خان کندی روستای اردبیل
اردبیل با توجه به آب و هوای مطلوب خود دارای روستاهای سرسبز و زیبایی است که یکی از آن ها و البته شاید شاخص ترینِ آن ها روستای خان کندی باشد. با ما همراه باشید تا شما را با اعجاز طبیعت در این روستا آشنا سازیم:
هر کسی که اهل مسافرت در تابستان است، حتما در کنار سفر به شمال کشور، گزینه سفر به اردبیل را روی میز خانه می گذارد تا افراد خانواده با بررسی ها دست آخر به نتیجه یکسانی برسند.
در این نوشته می خواهیم یک بهشت گمشده را برای شما شرح دهیم. جایی که تنها اگر یک بار به آن سفر کنید، از آن پس به سفر به آن اعتیاد پیدا خواهید کرد.
روستای خان کندی به عنوان زیباترین روستای اردبیل شناخته می شود. این روستا چشمه ای خنک دارد و آب این چشمه آن قدر سرد است که حتی در وسط گرمای تابستان نیز نمی توانید یک دقیقه دست خود را در آن نگه دارید. به علاوه بررسی ها حاکی از آن است که آب این چشمه خواص درمانی زیادی داشته و سرشار از املاح مختلف می باشد.
جالب است بدانید که این روستا از لحاظ تاریخی نیز دیرینه ای دراز داشته و قدمت آن به زمان ناصرالدین شاه باز می گردد. آب و هوای بسیار خوب و درختان پر از میوه های شاداب و سرحال، از دیگر ویژگی های این روستا هستند. به دلیل آب و هوای کوهستانی و خنک در تابستان این روستا اخیرا به شدت مورد توجه مسافران تابستانی قرار گرفته است.
دریاچه قالغانلو ، نمایانگر زیبایی های آفرینش
از دیگر جاذبه های این روستا، می توان به دریاچه قالغانلو اشاره داشت. این دریاچه زیبا در شرق روستای خان کندی جاری بوده و از ذوب شدن تدریجی برف کوه “قبله داشی” به وجود آمده است. به همین دلیل، وسعت دریاچه در فصول پاییز و بهار افزایش یافته اما در تابستان به دلیل افزایش تبخیر سطحی و هم چنین استفاده از آب آن برای آبیاری مزارع، از وسعت آن اندکی کاسته می شود.
از لحاظ اکولوژی این دریاچه دارای اکوسیستم غنی و قدرتمندی بوده و انواع موجودات آبزی در آن وجود دارند. با این حال، این دریاچه مکان فوق العاده ای برای ماهیان سردابی محسوب می گردد. لازم به ذکر است که این دریاچه نیز طبیعتی فوق العاده داشته و جالب است بدانید که هرکسی این دریاچه را می بیند، بلافاصله شروع به انداختن عکس سلفی با آن می کند.
به علاوه، به دلیل شرایط خاص طبیعی منطقه روستا، این روستا غنی از انواع گونه های نادر گیاهی و جانوری می باشد.
حیات وحش
شرایط طبیعی و جغرافیایی روستای خان کندی سبب شده است که حیات وحشی متشکل از انواع گونه ها در آن وجود داشته باشد. از مهم ترین این جانوران می توان به انواع کبک، کبوتر وحشی، زردپره، شاهین، بالابان، عقاب، روباه، جوجه تیغی، لاک پشت، شغال، گراز، گرگ و برخی دیگر جانوران اشاره نمود. در کنار همه این ها، ارتفاعات خان کندی، محلی مناسب برای پرورش زنبور عسل می باشد. این عسل به دلیل تهیه شدن از بهترین گل ها در روستا، جزء مرغوب ترین اصل ها در کشور محسوب می شود.
جاذبه های طبیعی
روستای “خان کندی” جاذبه های زیادی دارد و به طوری می توانیم بگوییم که این روستا سراسر جاذبه است. از مهم ترین کوه های این روستا، می توان به رشته کوه صلوات داغی واقع در اطراف روستای کندی اشاره کرد. در این رشته کوه، قله “قلی تاش” به ارتفاع ۲۵۸۰ متر و قبله داشی به ارتفاع ۲۵۵۰ متر از سطح دریا قد علم کرده اند. این کوه ها که در جنوب روستا واقع می باشند، نقش بسیار اساسی در تعدیل آب و هوای منطقه داشته و با آغاز بارش در فصول سرد سال، این کوه ها به صورت کاملا یکپارچه پوشیده از برف می شوند. این جمع شدن برف سبب می شود که با آغاز گرمی هوا در فصول بهار و تابستان، رودخانه ای فصلی شهر گرمی به نام “تولون چای” شکل می گیرد.
چشمه ها و روخانه ها
همان گونه که گفتیم، در فصول گرم سال، رودخانه تولون چای به صورت فصلی جریان دارد. سرچشمه این رودخانه، کوه های اطراف خان کندی شامل قبله داشی و قلی تاش هستند و با شیبی تند پس از طی مسیری از میان چندین روستا، سرانجام به شهرگرمی می رسند. این رودخانه با عبور از شهر گرمی، در مرز کشور جمهوری آذربایجان به رودخانه “بالهارود” می پیوندد و در شهر بیله سوار، به خاک جمهوری آذربایجان وارد می شود.
اما در کنار همه این ها، نباید از چشمه شفابخش “خان بولاغی” فراموش کرد. این چشمه دارای دبی جریان ۳ لیتر بر ثانیه بوده و در جنوب خان کندی و در قسمت بالا دستی آن جاری می باشد. جالب است بدانید که چه در فصل تابستان و چه در زمستان، دمای آب این چشمه نزدیک به صفر است و به همین دلیل بسیاری از مسافران اظهار دارند که : ” با لمس کردن این آب در تابستان زنده می شویم.
پوشش گیاهی
در این روستا مراتع زیادی وجود دارد که تماما پوشیده از انواع مختلف گونه های گون یونجه و شبدر کوهی است. گون گیاهی بوته ای بوده که حالت کوتاه و بالشتکی دارد. این گیاه در ارتفاعات و کوه های خان کندی به فراوانی یافت شده و به تراوه های آن کتیرا می گویند.
گون های این روستا، از نوع خاردار باخارهای بلند و پراکنده بوده و گونه دیگر با خارهای کوتاه و به هم فشرده می بشد که اهالی این منطقه به آن گون جوجه تیغی می گویند. لازم به ذکر است که هر نوع گون، در منطقه خاص خود می روید. این گیاه دارای ریشه های بلند و طویلی است که در دل خاک فرو رفته و این باعث می شود که این گیاه به سادگی از زمین کنده نشود.
تهیه و تنظیم : واحد تولید محتوای اصفهان تور
ممفیس؛ پایتخت مصر
در این مطلب در اصفهان تور قصد داریم به بررسی پایتخت پادشاهی مصر باستان بپردازیم که تعداد زیادی از دیدنی های تاریخی و عجایب مصر در این مکان رخ داده است. حتما با ما در این گزارش جذاب همراه باشید.
مجموعه ممفیس بناهای تاریخی بینظیر زیادی را در برگرفته است که مربوط به دوره باستانی هستند. هرم پلکانی اولین فرعون ممفیس، قدیمیترین سازه معماری یافت شده از این نوع است که در ساخت آن، تماما از سنگهای آهکی منظم و صیقل خورده استفاده شده است. کرجی خورشیدی، یکی از قدیمی ترین قایقهای ساخته شده است که به شکلی سالم در جیزه و در محوطه هرم خئوپس کشف شد. قدمت گورستان باستانی سقاره به دوره شکل گیری تمدن فراعنه باز میگردد. ارزش تاریخی، هنری، و جامعه شناختی این بناها، گواهی بر یکی از درخشانترین تمدنهای جهان است.
ممفیس، پایتخت پادشاهی مصر باستان بود که آرامگاه های متنوع و شگفت انگیزی همچون سنگ قبرها، مصطبه های مزین، معابد، و اهرام را در خود جای داده است. در روزگاران قدیم، اهرام مصر از عجایب هفتگانه جهان به شمار می رفتند.
تأسیس ممفیس
منس یا نامر، که اولین فرمانروای پادشاهی متحد مصر بود، دستور داد پایتخت جدید را در محوطه دلتای رود نیل بنا کنند. این شهر به نام های منس، مِن نهفِر و همچنین هوتا-کا-پتا و یا خانه “کا”ی (روح) پتا (مقدس ترین صحن که به خدای نیروی آفرینش تخصیص داده شده بود که یک صنعتگر با سر قوچی شکل بود و به طور مشتاقانه پیکره انسانیت را در چرخ کوزه گری خود شکل می داد) شناخته شده است. از عظمت ممفیس که زمانی زبانزد یونانیان بود، تنها گورستان های تاریخی و ویرانه های هرم پتا به جای مانده و تندیس های بسیاری در این ویرانه ها کشف شده که فراعنه و بزرگان شهر و گورستان شگفت انگیز آن را به تصویر کشیده اند.
گورستان سقاره
گورستان سقاره نزدیک ترین گورستان به پایتخت و بزرگترین آن هاست که اولین هرم عظیم سنگی در آن واقع شده است. جوزر، مؤسس دودمان سوم این هرم را با ایجاد تغییراتی در شکل مقبره های پیشین که مصبطه (سازه چهار ضلعی آجری بزرگ که دیوار هایش به سمت داخل شیب دارند و سقف آن ها صاف و هموار است) نام دارند، برای خود ساخت و برای اولین بار سنگ جایگزین آجر شد. این هرم در داخل مجموعه ای آرامگاهی ساخته شده و با دیواری نازک به ارتفاع ۱۰ متر، از جنس سنگریزه های آهکی احاطه شده است. چهارده درب سنگی کاذب بر دیوار حائل نقش بسته شده اند. ورودی بزرگی نیز تعبیه شده که توسط یک راهرو به سالنی ستوندار راه یافته و به محوطه ای معروف به حیاط جشن منتهی می شود. سکویی پلکانی در یک طرف این میدان واقع شده که محل جلوس و تخت فراعنه بوده است. معابد مقدس در شرق و غرب این سکو قرار گرفته اند.
سنفرو، بنیانگذار دودمان چهارم، شکل آرامگاه را به هرم های کنونی با سطح مقطع مربعی تغییر داد و از آن پس تمامی هرم ها به این فرم ساخته شدند. هرم سرخ که به خاطر رنگ قرمز آجر های استفاده شده در آن (بعد از سرقت سنگ آهک های تزئینی) به این اسم نامگذاری شده، در گورستان دهشور واقع شده است. هرم خمیده در جنوب این گورستان قرار گرفته که شیب هر چهار سطح آن تقریبا در نیمه هرم عوض شده و کمتر از شیب اولیه است.
ساخت اهرام بزرگ جیزه
خوفو (یا خئوپس) که پسر سنفرو بود و همچنین جانشینانش خفرع (خفرن) و منکورع (منکوره)، با ساخت اهرام بزرگ جیزه به مقام و اعتبار زیادی دست یافتند. هرم، نمادی از خورشید (خدای بزرگ رع) است که از دوره دودمان چهارم به بعد، پرستش آن ترویج یافت. کتیبه های یافت شده در تالار های تدفین هرم که قدمت آنها به اواخر پادشاهی باستان بر می گردد، از تبدیل شدن پادشاه مرده به خورشید صحبت می کنند.
گورستان جیزه یا گیزا (Giza Necropolis )، در غرب قاهره امروزی در کشور مصر قرار دارد و ۳ هرم از فراعنه سلسله چهارم در آن بنا شده است.این اهرام به نامهای خوفو یا خئوپوس، به معنی کسی که به افق تعلق دارد، خفرع یا خفرن یعنی بزرگ و منکورع یا موکرینوس به معنی ملکوتی شهرت دارند.
اهرام مصر، عظیمترین و باشکوهترین بناهای دوره پادشاهی کهن هستند که جزو عجایب ۷ گانه جهان باستان نیز محسوب میشوند. این اهرام در حدود سال ۲۵۵۰ پیش از میلاد ساخته شدهاند و نقطه اوجی در تکامل شیوه معماری مقابر مصر در دوره پادشاهی کهن به حساب میآیند. برای ساخت اهرام مصر، تعدادی شیب راهه آجر فرش احداث شد و تخته سنگهای آهکی را که از معادن آن سوی نیل با قایق به آنجا منتقل میکردند، روی شیب راههها به سمت بالا قرار میدادند.
در جلوی هر هرم، معبد کوچکی قرار داشت که با گذرگاهی سنگفرش به معبدی دیگر که در دره نیل، در حاشیه مزارع واقع بود، میپیوست. در دو سوی اهرام، هرمهای کوچکی با طرحی منظم و دقیق وجود دارد که مخصوص اعضای خاندان سلطنتی بوده و جهت هرمهای ۳ گانه، شمالی جنوبی است. هرم های خوفو و خفرع نیز روی محوری مایل در امتداد یکدیگر ساخته شدهاند.
مصریها زندگی کوتاه این جهان را فانی و مرگ را آغاز یک حیات نوین و جاویدان در دنیای دیگر میدانستند. به همین دلیل منازل خود را با مصالحی مانند خشت و گل و مقابر را از مصالح با دوامی مانند سنگ میساختند. بر اساس اعتقاد و تفکر آنان هر انسان علاوه بر جسم دارای یک روح به نام بع، ویک پیکر شبه گونه بنام کا است. «بع» پس از مرگ در زمین مانده و هر شب به جسد باز می گردد ولی «کا» میتواند مابین این دوجهان در حرکت باشد.
به اعتقاد مصریها، شرط جاودانه بودن زندگانی آن بوده که بع و کا هر دو بتوانند جسد خود را شناخته و به آن بازگردند. به همین علت برای از بین نرفتن اجساد مردگان آنان را مومیایی کرده و کلیه اشیا و متعلقات آنان را در کنار شان قرار میدادند. همچنین برای محافظت از جسد، مقابر را محکم و غیر قابل نفود می ساختند تا کا بتواند در آنجا سکونت کند و از بلاهای طبیعی و سرقت اموال در امان باشد.
این اهرام شاهکار تکنیک مهندسی، طراحی و معماری هستند. برش و اندازهگیری سنگها در حد اعجاب انگیزی دقیق بوده، به طوری که کوچکترین خطایی باعث بر هم خوردگی اشکال هندسی و حتی فرو ریختن بنا میشد. این بناها بزرگترین بناهای ساخت بشر تا کنون هستند. اهرام مصر تقریبا در یک دوره ۱۰۰۰ ساله و در زمان شکوفایی و عظمت فراعنه مصر بین سالهای ۲۷۰۰ تا ۱۷۰۰ قبل از میلاد بنا شدهاند.
هرم غول پیکر مصر از قدیمی ترین عجایب هفتگانه است و تنها بنایی است که در میان عجایب هفتگانه تا به امروز باقی مانده است.زمانی که این هرم ساخته شد بلندترین ساختمان جهان در آن زمان محسوب می شد و این رتبه را تا ٤٠٠٠ سال حفظ کرد. در حدود ٢٥٨٠سال قبل از میلاد مسیح این هرمها را برای دفن فراعنه ساختهاند.
مجموعه اهرام جیزه شامل قسمتهای زیر است:
هرم خوفو، هرم خفره، هرم منکور، معبد تدفینی خفره، معبد تدفینی، هرم فرعی، معبد درهای خفره، معبد درهای منکور، مقبرههای ملکه هتفرس اول، مقبرههای ملکه خنت کاوس اول، اهرام ملکهها، مصطبهها، تندیس ابوالهول، معبد ابوالهول، مقبره همیوفر، دفتر تحقیقات اهرام جیزه، گودال قایقها، مقبرههای کنده شده در صخره، گذرگاه سنگفرش تدفینی، معبد سنگ منکور، گورستان جدید، گورستان غرب، گورستان شرق، مقبره کندهشده در صخره مصطبه، مقبره کنده شده در صخره در منطقه مرکزی مصطبه.
افق خئوپس
قدیمی ترین و بزرگترین مقبره ساخته شده برای فرعون ” افق خئوپس” نام دارد. ورودی این مقبره در میانه سطح شمالی آن قرار دارد. پس از ورود به داخل هرم، راهروی باریک آن به دو بخش منشعب می شود که بخش اول آن به اتاقی حفر شده در زیر بنا منتهی شده و بخش دوم آن به اتاق کوچکی به نام تالار ملکه، و از آنجا به سرسرای بزرگ و پس از آن به تالار بزرگ شاه ختم می شود.
اهرام دیگر
دو هرم دیگر در دوران باستان، با نام های “خفرع بزرگ است” و ” منکورع روحانی است” شناخته می شدند و بخشی از مجموعه آرامگاهی باستانی بودند که در ابتدا به دستور سنفرو ساخته شد.