خیلی ها در ذهنشان آلمان را کشوری صنعتی تصور می کنند که برای گردشگری مناسب نمی باشد ، ولی برخلاف تصور آلمان کشوری زیبا و پر از جاذبه های گردشگری می باشد که سالانه افراد زیادی با تور اروپا به این کشور سفر می کنند. در اینجا مکان های مورد علاقه گردشگران و مهم ترین دیدنی های آلمان را خواهیم گفت. این فهرست براساس تعداد بازدید گردشگران است.

کلیسای جامع کلن :

در فهرست مناطق دیدنی که گردشگران خارجی و داخلی در آلمان از آن بازدید می‌کنند، اکنون سال‌ها است که کلیسای جامع کلن رتبه اول را به خود اختصاص می‌دهد. بطور متوسط روزانه ۲۰ هزار نفر از کلسیای کلن بازدید می‌کنند. این کلیسا از مهمترین دیدنی های اروپاست.

کلیسای زنان در درسدن :

هنوز هم بسیاری کلیسای زنان را به‌عنوان ویرانه‌ای از جنگ دوم جهانی به یاد دارند. پس از وحدت دو آلمان و مرمت کلیسا در سال ۲۰۰۵ هنوز هم جمعیت زیادی روزانه برای بازدید از این کلسیای زیبا در مقابل آن صف می‌کشند.

دروازه براندنبورگ برلین :

دروازه براندنبورگ که در پایان قرن ۱۸ میلادی در قلب برلین ساخته شده، اکنون به نماد ملی و سمبلی برای وحدت دو آلمان شرقی و غربی سابق تبدیل شده است. دروازه‌ای که بر خلاف سابق، اکنون دیگر برای همیشه بر روی گردشگران باز است.

قصر نوشوانشتاین :

نوی شوانشتاین قصری که لودویک دوم برای خود ساخت و چند هفته پس از مرگ او در سال ۱۸۸۶ درهایش بر روی بازدید کنندگان گشوده شد. قصری افسانه‌ای که سالانه بیش از یک میلیون ۳۰۰ هزار نفر از آن بازدید می‌کنند و جزو پر بیننده‌ترین قصرهای اروپا محسوب می‌شود.

تسوینگر در درسدن :

یکی از شاهکارهای معماری دوران باروک و بازمانده از قرن هجدهم میلادی است. در سال ۲۰۰۲ خطر سیل‌گرفتگی این بنای عظیم نفس همه دوستداران را در سینه حبس کرد.

بندر هامبورگ :

هرسال بندر هامبورگ در ماه مه سالگرد تاسیس خود را جشن می‌گیرد. سال ۲۰۱۲ این بندر ۸۲۳ ساله می‌شود. تور دریایی بازدید از ۱۳ بخش مختلف این بندر همواره برای گردشگران یکی از جذابیت‌های آلمان است.

 

راه‌آهن ووپرتال :

این راه‌آهن جزئی از تاریخ عصر صنعت محسوب می‌شود. ویلهلم دوم، قیصر آلمان در اکتبر سال ۱۹۰۰ میلادی برای اولین بار آن را آزمایش کرد تا یک سال بعد در سال ۱۹۰۱ رسما کارش آغاز شود. گردشگران هنوز هم می‌توانند با کابین قیصر در شهر تردد کنند.

برج تلویزیون برلین :

این برج با ۳۶۸ متر، بلندترین بنای آلمان است. گردشگران می‌توانند در رستوران چرخان آن به هنگام صرف غذا، پایتخت آلمان را از زاویه ‌دیگری ببینند.

رایش‌ستاگ :

بنای رایش‌ستاگ در سال ۱۸۹۴ توسط آرشیتکت پاول والوت ساخته شد و بنا به تصمیم شورای پارلمان آلمان بوندس‌تاگ در سال ۱۹۹۱ قرار شد بعد از تعمیر به ساختمان مجلس بعد از وحدت دو آلمان تبدیل شود. این ساختمان با سقف شیشه‌ای اکنون به یکی از جذابیت‌‌های تاریخی، سیاسی و فرهنگی آلمان برای گردشگران تبدیل شده‌است.

قلعه هایدلبرگ :

قصر هایدلبرگ برای نخستین بار در قرن سیزدهم یاد شده است. امروز توریست‌ها از سراسر جهان برای دیدن آن به شهر دانشگاهی هایدلبرگ سفر می‌کنند. این بنای بازمانده از دوران رنسانس محل اقامت لودویک چهاردهم بوده است.

پورتا نیگرا :

“دروازه سیاه” بجا مانده از دوران روم باستان در شهر تریر است. از این دروازه بیش از هزار سال به عنوان کلیسا استفاده می‌شد تا اینکه ناپلئون بناپارت در سال ۱۸۰۲ دستور داد آن را به حالت اولیه آن درآورند. سنگ‌های سیاه شده این دروازه شاهد زنده دوران سپری شده امپراطوری رم هستند.

معدن تسول‌فراین :

این معدن که جزو میراث فرهنگی جهان است تا سی سال پیش فعال بود و از آن ذغال سنگ استخراج می‌شد. معدن تسول فراین اکنون به موزه تاریخ صنعت تبدیل شده است. علاوه بر امکان سفر به اعماق زمین، ساختمان‌ها و تونل‌های آن محلی است برای تهیه فیلم.

مونستر اولم :

مرتفع‌ترین برج کلیسای جهان در ایالت بادن ووتنبرگ و در شهر اولم آلمان قرار دارد. این کلیسا که در قرن چهاردهم میلادی ساخت آن آغاز شد در سال ۱۸۹۰ به پایان رسید.

قصر ورتسبورگ :

این قصر در نیمه اول قرن هجدهم میلادی ساخته شده است. قصر ورتسبورگ در لیست میراث فرهنگی جهانی یونسکو قرار دارد و به ‌عنوان یکی از خارق‌العاده‌ترین بناهای دوران بارک شناخته شده است. ۴۰ اتاق آن پس از مرمت و بازسازی قابل بازدید است.

قصر شورین :

قصر شورین از سال ۱۹۹۰ به محل پارلمان ایالت مکلن بورگ – فورپومن تبدیل شده است. این قصر علاوه بر این در سه طبقه تبدیل به موزه شده است که در آن اشیا تاریخی، نقاشی‌ها و مجسمه‌های بسیار باارزشی وجود دارند.

تندیس هرکول :

در انتهای بلواری به طول یک و نیم کیلومتر و بر روی “تپه ویلهلم” در شهر کاسل تندیس عظیم هرکول به یکی از جذابیت‌های آلمان برای گردشگران تبدیل شده است. در کنار هرکول می‌توان منظره پارک زیبای باقی‌مانده از دوران باروک و همچنین شهر کاسل را نظاره کرد.

جشن اکتبر در مونیخ :

مونیخ یکی از شهرهای جنوب آلمان است که سالانه میلیو‌ن‌ها نفر گردشگر را به خود جذب می‌کند. کلیساها، باغ انگلیسی، میدان‌های زیبا، دهکده المپیک و آبجو سازی‌های آن هدف بازدید گردشگران است. اما مونیخ در جشن اکتبر که تنها به مدت چند روز برگزار می‌شود، سالانه میزبان ۷ میلیون نفر گردشگر است.

نام رسمی کشور: جمهوری فدرال آلمان

پایتخت: برلین

زبان رسمی: آلمانی

نوع حکومت: جمهوری  مشروطه  پارلمانی فدرال

مذهب: کاتولیک رومی ،پروتستانی

واحد پول: یورو

عضویت: سازمان ملل متحد ، ناتو ، گروه هشت ، گروه بیست ، سازمان همکاری اقتصادی و توسعه و شورای اروپا

موقعیت جغرافیایی کشورآلمان :

ین کشور دارای ۱۶ ایالت است. بزرگترین ایالت بایرن یا باواریا در جنوب و کوچک‌ترین برمن در شمال غربی است.

آلمان ترکیبی از دشت و جنگل و کوه و ساحل و تعدادی جزیره و مجموعه‌ای از باتلاق‌ها و دریاچه‌ها است. در شمال این کشور سرزمین‌های پست قرار دارند که سواحل آن سدبندی شده‌است. دشت‌های پست شمالی به دشت‌های مرکز آلمان وصل می‌شوند. بزرگترین دشت‌های آلمان دشت‌های راین بالا، وستفالن و دشت‌های منطقه لایپزیگ هستند. در شمال آلمان تعداد زیادی برکه و دریاچه یافت می‌شود.

در قلب آلمان رشته‌کوه‌های مرکزی قرار دارند، این رشته‌کوه‌ها شمال و جنوب آلمان را از هم جدا می‌کنند. کوه‌های هارتس، ارتس، فیشتل، هونسروک و جنگل‌های باواریا از شمال به جنوب کشیده‌شده‌اند. بلندترین کوه آلمان تسوگ اشپیتسه، در قسمت آلمانی رشته‌کوه آلپ در جنوب این کشور با ارتفاع ۲۹۶۲ متر است.

مختصات  جغرافیایی کشور آلمان

جمهوری فدرال آلمان در مرکز قارهٔ اروپا قرار دارد. وسعت آن ۳۵۷۱۲۱.۴۱ کیلومتر مربع است. مرزهای زمینی این کشور در حدود ۳۷۵۷ کیلومتر است. همسایگان آلمان در شمال دانمارک، در غرب بلژیک و هلند، در جنوب لوگزامبورگ، سوئیس، اتریش و

فرانسه و در شرق لهستان و جمهوری چک هستند. دریای شمال و دریای بالتیک راه‌های آلمان به آب‌های آزاد هستند. سواحل آبی این کشور با این دو دریا حدود ۲۳۸۹ کیلومتر است. طولانی‌ترین رودهای آلمان راین با ۸۵۶ کیلومتر، الب ۷۰۰ کیلومتر و دانوب

۶۴۷ کیلومتر هستند. آب‌وهوای آلمان معتدل اقیانوس اطلس و قاره‌ای است. بادهای غالب بر آلمان از سمت غرب می‌وزند.

از نظر وضعیت جغرافیایی آلمان از دریای شمال و بالتیک تا رشته‌کوه‌های آلپ در جنوب به پنج ناحیه بزرگ تقسیم می‌شوند، سرزمین‌های پست در شمال، رشته‌کوه‌های میانه، دامنه‌های کم‌ارتفاع کوه‌های میانه در جنوب غربی، دامنه‌های کوه‌های آلپ، کوه‌های آلپ

در باواریا.

آلمان به طور سنتی پس از جنگ به دو بخش شرقی و غربی تقسیم می‌شود. البته پس از برچیده‌شدن دیوار برلین به قسمت شرقی به طور رسمی ایالت‌های تازه و به قسمت‌های غربی ایالت‌های قدیمی می‌گویند.