جاذبه های گردشگری چین: دریاچه کیاندو؛ دنیای زیر آب
دریاچه کیاندو دریاچه ای در کشور چین است که به طور مصنوعی به وجود آمده است. البته داستان و جذابیت این دریاچه تنها به وجودش نیست و چیزی که آن را جذاب کرده است به اعماق آن باز می گردد. با ما در اصفهان تور همراه باشید تا بیشتر درباره این دریاچه و دنیای آن بدانید.
«دریاچه‌ی کیاندو»، (Qiandao Lake) یا دریاچه‌ی هزاران جزیره در «ژیژانگ»، (Zhejiang) چین و ۱۵۰ کیلومتری شهر «هانگژو»، (Hangzhou) واقع شده است. این دریاچه، دریاچه‌ای مصنوعی است که بعد از ساخت ایستگاه هیدروالکتریک رود «زین»، (Xin) به وجود آمد.
در سال ۱۹۵۹ میلادی بعد از ساخت مخزن سد، سیلی در منطقه‌ای به وسعت۵۷۳ کیلومتر مربع و با حجمی معدل ۱۷/۸ کیلومتر مکعب رخ داد. علت نامگذاری این به دریاچه‌ی هزار جزیره به این دلیل است که ۱۰۷۸ جزیره‌ی بزرگ و کمتر از هزار جزیره‌ی کوچک در آن به وجود آمده است.
دریاچه‌ی کیاندو به علت آب تمیزش شهرت دارد و از آب آن برای تولید آب معدنی معروف «نانگفو اسپرینگ»، (Nongfu Spring) استفاده می‌کنند. این دریاچه سبب به وجود آمدن جنگل‌های روی آب و جزیره‌های زیبایی شده است. این منطقه در سال‌های اخیر به یکی از پربازدیدترین مکان‌های گردشگری تبدیل شده است که شامل جزیره‌ی پرندگان، جزیره‌ی مارها، جزیره‌ی میمون‌ها، و جزیره‌ی قفل (از نظر شکل جزیره که می‌توان گفت بزرگترین قفل جهان است) می‌شود.
ولی آن چه که در زیر دریاچه نهفته است، می‌توان گفت از خود دریاچه با ارزش‌تر است.
قبل از آنکه در این منطقه سیل رخ دهد، دو شهر باستانی «شی چنگ و هی چنگ»، (Shi Cheng and He Cheng) در دامنه‌ی کوه «وو شی»، (Wu Shi) قرار داشت. شهر شی چنگ قدمتی بیشتر از ۱۳۰۰ سال (سال ۶۱۸ تا ۹۰۷ میلادی) دارد و در زمان سلسله‌ی «تانگ»، (Tang) پایتخت سیاسی، اقتصادی و فرهنگی بوده است. شهر هی چنگ قدمتی بیشتر داشته و توسط سلسله‌ی «هان»، (Han) مرکز تجارت بوده است (سال ۲۵ تا ۲۰۰ میلادی).
در سپتامبر سال ۱۹۵۹ میلادی هر دو شهر شی چنگ و هی چنگ به علت تصمیم دولت چین برای احداث ایستگاه هیدروالکتریک جدید برای تامین آب شرب شهر هانگژو به زیر آب فرورفتند. همراه با این دو شهر باستانی، ۲۷ شهر، ۱۳۷۷ روستا و بیشتر از ۵۰۰۰۰ هکتار زمین زراعی و هزاران منزل مسکونی به زیر آب فرورفتند. حدود ۲۹۰۰۰۰ نفر بی‌خانمان شدند. بی‌توجهی دولت برای مراقبت و نگهداری از این دو شهر تاریخی بسیار شوکه‌کننده بود.
دو شهر هی چنگ و شی چنگ به مدت ۴۰ سال فراموش شدند تا عاقبت در سال ۲۰۰۱ توسط یکی از کارمندان صنعت گردشگری در چین به نام «کویی فنگ»، (Qiu Feng) که به دنبال روشی برای برپایی مکان تفریحی در دریاچه‌ی کیاندو بود، کشف شدند. او به استفاده از این دو شهر مستغرق فکر می‌کرد و از غواصان خواست تا به زیر آب رفته و نگاهی به بازمانده‌های این حادثه‌ی تلخ بیاندازند.
در ۱۸ سپتامبر سال ۲۰۰۱ برای اولین بار غواصان بازمانده‌های شهر را در زیر آب کشف کردند. کویی در مصاحبه‌ای گفت :
ما بسیار خوش‌شانس بودیم که غواصان بلافاصله شهر را زیر آب یافتند. آنها آجری برای اثبات چیزی که زیر آب یافته بودند، همراه خود آورده بودند.
کویی به سرعت یافته‌ی خود را به دولت محلی اطلاع داد. بعد از جستجوی بیشتر، کل شهر مستغرق بعد از قرن‌ها کشف شد. حتی تیر‌ها و پله‌های چوبی باقی مانده بودند.
در سال ۲۰۰۵، اداره‌ی گردشگری محلی سه شهر باستانی دیگر را زیر آب کشف کرد. در هفتم ژانویه‌ی سال ۲۰۱۱ میلادی، از نظر تاریخی مورد بررسی بیشتر قرار گرفتند. در همان ماه، مجله‌ی «نشنال جئوگرافی»، (National Geography magazine) چینی، عکس‌هایی از شهر زیر آب منتشر کرد. دولت محلی به این مسئله علاقه‌مند شده بود ولی مشکلی وجود داشت که چگونه از این شهرهای مستغرق مراقبت و نگهداری کنند.
بعضی پیشنهاد دادند که دیواری محافظ اطراف شهر بسازند و آب را به خارج از آن پمپ کنند. این روش هزینه‌ی زیادی را در پی داشت و احتمال اینکه دیوارها قادر به تحمل فشار نباشند وجود داشت.
پیشنهاد شد که شهرهای مسغرق برای بازدید عموم آماده شود. زیردریایی با ارتفاع ۲۳/۶ متر و طول ۳/۸ متر و ۴۸ صندلی با هزینه‌ی ۲۴۰ میلیارد ریال ساخته شد ولی بعد از اتمام زیردریایی در سال ۲۰۰۴ هیچ گاه از آن استفاده نشد. مقامات محلی گفتند که استفاده از زیردریایی در این منطقه خلاف قانون است. اگر مشکل قانونی این موضوع حل می‌شد، باز هم مشکل تشکیل موج‌های حاصل از حرکت زیردریایی و آسیب به آثار باستانی وجود داشت.
بعضی از متخصصان به علت محدودیت‌های تکنولوژی اعتقاد دارند که نباید کاری انجام داد، چون هر اقدامی ممکن است به خرابی بیشتر آثار باستانی منجر شود. «فنگ مینگا»، (Fang Minghua) رئیس سابق حفاظت از میراث فرهنگی چین می‌گوید:
قبل از استفاده از آثار باستانی باید از آنها حفاظت کنیم. تکنولوژی عصر حاضر این امکان را برای ما میسر نمی‌کند.
فنگ در اثبات حرف خودش اضافه کرد:
دو تیر چوبی که غواصان از شهر باستانی زیر آب آورده بودند، بعد از قرار گرفتن در معرض هوا به تدریج پوسیده شدند. آب از قطعات چوبی حفاظت می‌کند ولی قرارگیری در معرض هوا سرعت پوسیدگی آنها را افزایش می‌دهد. دیوارهای چوبی شهر زیر آب بسیار شکننده هستند و امکان دارد در اثر تغییرات جریان‌های آبی شکسته شوند به همین علت ماهیگیری، قایقرانی و حفاری در مجاورت این منطقه باید ممنوع اعلام شود.
در پایان سال ۲۰۰۲ میلادی، آزمایشگاه علوم مکانیک چین، ساخت تونل ارشمیدس را که به تونل معلق معروف است، پیشنهاد داد. اجرای این پروژه بسیار دشوار است. در حال حاضر هفت کشور در جهان که شامل نروژ، سوئیس، برزیل، ژاپن و انگلیس هستند بر روی این پروژه مطالعه می‌کنند. اگر این پروژه با موفقیت انجام شود، این اولین تونل ارشمیدس حقیقی در جهان خواهد بود.
