جاذبه های گردشگری مریوان
مروان یکی از شهرستان های استان کردستان می باشد که بدلیل جاذبه های گردشگری طبیعی بینظری که دارد از کوههای سرسبز تا دریاچه و… از مراکز مهم گردشگری کردستان می باشد، در ادامه اشاره ای داریم به این جاذبه های گردشگری، پس با ما همراه شوید.
دریاچه زریوار
این دریاچه در فاصلهی ۲ كیلومتری شمالغربی شهر مریوان و طول جغرافیایی ۴۶ درجه و ۱۰ دقیقه و عرض ۳۵ درجه و ۳۱ دقیقه و ارتفاع ۱۲۵۰ متری از سطح دریا قرار گرفته است. وسعت دریاچه زریوار به دلیل تغییرات حجم آبی در فصول مختلف متغیر میباشد. حداقل عمق آن حدود ۲ متر و حداكثر ۶ متر گزارش شده است.
حجم تقریبی دریاچه حدود ۳۰ میلیون مترمكعب برآورده شده است. محیط نیزارهای اطراف دریاچه حدود ۵/۲۲ كیلومتر میباشد.رطوبت نسبی برابر ۴/۵۹ درصد است. آب دریاچه، شیرین و از تعدادی چشمههای كفجوش و نزولات جوی تأمین میگردد.
دریاچه زریوار به دلیل نیزارهای اطراف و همچنین انواع گیاهان آبزی و حاشیهای از جمله بارهنگ آبی، هزاران نی، نیلوفر آبی، نی، لویی، جگن، بزواش، نعناع و گندمیان زیستگاه مناسبی برای انواع جانداران از جمله ماهیان، پرندگان و پستانداران میباشد.
انواع پرندگان بومی شامل: اردك سرسبز، خوتكا، چنگر،گیلار، پرستوی دریایی و انواع كشیم از بومیان دریاچهی زریوار میباشد كه در سالهای اخیر به علت شلوغی دریاچه و ورود افراد محلی با مشكل مواجه گشتهاند. گونههایی از كشیم، گیلار، اردك سرسبز، انواع حواصیل، كاكایی و پرستوی دریاچهای را میتوان در تمام فصول سال مشاهده نمود.
محدودهی طرح از سه واحد كوهستانی، بین كوهستان (یا كوهپایه)، و واحد دریاچه تشكیل شده است. اراضی مسطح در حاشیهی دریاچه و در امتداد شمالی و جنوبی آن واقع شده است. روستاها و مراكز جمعیتی در نوار كوهپایهای واقع شده و واحد كوهستانی در دو سمت شرق و غرب دریاچه با ارتفاعات مختلف قرار گرفتهاند. تپهی شرقی مشرف به دریاچه در حال حاضر ناحیهی تجهیز شدهی گردشگری منطقه میباشد.
منطقهی مریوان با ریزش باران سالیانه بین ۸۰۰-۷۰۰ میلیمتر از مهمترین کانون های بارانخیز كشور است. متوسط دمای سه ماهه تابستان ـ كه فصل اصلی گردشگری است ـ بین ۴/۲۱ تا۱/۲۵ درجه است. كه به این ترتیب مناسبترین دما برای گردشگران محسوب میشود (دمای استاندارد ۲۵ ـ ۲۰ درجه). ریزش نزولات زمستانی به صورت برف ، امكان یخبستن سطح دریاچه در سالهای سرد و تعدد روزهای آفتابی در پاییز و زمستان از دیگر سو، شاخصهای بسیار مناسبی برای گسترش گردشگری زمستانی (برفی و یخی) میباشد.
بیلان آبی دریاچه نشان میدهد كه مساحت محدود حوزه آبریز دریاچه معادل ۹/۸۷ كیلومتر مربع و متوسط آبدهی سالانهی دریاچه در حدود ۷/۴۲ میلیون مترمكعب (۳۶/۱ متر مكعب در ثانیه) میباشد.
محورهای گردشگری
محور مریوان ـ پارك ساحلی
در طرح، این محور به عنوان گردشگاه خطی و عامل ارتباط شهر مریوان با مجموعهی گردشگری پارك ساحلی در نظر گرفته شده كه دارای نقاطی برای پیک نیک ، مسیرهای رفت و برگشت سواره، مسیرهای پیاده، دوچرخه و درشكهرانی میباشد. وجود فضاهای تفریحی، ورزشی، اقامتی و پذیرائی در قسمت شمالی جاده و جلوگیری از ساخت و ساز در اراضی جنوبی سبب خلق مناظر زیبائی در مسیر دریاچه گردیده است.
محور مریوان ـ باشماق (بازارچهی مرزی)
بازارچهی مرزی باشماق در مسیر و فاصلهی شانزده كیلومتری دریاچه واقع شده كه تعدا زیادی تجار، بازرگان خارجی و داخلی و افراد پیله ور محلی و شركتهای حمل و نقل ترانزیتی كالا در آن فعالیت دارند. این محور در حال حاضر به دلیل ایجاد ارتباط بین شهر مریوان با بازارچه دارای عملكرد ترانزیت كالا بوده و به جز استفادهی روستائیان ساكن اطراف دریاچه به عنوان جاده دسترس مسافرین خارجی به مقصد كشور عراق، تجار، بازرگانان و گردشگران و نیز برای دیدن بازارچهی مرزی و آثار هشت سال دفاع مقدس از آن استفاده مینمایند.
محور ساحل غربی
وجود روستاهای قدیمی با ساكنین بومی ویژگیهای اجتماعی و فرهنگی و زبانی و آئینی آنها، قابلیت شکل گیری محور بسیار فعال از شمال (روستای بردهرشه) تا جنوب (روستای نی) را دارد، بسیاری از خدمات مورد نیاز گردشگران و به ویژه طرح كاشانه در روستاهای هفتگانه غرب دریاچه تقویت محور ارتباطی موجود در راستای توسعهی فعالیتهای تفریحی نظیر پیادهروی، پیك نیک ،دوچرخهسواری، دیدار از روستاها، پاكسازی محیط روستاها از فضولات حیوانی و زبالهها و جمعآوری سیستماتیك فاضلابهای روستایی، احیاء معماری بومی و كلاً جذب گردشگران به محیطهای روستائی و جلب مشاركت روستائیان در روند توسعهی گردشگری منطقه در طرح پیشبینی شده است.
محور سد خاكی
سد خاكی موجود در جنوب دریاچه علاوه بر اهداف فنی، از نظر توسعهی گردشگری نیز قابلیت جدیدی محسوب میشود. این سد با ایجاد دیدگاه مناسب با چشماندازهای متنوع نسبت به دریاچه، شهر مریوان، روستاهای غرب دریاچه و اراضی، قابلیتهای نوینی برای گردشگری و ایجاد محور پیاده با امكان توقف و مكث روی سد پدید آورده است.
محورهای كوهپیمایی، سواركاری و دوچرخهسواری كوهستان
علاوه بر محورهای گردشگری عمومی برای امكان استفادهی جوانان و ورزشكاران و بهرهگیری از طبیعت زیبای كوهستان زریوار، مجموعهای از مسیرهای پیادهروی و كوهپیمایی، سواركاری، دوچرخهسواری كوهستانی در ارتفاعات شرقی و غربی دریاچه، طراحی شده است.
مراكز و مجموعههای گردشگری
مجتمع پارك ساحلی زریوار
مهمترین و یا شاید تنها مجموعهی گردشگری موجود در زریوار مجموعهی پارك ساحلی و تپهی مشرف به آن میباشد. در طرح پیشنهادی مجموعهی پارك ساحلی و تپهی مشرف به آن در قالب سه مجموعهی مرتبط، لکن دارای هویت مستقل كالبدی و عملكردی ارائه شده است.
مجموعههای سازماندهی شدهی مجتمع پارك ساحلی عبارتند از:
- ۱- پارك شهری و مراكز فرهنگی و خدماتی
- ۲- پارك ساحلی (بلوار ساحلی)
- ۳- مجموعهی خدماتی پذیرائی و اقامتی روی تپه.
دشت بیلو
دشت بیلو در ۱۵ كیلومتری شهرمریوان قرار دارد. این دشت با پوشش گیاهی مناسب و چشمههای آب و همچنین جنگلهای اطراف آن پذیرایی تعداد زیادی از اهالی شهر و روستاهای اطراف میباشد. مردم در دامن طبیعت زیبا و سرسبز دشت بویژه درطول روز و ایام تعطیلات ساعتها وقت خود را به تفرج در آنجا سپری میكنند. زمینهای اطراف این دشت در گذشته جهت برنجكاری استفاده میشده است.
جاده دور دریاچه
از جاذبههای دیگر گردشگری مریوان جاده دور دریاچه میباشد كه مثل حلقهای دور دریاچه كشیده شده است. مردم و مسافرین از این جاده سیاحتی جهت تفریحات خود استفاده میكنند. در حاشیه این جاده، ۶ روستا قرار گرفته كه عبارتند از: روستاهای بردهرشه، ینگیجه، كانیسپیكه، پیرصفا، درهتفی، كانیسانان و نی كه طبیعت بكر این روستاها و همچنین سرسبزی و چشمههای آب فراوان در كنار دریاچه زیبایی خاصی را به آن بخشیده كه توجه هر رهگذری را به خود جلب میكند. دراطراف این جاده باغات و چمنزار های زیبایی وجود دارند. توضیحاً طول این مسیر كه از سه راهی نی شروع و به سهراهی بردهرشه منتهی میشود حدود ۱۸ كیلومتر میباشد.
قمچیان
یكی دیگر از نقاط زیبا و دل انگیز، حواشی جاده مریوان ـ سقز و منطقهی تفریحی قمچیان است که هر مسافری راشیفتهی طبیعت زیبا و سرسبز خود می کند.در كنار جاده جوی بارهای ، كوههای سر به فلک کشیده ، درختان و طبیعت زیبا دیده میشود كه جلوهای خاص به این محل بخشیده است. مكان تفریحی قمچیان نیز در حد فاصل جاده مریوان و سقز واقع شده . جایگاهی با صفا و سر سبز بوده که علاوه بر سرسبزی، گیاهان خوراکی زیادی در فصل بهار مانند قارچ، پیچك، ریواس میتوان یافت. همچنین در كوهها و دره های اطراف آن حیوانات وحشی از قبیل خرس، روباه، خرگوش، گرگ و انواع پرندگان مخصوصاً كبك وجود دارد كه تعدادی از مردم برای شكار به محل مذكور میروند. ارتفاعات اطراف شهر مریوان از قبیل: چاوک، قلهی امام نیز هر هفته پذیرای تعداد زیادی جوانان و كوهنوردان شهر است.
ناوطاق
ناوطاق گاران در ۴۰ كیلومتری شهر مریوان و مابین بخشهای سرشیو و مركزی قرار دارد. این دشت در فصل بهار به واسطهی سرسبزی و طبیعت زیبا و چشمههای آب، پذیرای گردشگران زیادی میباشد. در اطراف این دشت كوههای بلندی سر به فلك كشیده اند و زیبایی خاصی به این منطقه داده در این محل علاوه بر گونه های مختلف ،گیاهان خوراکی زیادی مانند ریواس، پیچك، كنگر، قارچ خوراكی وجود دارد كه در فصل بهار روزانه تعداد قابل ملاحظهای از اهالی روستاهای اطراف آنها را جمعآوری و در شهر به مشتریان عرضه مینمایند.
ملا قوبی
ملاقوبی در سه كیلومتری مریوان در شمال اراضی روستاهای هجرت و جنوب شرقی روستای برقلعه قرار گرفته و از قدیمالایام تاكنون به عنوان زیارتگاه و تفریحگاه مردم منطقه بوده است . در این مكان درختان جنگلی زیادی وجود دارد نام این محل به واسطهی وجود زیارتگاه شخصی به نام ملاقوبی نامگذاری شده و علاوه بر آن وجود طبیعت سرسبز و چشمههای آب و درختان جنگلی جزء مناطق دیدنی مریوان میباشد.
غار «کونا شم شم»
کونا شم شم در زبان کردی به معنی سوراخ و حفره ای است که در آن خفاش وجود دارد.
غار «کونا شم شم» نزدیک روستای تراق تپه و در منطقه کوه چهل چشمه قرار گرفته است. غار از سنگ های آهکی کوه های منطقه تشکیل شده و دارای سه دهانه ورودی که یکی از آنها به دلیل ریزش مسدود شده است. سفال های به دست آمده از این غار که از دوره دالمایی است نشان می دهد که مردمان آن دوره از غارها استفاده می کردند.
غار «کونا شم شم» نزدیک روستای تراق تپه و در منطقه کوه چهل چشمه قرار گرفته است
تهیه و تنظیم : واحد تولید محتوای اصفهان تور
مهمترین جاذبه های طبیعی استان کردستان
استان كردستان از طبیعتی زیبا برخوردار است و جنگل بخشی از زیبایی های استان را شكل بخشیده است. جنگل های استان دراطراف شهرهای بانه و مریوان واقع شده و بعد از جنگل های شمال كشور در درجه ی دوم اهمیت قرار دارد. در حال حاضر جنگل های استان به صورت درختچه و بوته های پراكنده درآمده است. معروف ترین درختان جنگلی این جنگل ها بلوط ، مازو یا دار مازو، گلابی، زبان گنجشك ( ون)، گردو، سیب وحشی، پسته وحشی (بنه) ، زالزالك، آلبالو جنگلی، بادام تلخ ،ازگیل، داغداغان، نارون، افرا و درخت هایی مانند گز و بید وحشی در كنار رودخانه است.
پوشش گیاهی :
به طور كلی می توان نواحی جنگلی استان را چنین تقسیم نمود:
– جنگل های منطقه مریوان، كه وسعت آن ۱۸۵۰۰۰ هكتار است.
– جنگل های منطقه بانه، كه مساحت آن حدود ۵۰۰۰۰ هكتار تخمین زده می شود.
– جنگل های منطقه سقز كه مساحت آن حدود ۷۰۰۰ هكتار است.
– جنگل های منطقه سنندج كه مساحت آن حدود ۷۸۰۰۰ هكتاراست و بیشتر درغرب كامیاران و جنوب سنندج واقع شده اند.
پارك جنگلی آبیدر
این پارك در ضلع غربی شهر سنندج در دامنه كوه آبیدر قرار دارد. آبیدر در فرهنگ منطقه جایگاه خاصی دارد و به دلیل پر آب بودن چشمه سارها، قنات ها و وجود باغ های متعدد مانند امانیه، امیریه و … چنین نامیده می شود.
از زمانی كه شهر سنندج بنیان نهاده شد، آب چشمه های آبیدر به شهر منتقل شد. هنوز هم قنات عمارت خسروآباد، آصف، وكیل، مشیر و تعدادی از بناها، به نوعی از این كوه سرچشمه می گیرد. در سال های اخیر در این كوه پاركی احداث و سكوبندی و داده سازی در آن انجام شده است. نقش برجسته ای هم در آن ساخته شده كه بسیار قابل درنگ است. این منطقه از مكان های زیبای شهر سنندج است.
منطقه اورامان
یكی از مناطق زیبای استان كردستان، منطقه ی اورامان است كه در شرق مریوان قرار دارد و دارای كوهستان های زیبا با پوشش جنگلی است. رودخانه بزرگ سیروان ، از این منطقه و دره ی اورامان عبور می كند و به رودخانه دیاله در عراق می پیوندد.
یادآوری این مهم ضروری است كه جنگل ها و مناطق بسیاری چون جنگل های بانه، مریوان و همچنین ” دره شاهان” كه در كنار قلعه ” قم چقای” واقع شده است از مراكز مهم طبیعی استان محسوب می شوند.
دریاچه ها و آبشارها
دریاچه زریوار
این دریاچه در سه كیلومتری شمال باختری مریوان و در ارتفاع ۱۲۸۵ متری از سطح دریا قرار دارد و از زیباترین میراث های طبیعی استان كردستان به شمار می آید. آب این دریاچه از چشمه های جوشان و رودخانه های چندی كه به آن می ریزد، تامین می شود. حجم آب دریاچه از ۵/۲۲ میلیون متر مكعب تا ۵/۴۷ میلیون متر مكعب در طول سال متغیر است. طول دریاچه شش كیلومتر و عرض آن ۱۷۰۰ تا ۳۰۰۰ متر است. مساحت آن حدود ۷۲۰ هكتار است.
وجه تسمیه زریوار و زریبار كه هر دو در منطقه متداول است، به واژه ” زری” كه در زبان كردی به معنی دریاچه است، باز می گردد. پسوند ” دار” و ” بار” پسوند تشبیهی، و زریبار یا زریوار به معنی دریاچه وار است. درباره این دریاچه افسانه های متعددی وجود داد كه مشهورترین آنها وجود شهری مدفون در زیر آب های دریاچه است.
آبشاربل
در یكی از روستاهای منطقه اورامان و در مرز استان كرمانشاهان، روستایی به نام ” بل” واقع است. دركنار این روستا، در جاده ای كه به ” كوسه هجیج” منتهی می شود، آبشاری زیبا وجود دارد كه به عقیده كارشناسان دارای آبی عالی برای شرب است. این آب با فشار زیاد و در حجم بسیار از شكاف كوهی بیرون می ریزد و عظمت و شكوه طبیعت را جلوه گر می سازد. این آب در مسیر خود به رودخانه سیروان می ریزد.
چهل چشمه
چهل چشمه از كوه های مرتفع كردستان است. این كوه دارای آبشارها و چشمه های بسیار زیبایی است و وجه تسمیه آن نیز حكایت از وجود چهل چشمه آب دارد. این كوه در منطقه “خورخوره” از شهرستان دیواندره قرار دارد و منطقه ای سردسیر و برف گیراست. در این كوه می توان در تمامی سال برف را مشاهده كرد. این كوه یكی از سرچشمه های رودخانه جغاتو ( جغتو) و سپید رود است و دارای چشمه سارهای فراوان و دامنه های سرسبز و زیبا است.
چشمه باباگرگر
در روستای “بابا گرگر”، در ۱۸ كیلومتری شمال شرقی شهرستان قروه، چشمه ای جوشان همیشه می خروشد كه به آن “دنگز” می گویند. آب این چشمه در استخری عمیق و مدور به محیط ۲۰۰ متر جمع می شود. این چشمه پر آب دارای آبی است كه رنگ آن مایل به سرخ است و در بعضی مواقع به رنگ زرد مایل به لیمویی در می آید. آب این چشمه به علت وجود املاح معدنی به ویژه گوگرد ، رنگین است. ظاهراً این آب برای امراض سودایی و پوستی مناسب است و در درمان سوء هاضمه و دیگر بیماری های دستگاه گوارش و نیز راشیتیسم و درمان تورم مؤثر می افتد. این چشمه و امامزاده باباگرگر در كنار آن، از مكان های طبیعی و تاریخی استان محسوب می شوند.
سراب وینسار
یكی از چشمه های قدیمی شهرستان قروه، چشمه سراب است كه با آب بسیار گوارا و عالی در داخل روستای ” وینسار” از دل زمین بیرون می آید. در حقیقت روستای وینسار پیرامون این چشمه شكل گرفته است. این چشمه سال های سال است كه تأمین كننده آب روستا، هم برای شرب و هم كشاورزی است. اطراف چشمه اصلی سنگ چین شده و قدمت سنگ چین آن حدود دو تا سه قرن بر آورد شده است. تا حدود سی سال پیش مردم روستا در ماه خرداد مراسم شكرگزاری و قربانی برای ” سراب “، برگزار می كردند. در این مراسم ضمن قربانی كردن گوسفندان به جشن و شادمانی می پرداختند و احترام ویژه ای برای این چشمه قایل بودند.
سراب قروه
در بخش جنوبی شهر قروه سرابی طبیعی وجود دارد كه یكی از تفرج گاه های مردم منطقه محسوب می شود. این سراب دارای آبی خوب و گواراست. به همین دلیل شهر قروه در كنار آن ایجاد شده است. بخشی از آب كشاورزی و مشروب قروه از این آب تأمین می شود.
آبشاركویله
یكی از مكان های دیدنی استان كردستان ، آبشار” كویله ” است كه در شهرستان مریوان و در مسیر جاده مریوان – سقز واقع است. این آبشار زیبا در فصل بهار از مكان ها دیدنی و زیبای منطقه محسوب می شود.
چشمه آب تلخ ( پیرصالح)
چشمه آب تلخ در روستای قشلاق از شهرستان بیجار قرار دارد. علت نامگذاری این چشمه به علت تلخ بودن آب آن است. هر چند دلیل تلخ بودن آب این چشمه به روشنی مشخص نشده است، اما آب آن برای درمان بیماری های روماتیسمی مؤثر است.
چشمه كواز
این چشمه در۵۰ كیلومتری شمال غربی كامیاران و در۱۰ كیلومتری شمال غربی روستای پلنگان در دامنه كوه واقع شده است. آب این چشمه طعم گوگردی دارد و در محل جوشش آن از زمین، رنگ آب شیری است و خود نشان دهنده وجود مواد آهنی و گوگردی درآب است. آب این چشمه در استخر كوچكی جمع می شود و از آن برای نوشیدن و نیز درمان بیماری های مجاری تنفسی، روماتیسمی و بیماری های جلدی استفاده می شود.
علاوه بر این چشمه ها می توان به موارد زیر نیز اشاره كرد:
چشمه خاور آباد: این چشمه در جنوب شرقی چشمه سراب بیجار واقع است.
چشم قم چقای: در ۱۷ كیلومتری قم چقای در دهستان ” سیاه منصور” شهرستان بیجار واقع است.
چشمه هفت آسیاب: در روستای شریف آباد از دهستان سیاه منصور واقع است.
تهیه و تنظیم : واحد تولید محتوای اصفهان تور