درهرجای کشور ما مردم اداب ورسوم خاصی برای مراسم مختلف مذهبی و جشن های خود داردند که طریقه برگذاری آن با بقیه شهرهای کشور متفاوت است درشهر اندیمشک نیز این چنین است و عادات خاصی برای عزاداری دارند و مردم اندیمشک مردمی تعارفی میباشند باما همراه باشید درمرکز مشاوره سفرطلوع سفریاد تا بیشتر با این عادات مردم اندیمشک با جزئیات اشنا شویم.
مویه
در اندیمشک تیره های مختلفی از قوم لر زندگی می کنند که آداب و رسوم ، لهجه و گویش آنان شباهت زیادی به مردم لرستان دارد. یکی از سروده های معروفی که در این منطقه وجود دارد عبارت است از مویه…اشعار مویه در هنگام عزاداری و سوگواری و در مرگ افراد خوانده می شود.در زمانهای بسیار دور شاعران بزرگ لرستان دلتنگی ها و صفات خوب شخص متوفی مانند شال و تفنگ و…به صورت شعرمویه بیان می کردند.یکی از مویه های آنان به این شکل می باشد:آسمان ابری تیره تار گرفت ، هرکجا که نگاه می کنم سیاه زمین می باشد،نمی دانم بخت من سیاه است یا همین طور است،جوانی به شدت از کنارم گذشت ، ولی پیری با قفل و زنجیر به من چسبیده است، سرت را بلند کن که سرت روی زمین است، بالش زیر سرت خشت گلی می باشد سرت را بلند کن.
تعارف
تعارف در بین قومیت لر اندیمشک به این شکل می باشد که در نهایت تعارفشان به واقعیت و انجام آن عمل مورد تعارف ختم می شود مثلا اگر تعارفشان برای مهمانی دادن باشد مشخص است کسی که برای تعارف جدی می باشد با زبانهای مختلف تعارف خود را نشان می دهد، بعضی ها برای تحکیم تعارف گاهی اوقات از قسم استفاده می کنند. مثلا اگر تعارفشان برای مهمانی باشد قسم می خورند “ار نیایی وه حونت نیام” یعنی اگر خونمون نیایی دیگه خونتنون نمیام و به زبان لری می گوید ” چی سیت کردمه سر گویی سیت بریدمه ” یعنی کار خاصی برای شما انجام ندادم و این مهمانی را یک کار کوچک می داند و یا می گوید : ” گری هایم ته یک ” یعنی یک لحظاتی را کنار هم هستیم یعنی بیشتر تاکید بر آن مهمانی دور هم نشستن و احوالپرسی و تبادل یک سری اطلاعات و اخبار و مرور یک سری خاطرات گذشته که با یکدیگر داشتند می باشد. اگر برای مهمانی دادن گوسفندی را سر می برند می گویند: ” مال این خدا اما وسیله ایم ” یعنی مالک واقعی این گوسفند خداوند می باشد و این دارایی امانتی است که نزد ما می باشد و اگر مهمان اصرار کند که نمی خواهد مهمانی برود صاحبخانه می گوید ” و مو نبینی ” یعنی در آن حد و اندازه ما را نمی بینی که مهمان ما بشوی. در واقع مردم لر به طرق مختلف تعارف عملی را نشان می دهند و مشخص است چه کسی فقط تعارف می کند و چه کسی تعارفش را واقعا می خواهد عملی کند یا قسم می خورد یا خیلی محکم صحبت می کند و یا دست کسی را که به او تعارف می کند می فشارد و گاهی اوقات او را به دنبال خودش می کشد و می گوید اگر کاری داری بعدا انجام بده در نهایت با اصرار طرف را راضی به مهمانی می کند.
همانطور که خواندیم مردم اندیمشک مردمی تعارفی هستند و شاید افرادی که اهل تعارف نباشند بااین خلق خوی مردم اندیمشک با مشکل برخورد کنند و شاید باعث شودکه حتی میهمان غریبه درخانه انها بیشتر احساس خجالت بکند.
.