آداب و رسوم مردم دزفول

درمورد تاریخچه پیدایش دزفول روایتهای گونا گونی وجود دارد همراه مرکز مشاوره طلوع سفریاد باشید تا بیشتر با این روایتها آشنا شوید…

شهر دزفول بر روی تپه ای به ارتفاع ۲۱۰متر از رودخانه بنا شده است,دزفول مانند شوشتر مدتها تحت الشعاع جندی شابور بود و پس از ویران شدن شهر اخیر,دزفول رونق بیشتری یافت,سپس به سبب عدم توجه به تعمیر شبکه آبیاری عهد ساسانی,شهر واطرافش آسیب بسیار دید .دزفول ازهجوم مغول محفوظ ماند ولی بعد تحت فرمان ایلخانان در آمد،در مقابل امیر تیمور مقاومتی نشان نداد.نادر شاه چند بار به دزفول آمد وبرای حفظ آن در مقابل لران قلعه دزشاه را در چند کیلومتری شمال شرقی شهر بنا نهاد. در نیمه اول قرن نوزدهم میلادی زراعت نیل در اطراف دزفول رایج شد وبه سرعت توسعه یافت وتا رواج رنگهای خارجی رواج بسیار داشت واز کالاهای عمده دیگر آن قلم نی بود که تا قسطنطنیه وهند صادر می شد.براثر وبای سخت سال ۱۲۴۷ هجری قمری در شوشتر دزفول چندی کرسی خوزستان گردید. زمانی که شهرهای شوش وجندی شاپور رونق خود را از دست دادند اهالی این دو شهر ومردم اطراف آنه به دزفول که در آن زمان موقع خوبی داشته مهجرت کردند …

حاج نجم الملک در سفر نامه خوزستان وضع را در سال ۱۲۹۹هجری قمری چنین بیان می کند:رود دز از طرف شمال شرقی وارد شهر می شود در نصف شهر می پیچد از طرف مغرب وجنوب شهر جاری می شودبه سمت شرق.پلی عظیم بر روی رود از قدیم زده اند آثار غریبه است فی الجمله تعمیری نیاز دارد. این پل سیصد وشصت ذرع است ودو دامنه سی ذرع وعرض هفت ذرع وارتفاع دوازده ذرع عدد چشمه ها بیستعدد…نرخ اجناس در دزفول خیلی تنزل دارد نان تبریزی سه شاهی  مرکبات شش عددالی ده عدد یک شاهی اجرپخته هزاری شش قران  گچ خرواری سی شاهی ومن دزفول معادل است با دومن تبریز.

در کتاب  جغرافیای تاریخی استان خوزستان چنین ذکر شده است که:مناسبت شهر روناش که سمت غربی رودخانه بوده است و اکنون محل آن را رعناش خوانند این پل را پل روناش و دز را قصرالروناش گفته اند و مردمش را قصری نامیده اند و نیز این شهر را اندامش می نامیده اند.

قلعه مستحکمی واقع در خوزستان که ((گیل گرد یا اندامش)) نام داشت. یکنوع قلعه باستیل محسوب میشد و آن را انوشبرد یا قلعه فراموشی نیز میخواندند زیرا که نام زندانیان و حتی نام آن مکان را کسی نبایستی بر زبان راند . در اثبات این دلیل اشاره به

این مطلب که در حال حاضر در بسیاری از راهروها و سیاه چالهای آن در زیر زمین منازل مشهود است و بعد از حفر شوادان به این تونلها برخورد کرده اند.

آداب ورسوم

دزفول در میانه دامنه های رشته کوه زاگرس قرار گرفته و پیشینه تاریخی اش به زمان ساسانیان باز می گردد و سبز ترین شهر استان خوزستان است.

دزفول از جمله شهر هایی است که نقش موثری در پیروزی انقلاب اسلامی داشته است و در زمان جنگ تحمیلی عراق نیز بارها مورد اصابت موشک های دشمن قرار گرفت و این گونه دزفول، به شهر استقامت و پایتخت مقاومت ایران معروف گردید.

اما برای سفر کردن به هر شهری، آشنا شدن با آداب و رسوم و فرهنگ مردم آن خطه امری ضروری است که فرهنگ مردم دزفول را می توان آمیزه ای از فرهنگ کهن خوزستان دانست که این، نشانگر وجود فرهنگی غنی و پر بار در آداب و رسوم مردم این خظه است.

مردم دزفول، به گویش دزفولی که از گویش های رایج در زبان فارسی است، سخن می گویند، این لهجه شامل دو گویش صحرا بندری و حیدرخانه می شود.

مردم دزفول، تمام عید های ملی و مذهبی را جشن گرفته و به شادی و پای کوبی اهمیت می دهند، این مردم علاوه بر جشن گرفتن عید های مرسوم، جمعه آخر ذیحجه را نیز به جشن و طرب می گذرانند.

دزفولی ها مراسم عید نوروز را مفصل برگزار می کنند و از چند روز پیش از نوروز کلوچه مخصوصی از آرد، روغن، زیره و رازیانه درست می کنند، تا سر سفره نوروزی شان بگذارند و کامشان را شیرین کنند.

مراسم چیدن سفره هفت سین و دید و بازدید نوروزی و خریدن لباس های نو نیز میان مردم این شهر به شیوه دیگر ایرانیان رواج دارد.

مراسم آتش افروزی در چهارشنبه سوری نیز مفصل برگزار می شود و به این روز مخصوص و جشن باستانی ارج می نهند.

دزفولی ها سیزده به در را دو بار جشن می گیرند، یکی سیزده با احتساب عید نوروز و دیگری سیزده، بدون احتساب عید نوروز و در هر دو روز، همگان به باغ ها و تفریح گاه ها می روند و سیزده را به در می کنند.