مالایی ها بزرگترین گروه قومی در مالزی هستند، که بیش از نیمی از جمعیت را تشکیل داده و به زبان ملی مالزی تکلم می کنند. به همراه قدیمی ترین مردم بومی گروهی را تشکیل می دهند که بومی پوترا نامیده می شوند، به معنی پسران یا شاهزادگان زمین هستند. تقریباً تمام مالایی ها مسلمان هستند، اما اسلام در مالزی به شدت اسلام در خاور میانه نیست. اگر چه امروزه مالایی ها بیشتر در شهرها دیده می شوند ولی فرهنگ سنتی مالایی در اطراف کامپونگ، یا دهکده ها متمرکز شده اند.
مردم مالزی

چینی ها برای قرنها، طرف های بازرگانی مالزیایی ها بوده اند، و پس از شنیدن اخباری در ارتباط با ثروت در قرن نوزدهم به تعداد انبوه در اطراف دریای جنوب یا «نانیانگ» جمع شدند. اگرچه بیشتر در قالب یک تصور نمادین، چینی ها بعنوان بازرگانان مالزی شناخته شده اند، اما در اغلب صنایع موفق بوده اند. زمانیکه اولین بازرگانان چینی به مالزی آمدند، اگر چه معمولاً سخت ترین کارها را از قبیل استخراج قلع در معدن ویا احداث راه آهن را انجام می دادند. بیشتر آنها از بودائیهای تائویی هستند که با اجداد خود در سرزمین مادری ارتباطات محکمی دارند. آنها حدود ۳۵% جمعیت را تشکیل می دهند.
هندی ها نیز بالغ بر ۲۰۰۰ سال است که به مالزی آمده اند، اما تا قرن نوزدهم مهاجرت دسته جمعی به مالزی نداشتند. بیشتر آنها از جنوب هند بودند که از فقر اقتصادی فرار کرده بودند. خیلی ها کارهای لاستیک سازی می کردند و خیلی های دیگر به ساختن بناهای زیرساختاری و برخی دیگر اقدام به تاسیس مشاغل کوچک دست زدند. امروزه ده درصد مالزیایی ها اصالتاً هندی هستند. فرهنگ آنها با معبد نفیس هندوها، غذا و لباس های رنگارنگ خود در سراسر مالزی یافت می شوند.
قدیمی ترین ساکنین مالزی مردم قبیله ای مالزی هستند. جمعیت این عده تقریباً ۵% کل جمعیت را تشکیل می دهد که اکثر آنها در ایالت ساراواک و صباح زندگی
می کنند. اگرچه مردم قبیله ای مالزی دوست دارند با مشخصات قبیله ای خود
طبقه بندی شوند، ولی مردم شبه جزیره مالزی آنها را تحت عنوان اورنگ اصلی قرار
می دهند که به معنی «مردم اصلی» می باشد. در ایالت ساراواک اغلب مردم از قبیله دایاک هستند که عموماً در خانه های دسته جمعی که زندگی می کنند که یا در آب زندگی می کنند و یا در خشکی. در ایالات صباح اکثر قبیله ها کادازان هستند.
اغلب مردم قبیله ای مالزی وابستگی روانی شدیدی با جنگلهای انبوه پر باران دارند.
از ابتدای تاریخ مالزی این کشور شاهد ادغام فرهنگهای مختلف و متفاوتی بوده است. بیش از هزار وپانصد سال پیش، پادشاهی مالی در دره بوجانگ به بازرگانان هندی و چینی خوش آمد گفت. با آمدن طلا و ابریشم راه برای ورود بودائی ها و هندوها نیز هموار گشت. پس از یک هزار سال بازرگانان عرب هم به مالاکا رسیدند که با خود بنیاد مفاهیم اسلامی را آوردند. تا زمانی که پرتقالی ها به مالزی آمدند و متوجه شدند که سلطنتی را که با آن مواجه شده اند از سلطنت کشور خودشان فراگیرتر است.
ترکیب فرهنگی مالزی توسط فرهنگ های مختلفی شکل گرفته است، که فقط بعضی از آنها توانستند تاثیر بسزایی بر کشور داشته باشند.مهمترین آنها فرهنگ مالایی سنتی و فرهنگ دو فرقه غالب دیگر که بعنوان طرف های تجاری مالزی در طول تاریخ محسوب
می شدند، که عبارتند از چینی ها و هندی ها. این سه گروه اصلی با قبیله های متفرقه تلفیق شده اند که اغلب آنها در جنگل و یا مناطق ساحلی بورنیئو زندگی
می کنند. اگرچه هر یک از این قبیله ها به شدت سنتها و ترکیب سنتی جامعه خود را حفظ کرده اند، بلکه آنها با ترکیب با یکدیگر نسل جدید متفاوتی از مالزی جدید را ایجاد کرده اند.
یک نمونه از پیچیدگی فرهنگ مالزی که جمعیت مهاجر در طول تاریخ پدیدآورده اند، تاریخ مهاجران چینی است. اولین چینی هایی که از ابتدا در اطراف مالاکا سکونت داشته و پس از آشنایی با فرهنگ و ازدواج با آنها در خلیج سکونت گزیدند، ابتدا از شهر مالاکا و اطراف آن آغاز شد.
این افراد که به باباس و نوناس معروف هستند بتدریج تلفیقی ایجاد کردند که منعکس کننده اعتقادات، رفتار و هنری بود که ترکیبی از سنت مالایی و چینی بوجود آورد، به نحوی که فرهنگ جدیدی را تشکیل داد. بعدها چینی هایی که برای بهره برداری از صنایع قلع و لاستیک به مالزی آمدند، فرهنگ خود را با دقت بیشتری حفظ نمودند و بطور مثال اگر کسی به شهر پنانگ سفر می کرد، بیشتر احساس می کرد که در چین بسر می برد تا در مالزی.
مثال دیگر از تبادلات فرهنگی مالزی مربوط به مراسم ازدواج مالزیایی ها است که در برگیرنده سنت هندوهای جنوب هند می باشد، که عروس و داماد در لباس های زیبای ابریشمی با دست های رنگ شده به حنا به یکدیگر پلوی زرد رنگ خواهند داد. مسلمانان با پیروی از سنت چینی ها در فیستوال های خود بنا به نیاز به یکدیگر پول (آنگ پائو) در بسته های قرمز رنگ می دهند. بسته های پولی که مسلمانان در ایام تعطیل به یکدیگر می دهند در پاکت های سبز رنگ با نوشته عربی بر روی آن می باشد.
اگر شما از یک دهکده در مالزی به محل دیگری مثل پنانگ سفر کنید که محل کار هندیهایی است که به کار لاستیک سازی مشغولند و از آنجا به محله چینی ها در کونگ سی بروید احساس خواهید کرد که از میان ۳ ملیت مختلف عبور کرده اید.
شاید سهل ترین راه برای درک پیچیدگی فرهنگ در مالزی، تعمق در سیاست باز دولت مالزی در زمان انجام آداب و رسوم مذهبی می باشد. چنین تکاملی یقیناً بیشتر از حذف مرز در مذهب بوده و تفاهم را گسترش می دهد. این یک جشن مثبتی است که در مسیر همزیستی سنتی برای یک هزاره می باشد که باعث پیشرفت مالزی خواهد بود.

تهیه و تنظیم : واحد تولید محتوای اصفهان تور