پکن به عنوان پایتخت چین و یکی از شهرهای مطرح جهان دارای جاذبه های گردشگری بسیاری است که در این مطلب در اصفهان تور قصد معرفی آن ها را داریم. قطعا شناخت کافی جاذبه های گردشگری این شهر می تواند به شما در سفر به این شهر کمک کند.

 

برج طبل و برج ناقوس

گولو و ژانگلو ( Gulou و Zhonglou) به عنوان برج طبل و برج ناقوس در زبان انگلیسی شناخته شده‌اند، که برای کارمندان ثبت اوقات رسمی در پکن در طول سلسله یوان و مینگ استفاده شده است. امروزه آنها جاذبه های توریستی هستند که بینشی به معماری سنتی چینی را ارئه می‌کنند. گولو، برج طبل، در تقاطع خیابان Gulou و Di’anmen ایستاده که در سال ۱۲۷۲ توسط کوبلای خان ساخته شده است. بازدیدکنندگان که قادر به بالا رفتن از پله‌های شیب دار هستند با نمایش بزرگی از پکن پاداش داده خواهند شد. ژانگلو، برج ناقوس در چند قدمی پشت برج طبل واقع شده است. هر دو در یکی از چند مناطق باقی مانده هوتانگ در پکن واقع شده اند.

 

منطقه هنر ۷۹۸

حتی افرادی که هنر را دوست ندارد پس از بازدید از منطقه هنر ۷۹۸، آوانگارد منطقه هنر پکن آن را ستایش خواهند کرد. این مکان در جایی واقع شده است که زمانی یک نیروگاه برق قدیمی بود. منطقه هنر ۷۹۸ کندوی عسل فعالیت هنری است. بازدید کنندگان می توانند هنرمندان را در در هنگام کار در اتاق کار خود ببینند، سوغاتی هنر و مربوط به هنر را خریداری کنند، در یک کافه پاهای خسته خود را استراحت دهند و صدها مجسمه که در خارج از منزل و در هر خیابان یافت شود را تحسین کنند. برای درک کامل منطقه هنر ۷۹۸، بازدید کنندگان ممکن است بخواهند حداقل تمام روز خود را در اینجا برای دیدن همه‌ی آثار صرف کنند.

 

نانلوگوکسیانگ

نانلوگوکسیانگ (Nanluoguxiang) خیابانی مدرن در پکن است. زندگی شبانه در رستوران ها و کافه‌های شیک جوانان مانند را یک آهنربا به خود جذب می‌کند. گاهی اوقات فعالیت‌ها به خیابان های باریک نیز کشیده می‌شود. این محل در طول روز که خریداران به دنبال خرید آخرین مد در بوتیک هستند ساکت تر است. نانلوگوکسیانگ در Guloudongdajie (خیابان گولو شرقی) واقع شده است که یک پیاده روی کوتاه تا برج طبل فاصله دارد، که یک محل مناسب برای کشف هوتانگ است که با کوچه های باریک با خانه‌های سنتی پر شده اند. منطقه گولو یکی از معدود مناطق در پکن است که هنوز هوتانگ دارد، هر چند بسیاری از این خانه‌های چهار گوش با درب قرمز نیز مدرنیزه شده اند.

 

معبد لاما

معبد یانگهی لاما (کاخ صلح و هماهنگی)، در بخش شمال شرقی پکن واقع شده است که یکی از بزرگترین صومعه‌های بودایی تبتی در جهان است. معبد توسط امپراتوران چینی ساخته شده است که شیفتگی عمیق برای نسخه تبتی مذهب بودا است. در طول این سالها بسیاری از راهبان تبت و مغولستان در اینجا زندگی کرده و آموزش دیده‌اند، وهنوز هم راهبانی در محل اقامت امروزی وجود دارند. معبد شامل مجسمه بلند ۲۶ متری مایتریا بودا است که با یک قطعه از چوب صندل سفید حک شده است.

 

پارک بیهای

پارک بیهای (Beihai Park) در مرکز پکن، برای بازدید در هر زمان از سال لذت بخش است. در محبوب ترین پارک پکن، مردم در دریاچه در فصل زمستان اسکیت روی یخ انجام می‌دهند ودر فصل بهار زمانی که درختان شکوفه می‌دهند در آنجا قدم می‌زنند. معبد سفید داگوبای در آن به سبک تبتی در جزیره Qionghua نقطه عطفی در پکن است. از آنجا که این پارک بسیار به شهر ممنوعه نزدیک است زمانی یک زمین بازی سلطنتی بوده است. صبح آخر هفته یک زمان خوبی برای بازدید است چرا که چینی‌ها می‌رقصند، آواز کارائوکه و یا اپرای پکن می‌خوانند، بدمینتون بازی می‌کنند یا کوارتت زهی را اجرا می‌کنند. این یک میز متنوع واقعی از سرگرمی است.

 

 میدان تیانانمن

میدان تیانانمن (Tiananmen Square) توسط بناهای تاریخی به سبک شوروی و ساختمان های دولتی احاطه شده است که بزرگترین میدان شهری در جهان است. این یک مکان حیرت انگیز و یک نقطه برای گزراندن اوقات و دیدن بازدید کنندگان از سراسر چین است، که بسیاری از آنها پایتخت خود را برای اولین بار مشاهده می‌کنند. مراسم بالا بردن پرچم و پایین آوردن آن در سپیده دم و هنگام غروب در قسمت شمالی میدان وجود دارد. ۴ شیر مرمری در مقابل دروازه تیانانمن وجود دارد، یکی از آنها در شمال غربی دارای یک سوراخ گلوله در معده خود را از زمان قتل عام درسال ۱۹۸۹ میدان تیانانمن دارد.

 

کاخ تابستانی

کاخ تابستانی در ۱۵ کیلومتری از مرکز پکن واقع شده است و به طور عمده توسط تپه و دریاچه کونمینگ احاطه شده است. همانطور که از نام آن پیداست، قصر تابستانی به عنوان اقامتگاه تابستانی توسط حاکمان امپراتوری چین مورد استفاده قرار گرفت که یک عقب نشینی از شهر ممنوعه است. باغ در سال ۱۷۵۰ به طور قابل ملاحظه ای همراه با بازسازی سبک های مختلف کاخ‌ها و باغ‌ها از سراسر چین گسترش یافت. کونمینگ دریاچه به تقلید از دریاچه غرب در Hangzhou گسترش یافت.

 

معبد بهشت

 

معبد بهشت به عنوان یک معبد تائوئیست در نظر گرفته شده است اگر چه در بهشت چینی قبل از تاریخ تائویسم عبادت بوده است. معبد از سال ۱۴۰۶ تا سال ۱۴۲۰ در زمان سلطنت یونگلو ساخته شد که او نیز مسئول ساخت و ساز شهر ممنوعه در پکن بود. نه فقط یک چشم زیبا، معبد همچنین توسط یک پارک عمومی گسترده محبوب با ساکنان محلی در حال تمرین تای چی در صبح و در تعطیلات آخر هفته احاطه شده است.

 

بادالینگ

بادالینگ (Badaling) ساده ترین محل برای دسترسی به دیوار بزرگ پکن است و یکی از شلوغ ترین مکان‌ها در چین است. (تذکر: برای دوری از ازدحام جمعیت در یک بعد از ظهر در اواسط هفته به بازدید بروید) این محل با اتوبوس عمومی از Deshengmen در جاده رینگ دوم پکن قابل دسترسی است. بادالینگ مکانی است که در آن دولت چین بازدیدکنندگان رسمی خود را برای بازدید به آنجا می‌برد. نماهای دیوار بزرگ – طولانی ترین موزه در فضای باز جهان – پیچ خورده در میان کوه ها بسیار جذاب هستند. بادالینگ دسترسی با صندلی چرخدار به برخی از بخش‌ها را دارد، و همچنین خانه موزه دیوار بزرگ شگفت آور با دایوراماهایی از ساختمان و دفاع از دیوار است.

 

شهر ممنوعه

شهر ممنوعه یکی از کاخ‌های بزرگ جهان است که همطراز با کاخ‌های کرملین، باکینگهام و ورسای است. شاید بتوان گفت این محبوب‌ترین جاذبه توریستی در پکن است که ازدحام جمعیت آن را اثبات می‌کند. شهر ممنوعه برای قرن ها مقر دولت چین بوده و در نتیجه محدودیت‌ها برای افراد عادی وجود داشته است. امروز برای هر کسی که می خواهد در مورد میراث پادشاهی میانه یاد بگیرد قابل بازدید است. واقعا هیچ راهی برای جلوگیری از ازدحام جمعیت در اینجا وجود ندارد، اما بازدید کنندگان ممکن است یخواهند که سالن‌ها را در هر طرف برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد کشور بررسی کنند. اکثر مردم برای دیدن سالن های بزرگ می‌روند و از گنجینه های خاموش در سمت راست چشم پوشی می‌کنند.

 

تهیه و تنظیم : واحد تولید محتوای اصفهان تور

پکن با توجه به این که یکی از شهرهای مهم جهان و پایتخت کشوری مهم در همه عرصه های جهان به شمار می رود هرساله میزبان تعداد زیادی مسافر است که به دلایل مختلف توریستی، اقتصادی ، کاری و … به آن سفر می کنند. در این مطلب در اصفهان تور نکاتی را درباره این شهر برای شما جمع آوری کرده ایم.

 

پکن پایتخت و دومین شهر بزرگ کشور چین است که در شمال غرب این کشور قرار دارد.

این شهر در تقسیمات کشوری معادل یک استان به شمار می‌آید. پکن پس از شانگهای دومین شهر بزرگ چین به شمار می‌رود.

نام پکن (به معنای پایتخت شمالی) همانند بسیاری از پایتخت‌های شرق آسیا از محل جغرافیایی آن واقع در شمال چین اقتباس شده است. در شرق آسیا رسم است نام پایتخت‌ها را از محل جغرافیایی آنها اقتباس می کنند؛ مثل توکیو (پایتخت جنوبی) و هانوی در ویتنام که به معنای پایتخت شرقی است.

نام پکن در طول تاریخ دچار تحولات زیادی شده است؛ پیکین نام اصلی این شهر است. در غرب به آن بیجینگ می گویند که این نام، برداشتی است که مبلغان مذهبی فرانسوی از نام بینپیگ داشته اند.

پسوند jing در این نام، پسوندی است که تمامی اسامی پایتخت های چین در طول تاریخ داشته‌‌اند و به نوعی معرف پایتخت بودن شهر است. یانجینگ و کامبولوک دیگر اسامی پکن در طول تاریخ بوده‌اند.

 

تاریخ شهر

گفته می‌شود منطقه ای که پکن در آن قرار دارد، از هزاره اول پیش از میلاد، مسکونی بوده است و به آن جی گفته می‌شده است. این شهر باستانی، امروزه دیگرکاملاً مفقود شده و تلاش باستان شناسان برای یافتن بقایای آن تاکنون ناکام مانده است.

چند قرن پس از میلاد، پکن به صورت چند شهر بسیار کوچک نزدیک به هم وجود داشته است تا اینکه ۱۰ قرن پس از میلاد -در زمان حکمرانی سلسله خیان لیائو- به صورت شهر مستقلی به عنوان پایتخت جنوبی انتخاب شد.

پس از حمله مغول‌ها و به قدرت رسیدن قوبلای قاآن؛ از آنجا که او می‌خواست به عنوان امپراتور چین بر تخت بنشیند، پکن به موقعیت ممتازی دست یافت چون کوبلای خان این شهر را به عنوان پایتخت امپراتوری خود برگزید.

چندین قرن بعد در سال ۱۹۴۹ و با به قدرت رسیدن مائوئیست‌ها، برای چندمین بار طی چند قرن اعلام شد پایتخت از پکن منتقل نخواهد شد. پس از آن تاریخ معاصر پکن آغاز می شود که مهمترین ویژگی آن رشد باورنکردنی شهر است.

 

جغرافیا و آب و هوای شهر

پکن در شمال چین قرار دارد و کمان شمالی این شهر در محاصره چندین رشته کوه است. این کوه‌ها در طول تاریخ همانند سپری پکن را از دستبرد اقوام مهاجم شمالی محفوظ نگه‌داشته‌اند.

در پکن دو رودخانه به نام های یونگ رینگ و چائوبی وجود دارد که خود زیر مجموعه حوزه آبریز هایهه به شمار می‌روند. آب وهوای پکن بسیار خشن است؛ درتابستان‌ها بسیار گرم و در زمستان‌ها بسیار سرد است.

 

جمعیت‌شناسی شهر

پکن طبق سرشماری سال ۲۰۰۷ هفده ملیون و چهارصد و سی هزار نفر جمعیت دارد. میزان تراکم جمعیت در این شهر در هر کیلومتر مربع ۱۰۳۷٫۴ نفر است. پکن از نظر جمعیت بیست‌ و ششمین و از لحاظ تراکم جمعیتی چهارمین شهر چین به شمار می‌رود.

ترکیب نژادی در این شهر به سود هوان‌ها است؛ آن‌ها ۹۶ درصد جمعیت چین را تشکیل می‌دهند. پس از آن‌ها هم نژاد مانچو و نژاد هوئی هر کدام با ۲ درصد ازجمعیت پکن قرار دارند. در پکن ۰٫۳ درصد هم جمعیت نژادی مغول زندگی می‌کند.

حمل ونقل عمومی

پکن۱۶۸۰۸ کیلومتر مربع مساحت و نزدیک به ۱۷ ملیون نفر جمعیت دارد. از این رو حمل ونقل عمومی در این شهر متناسب با این مساحت و جمعیت باید بسیارگسترده و مدرن باشد. با توجه به نیاز پکن به سیستم پیشرفته حمل ونقل در پکن، پنج کمربندی، ۹بزرگراه و ۱۱بزرگراه ملی احداث شده است. همچنین چند خط ‌BRTو چند خط ریلی در شهر احداث شده است تا حمل ونقل عمومی در این کلانشهر بسیار بزرگ، به سهولت انجام شود.

پکن همچنین شش فرودگاه که بزرگ‌ترین آن‌ها فرودگاه بین‌المللی پکن نام دارد. بیشتر پرواز‌های داخلی و تقریبا تمامی پرواز‌های بین‌اللملی پکن از طریق این فرودگاه انجام می‌شود. پنج فرودگاه دیگر شهر بیشتر کاربردهای نظامی دارند.

 

تهیه و تنظیم : واحد تولید محتوای اصفهان تور