کشور ویتنام ازنظر فرهنگی غنی می باشد ودرآن اداب ورسوم خاصی وجود داردازرسوم کاشت وبرداشت محصول گرفته تا عروسی وعزا که هرکدام ازاین مراسم وفستیوالها به طرزخاص و باشکوهی برگذار می شوند این فستیوالها اغلب دربهار وپاییز می باشند که میتوانیم هنگامی که قصد سفربه این کشورها رانمودید با آژانس مسافرتی درارتباط باشید و زمان مناسبی که بتوانید ازاین جشنواره های نیز استفاده کنید برای سفرخود انتخاب کنید.

بامادرمرکز مشاوره سفرطلوع سفریاد همراه باشید.

بهار؛ فصلی که بازار فستیوال ها و رویدادهای ویتنام گرم است.

فستیوال های ویتنامی که ریشه در آداب و سوم چینی ها دارند.

بسیاری از فستیوال‌های ویتنامی ریشه در كشور چین دارند كه در گذر قرن‌ها رنگ و بوی خاص خود را یافته‌اند، اما در عین حال اقلیت‌های مختلف نیز جشن‌ها و مراسم خاص خود را دارند. اقلیت‌های قومی نیز هر ساله آیین‌هایی كه به كاشت، برداشت محصول یا شكار مربوط است و مراسم باشكوه بزرگداشت مرگ یا تولد را برگزار می‌كنند. پیروان مذهب كائو دای (Cao Dai) فستیوال‌های خاص خود را دارند و جوامع مسیحی در سرتاسر ویتنام نیز جشن‌های بزرگی برپا می‌دارند. كریسمس به‌عنوان آیینی مذهبی و خاص مومنان مسیحی شناخته می‌شود، اما به مرور زمان و برای همه‌ی اهالی ویتنام در حال تبدیل شدن به بهانه‌ای برای خرید و مهمانی‌ست و در ایام كریسمس می‌توان پاپانوئل‌های ساكسیفون نواز را مشاهده كرد كه جلوی ورودی مراكز خرید به مشتریان خوشامد می‌گویند.

برگزاری مراسم عروسی و عزا در ویتنام

مراسمی كه احتمال مشاهده‌ی آن برای بازدیدكنندگان بسیار بالاست، مراسم عروسی یا تدفین است. ماه دهم قمری زمان بسیار فرخنده‌ای برای برگزاری مراسم عروسی به شمار می‌رود، اما در عین حال در سایر ماه‌ها نیز ممكن است دسته‌ی همراهان و مهمانان عروسی را در جاده ببینید كه ماشین‌هایی كه جلوتر از بقیه حركت می‌كنند با روبان‌های رنگارنگ آراسته شده‌اند. مراسم تشییع و تدفین را می‌توان از روی سربندهای سفید عزاداران و لباس‌های یكدست سفید بستگان درجه یك متوفی تشخیص داد. هم در مراسم عروسی و هم در آیین تدفین مهمانی در چادرهای موقتی در حاشیه‌ی خیابان برگزار می‌گردد. از آن جاكه هر دو آیین، مراسمی شاد هستند، نمی‌توانید به آسانی تشخیص دهید مراسمی كه شاهد آن هستید عروسی‌ست یا عزا، مگر آن كسی را با لباس عروس ببینید یا تصویری از فرد متوفی را مشاهده كنید كه در معرض دید قرار گرفته است.

زمان برگزاری فستیوال ها و رویدادهای ویتنام

اغلب فستیوال‌ها بر مبنای تقویم قمری برگزار می‌‌شوند، كه از این لحاظ نیز به سیستم چینی‌ (تقویم قمری با صورت‌های فلكی شامل ۱۲ علامت به شكل جانوران) شبیه است. مهم‌ترین زمان‌های ماه قمری (كه ۲۹ یا ۳۰ روز دارند) روزهای ماه كامل (روز اول) و ماه نو (روز چهاردهم یا پانزدهم) هر ماه است. فستیوال‌ها اغلب در این دو روز برگزار‌ می‌شوند كه نزد بوداییان نیز اهمیت زیادی دارند، زیرا پیروان مذهب بودایی در این ایام باید در پاگوداهای خود (معابد بودایی) به عبادت بپردازند و از خوردن گوشت پرهیز كنند. در حال حاضر در هوی آن جشنواره‌ی ماه نو برگزار می‌گردد، ورود اتومبیل‌ها به بخش مركزی شهر ممنوع می‌شود و در این منطقه بازی‌های محلی، پایکوبی و موسیقی در نور فانوس‌های ابریشمین اجرا می‌شود.

همه‌ی تقویم‌های ویتنامی هم ماه‌ها و تاریخ‌های قمری را نشان می‌دهند و هم تاریخ‌های میلادی، اما بهتر است برای اطمینان یافتن از تاریخ و زمان برگزاری فستیوال‌ها از افراد محلی در این زمینه سوال شود.

در سنت ویتنامی جشنواره‌های متنوع و رنگارنگی وجود دارد. گاه هدف این جشنواره‌ها بسیار ساده و صرفا محدود به سرگرم كردن مردم است و گاه به آیین‌هایی پرمعنا برای گرامیداشت بنیان‌گذاران و قهرمانان كشور یا بزرگداشت مناسبت‌های مهم بدل می‌شوند. در فستیوال‌های ویتنام دو فعالیت عمده انجام می‌شود: مراسم آیینی و برنامه‌های سرگرم‌كننده.

فستیوال تت

از بزرگترین فستیوال‌ها می‌توان به «تعطیلات تِت» در آغاز سال نوی قمری شمسی، جشن پانزدهمین روز ماه جولای و فستیوال نیمه پائیز اشاره کرد.موضوع اصلی این فستیوال‌ها مذهبی است و شامل اجرای مراسم دعا و نیایش، اهدای نذورات ، روشن کردن عودهای خوشبو و شرکت در بازیهای گروهی است. مردم در نیمه شب پیش از روز فستیوال به نظافت و شست و شوی مجسمه‌های مقدس و مکان های برگزاری مراسم مقدس می پردازند آنگاه برنامه فردارا مشخص کرده و به تزئین محل می پردازند.

فستیوال كائونگو

بی‌همتاست و رنگی از هویت فرهنگی جامعه‌ی ساحل‌نشین ویتنام دارد

ماهیگیران این منطقه وال را كه حیوانی بزرگ و در عین حال زیباست به‌عنوان همراه دریانوردان در سفرهای دریایی بر پهنه‌ی پرخطر اقیانوس می‌دانند. از دید این افراد، وال صرفا یك پستاندار معمولی نیست، بلكه سیر نام‌های (Sir Nam Hai) یا مقدس است.

روستایی كه پیكر وال‌ها پس از مرگ به آن انتقال داده می‌شود جهت ادای احترام شایسته به وال‌ها معبدی برپا می‌كند كه معبد وال نام‌های (Lang Ong Nam Hai) نام دارد. این مراسم ریشه و نحوه‌ی شكل‌گیری فستیوال كائو ‌نگو است كه پیشینه‌ی تاریخی بسیار طولانی دارد و برنامه‌ی معنوی مهمی به شمار می‌رود. فستیوال با مراسم تشریفاتی باشكوهی آغاز می‌شود كه طی آن ریش سفیدان كجاوه‌هایی را از روستایی به روستای دیگر می‌برند و با این رژه اتحاد ماهیگیران و سپاس و قدرشناسی خود را در برابر نیاكان و ارواح محافظ خود نشان می‌دهند. به باور ماهیگیران اگر كسی به این آیین‌ها بسیار بیندیشد و با احترام زیادی در بزرگداشت آنها شركت كند امنیت سفرهای دریایی خود، موفقیت بسیار زیاد در ماهیگیری و زندگی همراه با رونق و ثروت و آسایش فراوان را تضمین می‌كند.

فستیوال كائو ‌نگو در كنار آیین‌های پرستش شامل بازی‌های پرهیجان سنتی نیز می‌شود كه نماینده‌ی فرهنگ سواحل مركزی ویتنام هستند. از میان این بازی‌ها می‌توان به ماهیگیری، توراندازی و بازی ماهی خام اشاره كرد. موسیقی نیز بخش جدایی ناپذیر این فستیوال به شمار می‌رود و آوازهای بویی (Boi) در آن اجرا می‌شود. زمان این جشنواره روز دوازدهم نخستین ماه قمری است.

فستیوال هوئونگ پاگودا

 بزرگ‌ترین آیین بودایی در شمال ویتنام

علاوه بر جشنواره‌های بای دین و ین تو پاگودا، فستیوال هوئونگ پاگودا نیز از بزرگ‌ترین آیین‌های بودایی در شمال ویتنام به شمار می‌رود. این فستیوال نقش بسیار مهمی در زندگی معنوی مردم ویتنام و به ویژه ویتنامی‌های بودایی دارد. معبد هوئونگ پاگودا در ناحیه‌ی می‌دوك در ۷۰ كیلومتری جنوب هانوی قرار دارد. فستیوال در ماه اول قمری شروع می‌شود و سه ماه طول می‌كشد. روز افتتاح رسمی این فستیوال ششمین روز ماه اول قمری است.

بر اساس داستان‌های عامیانه، در زمان قدیم شاهدختی زیبا و مهربان به نام دیئو تی ین (Dieu Thien) زندگی می‌كرد كه سومین دختر پادشاه دیئو چانگ، فرمانروای كشور پادشاهی هوئونگ لام بود. زمانی كه شاهدخت به سن ازدواج رسید، همه‌ی خواستگاران خود از سایر كشورها را رد كرد و تصمیم گرفت به زندگی مذهبی ادامه دهد و تارك دنیا شود. پادشاه بسیار عصبانی شد و او را در اتاقی در حیاط پشتی قصر زندانی كرد، اما وقتی پافشاری شاهدخت را در تصمیم خود دید، او را به معبد باك توئوك پاگودا فرستاد. وظایف بسیار دشواری در این معبد به شاهدخت واگذار شد، اما وی با موفقیت از عهده‌ی انجام همه‌ی آنها برآمد. پادشاه كه بیش از پیش خشمگین شده بود، معبد را به آتش كشید و حتی شاهدخت را در قصر ممنوعه زندانی كرد؛ اما شاهدخت در تصمیم خود بسیار استوار بود و قصد داشت بر همه‌ی این دشواری‌ها و چالش‌ها غلبه كند. در نهایت شاه تصمیم گرفت دختر لجوج خود را اعدام كند، اما درست زمانی كه ماموران دیئو تی ین را به سوی چوبه‌ی اعدام می‌بردند، خدای كوهستان هوئونگ تیك به شكل یك ببر ظاهر شد و او را نجات داد.

شاهدخت در جنگلی به هوش آمد و دید مرد جوان و جذابی به سوی او می‌آید. مرد با شور و اشتیاق تمام جمله‌هایی برای به دست آوردن دل دیئو تی ین می‌گفت اما شاهدخت حاضر به پذیرفتن او نبود. در كمال تعجب معلوم شد كه آن مرد جوان، بودا است. بودا به شاهدخت گفت در غار هوئونگ تیك به انجام مناسك بودایی بپردازد. پس از ۹ سال اجرای مناسك و ریاضت‌های بودایی شاهدخت به مقام اشراق رسید و توانست كشورش را از خطر جنگ برهاند و والدین و خواهرانش را از شر شیطان نجات دهد. از آن پس به‌عنوان الهه‌ی رحمت (كوآن آم – Quan Am) تقدیس شد و مورد پرستش بسیاری از مردم كشور قرار گرفت.

فستیوال بهاره‌ی بای دین پاگودا در ویتنام

فستیوال بهاره‌ی بای دین پاگودا در روز اول سال نو برگزار می‌شود. افتتاح رسمی این جشنواره در روز ششم تعطیلات است و تا پایان سومین ماه قمری ادامه می‌یابد. این فستیوال آغازی بسیار مناسب برای سفر زیارتی به سمت پایتخت امپراتوری، شهر هوآ لو در استان نین بین (Ninh Binh) است.

در كنار بازدید از نقاط دیدنی كه در تمام طول سال امكان‌پذیر است، تنها در این فصل است كه توریست‌ها می‌توانند در فعالیت‌های فرهنگی جالب فستیوال شركت كنند. فستیوال بای دین پاگودا نیز مانند سایر جشنواره‌های ویتنام شامل دو بخش است: آیین‌ها و بازی‌ها. آیین‌ها شامل مراسم پرستش بودا با پیشكش كردن بخور، بزرگداشت نن گوئن مین كئونگ قدیس، اهدای نذری برای خداوند كائو سون و شركت در مراسم رسمی الهه تئونگ نن گان است. این قسمت از فستیوال با رژه‌ی حمل سه لوحه‌ی اجدادی آغاز می‌شود كه سه پیكره را نشان می‌دهد. لوحه از معبد قدیمی به معبد جدید منتقل می‌گردد. آیین‌های بودایی كه در جریان فستیوال در معبد جدید برگزار می‌شوند با مراسم سنتی معبد قدیمی پیوند دارند.

در سوی دیگر، برنامه‌های سرگرم كننده‌ی فستیوال بای دن پاگودا شامل بازی‌های محلی، بازدید از كل بناها، بازدید از غارهای گوناگون و اجرای ترانه‌های چئو، ترانه‌های كارتو و ترانه‌های سام می‌شود. علاوه بر این صحنه‌های تاج‌گذاری امپراتور دین تی ین هوانگ و مراسم اهدای پرچم شاه كوانگ ترونگ پیش از آغاز نبرد در كوهستان دن بازسازی و اجرا می‌شود.

فستیوال رونگ پوك؛ یكی از جشنواره‌های رایج در ناحیه‌ی ساپا

هر سال در نخستین روز اژدها‌ بعد از اولین ماه كامل قوم زای (Giay) در كمون تا وان، ناحیه‌ی ساپا از استان لائو كای فستیوال رونگ پوك (Roong Pooc) را برای تشكر از قدیسان نگهبان خود برگزار می‌كنند. با گذشت سال‌های طولانی این فستیوال بین ساكنان دره‌ی موئونگ هوآ رواج یافته و به یكی از جشنواره‌های رایج در منطقه تبدیل شده است.

از صبح زود و زمانی كه آفتاب هنوز پشت ابرهاست، قوم مونگ از هائو تائو و لائو كای؛ قوم یائو از هو و دهكده‌های كوهستان فونگ و مسافرانی از مركز شهر ساپا با شادی و شور گرد هم می‌آیند تا فستیوال را برگزار كنند.آیین‌ نیایش دقیقا در ساعت اسب (the Horse Hour) برگزار می‌گردد. راهبی در لباس آبی رنگ پیشكش‌هایی به بهشت، زمین و الهه‌ی برنج تقدیم می‌كند و برای زندگی مرفه، كشت و كار پررونق، هوای مطلوب و مردم و حیوانات سالم دعا می‌كند.

فستیوال بی‌نظیر ‌ترو ترم در ویتنام

فستیوال بی‌نظیر ‌ترو ترم (Tro Tram) كه هم آیینی مقدس است و هم سراسر با فرهنگ ملی آمیخته است، در كمون تو سا (Tu Xa) واقع در ناحیه‌ی لام تائو از استان فو تو (Phu Tho) برگزار می‌شود. این فستیوال كه باهدف ارتقای سلامت و افزایش انرژی حیاتی انسان برپا می‌گردد، ارتباط نزدیكی با نو نوئونگ (no nuong – اندام تناسلی) دارد.

نونوئونگ‌های مقدس و ارزشمند كه در مكانی نزدیك و در معبد میه ئو نگهداری می‌شوند، در آغاز از چوب درخت نان صحرایی ساخته می‌شدند. افراد محلی این دو عضو را در جعبه‌ای كوچك و جعبه‌ی كوچك را در جعبه‌ای بزرگ‌تر نگهداری می‌كنند. تك تك جعبه‌ها و نیز درهای معبد به دقت قفل می‌شود و كلیدها منحصرا در اختیار متولی معبد قرار می‌گیرد. این موارد نشان می‌دهند كه اندام‌های تناسلی نزد مردم تو سا از احترام فراوانی برخوردارند.

هر سال در نیمه شب یازدهمین روز از نخستین ماه قمری درهای معبد گشوده می‌شوند و نو نوئونگ‌ها روی میز عبادت قرار می‌گیرند كه میوه، مرغ و بخور نیز روی آن گذاشته شده است. متولی معبد برای بركت محصول، دارایی، سلامت، نیروی زندگی و اولاد (مواردی كه به باور مردم، ویتنام را به كشوری قدرتمند و پررونق با مردمی قوی بدل می‌كند) دعا می‌كند. فستیوال در برابر چشمان صدها شركت كننده از سنین مختلف كه لباس‌های زیبای خاص تعطیلات را به تن دارند برگزار می‌شود.

مقدس‌ترین و در عین حال پیچیده‌ترین آیین در هنگام آغاز روز بعد انجام می‌شود: له مات (le mat)، لحظه‌ای كه همه با اشتیاق انتظارش را می‌كشند. مردی عضلانی، “نو” (no– عضو تناسلی مذكر) را نگه می‌دارد و زنی زیبا “نوئونگ” (nuong– عضو تناسلی مونث) را در دست دارد. در میان هلهله‌ی پرهیجان حاضران كه فریاد “لین تین، تین فوك” سر می‌دهند، نو به نوئونگ ضربه می‌زند. پس از سه بار “لین تین، تین فوك” آیین له مات به پایان می‌رسد. سپس حاضران با شادمانی در بخش دیگری از فستیوال شركت می‌كنند و صحنه‌های عاشقانه‌ی زیادی خلق می‌شود. دختران و پسران جوان آزادانه احساسات خود را بروز می‌دهند و روح خود را رها می‌كنند. علاوه بر این افرادی نیز كه در گذشته از یكدیگر دور بودند، روزهای جوانی و جاهلی خود را به یاد می‌آورند.

جشنواره های ویتنام همگی ریشه درفرهنگ این کشور دارند وهمه این مراسم تقریبا به طور مذهبی برگذار میشوند.

واحدتولید محتوای اصفهان تور