پکن با توجه به این که یکی از شهرهای مهم جهان و پایتخت کشوری مهم در همه عرصه های جهان به شمار می رود هرساله میزبان تعداد زیادی مسافر است که به دلایل مختلف توریستی، اقتصادی ، کاری و … به آن سفر می کنند. در این مطلب در اصفهان تور نکاتی را درباره این شهر برای شما جمع آوری کرده ایم.

پکن پایتخت و دومین شهر بزرگ کشور چین است که در شمال غرب این کشور قرار دارد.

این شهر در تقسیمات کشوری معادل یک استان به شمار می‌آید. پکن پس از شانگهای دومین شهر بزرگ چین به شمار می‌رود.

نام پکن (به معنای پایتخت شمالی) همانند بسیاری از پایتخت‌های شرق آسیا از محل جغرافیایی آن واقع در شمال چین اقتباس شده است. در شرق آسیا رسم است نام پایتخت‌ها را از محل جغرافیایی آنها اقتباس می کنند؛ مثل توکیو (پایتخت جنوبی) و هانوی در ویتنام که به معنای پایتخت شرقی است.

نام پکن در طول تاریخ دچار تحولات زیادی شده است؛ پیکین نام اصلی این شهر است. در غرب به آن بیجینگ می گویند که این نام، برداشتی است که مبلغان مذهبی فرانسوی از نام بینپیگ داشته اند.

پسوند jing در این نام، پسوندی است که تمامی اسامی پایتخت های چین در طول تاریخ داشته‌‌اند و به نوعی معرف پایتخت بودن شهر است. یانجینگ و کامبولوک دیگر اسامی پکن در طول تاریخ بوده‌اند.

تاریخ شهر

گفته می‌شود منطقه ای که پکن در آن قرار دارد، از هزاره اول پیش از میلاد، مسکونی بوده است و به آن جی گفته می‌شده است. این شهر باستانی، امروزه دیگرکاملاً مفقود شده و تلاش باستان شناسان برای یافتن بقایای آن تاکنون ناکام مانده است.

چند قرن پس از میلاد، پکن به صورت چند شهر بسیار کوچک نزدیک به هم وجود داشته است تا اینکه ۱۰ قرن پس از میلاد -در زمان حکمرانی سلسله خیان لیائو- به صورت شهر مستقلی به عنوان پایتخت جنوبی انتخاب شد.

پس از حمله مغول‌ها و به قدرت رسیدن قوبلای قاآن؛ از آنجا که او می‌خواست به عنوان امپراتور چین بر تخت بنشیند، پکن به موقعیت ممتازی دست یافت چون کوبلای خان این شهر را به عنوان پایتخت امپراتوری خود برگزید.

چندین قرن بعد در سال ۱۹۴۹ و با به قدرت رسیدن مائوئیست‌ها، برای چندمین بار طی چند قرن اعلام شد پایتخت از پکن منتقل نخواهد شد. پس از آن تاریخ معاصر پکن آغاز می شود که مهمترین ویژگی آن رشد باورنکردنی شهر است.

جغرافیا و آب و هوای شهر

پکن در شمال چین قرار دارد و کمان شمالی این شهر در محاصره چندین رشته کوه است. این کوه‌ها در طول تاریخ همانند سپری پکن را از دستبرد اقوام مهاجم شمالی محفوظ نگه‌داشته‌اند.

در پکن دو رودخانه به نام های یونگ رینگ و چائوبی وجود دارد که خود زیر مجموعه حوزه آبریز هایهه به شمار می‌روند. آب وهوای پکن بسیار خشن است؛ درتابستان‌ها بسیار گرم و در زمستان‌ها بسیار سرد است.

جمعیت‌شناسی شهر

پکن طبق سرشماری سال ۲۰۰۷ هفده ملیون و چهارصد و سی هزار نفر جمعیت دارد. میزان تراکم جمعیت در این شهر در هر کیلومتر مربع ۱۰۳۷٫۴ نفر است. پکن از نظر جمعیت بیست‌ و ششمین و از لحاظ تراکم جمعیتی چهارمین شهر چین به شمار می‌رود.

ترکیب نژادی در این شهر به سود هوان‌ها است؛ آن‌ها ۹۶ درصد جمعیت چین را تشکیل می‌دهند. پس از آن‌ها هم نژاد مانچو و نژاد هوئی هر کدام با ۲ درصد ازجمعیت پکن قرار دارند. در پکن ۰٫۳ درصد هم جمعیت نژادی مغول زندگی می‌کند.

حمل ونقل عمومی

پکن۱۶۸۰۸ کیلومتر مربع مساحت و نزدیک به ۱۷ ملیون نفر جمعیت دارد. از این رو حمل ونقل عمومی در این شهر متناسب با این مساحت و جمعیت باید بسیارگسترده و مدرن باشد. با توجه به نیاز پکن به سیستم پیشرفته حمل ونقل در پکن، پنج کمربندی، ۹بزرگراه و ۱۱بزرگراه ملی احداث شده است. همچنین چند خط ‌BRTو چند خط ریلی در شهر احداث شده است تا حمل ونقل عمومی در این کلانشهر بسیار بزرگ، به سهولت انجام شود.

پکن همچنین شش فرودگاه که بزرگ‌ترین آن‌ها فرودگاه بین‌المللی پکن نام دارد. بیشتر پرواز‌های داخلی و تقریبا تمامی پرواز‌های بین‌اللملی پکن از طریق این فرودگاه انجام می‌شود. پنج فرودگاه دیگر شهر بیشتر کاربردهای نظامی دارند.

تهیه و تنظیم : واحد تولید محتوای اصفهان تور

غار نینگو یکی از جاذبه های گردشگری بسیار زیبای کشور چین است که می تواند چشمان هر بیننده ای را محو زیبایی های خود کند. با ما در اصفهان تور همراه باشید تا شما را بیشتر با این نگین زیبا آشنا سازیم.

اگر شما هم از آن دسته از افرادی هستید که کل تابستان را به امید دیدن برف در زمستان سپری می‌کنید، حتما با ما همراه باشید تا بزرگ‌ترین غار یخی چین، نینگو را بشناسید.

غار نینگو در تمام فصول سال هوایی سرد دارد و محیط داخل غار پوشیده از یخ است. یخ‌های غار نینگو در فصل تابستان هم آب نمی‌شوند.

غار نینگو در کوه‌های استان شانشی در کشور چین واقع‌شده است که عمق آن به چیزی حدود ۸۵ متر می‌رسد. کوه‌های شانشی ۲۰۰۰ متر از سطح دریا بالاتر هستند. هنگامی‌که وارد این غار می‌شوید از زیبایی داخل غار شگفت‌زده خواهید شد.

تمام سقف با استالاکتیت‌ها و قندیل‌های یخی پوشیده شده‌اند و دیوارهای غار پوشیده از تکه‌های یخ است. بر اساس اطلاعات قدمت یخ‌های غار نینگو به عصر یخ حدود ۳ میلیون سال پیش می‌رسد. مردم محلی معتقدند که این غار ۱۰۰۰۰ ساله است.

اما چرا یخ‌های این غار ذوب نمی‌شوند؟ حتی در گرم‌ترین روزهای سال و در فصل تابستان؟ بر اساس تحقیقات دانشمندان به این نتیجه رسیده‌اند که شکل غار از مهم‌ترین عواملی است که باعث شده است یخ‌ها در گرم‌ترین روزهای سال ذوب نشوند. شکل ظاهری غار نینگو شبیه به میله بولینگ است، همین موضوع باعث شده تا سرما در قسمت داخلی غار باقی بماند و یخ‌ها برای سال‌ها ذوب نشوند.

«اورل پرسویو» (Aurel Persoiu) پژوهشگر موسسه امیل راچویتا در رومانی در گفتگو با بی‌بی‌سی در رابطه با غار نینگو گفته است:

نمی‌توان دلیل مشخصی برای ذوب نشدن یخ‌های غار نینگو آورد، دلایل ذکرشده تنها حدس و گمان‌ها و فرضیه‌هایی است که توسط دانشمندان مطرح‌شده است.

محیط داخلی غار نینگو با صدها لامپ رنگی تزئین شده است و گردشگران برای فرار از گرمای تابستان می‌توانند به استان شانشی سفر کنند.

تهیه و تنظیم : واحد تولید محتوای اصفهان تور

دریاچه کیاندو دریاچه ای در کشور چین است که به طور مصنوعی به وجود آمده است. البته داستان و جذابیت این دریاچه تنها به وجودش نیست و چیزی که آن را جذاب کرده است به اعماق آن باز می گردد. با ما در اصفهان تور همراه باشید تا بیشتر درباره این دریاچه و دنیای آن بدانید.

«دریاچه‌ی کیاندو»، (Qiandao Lake) یا دریاچه‌ی هزاران جزیره در «ژیژانگ»، (Zhejiang) چین و ۱۵۰ کیلومتری شهر  «هانگژو»، (Hangzhou) واقع شده است. این دریاچه، دریاچه‌ای مصنوعی است که بعد از ساخت ایستگاه هیدروالکتریک رود  «زین»، (Xin) به وجود آمد.

در سال ۱۹۵۹ میلادی بعد از ساخت مخزن سد، سیلی در منطقه‌ای به وسعت۵۷۳ کیلومتر مربع و با حجمی معدل ۱۷/۸ کیلومتر مکعب رخ داد. علت نامگذاری این به دریاچه‌ی هزار جزیره به این دلیل است که ۱۰۷۸ جزیره‌ی بزرگ و کمتر از هزار جزیره‌ی کوچک در آن به وجود آمده است.

دریاچه‌ی کیاندو به علت آب تمیزش شهرت دارد و از آب آن برای تولید آب معدنی معروف «نانگفو اسپرینگ»، (Nongfu Spring) استفاده می‌کنند. این دریاچه سبب به وجود آمدن جنگل‌های روی آب و جزیره‌های زیبایی شده است. این منطقه در سال‌های اخیر به یکی از پربازدیدترین مکان‌های گردشگری تبدیل شده است که شامل جزیره‌ی پرندگان، جزیره‌ی مارها، جزیره‌ی میمون‌ها، و جزیره‌ی قفل (از نظر شکل جزیره که می‌توان گفت بزرگترین قفل جهان است) می‌شود.

ولی آن چه که در زیر دریاچه نهفته است، می‌توان گفت از خود دریاچه با ارزش‌تر است.

قبل از آنکه در این منطقه سیل رخ دهد، دو شهر باستانی «شی چنگ و هی چنگ»، (Shi Cheng and He Cheng) در دامنه‌ی کوه «وو شی»، (Wu Shi) قرار داشت. شهر شی چنگ قدمتی بیشتر از ۱۳۰۰ سال (سال ۶۱۸ تا ۹۰۷ میلادی) دارد و در زمان سلسله‌ی «تانگ»، (Tang) پایتخت سیاسی، اقتصادی و فرهنگی بوده است. شهر هی چنگ قدمتی بیشتر داشته  و توسط سلسله‌ی «هان»، (Han) مرکز تجارت بوده است (سال ۲۵ تا ۲۰۰ میلادی).

در سپتامبر سال ۱۹۵۹ میلادی هر دو شهر شی چنگ و هی چنگ به  علت  تصمیم دولت چین برای احداث  ایستگاه هیدروالکتریک جدید برای تامین آب شرب شهر هانگژو به زیر آب فرورفتند. همراه با این دو شهر باستانی، ۲۷ شهر، ۱۳۷۷ روستا و بیشتر از ۵۰۰۰۰ هکتار زمین زراعی و هزاران منزل مسکونی به زیر آب فرورفتند. حدود ۲۹۰۰۰۰ نفر بی‌خانمان شدند. بی‌توجهی دولت برای مراقبت و نگهداری از این دو شهر تاریخی بسیار شوکه‌کننده بود.

دو شهر هی چنگ و شی چنگ به مدت ۴۰ سال فراموش شدند تا عاقبت در سال ۲۰۰۱ توسط یکی از کارمندان صنعت گردشگری در چین به نام «کویی فنگ»، (Qiu Feng) که به دنبال روشی برای برپایی مکان تفریحی در دریاچه‌ی کیاندو بود، کشف شدند. او به استفاده از این دو شهر مستغرق فکر می‌کرد و از غواصان خواست تا به زیر آب رفته و نگاهی به بازمانده‌های این حادثه‌ی تلخ بیاندازند.

در ۱۸ سپتامبر سال ۲۰۰۱ برای اولین بار غواصان بازمانده‌های شهر را در زیر آب کشف کردند. کویی در مصاحبه‌ای گفت :

ما بسیار خوش‌شانس بودیم که غواصان بلافاصله شهر را زیر آب یافتند. آن‌ها آجری برای اثبات چیزی که زیر آب یافته بودند، همراه خود آورده بودند.
کویی به سرعت یافته‌ی خود را به دولت محلی اطلاع داد. بعد از جستجوی بیشتر، کل شهر مستغرق بعد از قرن‌ها کشف شد. حتی تیر‌ها و پله‌های چوبی باقی مانده بودند.

در سال ۲۰۰۵، اداره‌ی گردشگری محلی سه شهر باستانی دیگر را زیر آب کشف کرد. در هفتم ژانویه‌ی سال ۲۰۱۱ میلادی، از نظر تاریخی مورد بررسی بیشتر قرار گرفتند. در همان ماه، مجله‌ی «نشنال جئوگرافی»، (National Geography magazine) چینی، عکس‌هایی از شهر زیر آب منتشر کرد. دولت محلی به این مسئله علاقه‌مند شده بود ولی مشکلی وجود داشت که چگونه از این شهرهای مستغرق مراقبت و نگهداری کنند.

بعضی پیشنهاد دادند که دیواری محافظ اطراف شهر بسازند و آب را به خارج از آن پمپ کنند. این روش هزینه‌ی زیادی را در پی داشت و احتمال اینکه دیوارها قادر به تحمل فشار نباشند وجود داشت.

پیشنهاد شد که شهرهای مسغرق برای بازدید عموم آماده شود. زیردریایی با ارتفاع ۲۳/۶ متر و طول ۳/۸ متر و ۴۸ صندلی با هزینه‌ی ۲۴۰ میلیارد ریال ساخته شد ولی بعد از اتمام زیردریایی در سال ۲۰۰۴ هیچ گاه از آن استفاده نشد. مقامات محلی گفتند که استفاده از زیردریایی در این منطقه خلاف قانون است. اگر مشکل قانونی این موضوع حل می‌شد، باز هم مشکل تشکیل موج‌های حاصل از حرکت زیردریایی و آسیب به آثار باستانی وجود داشت.

بعضی از متخصصان به علت محدودیت‌های تکنولوژی اعتقاد دارند که نباید کاری انجام داد، چون هر اقدامی ممکن است به خرابی بیشتر آثار باستانی منجر شود. «فنگ مینگا»، (Fang Minghua) رئیس سابق حفاظت از میراث فرهنگی چین می‌گوید:

قبل از استفاده از آثار باستانی باید از آنها حفاظت کنیم. تکنولوژی عصر حاضر این امکان را برای ما میسر نمی‌کند.
فنگ در اثبات حرف خودش اضافه کرد:

دو تیر چوبی که غواصان از شهر باستانی زیر آب آورده بودند، بعد از قرار گرفتن در معرض هوا به تدریج پوسیده شدند. آب از قطعات چوبی حفاظت می‌کند ولی قرارگیری در معرض هوا سرعت پوسیدگی آنها را افزایش می‌دهد. دیوارهای چوبی شهر زیر آب بسیار شکننده هستند و امکان دارد در اثر تغییرات جریان‌های آبی شکسته شوند به همین علت ماهیگیری، قایقرانی و حفاری در مجاورت این منطقه باید ممنوع اعلام شود.

در پایان سال ۲۰۰۲ میلادی، آزمایشگاه علوم مکانیک چین، ساخت تونل ارشمیدس را که به تونل معلق معروف است، پیشنهاد داد. اجرای این پروژه بسیار دشوار است. در حال حاضر هفت کشور در جهان که شامل نروژ، سوئیس، برزیل، ژاپن و انگلیس هستند بر روی این پروژه مطالعه می‌کنند. اگر این پروژه با موفقیت انجام شود، این اولین تونل ارشمیدس حقیقی در جهان خواهد بود.

تهیه و تنظیم : واحد تولید محتوای اصفهان تور

شاید تا به امروز هزاران بار در جاده چالوس رانندگی کرده باشید و فکر کنید این جاده از خطرناک ترین جاده های دنیا باشد! اگر این طور فکر می کنید با اصفهان تور همراه باشید تا با ما هم سری به جاده دروازه بزرگ چین بزنیم. این جاده ممکن است ما را به بهشت برساند!

چندین جاده‌‌ی ترسناک در دنیا وجود دارد که اگر فهرستی از آن‌ها وجود داشت، قطعا خیابان به سوی بهشت در چین بالای این فهرست قرار می‌گرفت.

خیابان به سوی بهشت، که به نام «جاده‌ی دروازه بزرگ» هم آن را می‌شناسند، در «کوه تیانمن» (Tianmen shan) در استان هونان (Hunan) چین، یکی از خطرناک‌ترین جاده‌های این کشور است. این جاده‌ی مارپیچی از ۲۰۰ متر زیر سطح دریا تا ارتفاع ۱۳۰۰ متر بالاتر از سطح دریا ادامه دارد که در مجموع تا انتهای مسیر دارای ۹۹ پیچ تند است.

عدد ۹ را در فرهنگ چینی عدد خوش‌شانسی می‌دانند، چون اعتقاد بر این است که بهشت ۹ جایگاه دارد. این جاده با ۹۹ پیچ برای چینی‌ها نمادی از بهشت است، و به همین دلیل آن را «خیابان پیوند با بهشت» یا «خیابان به سوی بهشت» می‌نامند.

ساخت این جاده از سال ۱۹۹۸ تا سال ۲۰۰۶ به مدت ۸ سال طول کشید.

اگر این جاده کمی برایتان ترسناک است، برای طی کردن این مسیر، راه‌های جایگزین هم وجود دارد. یک ماشین کابلی از شهر ژانگجیاجی (Zhangjiajie) به بالای کوه تیانمن می‌رود. مسیر کابلی، به طول ۷۴۵۵ متر است که به ادعای چینی‌ها، طولانی‌ترین مسیر کابلی در جهان است.

تهیه و تنظیم : واحد تولید محتوای اصفهان تور

معمولا ساحل ها رنگ خاصی ندارند ! یا اگر هم طبیعتا رنگ داشته باشند با توجه به آبی که در کنار آن ها قرار دارد باید آبی باشند! اما در این مطلب در اصفهان تور قصد داریم ساحلی معرکه را با رنگ قرمز به شما معرفی کنیم. با ما همراه باشید.

می‌خواهیم یک ساحل زیبا را به شما معرفی کنیم، اما این ساحل با بقیه متفاوت است و در آن خبری از شن و سنگ نیست. ساحل قرمز پنجین در کشور چین پوشش گیاهی خاصی دارد. این ساحل از نوعی جلبک دریایی قرمز بانام «سیاه شور»(suaeda salsa) پوشیده شده است.

چشم‌انداز قرمز

مساحت جلبک‌های دریای قرمز یا همان «سیاه شورها» شهر پنجین،۱۳۲ کیلومتر مربع است که برابر با نصف مساحت شهر اورلندو فلوریدا است. سکوی چوبی با ارتفاع ۲ متر در سرتاسر منطقه امن ساحل تعبیه‌شده است که افراد می‌توانند با پیاده‌روی در مسیر مشخص‌شده از منظره ساحل قرمزرنگ لذت ببرند. افراد حق ورود به منطقه اصلی پوشش گیاهی جلبک‌های قرمز را ندارند.

گیاه «سیاه شور»(suaeda salsa) از دسته گیاهان گلدار و راسته میخک‌سانان است، نام علمی این گیاه «سوئدا»(suaeda) است. سیاه شور در فصل‌های بهار و پاییز سبزرنگ است ولی در تابستان رنگ آن‌ به سمت قرمز روشن می‌رود، به همین دلیل است که این ساحل، ساحل قرمز نام‌گذاری شده است.

ضیافت رنگ‌ها، آواز پرندگان

جلبک‌های قرمزرنگ، فقط در چین رشد نمی‌کنند، مکان‌های زیادی در دنیا وجود دارد که پوشش گیاهی بخشی از آن را سیاه شورها تشکیل داده‌اند. در برخی کشورها این گیاه را بانام «seepweed» هم می‌شناسند. مهم نیست سیاه شورها کجای زمین رشد می‌کنند، این گیاهان در هر منطقه‌ای پرورش داده شوند، در فصل تابستان قرمزرنگ می‌شوند و تبدیل رنگ آن‌ها ربطی به خطه جغرافیایی که در آن می‌رویند ندارد.
یکی دیگر از جاذبه‌های ساحل قرمز پنجین گونه‌های متنوع پرندگانی است که در حوالی این ساحل پرواز می‌کنند. ساحل قرمز ۲۶۰ نژاد پرنده را در خود جای‌داده است که ازجمله آن‌ها می‌توانیم به ماهی‌خوار کاکل قرمز اشاره‌کنیم. اگر در فصل مهاجرت پرندگان به ساحل قرمز سفر کنید، «کاکایی ساندرز» (black-headed Saunder) را هم خواهید دید.

خوراکی‌ها و غذاهای پنجین هم با جاهای دیگر فرق دارد. اگر به پنجین سفر کردید حتماً خرچنگ‌های محلی و برنج مخصوص را امتحان کنید. یک نوع برنج بانام «برنج المپیک زمستانی سال ۲۰۰۸ پکن» در شهر پنجین پخته می شود که امتحان این برنج هم خالی از لطف نیست، با خوردن این برنج، حس می‌کنید مدال طلای المپیک را برده‌اید!

تهیه و تنظیم : واحد تولید محتوای اصفهان تور

غار لانگ یو یکی از غارهای دیدنی و البته رازآلود و اسرارآمیز در چین است. در این مطلب در اصفهان تور به معرفی و بررسی این غار زیبا پرداخته ایم. همچون همیشه با ما همراه باشید.

چین، کشوری است هزار رنگ و هزار افسانه، که قدمت کهن، فرهنگ قدیمی ساکنینش، جمعیت بسیار زیاد و وسعت عظیم سرزمینش، در کنار جاذبه‌های طبیعی و دیدنی‌های شگفت‌انگیز تاریخی، این کشور را به یکی از جذاب‌ترین مناطق گردشگری در سراسر جهان تبدیل ساخته است.

دیدنی‌هایی که می‌توان آن‌ها را هم در گروه آثار طبیعی قرار داد و هم در زمره‌ی میراث تاریخی و بسیار کهن این سرزمین چندین هزارساله درنظر گرفت. این بار، غاری اسرارآمیز با رمز و رازی جالب و شگفت‌انگیز به یکی از جاذبه‌های محبوب و مشهور این کشور آسیای شرقی تبدیل شده است. «غار لانگ‌ یو»، نام این پدیده‌ی جالب و منحصربه‌فرد است که از زمان کشف آن تا به امروز باعث حیرت و شگفتی جمع زیادی از کارشناسان، دانشمندان و گردشگران شده است.

در سال ۱۹۹۲ میلادی، « وو آنای» (Wu Anai)، مرد کنجکاو و عجیب، در نزدیکی روستای چینی به نام «شیان بیکون» که در شهرستان «لانگ یو» قرار دارد، به تلمبه زدن یا پمپاژ کردن آب از برکه‌ی روستا پرداخت. وی این عمل را براساس ظن و احساسی که داشت انجام داد؛ احساس وقوع یک حادثه‌ی عجیب در آینده در وی به قدری عمیق بود که او را متقاعد کرده بود این برکه، طبیعی نبوده و طبق افسانه‌های محلی، از عمقی بی‌نهایت برخوردار نیست. این باور وو آنای را مصمم ساخت تا حرف خود را اثبات کند. بنابراین تصمیم گرفت ابتدا برخی از روستاییان را با نظر خود متقاعد و همسو سازد و پس از آنکه موفق به این امر شد، به کمک آن‌ها پمپ آبی را خریداری کرده و به کشیدن آب از برکه مشغول شدند. پس از مدت زمان ۱۷ روز پمپاژ کردن آب برکه، سطح آب به اندازه‌ای کاهش یافت که درب ورودی یک غار مصنوعی و البته باستانی آشکار شد و همین کشف، ادعای وو آنای را تایید کرد.
این غار که اکنون به «غار لانگ یو» نام گرفته است، نشان‌دهنده‌ی یکی از بزرگ‌ترین حفاری‌های زیرزمینی است که در دوران باستان انجام شده است. در نهایت مردم توانستند ۲۴ غاری را که با دست انسان حفاری شده بود، کشف کنند. غارهایی که مساحت هر کدام از آن‌ها به طور میانگین هزار متر مربع و ارتفاع سقف آن بالغ بر ۳۰ متر بود. بنابراین مساحت مجموع غارها به بیش از ۳۰ هزار متر مربع می‌رسید.

هرچند ما می‌دانیم که غارها طبیعی نیستند، چراکه می‌توان آثاری از حفاری را بر دیواره‌های داخلی آن مشاهده کرد. همچنین کنده‌کاری‌ها نیز به گونه‌ای انجام شده است که الگو و سبکی یکنواخت از شیارهای موازی که به اعتقاد برخی از کارشناسان نمادین و همانند یک سمبل است، مشاهده می‌شود. جالب است بدانید که این نشانه‌ها، مشابه علاماتی است که در ظروفی سفالین حک شده است. این سفال‌ها که دارای عمری بین ۵۰۰ تا ۸۰۰ سال پیش از میلاد است، در موزه‌، که در همین منطقه است، نگهداری می‌شود. همچنین پله‌ها، ستون و طرح و پیکرهای حجاری شده‌ی نفیس نیز در این غار وجود دارد.

بر اساس برخی از برآوردها، به نظر می‌رسد که غارها در بیش از ۲ هزار سال پیش، احتمالا در ۲۰۰ سال پیش از میلاد مسیح، حفر شده است. تخمین تقریبی نشان می‌دهد که حدود یک میلیون متر مکعب سنگ برای ساخت و ایجاد این غارها استخراج شده است. قطعا چنین پروژه‌ی عظیمی مورد توجه مورخان و مسافران قرار می‌گرفت و چین می‌توانست از این مسئله برای جذب گردشگر و توسعه‌ی این صنعت استفاده کند. این در حالی است که هیچ سند و مدرکی تا به امروز یافت نشده است؛ و این مسئله با توجه به اینکه چینی های باستان، دقت زیادی در ساخت و ایجاد هنرهای دستی و ساختمان‌ها و عمارات خود به خرج می‌دادند، امری بسیار عجیب است.

با این حال نمی‌توان این احتمال را که قاعده یا قانونی وجود داشته است که سازندگان غار باستانی، به راحتی می‌توانستند غارهای طبیعی موجود را گسترش داده و بر وسعت آن‌ها اضافه کنند، نادیده گرفت. و ای کاش در مورد بسیاری از چیزها مانند چگونگی ساخت این غارها به وسیله‌ی تخته‌ سنگ‌ها و صخره‌ها، توضیحاتی نیز برجای می‌گذاشتند. با این حال، حفاری غارها یک پروژه‌ی برجسته و قابل توجهی بوده است که در دوران باستان توسط انسان‌ها انجام می‌شد و امروزه همچنان برای ما همانند یک رمز و راز، باقی مانده است.

تهیه و تنظیم : واحد تولید محتوای اصفهان تور

پل معلق یکی از هیجان انگیزترین و البته امروزه جالب ترین انواع پل هاست که خود می تواند به عنوان یک جاذبه گردشگری در سراسر جهان مطرح باشد. در این مطلب در اصهفان تور به معرفی پل گوانگجی در چین خواهیم پرداخت. با ما همراه باشید.

«پل گوانگجی»(Guangji) که به آن پل «زیانگزی»(Xinangzi) نیز گفته می‌شود، پلی قدیمی بر روی رودخانه‌ «هان» (Han) در شهر «چائوژو» (Chaozhou) از استان «گوانگ‌دونگ» (Guangdong) است که به عنوان یکی از چهار پل تاریخی شهر شناخته می‌شود. سه پل دیگر، «ژائوژو» (Zhaozhou)،  «لوگو»(Lugou) و «لویانگ» (Louyang) نام دارند. مثل مشهوری در چین هست که اگر به شهر «چائوژو» بروید و پل گوانگجی را ندیده باشید، انگار اصلا شهر را ندیده‌اید.

علاوه بر جنبه‌ی تاریخی و باستانی پل، ویژگی‌ای که گوانگجی را متمایز می‌کند این است که «گوانگجی» نخستین پل معلق و متحرک دنیا است که قابلیت باز و بسته شدن دارد. بخشی از این پل، توسط ۱۸ قایق معلق در آب پشتیبانی می‌شود که می‌توانند در مواقع لزوم کنار رفته و مسیر را باری عبور قایق‌ها و کشتی‌ها باز کنند. در حقیقت در گذشته، تمام این پل ساختاری معلق داشت که روی ۸۶ قایق بنا شده بود، اما امروزه فقط بخش میانی پل قابلیت جابجایی و باز شدن دارد.

پل گوانگجی در زمان حکومت خاندان «سونگ» (Song) بر چین در سال ۱۱۷۰ و به رهبری یک قاضی به‌نام «زنگ وانگ» (Zeng Wang) ساخته شد. ابتدا نام این پل، «کانگجی» (Kangji) بود اما درست ۴ سال بعد از احداث آن، سیل پل را تخریب کرد و یک قاضی دیگر به‌نام «چانگ وی» (Chang Wei) کار مرمت و بازسازی آن را بر عهده گرفت. در آن دوران، تقریبا تمام امور ساخت‌و‌ساز محلی توسط قضاتی انجام می‌شد که علاوه بر انجام امور قضایی و قانونی، مسئول اداره‌ی امور مناطق مختلف نیز بودند.

به سرعت، بسیاری از قضات، درگیر ساخت و ساز پل شدند. در بین آن‌ها، «دینگ یون‌یوآن»(Ding Yunyuan) رهبری مردم را بر عهده گرفته و بیشترین تعداد از پایه‌های پل را با کمک آن‌ها ساخت. دستاورد او آن‌قدر بزرگ و مهم بود که بعد از آن، پل را «دینگ گونگ» نامیدند. در سال ۱۱۹۴، عمارتی باشکوه در ساحل شرقی رودخانه ساخته و این پل را پل «جیچوان» گذاشت. در سال ۱۲۰۶، بخش غربی و شرقی پل تکمیل شد و بخش میانی آن بر روی قایق‌های استوار بود که از آن یک پل پایه‌دار و در عین حال معلق می‌ساخت.

در دوران حکومت خاندان «مینگ»، این پل بازسازی شده و «گوانگجی» نام گرفت. کمی بعد و در دوران خاندان «کینگ» (Qing)، دو مجسمه‌ی ورزا (گاو زراعی) به دو سر پل اضافه شد.

این پل که ۵۰۰ متر طول دارد، روی ۲۴ پایه‌ی سنگی و ۱۸ قایق قرار گرفته و ۲۴ عمارت کلاه‌فرنگی نیز دارد.

تهیه و تنظیم : واحد تولید محتوای اصفهان تور

برج نانجینگ یکی از برج های قدیمی و مربوط به قرون وسطی در چین است که پس از نابودی کامل دوباره بازسازی شده است. بدون شک دیدار از این برج تاریخی می تواند جذابیت های خاص خود را داشته باشید. با ما در اصفهان تور همراه باشید تا شما را بیشتر با این برج زیبا آشنا سازیم.

چین، کشوری است کهن با تمدنی چندهزار ساله با هزاران شگفتی و زیبایی طبیعی و تاریخی که سفر به آن و بازدید از آثار تاریخی و جاذبه‌های طبیعی‌اش، آرزوی هر مسافر و گردشگری است. در این سرزمین که از پرجمعیت‌ترین کشورهای جهان محسوب می‌شود، بناها و آثار تاریخی شگفت‌انگیز متعددی وجود دارد که هر کدام در سینه‌ی خود، رازهایی را به ثبت رسانده و شاهد وقایع و رخدادهای تلخ و شیرین بسیاری است.

«برج چینی نانجینگ» (Nanjing)، که به نام «برج پورسلین نانجینگ» نیز شناخته می‌شود، بنایی است کهن در چین که از آن به عنوان یکی از عجائب هفت‌گانه در جهان یاد می‌شود و باستان‌شناسان پیشینه‌ی آن را متعلق به قرون وسطی معرفی کرده‌اند.

این برج که یکی از مشهورترین ساختمان‌های چین محسوب می‌شود، بیش از ۱۵۰ سال پیش نابود شده است و طی آخرین خبرها، دوباره به نانجینگ بازخواهد گشت. این عمارت شگفت‌انگیز و مشهور، در قرن ۱۵ میلادی به دستور «یونگ» از امپراطوران سلسله‌ی «مینگ»، به افتخار مادر مرحومش بنا شد. در واقع این برج بخشی از مجموعه‌ی بزرگ «معبد بائوئِن» (Bao’en)، بوده است که امروزه نه اثری از معبد اصلی باقی‌مانده است و نه می‌توان بقایایی از برج را یافت.

برج نانجینگ، با استفاده از آجرهای چینی سفید رنگ و لعابی ساخته شده بود که با تابش نور خورشید، بسیار درخشان جلوه می‌کرد. این برج در طول روز نور خورشید را داخل خود بازتاب و در شب نیز تصاویر رنگارنگی را نمایش می‌داد. جالب است بدانید که چینی‌های کارشده بر دیوارهای برج، ترکیبی از لعاب‌های سبز، زرد، قهوه‌ای، سفید و همچنین حجاری‌هایی مزین به نقوش حیوانات، گل، بامبو، مناظر و تصاویر بودایی بوده است.

جالب است بدانید که «یوهان نیهوف» (Johan Nieuhof)، یکی از گردشگران مشهور هلند در قرن ۱۷ میلادی، برای نخستین بار، این برج جالب و شگفت‌انگیز را مشاهده کرد و در مورد آن مطالبی نوشت. به گونه‌ای که وی با ثبت زیبایی‌ها و نکات جالب برج در خاطرات سفرش، ذهن و تصورات مردم اروپا را بارها به چالش کشید.

تا پیش از قرن ۱۸ میلادی، آجرهای چینی، تنها در کشور چین ساخته می‌شد و هیچ اروپایی طرز ساخت آن‌ها را نمی‌دانست
چرا که تا آن زمان یعنی درست پیش از قرن ۱۸ میلادی، هیچ غیر چینی طرز ساخت این کالای ارزشمند و گران‌قیمت را نمی‌دانست. آجرهای چینی، در آن زمان یکی از گران‌ترین کالاها بود و تنها از کشور چین وارد دیگر سرزمین‌ها می‌شد. در واقع می‌توان این برج قرون وسطی‌ را یکی از مشهورترین آثار فرهنگی مردم این کشور آسیای شرقی در خارج از مرزهای آن در نظر گرفت که امروزه به عنوان یک گنجینه‌ی ملی برای این سرزمین کهن محسوب می‌شود.

سازندگان، این برج تاریخی را با ارتفاعی بالغ بر ۱۰۰ متر، در ۹ طبقه و با راه‌پله‌هایی مارپیچ در مرکز آن، طراحی و ساخته‌اند. در هر طبقه سقف منحنی که به سمت بالا بوده، وجود داشت که برج را احاطه کرده بود. یکی از نکات مخصوص طراحی شده برای لبه‌های برجسته‌ی این سقف‌ها، زنگ‌های معلق یا ناقوس‌های آویزان تعبیه شده بر آن‌ها بود که اندازه‌های آن‌ها با توجه به ارتفاع برج در هر طبقه، تغییر می‌کرد و کاهش می‌یافت. همچنین در بالای برج، یک آناناس طلایی قرار داشته است.

جالب است بدانید که تا پس از ساخت برج نانجینگ، این عمارت به یکی از بزرگ‌ترین ساختمان‌های موجود در چین، تبدیل شد. به نظر می‌رسد که این اثر ملی کشور چین، به مدت زمان ۴ قرن تا سال ۱۸۰۱ میلادی، درست زمانی که یک رعد و برقی ویرانگر به برج برخورد کرد و باعث ویران شدن و از بین رفتن چهار طبقه‌ی بالایی آن شد، همچنان پابرجا بود و مورد استفاده قرار می‌گرفت. پس از تخریب این طبقات از برج، بلافاصله آن را دوباره تعمیر و بازسازی کردند ولی در دهه‌ی ۱۸۵۰ میلادی، جنگی داخلی در چین صورت گرفت. در جنگ داخلی «تاپینگ» (Taiping)، کنترل شهر نانجینگ به دست شورشیان افتاد. آن‌ها در ابتدا شروع به از بین بردن و شکستن تصاویر بودایی کردند و پس از آن نیز به تخریب راه‌پله‌های داخلی برج پرداختند. با این عمل، مانع از ورود دشمن و دیگر افراد مخالف خود به داخل برج شدند. سرانجام مابقی قسمت‌های برج که در طی رعد و برق سالم مانده بود، توسط شورشیان به کلی تخریب شد و از بین رفت.

در سال ۲۰۰۸ میلادی، تحقیقات و کاوش‌هایی بر این منطقه که برج در آن قرار داشت، انجام شد و طی آن‌ تحقیقات، آثار متعددی که متعلق به برج بود، کشف شد. این امر سبب شد تا انگیزه و علاقه‌ی شدیدی در مردم چین برای بازسازی و احیای دوباره‌ی برج ایجاد شود.

برج نانجینگ، یکی از شگفتی‌های هفت‌گانه از قرون وسطی است که ۱۵۰ سال پیش به طول کامل نابود شد و در عصر حاضر، مسئولان چینی دوباره آن را احیا کردند
تا اینکه در سال ۲۰۱۰ میلادی، تاجری چینی، سرمایه‌ای ۱۵۶ میلیون دلاری (یک میلیارد یوان و حدود ۵۵۰ میلیارد تومان) را برای بازسازی و تعمیر برج نانجینگ به این شهر، اهدا کرد. خبرها حاکی از آن است که این سرمایه‌گذاری، بزرگ‌ترین کمک مالی شخصی است که تا به امروز برای بازسازی یا ساخت عمارات در چین، در نظر گرفته شده است. گفته می‌شود که برج نانجینگ در ابتدا توسط اروپاییان کشف شد و آن را به عنوان یکی از هفت شگفتی جهان، معرفی کردند.

در ماه دسامبر سال گذشته، پارک موروثی برج پورسلین (Porcelain)، که البته به پارک مقدس برج پورسلین نیز شهرت دارد، رسما این برج بازسازی شده را برای بازدید عمومی، بازگشایی کرد. از نکات جالب و قابل توجه در مورد این پارک، احیا و نوسازی معبد بودایی است که به طور کاملا مشخص و برجسته، نمایش دهنده‌ی پاگودا (pagoda: بتکده‌ای به سبک مخصوص چین و ژاپن)، است. همچنین این پارک همانند یک محافظ آثار هنری، آثار تاریخی بودایی و اکتشافات باستان‌شناسی را در معرض نمایش قرار داده است.

تهیه و تنظیم : واحد تولید محتوای اصفهان تور

ساختمان های زیادی در جهان وجود دارند که به علت معماری خاص خود به یکی از جاذبه های گردشگری آن منطقه تبدیل شده اند. یکی از این ساختمان ها مرکز تجاری بوند چین است که در این مطلب در اصفهان تور به آن پرداخته ایم. با ما همراه باشید.

موسسه‌ی «فسون» (Fosun)، بخشی از مرکز تجاری «بوند» (Bund)، یک مجتمع چند کاربردی است که توسط شرکت معماری نورمن فاستر و استودیوی طراحی توماس هیترویک طراحی شده که محل آن انتهای خیابان معروف شانگهای، بوند است.

یک مرکز تجاری جدید در نزدیکی خط ساحلی شهر قدیمی شانگهای ساخته می‌شود. این ساختمان توسط شرکت‌های معماری بریتانیایی از جمله «فاستر و شرکا» (Foster+ Partner) و «استودیوی هیترویک» (Heatherwick Studio) طراحی شده است.

طرح توسعه این ساختمان، ۴۲۰هزار مترمربع و شامل دو برج بلند به ارتفاع ۱۸۰ متر است که درون آنها دفاتر، یک هتل بوتیک و انواع مختلفی از مغازه‌های لوکس وجود دارد.

در قلب این طرح، مرکز فرهنگ و هنر با یک نمای تغییرپذیر وجود دارد که می‌تواند به طرز چشمگیری ظاهر ساختمان را تغییر دهد.

این ساختمان سه طبقه با الهام‌پذیری از تئاترهای سنتی چین، نمایی مانند پرده از جنس لوله‌های برنزی دارد که شبیه به بامبو است.

این لوله‌ها که به صورت سه لایه و آویزان هستند، پرده‌ای نیمه شفاف در مقابل پنجره‌ها و بالکن‌ها ایجاد کرده است.

زمانی که طراحی این ساختمان برای اولین بار اعلام شد، معماران این طرح را مانند پرده‌ی متحرکی توصیف کردند، که با تغییر کاربرد ساختمان سازگار می‌شود و صحنه‌ی بالکن و مناظر سمت منطقه‌ی پودونگ را آشکار می‌کند.

تهیه و تنظیم : واحد تولید محتوای اصفهان تور