد. در «بارانکو» ۲۴ نگارخانه و سه موزه بزرگ، و کارگاه های هنری زیادی وجود دارد.
یکی دیگر از مکان های جذاب در منطقه «بارانکو» قصر موسوم به هتل «بی» (Hotel B) است. بنا امروز هم هتل و هم نگارخانه است. این هتل ۱۰۲ سال پیش در سال ۱۹۱۴ میلادی ساخته شد. حدود ۲۰ سال متروک بود تا اینکه بازسازی شد. مرمت آن سه سال طول کشید.»
گردشگاه موسوم به «مالکون(Malecón) در منطقه «میرافلورس» (Miraflores) مشرف به اقیانوس آرام یکی از بهترین جاها برای لذت بردن از منظره زیبای غروب خورشید در سواحل اقیانوس آرام است. هوآکا پوکالانا (Huaca Pucllana)، یکی از شاهکارهای معماری و نشانه ای منحصر به فرد از تمدن پیش از دوران اینکاها در پرو، یکی از مکان هایی جذاب و دیدنی لیما محسوب می شود.
آشپزی در کشور قهوه
ذائقه مردمی که در کنار اقیانوس زندگی می کنند، قطعا با آبزیان و جانوران دریایی ارتباط دیرینه ای دارد. باید اذعان داشت که طبق بررسی های رسانه ای، مردم کشور قهوه آمریکای جنوبی، متنوع ترین ذائقه را در میان ملت های جهان دارند. آشپزی رنکارنگ، هیجانی و جذاب پرویی ها، می تواند سبک غذایی خاطره انگیزی را برای سخت پسندها به ارمغان آورد.
البته در رستوران های بین المللی، معمولا رد پایی از غذاهای آمریکای جنوبی به خصوص غذاهای رنگارنگ پرو دیده نمی شود. غذاهای این کشور، از طعم و رایحه گیاهان و میوه ها که در کوه ها و جنگل های این کشور یافت می شود، طبخ می گردد.
آشپزی را تصور کنید که طعم غذاهای پیش از دوره اینکاها (امپراتوری اینکا ۱۴۳۸ – ۱۵۳۳، یک امپراتوری از مردم بومی وسرخ پوست در آمریکای جنوبی بود) و دوران اینکاها، اسپانیایی و آفریقایی، آسیایی و فرانسوی و ایتالیایی را که توسط مهاجران آورده شده، گرد هم آورد.
آشپزی پرو در قرن بیست و یکم، رونق چشمگیری داشته است و لیما همچون لیون فرانسه، یکی از برترین مقصدهای گردشگری غذایی جهان است. چرا که رستوران های متنوع و غذاهای گوناگون با طعم های خاص دارد که نمونه اش را در هر نقطه ای از دنیا نمی توان مشاهده کرد.
گفته شده که در سال ۲۰۱۶ میلادی، بیش از ۶ میلیارد دلار درآمد شهر لیما، پایتخت پرو، از طریق رستوران و صنعت غذا بدست آمده است. قریب به چهل درصد از مردم پرو صنعت غذا و رستوران داری کشورشان را از مهمترین افتخارات خود برمی شمرند.
در لیما همه چیز پیدا می کنید. بهترین رستوران ها در رتبه بندی جهانی که باعث جذب دوستداران غذا به این شهر شده است. رستوران مرکزی با سرآشپز مشهورش ویرجیو مارتینز، جزو ۵۰ رستوران برتر دنیا در سال ۲۰۱۳ شناخته شد.نظر تریپ ادوایزری ها را در اینجا ببینید.
او غذاهای محلی نه چندان شناخته شده را وارد منوی رستوران کرد. چشیدن بشقاب های غذای مخصوص او مانند تجربه ای از اکوسیستم پرو است. سرآشپز ویرجیو مارتینز ولیز گفته بود که ما طعمی را ارائه می دهیم که به آن «قبل از اوج» می گوییم.
هر بشقاب غذا شامل موادی است که در مکان های مختلف عمل می آیند. می توانیم با عمق دریا شروع کنیم و بعد ناخنکی به کوه آند بزنیم و با آمازون تمام کنیم.»
جالب است که بدانید، منوی این رستوران از ۲۰ متر زیر دریا شروع و با ۴ هزار متر بالای سطح دریا تمام می شود مانند دسری که از خاک رس و به کمک نوعی باکتری که در مرداب رشد می کند، درست می شود.
در سورکیو یکی از مهم ترین بازارهای لیما بسیاری از مواد اولیه سازنده طعم های آشپزی غنی پرویی را می توان یافت. در این بازار بیش از ۳۸۰۰ نوع سیب زمینی و حدود ۳۰۰ نوع فلفل چیلی، میوه های در شکل ها، طعم ها و رنگ های مختلف از سراسر جهان می توان یافت.
تامبو دلا سیرا، یکی از محصولاتی است که زمان اینکاها به جای لیمو ترش در غذای «سه ویچه» [یک غذایی پرویی] از آن استقاده می کردند.»
ماهیگیری از اقیانوس در پرو یکی از پر رونق ترین ها در این صنعت است. در بازار «شوریلوس» ماهیگیران خرچنگ، صدف و ساردین می فروشند.
پیکانتریا، یکی از بهترین رستوران ها در لیما برای خوردن «سه ویچه» است. در این رستوران می توانید همه نوع غذا را بچشید. برنج، اردک و حتی سوپ گوشت بز. اما بهترین غذای اینجا ماهی است. در این رستوران، سه نوع ماهی طبخ می شود که عبارتند از: بوری (عنبرماهی ژاپنی)، کاربلیا (ماهی هامور) و کوژینوا (ماهی سیم اقیانوس جنوبی).
ماهی سه ویچه باید خام باشد، کاملا خام. و با لیمو خوب مخلوط شود. ماهی خورشت سودادو باید آبدار باشد و اردک باید آنقدر بپزد که بتوانید با قاشق آن را بخورید.» این تجربه از غذاهای پرو، بدون چشیدن نوشیدنی «پیسکو» کامل نمی شود.
.