آفریقای جنوبی؛ دنیای حیات وحش
در این مطلب در اصفهان تور قصد داریم به بررسی کشور آفریقای جنوبی یکی از کشورهای قاره آفریقا بپردازیم که با توجه به حیات وحش جذاب و آب و هوای فوق العاده اش هر ساله مقصد بسیاری از گردشگران می باشد. با ما همراه باشید.
کشور آفریقای جنوبی همان طور که از نامش پیداست در جنوبی‌ترین نقطه قاره آفریقا واقع شده است. کشوری که در درون خود کشوری دیگر را جای داده است.
جمهوری آفریقای جنوبی در جنوب آفریقا و در سواحل دو اقیانوس اطلس و هند قرار دارد.
آفریقای جنوبی با کشورهای نامیبیا، بوتسوانا، زیمبابوه، موزامبیک، سوازیلند و لسوتو همسایه است و در حقیقت لسوتو را در درون خود جای داده است.
بسياري از نواحي غربي نيمه كويري است, در حالي كه شرق اين سرزمين بيشتر پوشيده از علفزار استوايي (ولد) است. رودهاي مهم: اورانژ، ليموپو، وال. ولواس بي سرزميني محصور در ساحل ناميبيا است. آب و هوا: افريقاي جنوبي آب و هوايي نيمه بلندترين نقطه: اينجا سوتي، ۳۴۰۸ متر استوايي دارد كه تنوع منطقه‌اي آن بسيار زياد است، گرمترين مدت سال بين دسامبر و فوريه است. بالاترين ميزان بارندگي در ساحل شرقي روي مي‌دهد، ولي بيشتر اين سرزمين خشك است.
این کشورتنها كشور در جهان است كه داراي سه پایتخت متفاوت مي باشد . قوه مجریه در پرتوریا، قوه مقننه (پارلمان) در کیپ تاون و قوه قضائیه در بلوم فونتین قرار دارد و پرجمعیت‌ترین شهر آن ژوهانسبورگ مي باشد .
شهرهای مهم: بلوم فونتین (پایتخت قضایی) ،ژوهانسبورگ، دوربا، سووتو ، پورت
آفریقای جنوبی تاریخ متفاوتی را نسبت به دیگر کشورهای آفریقایی تجربه کرده است. مهاجرت اروپایی‌ها به آن و موقعیت استراتژیک دریایی آن سبب شد تاریخ پرفراز و نشیبی را داشته باشد.
رشد آفریقای جنوبی به دو دلیل متفاوت صورت پذيرفت . در ابتداي مهاجرت ، مهاجريني از اروپا بخاطر تاسيس شرکت هند شرقی هلند ، مركزي در مکان امروزی کیپ تاون ایجاد نموده بودند و نكته دوم اهمیت راهبردی آبراه کیپ و منابع معدني غنی این منطقه باعث اهمیت بیشتر این کشور در میان کشورهای غربی بخصوص در اواخر قرن نوزدهم گرديده بود .
در حال حاضر آفریقای جنوبی از لحاظ نژادی داراي متنوع بسياري مي باشد . بزرگترین جمعیتهای دورگه و اروپایی و هندی در آفریقا در این کشور مستقر مي باشند . جمعيت سیاه‌پوست آفریقای جنوبی کمتر از ۸۰ درصد جمعیت این کشور مي باشد .
این کشور از معدود کشورهای آفریقایی است که در آن هیچ وقت کودتا صورت نگرفته و انتخابات منظم در طول یک سده اخیر در آن برگزار شده‌است. با این حال اکثریت سیاهپوستان تا سال ۱۹۹۴ دارای حق رای نبودند . این کشور از اعضای بنیان‌گذار اتحادیه آفریقا است و بزرگترین اقتصاد را در میان اعضای آن دارد.
مردم ، زبان و فرهنگ
آفریقای جنوبی ۱۱ زبان رسمی دارد: زبان آفریکانس و انگلیسی آفریقای جنوبی فهرست زبان‌های ملی هند از لحاظ تعداد زبان‌ها در رتبه اول است و پس از آن آفریقای به خوبی قرار دارد. زبان انگلیسی در سراسر جهان و از جمله آفریقای جنوبی رواج بسياری دارد اما پر متکلم ترین زبان آفریقای جنوبی به شمار نمی‌آید. ۱۱ نام رسمی برای آفریقای جنوبی وجود دارد که به ازای هر زبان یک نام مستقل در نظر گرفته شده‌است.
زبان فاناگالو، زبان خوئی, زبان لوبدو ، زبان خوسا، زبان نامازبان دبل شمالی, زبان فوتیزبان نس و زبان اشاره‌ای آفریقای جنوبی . این زبان‌ها گاهی در مقاله‌های رسمی به کار گرفته می‌شوند. شهرت آنها و تعداد مکان‌های رسمی به کار گرفته می‌شوند. شهرت آنها و تعداد گویش وران شان کم است.
بسیاری از زبان‌های غیررسمی قبیله‌های سان و خوی خوی شامل لهجههای محلی است که به سمت شمال کشور یعنی نامیبیا و بوتسوانا هم کشیده شده‌اند. مردم این کشورها از لحاظ قبیله با بقیه آفریقایی تفاوت دارند و به عنوان جوامع شکارچی معروف هستند. آنها به حاشیه رانده شده‌اند. اغلب زبان‌های شان در حال تبدیل شدن به زبان‌های انقراض یافته است.
بسیاری از سفید پوستان آفریقای جنوبی به زبان‌های اروپایی مانند پرتغالی (که سیاه پوستان آنگولا و موزامبیک هم به آن سخن می‌گویند) آلمانی و یونانی صحبت می‌کنند و بسیاری از آسیایی‌های مقیم آفریقای جنوبی و هندی‌ها به زبان‌های آسیای جنوبی مانند هندیگوجاراتی و زبان تامیل صحبت می‌کنند.
به علت تنوع نژادی در کشور آفریقای جنوبی، فرهنگ «واحدی» در این کشور نمی‌توان یافت. امروزه تنوع غذایی در این کشور که متأثر از فرهنگ‌های مختلف حاضر در آن است.
تهیه و تنظیم : واحد تولید محتوای اصفهان تور
لباس پوشیدن در مصر قدیم
طرز لباس پوشیدن و انتخاب پوشش مصریان از دیرباز یکی از مواردی بوده است که توجه تاریخی محققان تاریخی را به خود جلب نموده است. بد ندیدیم در این مطلب شما را با لباس پوشیدن مردان و زنان در مصر قدیم آشنا سازیم. اگر علاقه به مد و فشن باستان (!) دارید با ما همراه باشید:
از برهنگی کامل تا پوشیدگی کامل
در مصر قدیم، برلباس پوشیدن، انواع تطور و تكامل گذشته، و از برهنگی اولیه تا با شكوهترین لباسهای دورة امپراطوری در آن مشاهده می‌شود. در آغاز، كودكان پسر و دختر، تا سیزده‌سالگی، سر تا پا برهنه بودند و، جز گوشواره و گردنبند، هیچ چیز با خود نداشتند. ولی دختران كمی شرم می‌نمودند و به كمرگاه خود كمربندی از مروارید و خرمهره و نظایر آن می‌آویختند. لباس خدمتگزاران و كشاورزان منحصر به تكة پارچه‌ای بود كه دور كمر خود می‌بستند. در دورة سلطنت قدیم، بدن مردان و زنان، در كوچه و بازار، تا نافگاه برهنه بود و لنگ كوتاهی، از پارچة سفید، تا بالای زانو را می‌پوشانید؛ چون شرم و حیا مولود عادت است و طبیعت را در آن دستی نیست، این پوشش ساده اسباب آسایش خاطر آن مردم را فراهم می‌آورد،
همان گونه كه دامنها و سینه‌بندهای انگلیسی زمان ملكه ویكتوریا، یا لباسهای شب‌نشینی زمان حاضر نیز چنین است. این ضرب‌المثل قدیمی چه صحیح می‌گوید كه: «فضیلت چیزی نیست جز معنایی كه گذشت روزگار به كارها و عادات ما می‌دهد.» حتی كاهنان نیز، در دورة سلسله‌های نخستین مصر، به پوشاندن عورت بس می‌كردند؛ نمونة آن را در مجسمة رانوفر می‌بینیم. هر چه توانگری بیشتر می‌شد، لباس و انواع آن نیز افزایش می‌یافت. در دورة سلطنت میانه، لنگ دیگری بلندتر از لنگ نخستین، بر آن افزودند؛ در دورة سلطنت جدید، پوششی برای سینه و روپوشی برای شانه‌ها اضافه كردند، كه گاه گاه به كار می‌رفت. رانندگان ارابه‌ها و تربیت‌كنندگان اسب لباسهای با هیبت می‌پوشیدند، و شاطران شاهی با این لباسها در كوچه‌ها می‌دویدند تا راه را برای اسب یا ارابة خواجگان خود باز كنند. در دوره‌های فراوانی و تجمل اخیر، زنان دامن تنگ را به دور انداختند و، به جای آن، پارچة عریض و طویلی بر دوش می‌انداختند و كنار آن را، در زیر پستان راست، سنجاق می‌زدند؛در عین حال، زردوزی و گلدوزی و حاشیه و گلابتون دادن به لباس رواج یافت و، رفته رفته، روشها و مدهای تازه، مانند مار، به هر خانه راه پیدا كرد و بهشت برهنگی اولیه را به جهنم تجمل در لباس پوشی مبدل ساخت.
پوشش زنان در مصر باستان
لباس زنان مصر باستان یکی از سوژه های جدید باستان شناسان است که جدید در کاوش ها و آثار برجای مانده از آن تمدن مورد کاوش ، تحقیق و بررسی قرار گرفته است.
لباس زنان مصر باستان یکی از سوژه های جدید باستان شناسان است که جدید در کاوش ها و آثار برجای مانده از آن تمدن مورد کاوش ، تحقیق و بررسی قرار گرفته است. طوری که یکی از مدهای محبوب و کلاس بالا در میان زنان مصر باستان، لباس متشکل از مهره های سفالی بوده است. اگرچه مورخان زیادی از زنان مصری با پوشش مهره بافت سخن گفته اند اما تا اواخر دهه ۱۹۲۰ میلادی نمونه‌ای واقعی از این لباسها در دست نبود.
لباس زنان مصر باستان در طبقه مرفه همواره مهره بافت بوده و با هزاران دانه مهره تزئین و تولید شده‌اند که در الگویی لوزی‌مانند در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند و اگرچه باورها بر این است که زنان چنین لباس هایی را در زندگی روزمره به تن می‌کردند اما بیشتر نمونه‌ها در مقبره‌ها کشف شده است. این پوشاک گرانب ها بسیار نادر است و تاکنون فقط ۲۰ عدد از این نوع لباس پیدا شده است که در موزه‌های مختلف در سراسر دنیا نگهداری می‌شوند.
البته در کاوش های باستانی زنان مصری در گدشته لباس های یک شکلی داشته اند اما لباس زنان مصر باستان آن هم در طبقه های خاص از تزئین و زیبایی خاصی برخوردار بوده و با توجه به نوشته های تاریخی در نظر زنان مصر باستان ، پوشیدن لباس متشکل از مهره ، مد روز محسوب می‌شد. برای مثال، زنان کاهن سرپوش و یقه های مهره دوز می پوشیدند. همچنین زنان از طبقات اجتماعی بالاتر در مناسبت های شاد لباسی توربافت متشکل از دانه‌های سفال لعاب دار روی لباسهای خود به تن می‌کردند. زنان فقیر هم باید به رشته‌ای از مهره‌‌های سفالی دور کمرشان بسنده می‌کردند. برخلاف این یقه ها و رشته های مهره ای، لباس های مهره بافت لوازم جانبی محسوب نمی شدند بلکه به خودی خود یک لباس کامل در نظر گرفته می شدند.
البته با توجه به چنین شرایط گمان میرود که لباس های مهره ای به دو روش تهیه شده اند : روش اول این است که مهره ها به صورت مستقیم به پارچه لباس زنان، به عنوان بخشی از تزئینات لباس، دوخته می‌شده است. روش دوم این است که مهره‌ها در آرایش خاصی در کنار هم رشته می‌کردند که این توربافت مهره ای روی یک لباس کتان پوشیده می‌شد. بعضی از این لباسها مانند نمونه‌ای که در موزه هنرهای زیبای بوستون نگهداری می‌شود، از مهره های لعاب‌دیده آبی و سبز-آبی بافته شده است که تجسمی از سنگ لاجورد و فیروزه است.
لباس زنان مصر باستان و البته لباس های مهره بافت در نقوش و مجسمه های مصر باستان نیز به چشم می‌خورد. برای نمونه، مجسمه «نات»، الهه آسمان، که متعلق به هزاره سوم قبل از میلاد مسیح است. این تندیس الهه را در لباسی به تصویر کشیده است که شباهت بسیاری به لباس مهره‌بافت دارد.
اکثر لباس های مهره بافت که تا به امروز دوام آورده‌اند در مقبره ها کشف شده‌اند. برای مثال، لباس مهره بافت که در موزه پتری باستان ناسی مصر در لندن نگهداری می‌شود در یک مقبره متعلق به دودمان پنجم یا ششم مصر در شهر کائو، شهری در مصر علیا، کشف شده است. این لباس مهره بافت در سال ۱۹۲۳ یا ۱۹۲۴ پیدا شد که در اطراف حاشیه های این لباس صدف هایی به چشم می‌خورد که به وسیله سنگ هایی کوچک به آن متصل شده بودند.
با توجه به اینکه این لباس در یک مقبره کشف شده بود، باستان‌شناسان بر این باورند که از این چنین لباس‌هایی در تشریفات مراسم تدفین استفاده می‌شده است. لباس مهره بافت در موزه پتری تنها نمونه ای نیست که در یک مقبره پیدا شده است. برای مثال، لباسی که در موزه هنرهای زیبای بوستون نگهداری می‌شود نیز در یک مقبره واقع در جیزه یافت شده است. قدمت این لباس به دودمان چهارم مصر ، به خصوص دوران سلطنت شاه خوفو ، بازمی‌گردد.
