آشنایی با ترسناک ترین جزایر جهان

آشنایی با ترسناک ترین جزایر جهان این جزایر با تمام فریبندگی، وحشتناک اند. در این نقاط خاکی میان آب ها، از گذشته های دور تاکنون ماجراهایی اتفاق افتاده که برای همیشه در چشم مردم، وحشتناک ترین جزایر دنیا شده اند.همراه اصفهان تور باشید تا یشتر با این جزایر آشنا شوید…

جزیره مارها

در اقیانوس آتلانتیک جنوبی، دور از سواحل برزیل در جنوب سائوپائولو، جزیره ایلادوکیمادا گرانده، سال هاست که بکر و دست نخورده باقیمانده. چون هیچ انسانی جرئت نمی کند پا در این جزیره مرگبار بگذارد. این جزیره محل زندگی مارهای سمی است. بومی های سواحل نزدیک می گویند در هر مترمربع جزیره ایلادوکیمادا پنج مار سمی زندگی می کنند..پرندگان مهاجری که برای استراحت بین راه بی خبر از همه جا در این جزیره فورد می آیند، دیدنی های جهان از هر پنج قاره – تغذیه مارهای این جزیره است. البته مارسلو دوآرت زیست شناسی که بیش از ۲۰ بار برای انجام تحقیقات علمی به این جزیره سفر کرده، می گوید پنج مار در هر مترمربع کمی اغراق است و بهتر است بگوییم که در هر مترمربع، یک مار سمی زندگی می کند.

مارهای این جزیره، گونه خاصی از افعی سرطلایی هستند. در برزیل، عامل ۹۰درصد مار گزیدگی های منجر به مرگ این نوع مار است. مارهای سرطلایی که در این جزیره خوش آب و هوا زندگی می کنند تا یک متر و نیم رشد می کنند. عکس العمل آنها بسیار سریع است و به محض گازگرفتن و نیش زدن گوشت محل گزیدگی ملتهب می شود. سرطلایی ها آن قدر خطرناک اند که دولت برزیل به جز تحقیقات عملی هر سفری به این جزیره را ممنوع کرده و هیچ مسئولیت را در برابر افرادی که به جزیره مارها بروند، برعهده نمی گیرد.

جزایر گوگردی

ژاپن سرزمین جزیره هاست. جزیره اصلی (هونشو) که اطرافش ۳ جزیره کوچک تر (هوکایدو، کیوشو و شیکوکو) قرار دارند و البته اطراف آنها هم تعداد بسیار بیشتر جزیره کوچک تر. در این بین، مجمع الجزایر ایزو از وحشتناک ترین آنهاست. در این جزایر، نفس کشیدن ممنوع است. آنجا به خاطر کوه های آتشفشانی، هوا پر از گوگرد است و نکته قابل توجه اینکه این نقطه از جهان بیشترین میزان گازهای کشنده را نیز دارد. حتما فکر می کنید، این توصیفات دیگر هیچ انسانی جرئت زندگی در این جزایر را ندارد اما این طور نیست. ژاپنی های زیادی در ایزو خانه و زندگی دارند. البته خانه ها قدیمی است.

پیش از اینکه کوه های آتشفشانی منطقه فوران کند. بعد از اینکه مواد مذاب فوران کرد و گازهای سمی در هوا پیچید و دیگر متوقف نشد، ساکنان این جزیره وحشتناک، به جای اینکه منطقه مرگبار را ترک کنند تصمیم عجیب و غریبی گرفتند. آنها ماسک های اکسیژن به صورت می زنند، و این ماسک ها شب و روز روی صورت بومی های منطقه است و به هیچ عنوان جرئت برداشتن آن را ندارند. شاید باور نکنید اما ساکنان این منطقه برای ماندن در جزیره پول دریافت می کنند. پژوهشگرانی هم در منطقه حضور دارند که مشغول مطالعه تاثیرات زندگی با ماسک اکسیژن و تنفس میزان بسیار کم گاز گوگرد بر مردم هستند.

جزیره آدم خوارها

وقتی عکس های فیجی را می بینید حتما فکر می کنید آنجا یکی از زیباترین و آرام ترین جزیره های دنیاست. اما سخت در اشتباهید. آنجا تاریخی از وحشت را در خود دارد. تاریخی از کودک خواری، کشتن کودکان، شکنجه کودکان و مرگ آنها. جزیره فیجی کودکان را به هیچ عنوان دوست ندارد. این موضوع را از دفترچه خاطرات یکی از مبلغان مسیحی که در دهه ۱۸۴۰ به فیجی رفته بود به خوبی می توان فهمید: «سه شنبه سی و یکم اکتبر ۱۸۳۹٫ امروز صبح ما شاهد صحنه ای باورنکردنی بودیم.

بیست جسد از مردان، زنان و کودکان از قبیله تانوآن به عنوان هدیه به قبیله ریوا آورده شد. جسدها بین مردم قبیله تقسیم شد. تقریبا ۳۰ کودک را بالای نیزه ها بردند تا نشان پیروزی آنها باشد. دیگر کودکانی که جان سالم به در برده بودند به «بااو» برده شدند تا فنون جنگ آوری را به آنها آموزش دهند که البته در این بین بدترین شکنجه ها را می دیدند.

جزیره کروکوها

جزیره رامری رکورددار مرگ دسته جمعی توسط حیوانات است. در روزهای پایانی جنگ دوم، گروهی از نیروهای ژاپنی، در حال فرار از حمله متفقین به این جزیره کوچک در سواحل برمه پناه بردند. ۱۹ فوریه ۱۹۴۵ بود. دسته سربازها به خط در حال گشت زنی در جزیره بودند غافل از اینکه جزیره رامری جولانگاه پشه های مالاریا، عقرب های سمی و از همه بدتر کروکودیل های آب شور است. شب که از راه رسید سربازان که از همه جا بی خبر بودند، وارد رودخانه کم عمقی شدند که از آن بگذرند. ناگهان صدای فریادهای مرگ از گوشه و کنار بلند شد.

کروکودیل های گرسنه به سربازها حمله کرده بودند. بروس رایت افسر انگلیسی در مورد این اتفاق وحشتناک چیزهایی از بازماندگان ماجرا شنیده و در خاطراتش آورده است: «آن شب وحشتناک ترین شبی بود که سربازان تا به حال تجربه کردند. صدای فریاد سربازها که بدنشان در آرواره های تمساح ها گیر کرده بود به گوش می رسید و در آن تاریکی هیچ کاری از دست هیچ کس ساخته نبود. صبح که شد نوبت لاشخورها بود تا باقیمانده سفره تمساح ها را تمیز کنند. از ۹۰۰ سرباز ژاپنی آمار کاملا دقیقی وجود ندارد و بعضی ها گفته اند که حتی با وجود محاصره، ۵۰۰ سرباز از جزیره جان سالم به در برده اند اما این ماجرا در گینس هم با نام «بزرگ ترین فاجعه به وسیله حیوانات» ثبت شده است