دراینجا میخواهیم کمی باغذاهای کشور الجزایر بیشتر آشنا شویم غذاهای کشورهای تونس الجزایر ومراکش تقریبا” شبیه هم می باشند وطبع مردم این کشورها به هم نزدیک می باشد.

بامادرمرکز مشاوره سفر طلوع سفریاد همراه باشید.

کوسکوس

کوسکوس تلفظ فرانسه از کوسک عربی است. غذاهای کاسکوس (که اغلب با بره، مرغ یا سبزیجات پخته شده سروکار دارند) بسیار رایج هستند؛ آنها اغلب به زبان عربی به عنوان “طعام” نامیده می شوند که به سادگی به عنوان “غذا” ترجمه می شود.

سالاد بلغور بخارپز تهیه شده با مخلوطی از هویج، سیب‌زمینی، شلغم، جعفری و دیگر سبزیجات که گاهی همراه با یک کاسه دوغ خنک سرو می شود.

Lham lahlou

“گوشت شیرین”، یک ظرف بسیار محبوب در الجزایر، به خصوص در ماه رمضان است. به طور معمول، هیچ نمک به ظرف اضافه نمی شود تا باعث ایجاد تشنگی در روز بعد از ظهر شود.

Méchoui

هیچ جشن در شمال آفریقا بدون مچوئی کامل نیست، یک بره کامل به صورت قهوه ای در مقابل ذرات درخشان آتش در هوای آزاد قرار می گیرد. این غذای  در فضای باز به خصوص برای جشن عید فطر و عید قربان بسیار محبوب است.

برای آماده کردن، بره تازه در داخل و خارج با سیر و ادویه جات ترش شده و خلط خیس بسته شده است. کل بره در مقابل آتش برای چند ساعت قرار میگیرد تا کامل پخته شود . ریختن منظم  کره ذوب شده باعث ایجاد پوست ترد می شود.

اینطور که دیدیم غذای غالب درکشور الجزیره غذاهایی است که باگوشت تهیه میشوند پس میشود گفت که در کشور الجزیره به کسانی که غذاهای گوشتی میخورند خوش میگذرد.

واحد تولید محتوای اصفهان تور

تاريخچه الجزاير

کشور الجزایر تاریخ پرفراز ونشیبی داشته که از اول با تحت استعمار قرار گرقتن فرانسه شروع شد.کشور الجزایر جنگ بزرگی را ازسرگذرانده که به هفته خون معروف است که درآن حدود ۱۹۵۰۰نفر کشته شدند.

بامادرمرکز مشاوره سفر طلوع سفریادهمراه باشید تا کمی باجزئیات بیشتر درمورد تاریخچه الجزایر اطلاعات کسب کنیم.

 قبل از تجاوز فرانسه ، الجزاير داراي استقلال کامل بود و اداره آن بعهده يک تن بود که لقب «داي » داشت . سرتاسر کشور مرکب بود از ۳ استان بزرگ که اداره هر يک از استانها بعهده يک «باي » بود. الجزاير با کشورهاي مختلف جهان روابط ديپلماسي داشت . کشتيهاي متعدد اين دولت گندم و ساير محصولات و توليدات کشور را به نقاط مختلف جهان صادر ميکرد. فکر تصرف الجزاير از پايان قرن هشتم هجري ببعد، يعني از زمان انقضاي جنگهاي صليبي که با فداکاريهاي صلاح الدين ايوبي بنفع مسلمانان پايان يافت بوجود آمد. در سال ۱۱۴۶ ه’ . ق. «لاوي کري » کشيش معروف که مطالعاتي در کشورهاي آسيايي و افريقايي داشت رسماً اعلام کرد: «رسالت الهي به ما حکم ميکند که مردم الجزاير را تابع دين مسيح کنيم و تمام اين نقاط را به نور تمدن انجيل منور سازيم ». بدين ترتيب و با بهانه هاي مذهبي فکر اشغال الجزاير بوجود آمد و سرانجام در پنجم ژوئيه ۱۸۳۰ م . (تيرماه ۱۲۰۹ ه’ . ش .) نيروهاي فرانسوي پس از نبردي که ۲۲ روز ادامه داشت وارد شهر الجزاير پايتخت الجزاير شدند، «داي » تسليم شد و نيروهاي نظامي دولتي متواري گشتند، ولي چنانکه خواهيم ديد مردم اين کشور هرگز تسليم نشدند و تا پيروزي نهايي به نبرد ادامه دادند.

نخستين جنگ: مردم بسرکردگي «امير عبدالقادر» و پدرش «محيي الدين » پس از تصرف الجزيره و شهرهاي ديگر در «ميليه » جلو ژنرال «کلوسيل » را گرفتند. در سال ۱۲۱۳ ه’ . ش . عبدالقادر فرانسويان را ناچار به عقد قراردادي کرد که بر طبق آن مسلمانان داراي آزادي در بجا آوردن احکام مذهبي و رفت و آمدهاي تجاري شدند و اسيران خود را نيز پس گرفتند. عبدالقادر تا سال ۱۲۲۶ ه’ . ش . مبارزات مردم را رهبري کرد و در مقابل ۱۸۰ هزار متجاوز فرانسوي ايستاد، ولي فرانسويان بتدريج قراردادها را زير پا گذاشتند و سرانجام در اين سال عبدالقادر را دستگير کردند و نخستين مرحله مقاومت منظم الجزايريان را موقتاً درهم شکستند. پنجسال بعد «محمدبن عبداللّه » و پسرش «سيدسليمان » در واحه هاي جنوب بمدت ۲۰ سال بر ضد نيروهاي فرانسه دست بمقاومت منظم زدند ولي در سال ۱۲۴۹ ه’. ش . در «سيدان » شکست خوردند و مرحله ديگري از مبارزات مردم الجزاير بدون نتيجه پايان يافت . پس از اين مراحل «محمد مقراتي » و «شيخ حداد» با صد هزار تن فرانسويان را نزديکي ساحل مديترانه عقب زدند، ولي شدت عمل و خشونت فرانسويان و مرگ «مقراتي » در سال ۱۲۵۱ ه’ . ش . مردم را ناچار به عقب نشيني کرد. يک انقلاب مهم ديگر در سال ۱۲۹۵ ه’ . ش . در کوه «اوراس » روي داد، باز هم نتيجه لازم بدست نيامد. بدين ترتيب مردم الجزاير در همين حال که خود را مهياي مقاومتهاي مثبت بعدي ميکردند مهر سکوت بر لب زدند و با بي اعتنايي بسربازان فرانسوي و بايکت آنان که بشدت فرانسويان را ناراحت ميساخت دست بمبارزه منفي زدند.

انقلاب قسطنطنيه : نخستين انقلاب پس از اين دوران طولاني سکوت در سال ۱۳۲۴ه’ . ش . از شهر قسطنطنيه يا قسنطينه (واقع در شمال شرقي الجزاير) آغاز شد. دراين سال که جنگ جهاني دوم در شرف پايان بود مردم الجزاير که خود را حتي الامکان آماده کسب استقلال کرده بودند قيام کردند، ولي فرانسه با شدت عمل غير منتظره در برابر اين قيام ايستاد و ۴۵۰۰۰ تن از مردم الجزاير را کشت و بدين ترتيب به آنان آموخت که خود را براي جهاد وسيعتر و طولاني تر آماده کنند و آنان نيز همين کار را کردند. در الجزاير ۳ ميليون هکتار اراضي قابل کشاورزي هست . در ماده پنجم قراردادي که در همان سال ۱۲۰۹ ه’ . ش .از طرف ژنرال «بورمون » فرانسوي به الجزاير تحميل شده بود فرانسه تعهد کرد که به اراضي مردم دست درازي نکند ولي پس از استقرار در اين کشور، دست بمصادره اراضي و اموال عمومي زد بطوري که قسمت عمده زمينهاي اراضي در اختيار اقليت فرانسوي قرار گرفت و ۶ ميليون و ۵۰۰ هزار کشاورز الجزايري فقط ۳ ميليون هکتار زمين نامرغوب قابل کشت داشتند. متجاوزان براي اجراي اين تصميمات عده زيادي را تبعيد و زنداني کردند بطوري که دولت فرانسه ناچار شد هياتي را براي رسيدگي به وضع اراضي به الجزاير بفرستد، اين هيات در گزارش خود نوشت : در خلال يک شب و روز مملکت الجزايربه يک صحنه بزرگ ظلم و غضب تبديل شده است ، فقط کساني ميتوانند اراضي خود را حفظ کنند که يکي از استقلال طلبان را به قواي فرانسه معرفي کنند و البته اين نوع اشخاص پست در الجزاير بسيار کميابند.

جنبش آزاديبخش : اما جنبش اصلي و آزاديبخش الجزاير و استخوان بندي آن ، در سال ۱۳۱۶ ه’ . ش . «مصالي »، «عمران »، «عبدالرحمن کيوان » و عده اي ديگر از رهبران الجزايري حزب «انتصارالحريات الديمقراطيه » (پيروزي و کسب آزادي و دموکراسي ) را تاسيس کردند ولي پس از قتل عام بهار ۱۳۲۴ ه’ . ش . در قسطنطنيه اين حزب غير قانوني اعلام شد و رهبران حزب بطور مخفي مبارزه استقلال طلبانه خود را ادامه دادند در خرداد همان سال اکثريت کميته رهبري حزب که ۲۸ تن بودند تصميم خود را براي شروع انقلابات عمومي گرفتند و «مولاي مرباح »، «مصالي » و«احمد مرغنه » را که مخالف اين اقدام بودند برکنار کردند. در آغاز پاييز همين سال طبق دستور کميته رهبري ، انقلاب شروع شد و در يک روز در ۶۸ شهرستان الجزايرموسسات و پادگانهاي فرانسه مورد حمله قرار گرفت . اين ۲۸ تن که پس از شروع انقلاب «جبهه آزاديبخش الجزاير» را بمنظور رهبري نظامي انقلاب تشکيل دادند عبارت بودند از دکتر محمدالامين دباغين (رهبر کل جبهه )، احمد بن بلا، عمران ، عبدالرحمن کيوان ، دکتر حسين آيت ، احمد و محمد خيضر، محمدبودياف ، دکتر محمد اشرف ، محمد يزيد، عبدالحميد مهري ، احمد بودا، محمدالعربي مهيدي که در زير شکنجه فرانسويان جان سپرد، و ۱۶ تن ديگر. پس از تاسيس جبهه اعلام شد که هيچ حزبي نمي تواند بجبهه ملحق شود مگر آنکه قبلاً انحلال خود را اعلام نمايد و سپس افراد آن به عضويت جبهه درآيند تا يکپارچگي کامل در جهاد و انقلاب محفوظ بماند و جبهه که نماينده تمام مردم الجزاير است بتواند وظيفه خود را بهتر و زودتر انجام دهد. جمعيت «العلماء» و حزب «احباب بيان الحريه » که رهبري اولي با شيخ محمد بشير الابراهيمي ،محمد توفيق المدني و شيخ العربي البستي ، و رهبري دوم با فرحت عباس و دکتر احمد فرانسيس بود، فوراً منحل شدند و به جبهه پيوستند. هنگام شروع انقلاب در ۱۳۳۴ ه’ . ش . عده ارتش انقلابيان که آن وقت شکل پارتيزاني داشت به ۳ هزار تن ميرسيد، مردم الجزاير قبل از شروع انقلاب سعي ميکردند تا با مذاکرات مسالمت آميز استقلال خود را تحقق بخشند ولي فرانسه بهيچوجه زير بار نرفت و مردم الجزاير نيز پس از شروع انقلاب که مراحل ابتدائي آن علني بود مرکز خود را در کوههاي اوراس و شمال قسطنطنيه و مناطق القبايل قرار دادند. طولي نکشيد که عده افراد ارتش آزاديبخش از ۱۵ هزار تن نيز تجاوزکرد. گذشته از اين گروه ، آن عده از مردم نيز که بکار و زراعت و ساير امور اشتغال داشتند بهمکاري غير مستقيم با برادران قهرمان خود پرداختند و دستورات جبهه را در مورد اعتصاب و اعتراض و غيره بکار مي بستند، حتي کشتارهاي دسته جمعي از طرف فرانسويان نيز اين مردم را از ادامه مبارزات استقلال طلبانه بازنميداشت . در روز اول انقلاب اعلاميه مفصلي از طرف جبهه آزادي الجزاير انتشار يافت ، در اين اعلاميه هدف انقلابيان بخوبي تشريح شده بود، کليه مردم الجزاير اين اعلاميه را پذيرفتند، و در نتيجه فشار قواي فرانسه بر مردم عادي الجزاير بحدي زياد شده بود که طي ۳ سال اول ۴۰۰ هزارتن از کسبه و مردم عادي الجزاير به تونس گريختند. مهمتر اينکه بر طبق آمار منتشر شده اکثر شهداي الجزاير از ميان همين مردم خارج از ميدان جهاد ميباشند، ازهمين زنان و کودکان و پيرمردان که به زندگي عادي خود ادامه مي دادند. اقدام مليون الجزاير از همان آغاز کار قاطع و سريع و فداکارانه بود و کشتارهاي وحشيانه آنان را از ادامه راهي که در پيش گرفته بودند بازنميداشت .

ستاد ارتش آزاديبخش الجزاير: در مدت هشت سال هر روز ارقام کشته شدگان افزايش مي يافت ، ولي روزبروز بر مبارزه دليرانه مردم الجزاير و به همين نسبت بر شدت عمل و ترور و کشتار فرانسويان افزوده ميشد. از اوايل مهرماه ۱۳۳۴ ه’ . ش . تحول بزرگي در کار انقلابيان بعمل آمد و يک جبهه نظامي آنان درمغرب الجزاير شروع بکار کرد. اين اقدام فرانسويان را بيش از پيش مضطرب ساخت و نيروهاي اعزامي فرانسه درالجزاير رو به تزايد گذاشت و به ۶۰۰ هزار سرباز مسلح بالغ شد. بسياري از اين افراد از اعضاي لژيون معروف فرانسه بودند و در مقابل الجزايريان چنان شدت عمل از خود نشان دادند که صفحه هاي ننگيني در تاريخ بجاي گذاردند و در مقابل صفحات افتخارآميزي نيز در تاريخ الجزاير باز شد و نام افراد فداکاري مانند جميله بوحيرد و جميله بوپاشا در آن صفحات مي درخشد. آمار کشته شدگان در ۱۹ ماه آغاز نبرد الجزاير به ۱۰۵۰۰ تن رسيد.

هفته خون : بزرگترين رقم کشتار الجزاير مربوط به هنگامي است که مساله اين کشور در سازمان ملل متحد مطرح گرديد. جبهه آزادي الجزاير روز هفتم اسفند ۱۳۳۵ ه’ . ش . مردم را به يک اعتصاب ۸ روزه دعوت کرد و از فرداي آن روز اعتصاب آغاز شد و در همين روز فرانسويان ارتباط الجزاير را با دنياي آزاد بکلي قطع کردند و براي درهم شکستن اعتصاب کوشيدند ولي کوششهاي آنان بجايي نرسيد و در اين هفته جمعاً ۷۰۰ تن از مليون و ۴۵ سرباز فرانسوي بقتل رسيدند و بطور کلي از آغاز نبرد تا پايان هفته اعتصاب بيش از ۲۵۰۰ تن از سربازان فرانسوي و ۱۷۰۰۰ تن ازمليون بقتل رسيده بودند پس از پايان اعتصاب نيز از شدت مبارزه کاسته نشد و تا ارديبهشت ماه ۱۳۳۷ ه’ . ش . که بدنبال تشنجات شديد سياسي در فرانسه ، ژنرال دوگل زمامدار شد، کشتار همچنان ادامه داشت چنانکه در قتل عام دهکده کازبا (واقع در کوهستانهاي شرقي الجزيره که مليون از اين دهکده براي عبور از شرق الجزيره به نقاط جنوبي استفاده ميکردند) ۳۰۲ تن پير و جوان مسلمان کشته شدند و زنان و کودکان از فرط وحشت گرفتار اختلالهاي عصبي شدند.

دستگيري سران جبهه : روز اول آبان ۱۳۳۵ ه’ . ش . پنج تن سران جبهه آزادي الجزاير بدست فرانسويان ربوده شدند. دستگيرشدگان احمد بن بلا، محمد حفيدا، مصطفي لاشف ، محمد بودياف و حسين احمد بودند و دستگيري اين پنج تن موج عظيمي از احساسات مردم جهان را عليه دولت فرانسه برانگيخت .

مرحله جديد: در اوايل سال ۱۳۳۸ ه’ . ش . مقارن با روي کار آمدن ژنرال دوگل مرحله اي تازه در مبارزات مردم الجزاير آغاز شد. در ۲۹شهريور سران جبهه هاي آزادي بخش الجزاير تشکيل دولت آزاد را به رياست فرحت عباس اعلام کردند و در کابينه اين دولت احمد بن بلا معاون نخست وزير و کريم بل قاسم وزير جنگ بود.

در مهرماه سال ۱۳۳۷ ه’ . ش . ژنرال دوگل که پيش از اين به کمک کميته نجات ملي در الجزاير روي کار آمده بود نردبان ترقي خود را سرنگون ساخت بدين ترتيب که بنا به دستور او افسران ارتش فرانسه از کميته انقلابي خارج شدند، بدنبال اين تصميم فرانسويان مقيم الجزاير اعتصاب کردند ولي ژنرال دوگل بکوشش خود براي حل مساله الجزاير ادامه داد و مليون الجزاير نيز اعلام کردند که براي مذاکره با دولت فرانسه آماده اند. در آبان ماه سال ۱۳۳۹ ه’ . ش . يکبار ديگر افراطيان الجزاير (کميته نجات ملي ) طغيان کردند ولي با شکست مواجه شدند، و اين بار افراطيان ، مسلمانان الجزاير را قتل عام ميکردند. در ديماه ۱۳۳۹ ه’ . ش . رفراندوم دوگل براي خودمختاري الجزاير انجام شد. اماافراطيان دست راستي که سازمان ارتش سري را تشکيل داده بودند مانع از اين شدند که مساله الجزاير حل شود و ژنرال شال فرمانده نظامي فرانسه در الجزاير عليه دوگل کودتا کرد، اما اين کودتا نيز بي ثمر ماند. سرانجام قرارداد آتش بس در آخرين روزهاي بهمن ميان مليون الجزاير و فرانسه به امضا رسيد و در اسفند ۱۳۴۰ ه’ . ش . قرارداد آتش بس اجرا شد و بدين ترتيب بجنگ و خونريزي که در حدود ۸ سال ادامه داشت پايان داده شد و اخيراً پس از اعلام آتش بس ، قراردادي ميان الجزاير و فرانسه در شهر اويان منعقد شد که بنام قرارداد اويان معروف است . بموجب اين پيمان دولت الجزاير با حفظ تعهداتي در قبال فرانسه به استقلال نايل شد اما اين پيمان نيز مورد اعتراض الجزاير است و شايد در آينده نزديک دولت الجزاير آن را لغو کند.

کشور الجزایر بالاخره درسال۱۳۳۷به فرماندهی ژنرال دوگل توانست دوباره استقلال خود را بدست آورد.

واحد تولید محتوای اصفهان تور

دراینجا میخواهیم درمورد جاذبه های گردشگری الجزایر بیشتر آشنا شویم .کشوری که دربخش توریست وگردشگری تلاش فراوان نموده و پیشریف بسیاری درامر گردشگری داشته است.

الجزایر یکی از کشور های استثنائی برای گردشگران محسوب می شود. این کشور دارای مجموعه ای گسترده از مقاصد گردشگریست و به بازدید کنندگان امکان بازدید از مناطق مختلف را می دهد.

۱-آتاور

پلاته آتاکور در پارک ملی آهگگار واقع شده و با قله های خالص و کوه ها پوشیده شده است. کل منطقه با چشم انداز شن و ماسه و قهوه ای و خشک پوشیده شده است. هیچ سیستم حمل و نقل برای رفتن به فلات وجود ندارد. قله های بسیار بالایی در فلات وجود دارد و این مکان در شرایط خود بسیار زیبا است.

۲-اور

با معماری زیبا در شهر اورن، این یکی از پر جنب و جوش ترین شهرهای الجزایر است که هزاران نفر از مردم هر ساله بازدید می کنند. فرهنگ و تمدن اورن بزرگ است و توسط موسیقی هایی که دارای اصالت در شهر است، درهم آمیخته است. مغازه ها ، تئاتر و شمار زیادی از مساجد در اورن حضور دارند.

۳-انبه

Annaba مشهور است برای حضور غارهای بسیاری از روستاها و معابد که در قرون وسطی حضور داشتند. پورت های مختلف در آنابا در دسترس هستند و به عنوان یک بندر طبیعی محسوب می شوند. Hippo Regius و سایر فرهنگ ها، حوزه اصلی شهر هستند.

۴-غدایی

هنگامی که شما در مورد سنت ها، مذهب و غذاها صحبت می کنید، غدایی نامی است که به ذهن می رسد. لباس مردم در این شهر بسیار روشن است و آنها سعی می کنند که بهترین باشند. غذا و اقامت بهترین قسمت این شهر است. غردایا در وسط صحرای صحرا قرار دارد و از همه طرف با شن و ماسه پوشیده شده است.

۵-کنستانتین

این شهر از لحاظ سیاسی و فرهنگی تا اقتصادی، درجایگاه ویژه  ای قرار دارد. کنستانتین محل معنویت مدرن است و زیبایی در راه های خاص خودش است. زیبایی منظره کل منطقه به شدت در یک فضای بزرگ پخش می شود. مردمی که در اینجا زندگی می کنند احساس فانتزی و لذت در این شهر شگفت انگیزرا تجربه می کنند.

۶-Djanet

Djanet یک شهر ساحلی در قلب الجزایر است. این شهر در ارتفاع در کوه هایی قرار دارد که از شهر چشم پوشی می کند. این یک شهر کوچک است که دارای همه امکانات اصلی مانند مغازه ها، بانک ها و غیره در این شهر کوچکی که در یک پارک ملی واقع شده است وجود دارد، مجموعه ای از سنگ های زیبای زیبا وجود دارد و مردم می خواهند آن مجموعه های سنگ را ببینند و گذشته را یادآور شوند.

۷-بتنا

بتنا مرکز تجاری واقع در الجزایر است و به عنوان مرکز کشاورزی کل منطقه تعریف شده است. زیبایی این مکان منحصر به فرد است و از مراکز فرهنگی و سینمای پیچیده پر شده است. فرقی نمی کند بتنا افتخار رژیم نظامی فرانسه است. این کوه بین کوه های اطراف و صحرا واقع شده است.

۸-الجزیره

الجزایر پایتخت مساجد زیبا است و زیبایی نادر در خود دارد. این یک نقطه عطف مهم جامعه مسلمان است. الجزایر یک شهرمدرن می باشد که از همه طرف آن نمایان  است. معماری بی نظیری وجود دارد که باعث می شود این مکان ارزشمند باشد.

۹-Setif 

شهر Setif در الجزایر برای خرابه های رومی شناخته شده است که شهر در داخل خود نگه داشته است. برخی از فرهنگ های موجود در شهر وجود دارد. Setif واقعی الجریاک است . این شهر در ارتفاع از سطح دریا واقع شده است. اما برخی از معایب وجود دارد که در شهر وجود دارد.

۱۰-Tlemcen

جایی که شما می توانید ساختمان های مورینیسم الجزایر را در تلمسن پیدا کنید. تلمسن به آینده نگاه می کند و با ساختن بزرگترین دانشگاهی که جهان تا به حال دیده است، این دانشگاه قابل توجهی در الجزایر هستند. با بسیاری از مقصد سفر “الجزایر” واقعا ارزش سفر  را، اگر شما قبلا به این کشور سفر نکرده اید داراست .

الجزایر ازنظر مناطق توریستی طبیعی جایگاه ویژه ای دارد.درعین حال جاذبه های توریستی که براثر پیشرفت وتکنولوژی دراین کشور ایجاد شده اند نیز خالی از لطف نیست.

واحدتولید محتوای اصفهان تور

آشنائي با كشور الجزاير

کشور الجزایر دومین کشور آفریقایی ازنژاد عرب وبربر که اکثریت آنها مسلمان می باشند وزبان بیشتر انها عربی می باشد این کشور درمقام ۴ذخایر گاز درجهان می باشد.

بامادرمرکز مشاوره سفر طلوع سفریاد همراه باشید تابیشتر درمورد کشور الجزایر آشنا شویم.

الجزایر دومین کشور بزرگ آفریقا پس از سودان و دهمین کشور بزرگ دنیاست.

شمال الجزایر که از جلگه های تل اطلس و ساحلی تشکیل شده اند، دارای آب و هوایی گرم و خشک با تابستانهای گرم و خشک و زمستان مرطوب و ملایم و در عین حال معتدل است. بارندگی در الجزایر معمولاً از سمت غرب به شرق رو به افزایش و فزونی می نهد. جمهوری الجزایر با ۷۴۱/۳۸۱/۲ کیلومتر مربع وسعت، در نیمکره شمالی، در شمال آفریقا و در کنار دریای مدیترانه واقع شده است. الجزایر با کشورهای مراکش و صحرا در مغرب، مالی، نیجر و موریتانی در جنوب و لیبی و تونس در شرق همسایه است. جمعیت الجزایر در سال ۱۳۵۸ بالغ بر ۰۰۰/۱۳۰/۱۹ نفر (سی و ششمین کشور جهان) بوده است.

۷۵ درصد مردم الجزایر از نژاد عرب و ۲۵ درصد از نژاد بربر هستند. اکثریت جمعیت آن را مسلمانان تشکیل می دهند. زبانهای رسمی در الجزایر عربی و بربر است و به دلیل نفوذ استعمار فرانسه طی سالها، زبان فرانسه نیز در این کشور رایج است اما خط مورد استفاده عربی است. پایتخت الجزایر، شهر الجزیره می باشد.

اوضاع اقتصادی

الجزایر از لحاظ منابع طبیعی کشوری غنی محسوب می شود. ذخایر گاز طبیعی این کشور ۳۷۲۳ میلیارد متر مکعب برآورد گردیده که بعد از روسیه، ایران و ایالات متحده، در جهان مقام چهارم را دارا است. این کشور همچنین پس از لیبی و نیجریه، سومین منابع نفتی آفریقا را دارد.

اقتصاد کشور بیشتر مبتنی بر نفت و گاز و فرآورده های کانی و معدنی است. بخش کشاورزی در الجزایر بزرگترین بخش اقتصاد الجزایر را به خود اختصاص داده است. دولت در مارس ۱۹۶۳ طبق تصویب نامه ای اجرای رفرم ارضی و ملی کردن املاک را اعلام کرد.

اراضی جنگلی این کشور به ۴/۲ میلیون هکتار بالغ می شود که ۷۵ درصد آن دولتی است. دامنه های کوههای تل اطلس را جنگل های انبوهی از بلوط های همیشه سبز کاج حلبی، و سرو پوشانده است.

کشور الجزایر به لحاظ وجود منابع نفتی و منابع معدنی مرکزی بود که کشور فرانسه می توانست از آنجا بر جبهه آزادی بخش اریتره و جبهه ملی آزادی بخش چاد اشراف داشته باشد.

حکومت، سازمان های اداری سیاسی

الجزایر به همراه دو کشور همسایه خود، مراکش و تونس مجموعاً (المغرب) نامیده می شد. این سرزمین از آغاز تاریخ ، مسکن و مأوای بربرها بوده است. حدود قرن ۱۲ قبل از میلاد فینیقی ها آن را به تصرف خود در آورند و کارتاثرها نیز به مدت ۶ قرن بر آن حکمرانی کردند. در سال ۱۴۶ قبل از میلاد تحت تسلط امپراطوری رم و سپس به زیر سیطره حکومت بیزانس (روم شرقی) قرار گرفت.

در قرن هفتم میلادی برابر با اواسط قرن اول هجری این کشور به تصرف مسلمانان در آمد و سال های متمادی مسلمین آن را رهبری کردند. در این عصر اکثریت مردم این کشور به اسلام روی آوردند و زبان عربی را به عنوان زبان رسمی (زبان رایج) به رسمیت شناختند.

بعدها دیگر اقوام این کشور نیز به تدریج در میان عربها ادغام شده و با آنها در آمیخته و تمامی به زیر نفوذ فرهنگ و تمدن عالی اسلامی در آمدند. در سال ۱۹۴۳ ژنرال دوگل به عنوان رهبر دولت در تبعید فرانسه، مقر خود را در شهر الجزیره قرار داد و این شهر تا سال ۱۹۴۴ به عنوان پایتخت موقت دولت فرانسه در آمده بود.

مردم الجزایر مردمی آزاده هستند که مصمم به بقای بر آزادگی می باشند. تاریخ آنها آکنده از مبارزاتی طولانی است که موجب گردید همیشه الجزایر سرزمینی آزاد، با عزت و با کرامت باقی بماند.

مردم الجزایر با شركت در قالب جنبش ملی و سپس در جبهه آزادی بخش ملی، برای به دست گرفتن سرنوشت جمعی خود در چارچوب آزادی و هویت فرهنگی و … قربانی هاي زیادی دادند . در سوم ژوئیه ۱۹۶۲ (۱۲ تیر ۱۳۴۱) كشور الجزایر بعد از ۱۳۲ سال كه تحت سلطه فرانسه بود به استقلال رسید و در هشت اكتبر همان سال به نام جمهوری دموكراتیك مردمی الجزایر به عضویت سازمان ملل متحد درآمد.

از سال ۱۹۵۴ ميلادي تا روز استقلال یعنی مدت هشت سال «جبهه آزادی ‌بخش ملی» مبارزه مسلحانه خود را علیه اشغالگران فرانسوی به‌شدت ادامه داد. ملت الجزایر یك میلیون قربانی داد و در تاریخ كشورهای عرب و شمال آفریقا، الجزایر به عنوان «ارض میلیون شهید» سرزمین یك میلیون شهید معروف شد. این تعداد شهدای الجزایر غیر از شهدایی است كه الجزایری‌ها به رهبری امیر عبدالقادر درجنگ با ارتش فرانسه درآخر قرن نوزدهم درراه آزادی میهن خویش فدا ساختند .

کشورآفریقا دومین کشور بزرگ آفریقا و دهمین کشور جهان ازلحاظ وسعت می باشد.

واحد تولید محتوای اصفهان تور

کشور الجزایر کشوری که اغلب مردم آن مسلمان می باشند و آنها نیز آداب ورسوم خاصی برای اعیاد مسلمانان مانند قربان وماه مبارک رمضان دارند.

بامادرمرکز مشاوره سفر طلوع سفریاد همراه باشید.

عید قربان

الجزایری ها عید قربان را ‘عید بزرگ’ می نامند و دلایل مختلفی برای این نامگذاری ذکر شده و از جمله اینکه مسلمانان در روز عرفه تجمع بسیار بزرگی دارند.

الجزایری ها در این روز برخلاف عید فطر،در پی خرید لباس و وسایل جدید برای فرزندان و کودکان خود نیستند. الجزایری ها نیز همانند دیگر مسلمانان عید را جشن می گیرند و پیش از عید قربان ، قوچی برای قربانی تهیه می کنند که این خود قصه هایی دارد.آن ها بشدت خود را ملزم به خرید قوچ می دانند و با این کار سعی می کنند دل کودکان و خانواده خود را شاد کنند و اغلب خانواده هایی که توانایی خرید قوچ برای قربانی ندارند، سعی می کنند حتی اگر شده با قرض گرفتن پول از دیگران، به نوعی یک قوچ خریداری کنند تا دست کم کودکانشان خوشحال شوند.

ماه رمضان

مسلمانان این کشور که با غبارروبی و فرش کردن تمامی بخش های مساجد و تزیین آنها با چراغ های رنگی و آماده کردن غذایی چون ˈشورباˈو شیرینی های ویژه ماه رمضان از ماه خدا استقبال کردند این روزها به رغم گرمای شدید تابستان نیمه ماه رمضان را سپری می کنند.

مردم مسلمان الجزایر در این ماه در دیدار و احوال پرسی های خود با گفتن ˈ رمضان مبارکˈ و ˈرمضان الکریمˈ و ˈصح الفطرکمˈ ضمن آرزوی قبولی طاعات و عبادات از خداوند متعال سلامتی یکدیگر را برای گرفتن روزه مسالت می نمایند.

کشور الجزایر سرزمین وسیعی است با مساجد زیبا و فراوان، مساجدی با یک مناره، دو، سه و تعدادی نیز با چهار مناره که موذنان برای اعلام زمان غروب آفتاب بر بلندای آنها بر رسالت پیامبر خاتم گواهی می دهند و روزه داران را از وقت افطار آگاه می سازند.

در این کشور در هفت نوبت، برای اقامه نماز شب، امساک و نمازهای پنجگانه از مناره های مساجد اذان در سطح شهر طنین انداز است.

روزه داران در روستاهای دور افتاده نیز با تعقیب خورشید، زمان غروب آفتاب را تعیین می کنند و یا برخی افراد با استفاده از وسیله ای موسوم به ˈلاسیرانˈ که صدایی شبیه نفیر دارد، سایرین را مطلع می کنند.

گویی در ماه رمضان، روز و شب در این کشور جای خود را به یکدیگر داده اند و مردم الجزایر بسیاری از ساعات روز را به استراحت در منزل می پردازند و شب ها پس ازافطار تا نزدیک سحر بیدار و در حال گشت و گذار در خیابان ها و میادین شهر هستند.

خیابان ها و معابر پایتخت الجزایر در روزهای ماه مبارک رمضان بسیار روان و در شب ها متراکم از خودرو و در برخی خیابان های مرکزی نیز ترافیک سنگینی جاری است.

به زانو درآوردن امپریالیسم

با وجود این که مردم شهرهای بزرگ تاحدی به سمت زندگی مدرن قدم برداشته‌اند، اما بیشتر مردم الجزایر بویژه در مناطق روستایی، ارزش‌های سنتی خود را حفظ و در برابر نفوذ امپریالیسم مقاومت کرده‌اند. در دوران حکومت استعمارگران فرانسوی بر الجزایر، برنامه‌های دراز‌مدتی برای اسلام‌زدایی در الجزایر به اجرا درآمد که تمام آن برنامه‌ها، به دلیل فرهنگ غنی اسلام و اهمیت دادن به ارزش‌ها و هویت ملی از سوی الجزایری‌ها، با شکست مواجه شد.

یاران همیشگی مردان

نقش زن و مرد و روابط اجتماعی‌شان در الجزایر عمدتا سنتی است. زن‌ها مسئولیت خانه و تربیت فرزندان را به‌عهده دارند و مردها کارهای بیرون از خانه، از جمله خرید را انجام می‌دهند. با این حال در نظام قبایلی الجزایر، زنان نقش عمده و حساسی را دارا بوده‌اند. زنان الجزایری در بسیاری از دوره‌های تاریخی در کنار مردان بوده و در غیاب آنان، سرپرستی خانواده را به‌عهده می‌گرفته‌اند. در دوره صد و سی ساله استعمار فرانسه، زنان در تمام قیام‌های مردمی و مبارزه با اشغالگران در کنار مردان، با حفظ ارزش‌های اسلامی از جمله حجاب حضور داشته‌اند.

خلق شاهکارهایی با طرح‌های ساده هندسی

شهر خوش‌منظره غردایه، یکی از شهرهای باستانی الجزایر است که قرن‌هاست ساختار و بافت ساختمان‌هایش سرپا مانده و به سنت و ارزش‌های خود وفادار بوده است. از صنایع‌دستی این شهر، فرش آن بسیار معروف است. این فرش‌ها با موی بز بافته می‌شوند. طرح‌های فرش‌ها هندسی و ساده هستند، اما همچون شاهکاری می‌درخشند. هرسال در این شهر جشنواره فرش برگزار می‌شود و بافنده‌های فرش از سراسر کشور به این شهر می‌آیند و با یکدیگر رقابت می‌کنند و در پایان به بافنده بهترین فرش جایزه داده می‌شود.

رستوران‌های رحمت در ماه رمضان

در ماه مبارک رمضان، مسلمانان الجزایر به فقرا و نیازمندان بسیار اهمیت می‌دهند. در این ماه، رستوران‌های متعددی که به آنها «رحمت» گفته می‌شود، با کمک داوطلب‌ها بویژه جوانان، هر شب حدود ۱۲۰ تا ۴۰۰ پرس غذا آماده می‌کنند و در اختیار نیازمندان و حتی مردم عادی که خسته از سر کار به منزل برمی گردند می‌گذارند. ماه رمضان، زمانی است که مردم بیش از پیش به یکدیگر نزدیک می‌شوند و به هم احترام می‌گذارند.

عاشورا در الجزایر

جایگاه ماه محرم و روز عاشورا در میان مسلمانان الجزایر تفاوت بسیاری با دیگر کشورهای اسلامی دارد. آنان ورود به ماه محرم را به عنوان آغاز سال جدید قمری به یکدیگر تبریک می گویند و روز عاشورا را از ایام الله می دانند. آنها معتقدند که بر اساس سنت پیامبر روزه گرفتن در روز عاشورا بسیار با اهمیت و دارای ثواب بسیار است. روز عاشورا در الجزایر از جمله تعطیلات رسمی محسوب می شود که از دوران”احمد بن بلا ” به یادگار مانده است. تعطیلی روز عاشورا در الجزایر نه به خاطر واقعه عاشورا بلکه به دلیل دیگر وقایع تاریخی از جمله عبور حضرت موسی(س ) از رود نیل، نابودی فرعون و یارانش و نجات نوح پیامبر و یارانش ازغرق شدن می باشد. برخی از الجزایری ها اعتقاد دارند روز عاشورا یک روز استثنایی است و نباید در آنروز اقدام به خرید کالای خاص کرد و برخی دیگر نیز اعتقاد دارند که زکات و صدقه را باید در این روز به دیگران داد. اغلب معتقدند که باید تنها قرآن خواند و روزه گرفت و برخی دیگر نیز اعتقاد دارند که این روز، روز کارگشایی است و باید تمامی پنجره ها و درب ورودی منازل را باز گذاشت تا رحمت الهی وارد منازل شود. هرس کردن درختان منزل و اطراف منازل نیز از دیگر کارهای این روز به شمار می رود و بسیاری عقیده دارند که درختان را در این روز باید آزین بندی کرد. یک استاد علوم شریعت و امور قضایی الجزایر در خصوص روز عاشورا می گوید دین اسلام در روز عاشورا تنها روزه گرفتن را جایز دانسته است و سایر آیین ها، بدعتی بیش نیست. او با اشاره به شهادت امام حسین (ع) در این روز مدعی شد شیعیان در این روز به بدعت های زیادی برای گرامیداشت عاشورا دست می زنند. شیعیان الجزایر که یک اقلیت به شمار می روند در عاشورا در اطراف قبور تجمع می کنند و مراسم خود را برگزار می نمایند. آنها به دلیل هزینه بسیار بالای سفر به کربلای معلی از زیارت امام حسین (ع) محروم هستند، زیارت کربلا را به مثابه زیارت خانه خدا تلقی می کنند. عشق به اهل بیت پیامبر اسلام در نزد الجزایری ها کمتر از عشق آنان به صحابه پیامبر نیست. یک پژوهش که در سال ۱۹۵۸ صورت گرفت نشان داد که پس از نام محمد، نام های علی، حسن و حسین در میان مردان و نام “فاطمه الزهراء”در میان زنان الجزایری از دیگر نام ها بیشتر است.

رسم سفره های رحمت ورستورانهای رحمت واقعا زیباست وحس انسان دوستی مردم الجزایر رانشان میدهد.

واحد تولید محتوای اصفهان تور