دراین مطلب میخواهیم با کشور پرو بیشتر آشنا شویم این کشوربه صورت جمهوری اداره میشودو پایتخت آن لیما می باشد. ومردم آن کاتولیک می باشندجالب اینکه۹۲ درصد مردان پرو باسواداند.مردم پرو بالاترین کشت کاکائو و قهوه را دارند.درادامه باماهمراه باشید درمرکز مشاوره سفرطلوع سفریاد تا باجزئیات بیشتری با این کشورآشنا شویم.

نام: پرو

جمعیت: ۲۷٫۹۲۵٫۶۰۰ 

پایتخت لیما: ۹/۶ میلیون نفر جمعیت.

زبان‌ها: اسپانیایی، کچوا، ایمارا و سایر زبان‌ها

روز ملی: ۲۸ ژوئیه

مذاهب: کاتولیک ۸۱ درصد و سایر ادیان

واحد پولی: نوو سول

نظام حکومتی: جمهوری

ویژگی‌های جغرافیایی

پرو دقیقا در جنوب خط استوا و در نیمکره جنوبی قرار دارد. این کشور همچنین در سواحل غربی قاره آمریکای جنوبی واقع شده و با کشور‌های اکوادور، کلمبیا، برزیل، بولیوی، شیلی و اقیانوس آرام هم مرز است.

این کشور با وسعتی معادل ۱٫۲۸۵٫۲۲۰ کیلومتر مربع، ۱۵۰۰ کیلومتر خط ساحلی دارد.رشته کو‌های آند نیز با قللی مرتفع وبا ارتفاع میانگین ۶٫۰۰۰متر ۴۰ درصد از خاک این کشور را پوشانده‌اند.

قلمرو پرو با داشتن مساحتی بالغ بر ۱٬۲۸۵٬۲۲۰ کیلومتر مربع، با کشورهای اکوادور و کلمبیا از شمال، برزیل و بولیوی از شرق، و بالاخره شیلی و بولوی از جنوب هم مرز است. از سمت غرب در کنار اقیانوس آرام واقع شده است. دارای جمعیتی بیش از ۲۷ میلیون نفر بوده که به زبان اسپانیایی تکلم می کنند، و دیگر مردم دوزبانه به زبانهای کوئچوا یا زبان آیمارا| آیمارا و دیگر زبانهای بومی صحبت می کنند. جلگة ساحلی باریک و کم آب است. کوههای آند (‎ که در معرفی زمین حوزة قرار می‏گیرد )در سه رشته موازی از شمال تا جنوب امتداد دارد, نزدیک به دو سوم مساحت پرو را جنگل استوایی ( موسوم به سِلوا ) در آبگیر آمازون تشکیل می‏دهد. تنوع زیاد آب و هوایی شامل بیابان نیمه استوایی –‎ که به دلیل جریان هامبولت آلپ مانند آند، و جنگل استوایی سِلوا با بارندگی سنگین است.

مردم و نژاد و زبان

پرو یکی از سه کشور آمریکای لاتین دارندهٔ بزرگترین جمعیت سرخ پوست است؛ حدود ٪۴۵ از کل مردم پرو را سرخ پوستان تشکیل می دهند. بیشتر آنها در کوه های آند جنوبی وجود دارند، اما بخش عمده ای از آنها نیز در ساحل جنوبی و مرکزی هستند که به دلیل مهاجرتهای گسترده داخلی برای کار از نواحی دور آند به شهرهای ساحلی به ویژه لیما، طی چهار دهه گذشته به آنجا آمده اند. در حالی که کوه های آند «قلب» مردم بومی پرو است، منطقه آمازونیای این کشور تقریباً ٪۶۰ کل محدوده ملی پرو و بندرگاه ها و گروه عمده ای از دسته های بومی را که تنها از طریق تنازع بقا با هم رقابت می کنند، تشکیل می دهد. اما، این سرزمینهای پست گرمسیری بطور پراکنده و نایکنواختی با جمعیت اشغال شده است.

زبانهای رسمی پرو زبان اسپانیایی و طبق قانون اساسی ۱۹۹۳ پرو، زبانهای سرخ پوستی همچون کوئچوا، آیمارا و دیگر موارد نظیر زبانهای بومی که در این ناحیه غالب است، می باشند. امروزه، ٪۳/۸۰ جمعیت پرو به زبان اسپانیایی تکلم می کنند، و این زبانی است که از سوی دولت، رسانه ها، و نیز در آموزش و بازرگانی رسمی استفاده می شود. تلاشهای فزاینده و سازمان یافته ای برای تدریس کوئچوا در مدارس عمومی در نواحی که به این زبان (کوئچوایی) تکلم می شود، صورت گرفته است.

حکومت و سیاست

قدرت اجرائی در اختیار دولت است. رئیس جمهور و کنگرة ملی (‎ متشکل از مجلس سنا با ۶۰ عضو و مجلس نمایندگان با ۱۸۰ عضو )با رأی تمامی افراد بالغ برای پنج سال انتخاب می‏شوند. رئیس جمهور شورای وزیران به رهبری نخست‏وزیر انتصاب می‏کند.سیاست های سابق پرو در یک چارچوب نظام ریاست جمهوری و دموکراتیک پارلمانی قرار گرفته است، که از طریق آن رئیس جمهور پرو هم به عنوان رئیس کشور و هم رئیس دولت، و هم در یک نظام چندحزبی جمع گرا قرار می گیرد.

اقتصاد

از سال ۱۹۹۰ به بعد، اقتصاد پرو متحمل اصلاحات چشمگیر بازار آزاد شده است، از قانونی کردن بخش غیررسمی تا خصوصی سازی عمده در استخراج معادن، الکتریسیته/ نیرو، و صنایع مخابرات. به کمک سرمایه گذاری خارجی و همکاری بین دولت سابق فوجی موری، صندوق بین المللی پول، و بانک جهانی، رشد اقتصادی در سالهای ۹۷|۱۹۹۷ و – ۱۹۹۴ سرعت یافته و تورم پایین نگهداشته شد.حدود یک سوم نیروی کار به کشاورزی اشتغال دارد. زراعت معیشتی در نواحی دور از دریا رواج دارد، محصولات صادراتی در نزدیکی ساحل اهمیت بیشتری دارد. کشتهای عمده شامل قهوه، نیشکر، پنبه و سیب‏زمینی و همچنین کوکا برای تهیة کوکائین است. گوسفند، لاما، ویکونا و آلپاکا برای پشمشان پرورش می‏یابند. منابع غنی طبیعی شامل نقره، مس، زغال‏سنگ، طلا، سنگ آهن، نفت و فسفات است. از ۱۹۷۱ صنعت ماهیگیری ( که زمانی در جهان بزرگترین بود -‏ رکود داشته است. ترکیبی از فجایع طبیعی، میزان بالای زاد و ولد، جنگ چریکی و کاهش ارزش صادرات لطمة بزرگی به اقتصاد زده است.

فقر در پرو بالا است، و سطح آستانه فقر به ٪۴۸ برای کل جمعیت می رسد.

مردم

طبقات پایتختی لیما در میان آمریکای لاتین بزرگ‌ترین و متراکم‌ترین جمعیت‌های شهری را تشکیل می‌دهند. جمعیت پرو را ترکیبی پیچیده از نژاد و قومیت تشکیل می‌دهد. از لحاظ سنتی «دورگه‌ها»، پرویی‌هایی مرکب از مردم اسپانیایی و اسپانیولی احتمالا بزرگ‌ترین گروهی هستند که بیشتر طبقه‌ی متوسط را در این شهر تشکیل می‌دهند. برخلاف دیگر گروه‌های نژادی که ساکن در لیما که تنها اسپانیولی صحبت می‌کنند، بیشتر جمعیت روستایی که به لیما مهاجرت کرده‌اند، پیش از اسپانیایی اصولا به زبان‌های کوچوآ و آیمارا صحبت می‌کنند. عده‌ای از مردم نیز در حلبی آباد‌ها زندگی می‌کنند. این نواحی فاقد امکانات اولیه مثل آب و برق و لوله کشی است.

اروپایی‌ها، بخش غالب جمعیت را از لحاظ اقتصادی تشکیل می‌دهند، که بیشتر اسپانیایی هستند. اما شمار عمده‌ی آن‌ها ایتالیایی، آلمانی هستند. پرویی- آفریقایی‌ها، در ابتدا به عنوان برده به این منطقه آورده شده‌اند و هنوز هم بخش مهم دیگری از قشر نژادی شهر هستند. بالاخره طی قرن بیستم، لیما نیز پذیرای جوامع مهم آسیایی، به خصوص مردم ژاپن و نسل چینی هان شد.

مذهب، یکی از ابعاد فرهنگ و یکی از عناصر متعالی آن است. قانون اساسی پرو بر آزادی عقیده و مذهب استوار است. با این حال، مذهب رسمی این کشور کاتولیک است و کاتولیسیزم رومی نقشی تعیین‌کننده در فرهنگ و تمدن پرو دارد.از میان سایر مذاهب و ادیانی که در پرو رایج هستند، اسلام، هندو و بودائیسم را می‌توان برشمرد.بیشتر از پنجاه درصد جمعیت پرو در نواحی ساحلی زندگی می‌کنند و بقیه در بخش‌های کوهستانی ساکن هستند. کمتر از ۵ درصد اهالی این کشور در مناطق جنگلی سکونت دارند.

۴۵ درصد جمعیت پرو را بومیان و نزدیک به ۳۷ درصد آن را دورگه‌ها تشکیل می‌دهند. زبان رسمی آنها اسپانیایی است و زبان Quechua نیز در برخی از مناطق رواج دارد.کوزکو (Cusco) پایتخت فرهنگی پرو است.به طور متوسط، ۹۲ درصد از مردان و حدود ۷۹ درصد از زنان، باسواد هستند.فرهنگ امروزی پرو، آمیزه‌ای از فرهنگ سنتی و معاصر این کشور است. علی‌رغم جهانی‌شدن و پیشرفت‌های امروزی، مردم پرو سنت‌های دیرین خود را حفظ کرده‌اند و به تنوع فرهنگی خود افتخار می‌کنند.

ادبیات

ادبیات پرو از سنت‌های شفاهی تمدن‌های پیش کلمبیایی، نشات می‌گیرد.اسپانیایی‌ها نوشتن را در قرن شانزدهم وارد ادبیات پرویی کردند.قرن بیستم، نقطه‌ی اوجی برای نویسندگانی چون Ciro Alegria، Jose Maria Arguedas و Cesar Vallejo بود.ماریو بارگاس یوسا (Mario Vargas Llosa) در نیمه‌ی دوم این قرن توانست ادبیات پرویی را به جهان معرفی کند. امروزه بسیاری از نویسندگان پرویی در آمریکا زندگی می‌کنند.

دیدیم که۴۵درصدجمعیت پرو را بومیان تشکیل می دهندو این کشور ازنظر اقتصادی درفقر قرار داردوپایتخت فرهنگی آن کوزکو می باشد.

واحد تولید محتوای اصفهان تور

دراین مطلب میخواهیم درمورد فرهنگ مردم پرو بیشتر آشناشویم مردمی که صنایع دستی وهنر درآن بسیار رواج دارد.و دراین کشور ادبیات ریشه قدیمی دارد و شعرای بنامی دارد.بامادرمرکز مشاوره سفرطلوع سفریاد همراه باشید.

مردم پرو

مذهب، یکی از ابعاد فرهنگ و یکی از عناصر متعالی آن است. قانون اساسی پرو بر آزادی عقیده و مذهب استوار است. با این حال، مذهب رسمی این کشور کاتولیک است و کاتولیسیزم رومی نقشی تعیین‌کننده در فرهنگ و تمدن پرو دارد.

از میان سایر مذاهب و ادیانی که در پرو رایج هستند، اسلام، هندو و بودائیسم را می‌توان برشمرد.

فرهنگ پرو

پرو یکی از کشورهایی است که هنر و صنایع دستی در آن از تنوع بی‌نظیری برخوردار است.

هنر پرویی ترکیبی از انواع هنری است که توسط فاتحان اسپانیایی به این منطقه آورده شده و به تشکیل نوعی فرم هنری موسوم به Naif منجر شده‌است. اقتصاد پرو نیز هنرمندان جوان را به آفرینش آثار هنری تشویق می‌کند.

ادبیات پرو از سنت‌های شفاهی تمدن‌های پیش کلمبیایی، نشات می‌گیرد.اسپانیایی‌ها نوشتن را در قرن شانزدهم وارد ادبیات پرویی کردند.

قرن بیستم، نقطه‌ی اوجی برای نویسندگانی چون Ciro Alegria، Jose Maria Arguedas و Cesar Vallejo بود.

ماریو بارگاس یوسا (Mario Vargas Llosa) در نیمه‌ی دوم این قرن توانست ادبیات پرویی را به جهان معرفی کند. امروزه بسیاری از نویسندگان پرویی در آمریکا زندگی می‌کنند.

نام رقص سنتی و ملی پرو، Marinera است. سایر انواع رقص‌های محلی نیز در پرو وجود دارند که با فعالیت‌های کشاورزی، شکار و جنگ گره خورده‌اند. برخی از این رقص‌ها تحت تاثیر مسیحیان به وجود آمده‌اند.

Kashua و Huayno دو نمونه از رقص‌های سرخ‌پوستی هستند. رقص Kashua معمولا گروهی و رقص Huayno، دو نفری انجام می‌شوند.

پرو چندین نمونه رقص جنگی از جمله Chiriguano و رقص کارناوالی نیز دارد.

اهالی پرو، موسیقی این کشور را هزاران سال زنده نگه داشته‌اند. موسیقی امروزی پرو ترکیبی از موسیقی سرخ‌پوستی و اسپانیایی است.

در گذشته، آلات موسیقی با مواد متنوعی ساخته می‌شدند؛ موادی مانند پوسته صدف حلزونی، فلزات گران‌بها، شاخ حیوانات و حتی گِل.

سازهای بادی نمایانگر تاثیر سرخ‌پوست‌ها بر موسیقی پرو هستند. سازهایی مانند آکارینا، waqra phuku، موسیقارهایی (panpipes) نظیر siku و antara و فلوت‌هایی مانند pinkillu، tarka و quena.

جشن‌ها و مراسم سنتی

در کشور پرو، سالانه نزدیک به ۳۰۰۰ جشنواره برگزار می‌شود که بیشتر آنها مربوط به مذاهب مسیحی هستند.

غیر از کریسمس، Corpus Christi و هفته‌ی مقدس، مراسمی هستند که اعتقادات بومی را با مسیحیت درآمیخته‌اند.

Alasitaswhich جشن دیگری متشکل از بازار صنایع دستی، رقص و وعده‌های غذایی مخصوص است.

فرهنگ این کشور، جنبه‌های مختلفی از جمله هنر، ادبیات، سنت‌ها و آداب و رسوم، اعتقادات و سبک زندگی را دربرمی‌گیرد و یکی از بهترین نمونه‌های تنوع و آمیختگی فرهنگ‌ها است. این فرهنگ، ابتدا در تمدن اینکاها و بعد در سنت‌های اسپانیایی ریشه دوانده‌است.

هنر

پرو به عنوان مهد امپراتوری اینکا شناخته می‌شود. سنت‌های هنری اهالی پرو به فرهنگ‌های پیش از اینکا باز می‌گردد.

 واحد تولید محتوای اصفهان تور