اصفهان تور قصد دارد در این مطلب شما را با آداب و رسوم مردم اتریش بیشتر آشنا کند ، پس با ما همراه باشید.

هر سال در اول ماه اکتبر، در تاکستان‌هاى دهات جشن انگورچينى برپا است. خوشه‌هاى درشت و گردآلود انگور، برگ‌هاى زرد مو و بشکه‌هاى غول‌آساى شرابى که در بازارهاى ده گذشته‌اند توأم با صحنه‌هاى رقص و آواز که در کوچه‌ها ديده مى‌شود يکى از سرورانگيزترين جشن‌هاى سال اتريش محسوب مى‌شود.

هر ايالت اتريش جشن‌هايى خاص خود دارد که به يکى از مقدسين مربوط است. در اواخر تابستان جشنواره موسيقى که توجه جهانيان را به خود معطوف مى‌دارد، آغاز مى‌شود. در اين هنگام همه جا را با پرچم‌هاى رنگارنگ مى‌آرايند و شهر غرق شادى و سرور مى‌گردد. در وين هنگام گشايش فصل اپراها، جشن‌هايى برقرار مى‌شود که مردم وين ماه‌ها قبل آن را تدارک مى‌بينند. برنامه‌هاى مفصل سمفونى و اپرا در تماشاخانه‌هاى بزرگ اجراء مى‌شود. آواز و موسيقى قسمت عمدهٔ زندگى مردم اتريش به‌ويژه وين را تشکيل مى‌دهد. ترانه‌هاى محلي، دسته‌هاى نوازندگان دهات در مراسم و جشن‌هاى محلي، همه در ايجاد سنّت بزرگ موسيقى اين کشور سهمى دارند.

در کوهستان‌ها و مناطق يخبندان آلپ، در زمستان‌ها جشنواره‌هاى ورزشى برگزار مى‌شود. علاقه غريزى مردم اين سامان به کوه و جنگل آنان را ورزش دوست بار آورده است.

مردم اتريش از دهکده‌هاى زيباى درّه‌هاى تيرول گرفته تا شهرهاى ساحل درياچه سالزکامرگوت، بيشتر ايام سال را سرگرم برگزارى جشن‌ها و نمايش‌هاى پرشور و مراسم مذهبى و آتش‌بازى هستند. بدين لحاظ کشور اتريش به کشور جشن‌ها و جشنواره‌ها معروف است. تيرول سرزمينى مردمى است خوش و دل‌زنده که اخلاق و رسوم خاص خود را دارند که با هيچ کدام از ايالت‌هاى اتريش شباهت ندارد. بازى و تفريح در زندگى مردم دهات و شهرنشينان فوق‌العاده حائز اهميّت است. هر دهکده يک دسته نوازنده خاص خود را دارد، در هر خانواده لااقل يکى دو نفر نواختن چنگ، ويلن يا قانون را مى‌دانند. رقص‌هاى محلى قسمت اصلى برنامه جشن‌هاى دهات را تشکيل مى‌دهد. آوازخوانى وسيله‌اى است که مردم اين دهکده‌ها با آن شادى‌ها و هيجانات خود را اظهار مى‌دارند. دهکده هالشتات (Hallstatt) در اتريش علاوه بر قدرت تاريخى آن که نظر دوستداران را به خود جلب مى‌کند از جمله نواحى است که در ساحل سالزکامرگوت جشن‌‌ها و رسوم واقعاً تماشايى و زيبايى دارد. دهاتيان و ماهيگيران در مواقع خاص قايق‌‌ها و کرجى‌هاى آراسته به گل را بر روى درياچه حرکت مى‌دهند و نمايش‌هاى بسيارى بر روى آنها برپا مى‌دارند. چون خانه‌ها و آبادى‌هاى هالشتات همه بر روى تپه‌ها و بلندى‌هاى دامنه کوه ساخته شده است و تماشاچيان به راحتى مى‌توانند منظره روى درياچه را تماشا کنند.

در ايالت استيريا بيشتر عروسى‌ها را در فصل انگورچينى و جشن‌ها و کارناوال‌ها انجام مى‌دهند. در بدوآوسي (Bad Aussee) از سواحل درياچهٔ سالزکامرگوت همراه کارناوال‌هاى زمستاني، عروس و داماد و خانوادهٔ آنان در لباس‌هاى مخصوص محلى در صورتک‌هاى پولک‌دوزى شده ظاهر مى‌شوند. در اين جشن‌ها معدن‌چيان در لباس کار خاص خود و دهاتى‌ها با لباس‌هاى محلى شرکت مى‌جويند. در ناحيه موارو (Muraw) گويى زمان هيچ تغييرى نکرده است و جهان در قرن نوزدهم درجا مى‌زند، جنگجويان و چريک‌ها به شيوه‌اى که مردم در عهد ناپلئون لباس مى‌پوشيدند و خود را مى‌آراسته‌اند، نمايش‌هايى ترتيب مى‌دهند. اغلب آداب و سنن مردم استيريا شبيه همسايگان جنوبى يعنى مجارستان، يوگسلاوى و ايتاليا است، مردم اين ايالت بسيار پاى‌بند دين و نسبت به رعايت شعائر مذهبى و انجام نماز و دعا و شرکت در مراسم عمومى متعصب مى‌باشند.

در کارنتيا شهر هوتن‌برگ (Huttenborg) شهرى است سرشار از معادن آهن که معدن‌چيان در اين شهر جشن‌هاى جالبى را که به رايزتانس (Reistantz) معروف است برگزار مى‌کنند. مردم اين شهر که بخش جنوبى خاک اتريش را در ايالت کارنتيا تشکيل مى‌دهد، بر اثر مجاورت با همسايگان جنوبي، ايتاليا و يوگسلاوى سابق آداب و رسوم آنان را نيز به خود گرفته‌اند.

اِعقاب مجارها و کروات‌هاى ساکن بوگن‌لند به شيوه دهات کشورهاى مجاور، مجارستان و يوگسلاوى سابق لباس مى‌پوشند و عقايد و رسوم خرافاتى نظير مردم آن سامان دارند. در اجتماعات و مجالس جشن و سرور مردم در لباس‌هاى محلى مردم مجارستان شرکت مى‌جويند و ترانه‌هايى خوانده مى‌شود که در مايه‌هاى موسيقى کولى‌ها ساخته شده است. در اين ايالت شيوه زندگى مردم هر دهکده با ديگرى متفاوت است؛ ولى با وجود اين لباس‌هاى آنان به هم شبيه است. غذاى عمومى مردم اين ايالت همان غذايى است که مجارها و کروات‌ها مى‌خورند و به‌خصوص فلفل سبز به همراه غذا مورد توجه عموم است.

مردم ايالت سالتسبورگ، در ماه آوريل، روز مخصوص سنّت جورج (St. George)، کشاورزان بر اسبى که به دسته‌هاى گل آراسته‌اند مى‌نشينند و به سوى کليسا دِه روى مى‌آورند. در روز سنّت جان (St. John) تيرهاى بلندى را به گل‌هاى تابستانى مى‌آرايند و به کليسا مى‌برند. در شهر هالاين (Hallein) قديمى‌ترين شهر ايالت سالتسبورگ کارگران معادن نمک در روز اول ماه مه رقصى برپا مى‌دارند که به رقص شمشير معروف است.

طى دهه‌هاى اخير جنبش‌هاى تازه‌اى در راه جاودانه کردن رسوم گفت محلى مردم ديه‌ها پديد آمده است. برخى از مراسمى که در فصول مختلف برگزار مى‌شود رسوم و سننى است که نسل‌هاى گذشته، قبل از ظهور مسيحيت در قربان‌گاه‌ها اجراء کرده‌اند. در يکى از اين نوع مراسم مردان در لباس‌ها و صورتک‌هاى عجيب و غريبى به‌طور دسته‌جمعى شرکت مى‌جويند. در اين مراسم عدّه‌اى در نقش ارواح پليد ظاهر مى‌شوند. آنان که مظهر خوبى هستند کلاه‌هاى پولک‌دوزى شده و جواهرنشان که با شاخه‌هاى گل مصنوعى تزئين شده است بر سر دارند؛ ولى دسته‌اى که مظهر پليدى هستند صورتکى چوبى که نشان دهنده کراهت و زشتى‌هاى شيطان است به‌صورت دارند و شاخ بزى بر سر مى‌گذارند اين مراسم در شهرها و ايالات مختلف نام‌هاى مختلفى به خود مى‌گيرند.

نحوه لباس پوشيدن مردم فعلى اتريش شباهت بسيارى به پوشش آمريکايى‌ها دارد به‌ويژه لباس‌هاى گرم آنها. اتريشى‌ها تنها در مراسم و به مناسبت‌هاى خاص لباس‌هاى محلي، سنّتى و يا ملّى خود را مى‌پوشند. اتريشى‌ها غذاى خوب را بسيار دوست دارند و از آن لذّت مى‌برند. بيشتر غذاهاى آنها نيز تحت تأثير غذاهاى آلماني، چکسلواکى و مجارها قرار گرفته است. آنان اغلب اوقات به همراه غذاى خود آبجو و شراب مى‌نوشند.

در ميان آداب و رسوم فعلى مردم اتريش، عاداتى نيز ديده مى‌شود که سنّتى نيستند ولى راهشان را به ميان فرهنگ اتريش باز نموده‌اند. اين عادات مانند روز پدر، روز مادر و عادات ديگر که متأثر از آداب و رسوم ساير کشورها مى‌باشد و يا چون جنبه تجارى پيدا مى‌کنند از طريق رسانه‌هاى همگانى به فرهنگ کشورها آمده و ماندگار شده است.

تهیه و تنظیم : واحد تولید محتوای اصفهان تور

اصفهان تور در مطلب زیر قصد دارد شما را آداب و سنت ازدواج در اتریش بیشتر آشنا کند.

هر يك از كشورهاي اروپاي غربي آداب و رسوم مخصوص به خود دارند. اتریش ها هم با آیین مخصوص خودشان مراسم عروسی را برگزار می کنند که بیا تو عروسی این مراسم جالب را برای شما بیان می کند.

خواستگاري در اتريش در ساليان گذشته (دور)رسميت بيشتري داشت. داماد ، افراد خانواده يا دوستان خود را براي ابراز علاقه به ديدار خانواده دختر مي فرستاد. اين فرستادگان اگر در طي راه مرد نابينا ، زن باردار يا راهبي را می دیدند، چنين مي پنداشتند كه اين پيوند عاقبت خوشي نخواهد داشت و از خواستگاري منصرف مي شدند ولي اگر سر راه خود بز، كبوتر يا گرگ مي ديدند، اين نشانه ها را خوش يمن دانسته و يقين پيدا مي كردند كه اين ازدواج توأم با خير و خوشي است.

ازدواج زن با مردي كه ابتداي نام خانوادگيش با او يكسان باشد ، بدشگون شمرده ميشد و در شعري با اين مضمون نمود پيدا مي كرد:

تغيير نام كه بدون تغيير حرف اول ( نام خانوادگي) است ، تغييري در جهت بدتر شدن است تا بهتر شدن. تازه عروس پيش از عروسي نبايد نوشتن نام جديد خود ر ا تمرين كند. اين طور تصور مي شود كه وسوسه و گمراهي آيند هاش را تباه مي كند.

اگر چه بيشتر عروسي ها در روز شنبه برگزار مي شود ، اين كار در گذشته بديم نگاشته مي شد. البته جمعه ها را هم بديمن مي دانستند .مخصوصا جمعه اي كه در سيزدهمين روز ماه واقع شده باشد ، شعر معروف برگزاري عروسي ر ا در نيمه اول هفته مسيحي توصيه مي كند.

دوشنبه ثروت ، سه شنبه صحت ، چهارشنبه بهترين ، پنجشنبه تلفات ، جمعه درد و محنت ، شنبه بدترين است.

دوختن و آماده كردن لباس توسط خود عروس شگون ندارد و همچنين داماد نبايد عروس ر ا قبل از مراسم در لباس عروس ببيند ، زيرا بداقبالي مي آورد. عروس قبل از روز عروسي نبايد لباس ر ا به طور كامل بپوشد. بعضي عروسها يك كوك نهايي ر ا براي موقعي ميگذارند كه درست قبل از عزيمت به محل برگزاري مراسم باشد. در مورد استفاده از تور روبند ، اين طور تصور مي شد كه عروس در مقابل ارواح خبيثه آسيب پذيرند و بدين وسيله از او حفاظت به عمل مي آوردند.

در مورد استفاده از تركيب گلهاي قرمز و سفيد ، خرافات آن را ممنوع كرده بود ، زير ا نماد خون و بانداژ (پانسمان) محسوب مي شوند.هنگامي كه عروس عازم مراسم ازدواج م يشد ، يكبار نگاه كردن به آينه برايش خوشبختي مي آورد ، ولي نگاه دوم بديمن انگاشته مي شد.

اگر در طول مسير جاروي دودكش پاك كني ديد مي شد علامت خوشبختي بود. گاهي مي شد كه خانواده عروس با دادن پول اين امكان را ايجاد كنند. ديدن عنكبوت ، گربه سياه و رنگين كمان هم خوش يمن شمرده مي شد.

آب و هواي بد در روز عروسي نشانه شور بختي بود در حالي كه در بعضي فرهنگها بارش باران را خوش يمن مي دانند . مي گفتند كه آسمان ابري و وزش باد همراه خود زندگي پرتلاطم خواهد آورد و از طرف ديگر برف با بارش خود برايشان ثروت و باروري خواهد داشت.

يِنگه ( ساقدوش عروس) لباسي شبيه او مي پوشيد و براي در امان ماندن عروس از آسيب ارواح خبيثه نقش طعمه اي را براي گيج كردن آنها بازي مي كرد.اتريشي ها باور داشتند كه در اولين خريد خانه ، هر كسي زودتر چيزي بخرد ، در روابط زناشويي مسلط مي شود . بسياري از عروس ها با خريدن چيزي كوچك مثل سنجاق از ينگه خود، درست بعد از پايان مراسم ، خيال خود ر ا راحت ميكردند.

تهیه و تنظیم : واحد تولید محتوای اصفهان تور

اصفهان تور قصد دارد در این مطلب شما را با ۱۰ مکان دیدنی شهر وین، شهری پر از موزه و کافه و کلیسا و دهها جای دیدنی دیگر  بیشتر آشنا کند ، پس با ما همراه باشید.

پیدا کردن دیدنی‌های تاریخی وین کار سختی نیست. اینرشتات، یا شهرِ داخلی، قلب وین است و آبراهه‌های دانوب قدیم و دانوب جدید هم، مثل دو شاهرگ، از میان شهر می‌گذرند. میدان اشتفان‌پلاتز، در مرکز اینرشتات، بهترین نقطه برای آغازِ کشفِ وین است؛ میدانی که به پیاده‌راه‌های مهمِ کارنتنر اشتراسه، گرابن و کولمارکت راه دارد و خیلی از دیدنی‌های وین را می‌توانید در حوالی آن ببینید. کلیسای اشتفاندوم، یا کلیسای جامع وین، کاخ الیزابت و مجموعه‌ی کاخ‌های هافبورگ را در همین میدان می‌بینید. بلوارِ پر درختِ رینگ اشتراسه یا، به قول خود وینی‌ها، رینگ دور اینرشتات حلقه زده است و مرز شهر قدیمی را نشان می‌دهد. اینجا پر است از عمارت‌های شگفت‌انگیز و با شکوهِ قرن نوزدهمی که عظمتِ امپراتوریِ اتریش را به رخ می‌کشند. وین موزه‌های بسیار زیادی هم دارد و موزه‌ی تاریخ هنر در رینگ اشتراسه از زیباترین موزه‌های اروپا و حتی جهان است. درست پشت موزه‌ی تاریخ هنر، مجموعه‌ی موزیومس کوارتیه (محله‌ی موزه‌ها) را می‌بینید که به خاطر چند موزه‌ی عالی، کافه‌های بی‌نظیر و فضای عمومیِ خوش‌آیندش از محبوب‌ترین دیدنی‌های وین است.

۱ کاخ شونبرون

اتاق‌های سلطنتی «کاخ شونبرون» (اشلوس شونبرون) بی‌نظیرند و حتی آپارتمان‌های قیصر در هافبورگ به گرد پایشان هم نمی‌رسند. کاخ را امپراتور ماتیاس دور چشمه‌ای ساخت که هنگام شکار پیدا کرد و بعدتر فردیناند دوم در سال ١٦٣٧ آن را کامل کرد. ترک‌ها، در نبرد وین، این کاخ را ویران کردند، اما لئوپولد اول دوباره یک کاخ تابستانی آن‌جا ساخت. وقتی ماریا ترزا به تخت نشست، شونبرون را اقامت‌گاه خانواده‌ی سلطنتی کرد و دستور داد آن را بزرگ‌تر کنند. کارل اول، آخرین پادشاه خاندان هابسبورگ هم در سال ١٩١٨ در همین کاخ از سلطنت کناره گرفت.

از ١٤٤١ اتاق کاخ مردم فقط می‌توانند از ٤٠ اتاق بازدید کنند. برای تماشای کاخ، دو گزینه دارید: یکی گرند تور یا تور بزرگ که در آن هر ٤٠ اتاق، از جمله آپارتمان‌های فرانتز جوزف و همسرش الیزابت و اتاق‌های کار ماریا ترزا و شوهرش فرانتز اشتفان، را می‌بینید و یکی هم امپریال تور که بازدیدکنندگان را به ٢٢ اتاق، شامل اتاق‌های کار ماریا ترزا و شوهرش فرانتز اشتفان، می‌برد. هر دو تور راه‌نمای شنیداری دارند، اما گرند تور راه‌نمای انسانی هم دارد.

چون تعداد بازدید‌کنندگان زیاد است، روی بلیت‌ها زمان آغاز تور را می‌نویسند و چون ممکن است بین رسیدنتان به موزه و زمان آغاز تور فاصله‌ای باشد، بهتر است اول بلیت بخرید و بعد در آن فاصله در باغ کاخ گشتی بزنید.

اوج زیبایی کاخ را در گالری بزرگ می‌بینید. نزدیک این گالری اتاقی هست که جلسه‌های دولتی محرمانه‌ی دوران ماریا ترزا را آن‌جا برگزار می‌کرده‌اند. کاخ اتاق جالبی به اسم اتاق میلیونی هم دارد که ماریا ترزا به اندازه‌ی اسمش پول پایش ریخت. توی این اتاق، مینیاتورهای هنرمندان ایرانی را هم می‌بینید.

در سال ١٧٧٩، جوزف دوم بازدید از باغ‌های کاخ را برای مردم آزاد کرد و بین سال‌های ١٧٧٢ تا ١٧٨٠ هم نماهایی مشابه خرابه‌‌های روم، آب‌نمای نپتون و بنای گلوریته را هم به این باغ‌ها اضافه کردند.

۲ کاخ هافبورگ

هافبورگ مجموعه‌ای است از کاخ‌های تاریخیِ بازمانده از اوج شکوه و قدرت امپراتوری خاندان هابسبورگ که بیش از شش قرن حاکم اتریش بودند. این مجموعه حالا دفاتر ریاست‌جمهوری اتریش و چندین موزه را در خود جای داده است. تنوع معماری کاخ‌های هافبورگ بیش از همه مدیون جاه‌طلبی شاه‌های خاندان «هابسبورگ» است که دوست نداشتند در کاخ‌های پدرانشان زندگی کنند و وقتی به تخت می‌نشستند، برای خودشان کاخ تازه‌ای می‌ساختند تا قدرت و ثروتشان را به رخ بقیه‌ی اروپایی‌ها بکشند. قدیمی‌ترین بخش مجموعه شوایتزرهوف است؛ حیاطی کوچک که عمرش به قرن ١٣ میلادی برمی‌گردد و به کلیسای کاخ و خزانه‌ی امپراتوری راه دارد. مجموع ساختمان‌های دور این حیاط را آلته بورگ یا کاخ قدیمی می‌نامند.

یک حیاط بزرگتر هم به شوایتزرهوف وصل است که ایندر بورگ نام دارد و بیشتر بازدیدکنندگان هافبورگ از این حیاط وارد مجموعه می‌شوند. وسط این حیاط، بنای یادبود امپراتور فرانتز را می‌بینید که ورودی اصلی آپارتمان‌های قیصر هم هست. این مجموعه‌ بخش‌های دیگری مثل میدان «جوزف‌پلاتز»، کاخ جدید و بناهای یادبود شاه‌زاده یوجین از ساوُی و آرشیدوک کارل را هم در خود جای داده است.

۳ موزه‌ تاریخ هنر

موزه‌ تاریخ هنر (کونست‌هیستوریشز موزیوم) در «رینگ اشتراسه» از زیباترین موزه‌های اروپا و حتی جهان است. هابسبورگ‌ها مجموعه‌دارانی بزرگ بودند و وسعت قلم‌روی آن‌ها باعث می‌شد گذار بسیاری از آثار مهم هنری به وین بیفتد. خود ساختمان موزه را هم طوری ساخته‌اند که بازتابی از زیبایی گنجینه‌هایش باشد. روی دیوار بالای طاقی‌ها پرتره‌های مشهورترین هنرمندانی را می‌بینید که آثارشان را در این موزه به نمایش گذاشته‌اند؛ هنرمندانی مثل رامبراند و رافائل. غیر‌ممکن است که کل موزه را در یک روز ببینید، بنابراین بهترین کار این است که یک‌راست به بخشی بروید که برایتان جالب‌تر است.

در جناح غربی طبقه‌ی‌ هم‌کف، که وقتی وارد می‌شوید در سمت راستتان است، آثاری از مصر، یونان و روم را نمایش می‌دهند و در جناح شرقی هم مجموعه‌ای از مجسمه‌ها و آثار تزئینیِ هنرمندان اتریشی دوره‌ی باروک، رنسانس و سده‌های میانه را می‌بینید.

گالریِ طبقه‌ی اول مهم‌ترین بخش موزه است که آثار نقاشانی مثل بروگل، دورر، روبنس، رامبراند، ون‌دایک،کاواجیو، کاوالتو و خیلی‌های دیگر را نمایش می‌دهد. جناح شرقی این طبقه را به نقاشان آلمانی، هلندی و فلمیش اختصاص داده‌اند و جناح غربی را هم به نقاشانی مثل تیتیَن، رافائل، تینتورتو و برناردو بلوتو. در جناح غربی، پرتره‌هایی را هم که نقاشان مختلف از هابسبورگ‌ها کشیده‌اند می‌بینید.

۴ کاخ بِلوِدیره

اشلوس بِلوِدیره از زیباترین کاخ‌های باروک جهان است. این کاخ را برای شاه‌زاده‌ یوجینِ ساوُی ساخته بودند، کسی که با شکست دادن در سال ١٧١٨ ترک‌های عثمانی قهرمان اتریشی‌ها شد. کاخ دو بخش اصلی دارد: «اونترس بلویدره‌»(بلویدره‌ی سفلی) که در سا‌‌ل‌های ١٧١٤ تا ١٧١٦ آن را ساختند و «اُبيرس بلویدره» (بلویدره‌ی علیا) که تاریخش به سال‌های ١٧٢١ تا ١٧٢٣، یعنی بعد از پیروزی‌های بزرگ یوجین، برمی‌گردد. از ما می‌شنوید، دیدن اُبیرس بلویدره را هر جور شده توی برنامه‌ی سفرتان بگذارید.

۵ کلیسای جامع سنت اشتفان

کلیسای جامع سنت اشتفان یا اشتفاندوم، معروف‌ترین و زیباترین سازه‌ی وین شاهکار گوتیک اشتفاندوم است که وینی‌ها به آن اشتفه می‌گویند. کلیسای اصلی را در قرن ١٢ میلادی ساخته‌اند، اما حالا فقط دروازه‌ی عظیم غربی و برج‌های کافران یا هایدن‌تورمه از آن دوران باقی مانده‌اند که هر دو سبک رومانسک دارند. در سال ١٣٥٩ میلادی کار تغییر ظاهر کلیسا به سبک گوتیک را شروع کردند. مهم‌ترین شاخصه‌ی کلیسا برج جنوبی آن است که ١٣٦٫٧ متر ارتفاع دارد و ٧٥ سال طول کشید تا آن را بسازند. گرچه باید از ٣٤٣ پله بالا بروید تا به بالای برج برسید، اما منظره‌ی آن بالا به زحمتش می‌ارزد.

قرار بود که برج شمالی هم مثل همین برج بسازند، اما جیب امپراتوری خالی بود و بعد هم سبک گوتیک از مد افتاد. به همین دلیل، قبه‌ی برج شمالی را در سال ١٥٧٩ به سبک دوره‌ی رنسانس ساختند و در سال ١٩٥٢ هم بزرگ‌ترین ناقوس اتریش را بالای این برج نصب کردند که ــ‌خدا را شکر‌ــ آسانسور دارد.

۶ محله‌ موزه‌ها

گرچه مجموعه‌ی «موزیومس‌ کوارتیه» (محله‌ی موزه‌ها) کار خود را از سال ٢٠٠١ آغاز کرده، اما به خاطر موزه‌های عالی، کافه‌های بی‌نظیر و فضاهای عمومی دل‌نشینش از محبوب‌ترین دیدنی‌های وین است. مجموعه را جایی ساخته‌اند که قبلا اصطبل‌های شاه بوده‌اند؛ درست پشت موزه‌ی تاریخ هنر. ساخت این مجموعه‌ی جدید را در سال ١٩٩٨، بعد از بحث‌های زیاد موافقان و مخالفان، آغاز کردند و در سال ٢٠٠١ با صرف هزینه‌ی ١٤٥ میلیون یورو به پایان رسید. این‌جا، با بیش از شصت هزار متر مربع فضای موزه‌ای، هشتمین مجموعه‌ی فرهنگی بزرگ جهان است و موزه‌ لئوپولد (شامل آثار هنری قرن نوزدهم و دوره‌ی مدرن اتریش)، موزه‌ هنر مدرن (مجموعه‌ای از آثار هنری برتر وین در قرن بیستم)، تالار هنر (سالن‌هایی برای نمایش هنر معاصر ملی و بین‌المللی)‌، موزه‌ تزوم (مرکزی برای نشست‌های هنری و علمی با بازی‌های گوناگون برای کودکان)، مرکز معماری وین (با یک کتابخانه، نمایشگاه‌هایی در‌باره‌ی دستاوردهای معماری جهان و یک کافه)، «تانتزکوارتیه» (مرکز هنرهای نمایشی معاصر) و چند کافه را در خود جای داده است.

۷ پارک و مرکز تفریحی پراته

پارک‌ها مهمترین جاذبه‌های گردشگری محله‌ی «لئوپولدشتات» هستند. پراته واژه‌ای است که وینی‌ها برای اشاره به «وورشتل‌پراته»، یکی از محبوب‌ترین پارک‌های تفریحی شهر، و پارک جنگلی سرسبزی که در حاشیه‌اش قرار گرفته است از آن استفاده می‌کنند. «وورشتل‌پراته»، یا همان «فولکس‌پراته»، پارک سرگرمی بزرگی با همه‌جور بازی است، از چرخ و فلک گرفته تا دست‌گاه‌های اعصاب‌سنج، ماشین برقی، اتومبیل‌های مسابقه‌ای و تونل وحشت و البته کیوسک‌هایی برای فروش‌ هات‌داگ و پشمک. یک مینی‌قطار هم این‌جا هست که شما را تا استادیوم «ارنشت هاپل» در ٤ کیلومتری پارک می‌رساند. قیمت بلیت‌های بازی‌های مختلف هم بین ١ تا ٥ یوروست.

اما شاید زیباترین بخش پراته پارک جنگلی آن باشد که استفاده از آن رایگان است. این فضای ٦٠ کیلومتر مربعی در قدیم شکارگاه سلطنتیِ جوزف دوم بوده و از سال ١٧٦٦ مردم عادی هم می‌توانند از آن استفاده کنند. امروزه وینی‌ها گروه گروه در این پارک می‌دوند، قدم می‌زنند، دوچرخه‌سواری و اسکیت‌سواری می‌کنند یا حمام آفتاب می‌گیرند. با این حال، هنوز هم می‌شود گوشه‌های دنجی توی پارک پیدا کنید و از طبیعت لذت ببرید.

۸ رینگ اشتراسه

رینگ اشتراسه یا به قول وینی‌ها، رینگ بلواری پهن و پر درخت است که بخش بزرگی از شهر داخلی را در بر گرفته و در واقع آن را جای دیوارهای قدیمی شهر ساخته‌اند. این‌جا پر است از شاه‌کارهای معماری و کافی است کمی در آن قدم بزنید تا تاریخ معماری اروپا را مرور کنید. معماری اعجاب‌انگیزی که امروز در رینگ می‌بینید حاصل تلاش‌های «فرانتز جوزف اول» است. استحکامات دفاعی این منطقه را در قرن شانزدهم ساخته بودند، اما «جوزف فرانتز» بود که در سال ١٨٥٧ تصمیم گرفت این استحکامات را خراب کند و به جای آن‌ها ساختمان‌های باشکوهی بسازد که اقتدار و ثروت خاندان هابسبورگ را نشان بدهند. بلوار را بین سال‌های ١٨٥٨ و ١٨٦٥ ساختند و در دهه‌های بعد هم ساخت و ساز در آن ادامه داشت، هرچند جنگ جهانی اول باعث شد بخشی از طرح‌های امپراتور هرگز عملی نشوند.

مهم‌ترین قسمت بلوار فاصله‌ی کم‌تر از دو کیلومتری میان دانشگاه و تالار اپراست. پیش‌نهاد می‌کنیم در این فاصله پیاده‌روی کنید تا زیبایی رینگ را درک کنید. اما اگر زیاد اهل پیاده‌روی نیستید، دوچرخه و تراموا هم گزینه‌های خوبی هستند.

۹ آلبرتینا

اینجا زمانی اقامتگاه مهمانان خاندان «هابسبورگ» بوده است و امروز محلی است برای نمایش بزرگ‌ترین مجموعه‌ی آثار گرافیکی در دنیا. آلبرتینا را در سال ١٧٦٨ داماد «ماریا ترزا» ساخت و حالا مجموعه‌ای حیرت‌انگیز از یک و نیم میلیون اثر هنری چاپی و پنجاه‌هزار نقاشی، از جمله ١٤٥ اثر «دورر» ،٤٣ اثر «رافائل» و ٧٠ اثر «رامبراند»، را در خود جای داده است. آثاری از «لئوناردو داوینچی»، «پیتر پل روبنس»، «پابلو پیکاسو» و دیگر هنرمندان مشهور را هم این‌جا می‌بینید. به علت تعداد زیاد اقلام این کلکسیون هر بار فقط بخش کوچکی از آن‌ها را نمایش می‌دهند. در واقع، هر دوره‌ی سه ماهه در این موزه به یک موضوع یا هنرمند اختصاص دارد.

۱۰ اشتفان‌پلاتز

اشتفان‌پلاتز قلب وین تاریخی است؛ میدانی که مهم‌ترین گذرگاه‌ها و پیاده‌راه‌های شهر از آن می‌گذرند و کلیسای اشتفاندوم هم در آن قرار گرفته است. علاوه بر این، کاخ الیزابت که حالا به موزه‌ی کلیسای جامع و اسقف‌نشینِ وین تبدیل شده و ساختمان مدرن هاس‌هاوس را هم در این میدان می‌بینید. این‌جا بهترین نقطه برای شروع گردش دروین است و در تمام سال هنرمندان خیابانی جورواجور در آن برنامه اجرا می‌کنند. اگر هم از هیاهوی میدان خسته شدید، چند دقیقه پیاده‌ بروید تا به خیابان‌های آرام و زیبای پشت میدان و کافه‌هایشان برسید.

تهیه و تنظیم : واحد تولید محتوای اصفهان تور