قبلا در مطلبی با عنوان “شیرینی های اردبیل” به تعدادی از خوشمزه ترین شیرینی های اردبیل اشاره کردیم که می توانند بهترین سوغات از این شهر باشند، در این مطلب قصد داریم دیگر خوردنی ها و مواردی که می تواند به عنوان سوغاتی اردبیل محسوب شود را معرفی کنیم. با اصفهان تور همراه باشید:

عسل طبیعی

مهمترین سوغاتی اردبیل در بخش خوراکی عسل است که از گذشته به عنوان عسل اردبیل و یا عسل طبیعی سبلان شناخته می شود و امروزه درصد قابل توجهی از عسل مورد نیاز کشور در این استان تولید و روانه بازار سایر استان ها و کشورهی دیگر می شود. این استان با تولید سالانه شش هزار تن عسل در رتبه سوم تولید این محصول در کشور ایستاده است.

عسل اردبیل به دلیل وجود دشت های پر از گل و گیاهانی چون پونه، گشنیز، گون، آویشن، اقاقیا و… در دامنه سبلان بسیار مرغوب، با کیفیت و خوش طعم بوده و با موم و بدون موم عرضه می شود که براساس تاکید پزشکان مصرف عسل با موم خواص درمانی بیشتری دارد. بهترین نوع عسل دامنه سبلان عسل بهاره است.

البته عسلی برای درمان مفید است که بیش از یکسال از تولید آن نگذشته باشد، رطوبت خود را از دست نداده باشد و رنگ و طعم آن تغییر نکرده باشد.

عسل های اردبیل با توجه به گیاهی که از آن تولید می شود رنگ های متفاوتی داشته و از خواص درمانی و شفا بخشی همچون ضدعفونی کننده دستگاه گوارش، بهبود زخم ها، درمان بیماری های قلبی، عصبی، رماتیسم و… برخودار است. برخی از عسل های تولیدی استان اردبیل را با خواص دارویی معرفی می کنیم.

عسل چهل گیاه: عسل تولیدی اردبیل با توجه به گیاه استفاده شده خواص و طعم و رنگ مخصوصی داشته و دارای نام خاصی است و معمولا نام گیاه بر آن گذاشته می شود. اما در فصل بهار به علت تنوع زیاد گیاه شهدهای به دست آمده از عطر و بوی مختلفی برخوردار بوده و امکان تشخیص نوع غالب شهد وجود ندارد، به این نوع عسل اصطلاحا عسل چهل گیاه می گویند و دارای خواص دارویی نظیر مسکن سرفه و درمان بیماری های ریوی است.

عسل یونجه: خواص دارویی: چاق کننده، ازدیاد شیر مادر، ضد سرفه، تقویت اعصاب، معالج رعشه و تصفیه کننده خون، تقویت مغز و حافظه، کاهش نفخ و مفید برای گرفتگی عروق و ناراحتی‌های روده.

عسل گل قنقال: خواص دارویی: ضد سرفه های خلط آور، نرم کننده سینه، کنترل اسپاسم.

عسل بابونه: خواص دارویی: کاهش تب، میگرن، سردرد، آرتروز، کاهش حساسیت، ضد درد، کاهش فشار خون، دردهای استخوانی، تقویت سیستم ایمنی بدن و تقویت مغز و حافظه.

عسل آفتابگردان: خواص دارویی: مدر و نرم کننده سینه، مفید برای ناراحتی‌های ریه و حنجره و مسکن سرفه و سرماخوردگی.

عسل گون و آویشن: خواص درمانی: رفع نگرانی، ضد صرع، درمان بیماری های تنفسی، درمان درد های مفصلی، تقویت بینایی.

عسل شبدر و اسپرس: خواص دارویی: منظم کردن هورمن های بدن، آرامبخش.

عسل گشنیز: این نوع عسل از نظر رنگ زرد مایل به قرمز است و معطر بوده و خواص دارویی اشتهاآور، مقوی برای معده و مناسب برای بیمارهای عفونی عنوان می شود.

تاکید شده گردشگرانی که قصد خرید عسل مرغوب در اردبیل را دارند باید عسل موم‌دار و باکیفیت را بخرند. در حال حاضر قیمت عسل طبیعی در استان اردبیل ۶۰ هزار تومان است.

سرشیر (قیماق)

استان اردبیل به دلیل شرایط خاص طبیعی یکی از استان های مطرح در بحث دامپروری و تولید گوشت قرمز مرغوب و خوش طعم و نیز فرآورده های لبنی است، در این بین سرشیر یکی از مهمترین و معروف ترین فرآورده دامی این منطقه است.

سرشیر چربی طبیعی شیر است که در اثر جوشاندن آن به دست می آید و شبیه به خامه است و طعم بسیار لذیذ و خوشمزه ای دارد. تهیه آن به عنوان سوغاتی به توجه به امکان نگهداری کوتاه مشکل بوده اما در شرایط خاص امکان پذیر است، اما برای وعده صبحانه جذابیت بسیار مطلوبی برای گردشگران دارد.

برای تهیه سرشیر بیشتر از شیر گاومیش که بسیار پرچربی و غلیظ است، استفاده می شود. این محصول در بین گردشگران وارد شده به استان اردبیل بسیار پر طرفدار بوده و تقاضا برای آن زیاد است.

این محصول شاید در برخی از مناطق کشور نیز وجود داشته باشد ولی سرشیر اردبیل به دلیل برخورداری از طعم و مزه خاص و بی نظیر در سطح کشور شناخته شده بوده و گردشگران وعده های صبحانه خود را به آن پر می کنند.

عسل و سرشیر (بال قیماق) معروف ترین محصول و سوغاتی مناطق اطراف سبلان و به خصوص شهر توریستی سرعین است.

«رسته» شکلات ۱۰۰ ساله

یکی از غذاهای کمتر شناخته‌شده اما قدیمی اردبیل شکلات محلی به نام رسته است. رسته ترکیبی از شیر، شکر، گلوکز، کره طبیعی، خامه مخصوص سرشیر، مغز گردو و کاکائو است. شاید بتوان گفت جزو نادر شکلات‌هایی است که در تولید آن از آرد استفاده نمی‌شود.

فرآیند پخت و تهیه این شکلات نزدیک به ۲۴ ساعت زمان نیاز دارد و پخت به دقت نظارت و کنترل بسیارزیادی نیاز دارد. برای تهیه این محصول شیر، شکر، گلوکز و خامه در دیگ مسی جوشانده می‌شود، میزان جوشاندن آن به تشخیص شیرینی پز بوده و قوام آن در هنگام جوشش امتحان می شود.

این امتحان با آب سرد و بر اساس تکنیک‌های خاصی است که فوت‌های کوزه‌گری این صنعت را تداعی می‌کند. بعد از جوشیدن به حد کفایت و تغییر رنگ به قهوه‌ای، مخلوط از روی حرارت برداشته‌شده و سرد می‌شود. اینجا مرحله اضافه کردن کره طبیعی، کاکائو و گردو است.

در نهایت بعد از اینکه مخلوط آماده در قالب‌های فلزی ریخته شد با دستگاه برش به صورت سنتی برش خورده و آماده مصرف می‌شود. این شکلات فقط در یکی از محلات قدیمی اردبیل به نام کوچه عارف به فروش می‌رسد و می‌توان گفت تنها و اصلی‌ترین شکلات محلی اردبیل است.

تخمه و آب‌نبات

شاید زمانی که سرخ پوستان آمریکا این گیاه را به خاطر مصرف غذایی کاشته و پرورش می دادند، هرگز تصور نمی کردند که چندین دهه بعد این محصول به یکی از مهمترین سوغاتی های اردبیل تبدیل شود.

آفتاب گردان گیاهی یک ساله بوده و تا حدود سه متر رشد می کند و در اکثر نقاط دنیا وجود دارد. گل آن درشت و به قطر ۳۵ سانتیمتر می باشد. در وسط گل قرمز رنگ آن دایره ای قهوه ای رنگ وجود دارد که تخم های آفتاب گردان دورتادور آن را گرفته اند.

تخمه آفتاب‌گردان اردبیل طعم ویژه ای دارد که یکی از دلایل آن روش مغز پخت کردن آن است. همین امر باعث شده که طعم آن از سایر تخمه های مناطق کشور متفاوت باشد و به نوعی به سوغاتی این منطقه تبدیل شود.

امروزه اکثر گردشگران تخمه اردبیل را به عنوان سوغاتی تهیه و با خود می برند، ضمن اینکه این محصول از سال ها پیش به یکی از مهمترین هدایای اردبیلی ها برای بستگان و یا دوستان در سایر شهرها تبدیل شده و هر شهروند اردبیلی در سفر به استان های دیگر تخمه به عنوان سوغاتی تقدیم می کنند.

در کنار سوغاتی های سنتی که می‌توان در اردبیلی طعم آن را مزه کرد سوغاتی‌ مثال‌زدنی دیگر اردبیل آب‌نبات است که در اغلب فروشگاه‌های حاشیه مجموعه بقعه شیخ صفی الدین اردبیلی واقع در میدان عالی قاپو به فروش می‌رسد.

آب‌نبات‌ اردبیل همچون تخمه به دلیل اینکه با استفاده از اصول و شیوه‌های خاصی تولید می‌شود طعم مجزایی دارد. علاوه بر این انواع طعم‌ها را می توان در آب‌نبات‌های اردبیل مشاهده کرد که می‌تواند نیاز تمامی ذائقه‌ها را تأمین کند

صنایع دستی استان اردبیل

مردم خوش‌ز‌بان و خوش‌صحبت استان اردبیل در زمینه‌های صنعتی چون گلیم بافی، جاجیم بافی، سفال گری، رودوزی، عروسک بافی، چاقو سازی، نقاشی روی چرم، قلم زنی و… فعالیت دارند.

بافتنی‌های سنتی

یکی از صنایع دستی استان اردبیل بافتنی‌های سنتی است که زنان زبردست و خلاق با استفاده از میل بافتنی این هنر ایرانی را به رخ می‌کشند. کلاه، جوراب، شال گردن و … بافتنی‌های این شهر است که مردم استان اردبیل با ذوق و هنر خود آن‌ها را تهیه می‌کنند. گردشگران از این بافتنی‌ها برای خود و اقوامشان به عنوان سوغاتی خریداری می‌کنند.

لباس‌های محلی

دوختن لباس‌های محلی، از صنایع دستی معروف استان اردبیل است که اهالی این شهر با دستان ظریف و هنرمند خود به دوختن لباس‌های محلی در طرح ها و رنگ‌های زیبا و متنوع می‌پردازند. لباس‌های محلی عشایر نمونه‌ای از این لباس‌ها است.

مسگری

استان اردبیل در صنعت مسگری تاریخچه‌ای قدیمی دارد و مردم این شهر انواع ابزار و ظرف‌ها را با استفاده از مسگری درست می‌کردند. اما امروزه این صنعت در استان اردبیل وجود ندارد و تنها بازاری به اسم مسگران در این شهر دایر است.

سازهای سنتی

ساخت سازهای سنتی یکی دیگر از صنایع دستی استان اردبیل به حساب می‌آید. موسیقی‌های سنتی مستلزم استفاده از سازهای سنتی است که هنرمندان زبردست اردبیل با دقت کامل به ساخت این سازها می‌پردازند.

ساز آذری، تنبک، سنتور، سه تار، کمانچه و …  انواعی از سازهای سنتی است که در تهیه‌ی آن از چوب درخت‌های فلفل، گردو، شمشاد و توت استفاده می‌شود و سپس سیم‌هایی روی آن تعبیه می‌کنند تا با ضربه زدن به این سیم‌ها صدای دلنشینی به گوش برسد.

مردم  اردبیل، خلخال و مشکین شهر در ساخت انواع سازهای سنتی مهارت دارند و بهترین و باکیفیت‌ترین سازها را در اختیار علاقه مندان به موسیقی قرار می‌دهند.

تهیه و تنظیم : واحد تولید محتوای اصفهان تور

یکی از معروف ترین سوغاتی ها و اقلام اردبیل شیرینی های خوشمزه و متنوع آن است که قطعا کسی توان گذشتن از آن ها را ندارد. در این مطلب می خواهیم به بررسی شیرینی های اردبیل بپردازیم، البته قبل از آن از این که دهان شما با خواندن این مطالب و دیدن عکس شیرینی ها آب می افتد عذر می خواهیم!

استان اردبیل، یکی از استان‌های قرار گرفته در شمال غربی کشور، با حضور مناطقی از جمله آبگرم سرعین، چشمه‌های آب معدنی واقع در سرعین و لاهرود، کیوی، نیر و مشگین‌شهر، دریاچه‌ی زیبای شورابیل، کوهستان حیرت‌انگیز سبلان و آرامگاه شیخ صفی‌الدین اردبیلی به عنوان یکی از مناطق مهم گردشگری ایران شناخته می‌شود. بیشتر مردم ساکن در این استان را مردم آذری زبان تشکیل داده‌اند که از فرهنگی غنی و مثال‌زدنی برخوردار هستند.

مردم استان اردبیل نیز مانند سایر مناطق کشور، از غذاها و شیرینی‌های سنتی بسیار متنوع و دوست‌داشتنی برخورداراند که می‌‌توان به یارتما، پیشی، چنگونی، باقلوای زعفرانی، سه‌گوش، قطاب، شیرینی کشمشی، باقلوای بادام، میندال یا قرابیه‌ی گردو، راحت‌الحلقوم، حلوای زعفرانی، حلوای سیاه، قطاب عسلی، قچکورگی، نان فطیر، نان چای چروکی، نان شری فطیری و بسیاری دیگر نام برد. البته به گفته‌ی مسئولان صنعت غذایی این استان، برخی از این شیرینی‌های سنتی، از دیگر مناطق کشور وارد رژیم و فرهنگ غذایی آن‌ها شده است، ولی قطعا حلوای سیاه، پارتاما، قطاب و باقلوای اردبیل از شیرینی‌ها و خوراکی‌های بکر و مخصوص استان اردبیل به شمار می‌آیند.

حلوای سیاه (قره حلوا)

حلوای سیاه یکی از مشهورترین و منحصربه‌فردترین شیرینی‌ها و خوراکی‌های سنتی استان اردبیل است که به نظر می‌رسد از قدمتی برابر با ۱۰۰ سال برخوردار است. این خوراکی بومی، به دلیل حضور مواد اولیه‌ی غنی و مغذی از جمله شیرینی‌های با طبیعت گرم محسوب شده و در فصول سرد سال بویژه فصل زمستان، نسبت به سایر دوران سال، توسط خانواده‌های این استان طبخ و میل می‌شود. بانوان و آشپزهای استان اردبیل همچنان به روش گذشتگان و اصول اولیه‌ی پخت حلوای سیاه، متعهد بوده و همین امر سبب شده است تا این خوراکی‌ لذیذ و منحصربه‌فرد بومی، همچنان خاصیت درمانی وانرژی‌زایی خود را حفظ کند. جوانه‌ی گندم، آرد سبوس‌دار، کره‌ی حیوانی، شیره‌ی عسل، پودر پسته، گردو و نارگیل از جمله مواد اصلی در تهیه و تدارک حلوای سیاه اردبیل به شمار می‌آیند. طبق اظهار نظر کارشناسان تغذیه، این شیرینی سنتی سرشار از کالری، پروتئین، کربوهیدرات، چربی و ویتامین‌های c،b و e و املاح کلسیم، فسفر، منیزیم و اسیدهای آمینه است. همچنین مصرف این خوراکی فوق‌العاده می‌تواند در درمان و بهبود برخی از مشکلات جسمی مانند کمردرد، درهای مفصلی، هضم غذا و افزایش وزن بسیار مفید و موثر واقع شود. پیشنهاد می‌کنیم پس از سفر به این استان زیبا و بازدید از مناطق گردشگری، از تهیه‌ی این شیرینی لذیذ و خوشمزه غافل نشوید.

باقلوای اردبیل

همانگونه که می‌دانید، باقلوا یکی از شیرینی‌های سنتی و اصیل کشور محسوب می‌شود که در شهرهایی مانند قزوین و کاشان و برخی دیگر از مناطق کشور، به عنوان خوراکی بومی شناخته شده است. در رژیم غذایی مردم استان اردبیل نیز با توجه به اقلیم محل سکونت و ذائقه‌ی آن‌ها، باقلوای مخصوصی را در برنامه‌ی غذایی سنتی خود تهیه و طبخ کرده که از طرفداران بسیاری برخوردار است. بانوان کدبانو و هنرمند این استان با استفاده از تخم‌مرغ، شیر، ماست، روغن مایع، بکینگ‌پودر، آرد گندم، کره، گردو، نشاسته، پودر پسته، شکر، آب لیمو ترش به تهیه و طبخ این شیرینی بومی و سنتی می‌پردازند.

قطاب عسلی خلخال

قطاب عسلی، از جمله شیرینی‌های سنتی و بومی استان اردبیل و شهرستان خلخال محسوب می‌شود. هرچند انواع دیگری از این خوارکی خوشمزه در برخی از نقاط کشور تهیه و مورد استفاده قرار می‌گیرد که می‌توان به قطاب مشهور استان یزد اشاره کرد. شیرینی که به عنوان یکی از خوراکی‌های اصیل و بومی این استان قلمداد شده و از شهرتی جهانی برخوردار است. اما مردم شهرستان خلال، در برنامه‌ی غذایی سنتی خود، نوعی از قطاب را که به قطاب عسلی معروف است، تهیه کرده و مورد مصرف قرار می‌دهند. این شیرینی دوست‌داشتنی و لذیذ با استفاده از موادی مانند: تخم‌مرغ، ماست، آرد سفید، روغن، مغز گردو، عسل، پودر شکر، گلاب، هل، پودر دارچین و پودر میخک این خوراکی‌ بومی و سنتی را تهیه می‌کنند. از خواص قطاب عسلی می‌توان به طبیعت گرم آن به دلیل حضور عسل، مغز گردو، پودر هل و پودر دارچین اشاره کرد که برای حفظ سلامت بدن، بسیار مفید و ضروری است.

حلوای زنجبیل اردبیل

حلوا یکی از خوراکی‌ها و شیرینی‌های سنتی کشور محسوب شده که به دلیل استفاده از مواد اولیه‌ای مانند آرد، روغن، شکر و … به عنوان خوراکی بسیار مقوی و مغذی، قلمداد می‌شود. تنوع جالب و شگفت‌انگیزی از حلواهای تهیه شده در سراسر کشور وجود دارد که در نوع خود منحصربه‌فرد و قابل توجه است. حلوهایی مانند: حلوای هویج، حلوای خرما، حلوای جوانه‌ی گیاهان گندم‌گون و … توسط بانوان و مادران کدبانو و هنرمند سراسر کشور تهیه و طبخ می‌شود. حلوای زنجبیل یکی از این شیرینی‌های سنتی و بومی استان اردبیل است که به نظر می‌رسد در برخی از نقاط کشور از جمله استان آذربایجان و استان گلستان، به عنوان خوراکی بومی و سنتی شناخته شود.  این خوراکی مغذی در مناطق سردسیری کشور از طرفداران بسیاری برخوردار است که می‌‌توان دلیل آن‌را طبیعت گرم زنجبیل دانست. مردم استان اردبیل با ترکیب آرد گندم، روغن جامد، کره،پودر زنجبیل و پودر شکر و در برخی موارد پودر قند، این خوراکی لذیذ و دوست‌داشتنی را تهیه می‌کنند. اکثر مردم استان اردبیل در ایام ماه مبارک رمضان و هنگام وعده‌ی افطار از حلوای زنجبیلی استفاده می‌کنند.

قچکورگی

با پایان سال و نزدیک شدن به ایام نوروز، بانوان هنرمند و کدبانوی سراسر کشور به طبخ و تدارک انواع شیرینی‌های محلی و سنتی دیار خود می‌پردازند. خوراکی‌هایی که عطر و بوی آن‌ها حس و حالی وصف‌نشدنی را نه تنها برای اعضای خانواده بلکه برای رهگذران کوچه‌ها و محله‌های جای‌جای میهنمان، به ارمغان خواهد آورد. مردم شهرستان خلخال نیز از این قاعده مستثنی نبوده و با شروع سال نو تنور طبخ انواع شیرینی و خوراکی‌های سنتی خانواده‌ها داغ داغ خواهد بود. شیرینی سنتی قچکورگی، خوراکی است بومی این شهر که طعم و عطر دوست‌داشتنی آن، هوش از سر هر انسانی می‌زداید. آرد برنج مهم‌ترین ماده‌ در طبخ قچکورگی است که پس از ترکیب با ادویه‌ و چاشنی‌های محلی، توسط مادران و بانوان کدبانوی شهرستان خلخال تهیه و درون سفره‌ی هفت‌سین سال نو، قرار داده می‌شود. همچنین مردم این شهرستان طبق رسمی سنتی، این خوراکی لذیذ را به عنوان هدیه‌ی شب سال نو، به نوعروسان خود پیشکش می‌کنند.

نان برنجی خلخال (قند چوریی)

شاید با شنیدن نام نان‌برنجی، استان کرمانشاه و سوغات معروف و محبوب این دیار، در ذهن‌ها تداعی شود. اما استان اردبیل و شهرستان خلال نیز از جمله نقاطی از کشور محسوب می‌شوند که می‌توان طبخ و تهیه‌ی نان‌برنجی مخصوص و سنتی را به آن‌ها نسبت داد. نان برنجی خلخال، از شهرتی جهانی برخوردار بوده و در زبان محلی به نام قندچوریی شناخته می‌شود. دلیل نام‌گذاری آن نیز استفاده از پودر قند در طبخ و تهیه‌ی این شیرینی سنتی و اصیل شهرستان خلخال است. متاسفانه امروزه به دلیل عدم دسترسی آسان به مواد مورد نیاز این خوراکی بومی، خانواده‌ها ترجیح می‌دهند به جای تهیه‌ی آن در منازل خود، از بازار و به صورت آماده، به تهیه‌ی نان برنجی اقدام کنند.

حلوای سفید (آغ حلوا)

همانگونه که پیش‌تر بیان شد، تنوع بی‌نظیر و فوق‌العاده‌ای از انواع حلوا در نقاط مختلف کشور تهیه و مورد استفاده‌ی خانواده‌های ایرانی قرار می‌گیرد. با وجود تفاوت در مواد مصرفی و طعم آن‌ها، اکثر حلواهای طبخ شده در یک نکته و آن هم رنگ تیره و مایل به قهوه‌ای، مشترک و یکسانند. در استان اردبیل نوعی حلوا تهیه می‌شود که بومی این استان بوده و به دلیل رنگ منحصربه‌فردی که دارد، در نوع خود جالب به نظر می‌رسد. حلوای سفید که در گویش مردم استان اردبیل به آغ حلوا مشهور است، نام این شیرینی و خوراکی محلی است که از طرفداران بسیاری در سراسر این استان برخوردار است. حلوای سفید از خوراکی‌های محلی شهرستان خلخال بوده که ممکن است از روش‌‌های مختلفی برای تهیه و طبخ آن استفاده شود. اما آنچه در تدارک این خوراکی بومی توسط بانوان کدبانوی این استان صورت می‌پذیرد، ترکیب موادی مانند: آرد برنج، شیره‌ی بال (شیره‌ی حلوا)، وانیل (درصورت تمایل به جای وانیل از گلاب استفاده می‌شود)، زنجبیل و زعفران است که در پایان به تولید حلوایی لذیذ و مطبوع خواهد انجامید. معمولا مردم شهرستان خلخال در عید سعید فطر این شیرینی لذیذ را تهیه کرده و به نوعروسان هدیه می‌کنند

تهیه و تنظیم : واحد تولید محتوای اصفهان تور

اردبیل با توجه به این که اقوام مختلف را در خود جای داده است دارای تنوع زبانی و گویشی فراوانی است که می تواند در نوع خود جالب باشد. با هم انواع زبان ها و گویش های رایج در اردبیل را بررسی می کنیم.

تاریخچه زبان منطقه

قبل ازمهاجرت آریاها به فلات ایران ، مردمی در این سرزمین زندگی می كردندكه بومی محل بودند و به زبان مخصوصی سخن می گفتند. آمدن آریاها را بدین نواحی از بیست تا چهارده قرن قبل ازمیلا د می داند ولی تحقیقات دیگری كه در این زمینه صورت گرفته است حكایت از آن دارد كه پنجهزار سال پیش قوم “اورارتو” كه محققان آنرا شاخهای از نژاد آریایی می دانند دراین ناحیه ، یعنی منطقه ای كه درجنوب كوههای قفقاز از ارمنستان تا كردستان و خلخال و سراب (در شرق وجنوب اردبیل ) واقع است ، زندگی می كردند. زبانها ی باستانی با آن كه دراصل و ریشه یكی بوده است به سه شكل پارسی قدیم ، اوستائی و پهلوی منقسم می دانند و بیشتر زبانهای كنونی ایران را شاخه های دگرگون گشته آنها می پندارند. زبان اوستائی از آن جهت كه اوستا ، كتاب دینی زردشت ، بدان نوشته شده است بزبان اوستائی معروف گشته است. این پیامبر ایران باستان از آذربایجان و به احتمال قریب به یقین از مغان اردبیل و دامنه های كوه سبلان برخاسته وكه همان زبان مادها بود به این ترتیب میتوان گفت كه زبان اوستائی قدیمترین زبان آریائی است كه احیاناً اردبیلیان باستان بدان سخن گفته اند چون مادها شكست خوردند زبان پارسی ، بر اثر تسلط هخامنشیان ، در آذربایجان نفوذ یافت ولی ساكنان این منطقه باز زبان پیشین خود راحفظ كردند وحتی در عهد سلوكیها و اشكانیها وساسانیها نیز بزبان آذری ،كه همان زبان مادی آمیخته با لغاتی از زبان بومیان پیشین بود سخن می گفتند.

زبان تركی

زبان تركی رهاورد تركان است كه با نفوذ تدریجی آنها در این منطقه كم كم رایج گشته است. طوایف ترك نژاد برای بدست آوردن مراتع و چراگاه بسمت ایران آمدند ولی با اقتداری كه دولتهای اشكانی و ساسانی داشتند اجازه ورود به ایران نمی یافتند چون ساسانیان منقرض شدند و درنتیجه قبایل ترك بداخل ایران نفوذ كردند.

رواج زبان تركی در آذربایجان قبل از سلطنت صفویان

بعضی ها چنین پنداشته اند كه شاه اسماعیل صفوی این زبان را رواج داد وآنرا زبان مردم آذربایجان نمود در حالیكه در زمان او بیش از یكصد سال ازآزادی وتوطن قزلباشها در آن نواحی می گذشت و لذا وقتیكه شاه اسماعیل قیام كرد زبان تركی بین مردم آذربایجان شایع بود و عامه نیز بدان سخن می گفتند.

تهیه و تنظیم : واحد تولید محتوای اصفهان تور

مردم اردبیل همانند دیگر استان های کشور دارای آداب و رسوم جالبی هستند که می تواند توجه گردشگران را به خود جلب کند. اردبیل با توجه به حضور قوم های مختلف در این شهر، از شهرهایی است که تمامی آداب و رسوم های اقوام مختلف در آن گرد هم آمده اند. قصد داریم در این مطلب شما را با برخی آداب و رسوم مردم اردبیل آشنا سازیم:

مراسم عروسى

پس از آنکه دخترى مورد پسند واقع مى‌شد مراسم خواستگارى انجام مى‌گرفت. نشانه  قبول چاى شيرين بود. در اين مجلس مهريه و شرايط طرفين و تاريخ عقد معين مى‌شد . مراسم عقد پس از مراسم ‘شال اوزوک’ انجام مى‌گرفت. اوزوک به‌معنى انگشترى است .

دعوت براى عقد از مردان مسن و ميانسال صورت مى‌گرفت و عقدخوانى در خانه دختر به‌عمل مى‌آمد، اما مخارج آن‌را خانواده پسر برعهده داشت. پيش از بردن عروس به خانه بخت جشنى مختص زن‌ها برپا مى‌شد که هدف از آن دوخت لباس‌هاى عروس بود، که نمايش لباس‌ها و زينت‌آلات نيز در طى آن صورت مى‌گرفت. خوانندگان و نوازندگان زن در اين مجلس دعوت مى‌شدند و پذيرائى گرمى صورت مى‌گرفت . فرداى آن روز کسانى از خانواده داماد به‌همراه خياط به خانه عروس رفته و قسمتى از پارچه‌ها را بريده براى روز عروسى لباس مى‌دوختند. شبى که فرداى آن عروس به خانه داماد برده مى‌شد، حنا گجه گفته مى‌شد، که مخصوص دختران و زنان جوان بود، که دعوت مى‌شدند و با او به حمام مى‌رفتند و غروب برگشته در خانه عروس جشن مى‌گرفتند و به دست‌هاى عروس حنا مى‌بستند. جشن خانه داماد هم با شرکت پسران جوان برپا مى‌شد .

بردن عروس به خانه داماد بعد از غروب صورت مى‌گيرد. جهيزيه بعداظهر همان روز به خانه  او برده مى‌شد و عروس را آرايش کرده و هنگام رفتن چادر به سرش مى‌کردند . يک نفر ‘ينگه’ همراه آنها مى‌شد تا آداب و مراسم حجله رفتن را به عروس بياموزد و از او مراقبت کند. در خانه داماد شام تهيه مى‌شد و از بستگان دعوت به‌عمل مى‌آمد. داماد سه تا سيب به پشت عروس مى‌زد و به سر او نقل و نبات مى‌ريخت و پول نثار مى‌کرد. در مدخل راهرو طشت مسين گذاشته تا عروس از روى آن بگذرد و مثل مس محکم بماند .

فرداى شب عروسى مادر عروس براى ناهار ‘قويماق’ مى‌فرستاد و براى شام از خانه پدرش ترک‌پلو مى‌آوردند، که داراى تشريفاتى بود و دراين مراسم جمعى از نزديکان دعوت مى‌شدند .

عروس از ساعت ورود روى خود را از ديگران مى‌پوشانيد و روز اول هر يک از کسان داماد چيزى به‌وى هديه مى‌دادند تا چادر از سر بردارند. آن‌را ‘وزآشدي’ يعنى رونما مى‌گفتند. پس از پايان مراسم عروس و داماد به‌قصد بازديد به خانه‌هاى دوستان و کسان خود مى‌رفتند. و سپس نوبت اياغ آشوى بود که عبارت بود از مهمانى‌هائى که خويشان به افتخار آنها ترتيب داده و از خانواده‌هاى طرفين نيز دعوت مى‌کردند .

تکم و تکمچى

تکم شيطانکى است به‌شکل حيوان از تخته که با پارچه‌هاى رنگين و تکه‌هاى آينه آن‌را زيبا مى‌کردند و از زير شکم بر انتهاى چوب نازکى متصل کرده و اين چوب را از سوراخى در وسط صفحه تخته‌اى عبور مى‌دادند و به آسانى در آن سوراخ بالا و پائين مى‌رفت .

تکمچى يعنى صاحب تکم آن‌را به‌حرکت درآورد. و در نتيجه صدائى به‌وجود مى‌آورد که خوش‌آيند است و به‌همراه آن تصانيفى نيز مى‌خواند که درباره عيد و بهار است . تکمچى‌ها از حدود يک ماه به عيد مانده پيدا مى‌شوند و به در خانه‌ها رفته و رسيدن بهار را مژده مى‌دادند .

با يرام پائى

با يرام پائى يعنى سهم و حصه عيد، از طرف کسان دخترى که تازه ازدواج کرده فرستاده مى‌شد. شام در مجموعه‌هاى مسى بزرگ چيده مى‌شد و هر غذا در ظرف جداگانه قرار مى‌گرفت. بر روى آن سرپوش مسى و روى آن روپوش مخملى يا ترمه يا زرى بسيار زيبائى قرار مى‌دادند و حمال غذاها را در خانه موردنظر مى‌گذاشت و مجموعه و روپوش و سرپوش را با خود برمى‌گرداند .

چهارشنبه‌سورى

در اردبيل سابقاً چهارشنبه‌سورى را ‘گل چهارشنبه‌’ مى‌گفتند، زيرا همه خانه‌ها مثل گل تميز گشته بود. با گذشت ظهر سه‌شنبه آخر سال در کوچه و بازار صداى ترمه و بمب آغاز مى‌شد و اندکى پس از غروب خورشيد، بوته‌هاى گون و خار در حياط يا پشت‌بام آتش زده مى‌شد و بعد از صرف شام سفره‌ چهارشنبه‌سورى گسترده مى‌گشت. شب چهارشنبه‌سورى فالگيرى نيز ديده مى‌شد و دخترها در اوايل شب بر پشت در خانه‌هاى خود ايستاده و سخنان رهگذران را گوش کرده و تعبير و تفسير مى‌کردند. پسران جوان کمربندهاى پارچه‌اى يا دستمال خود را از پنجره اتاق همسايه يا کسان خود به درون انداخته و صاحبخانه مقدارى آجيل يا شيرينى در گوشه آن قرار داده و به‌طرف صاحب او مى‌انداخت .

اعیاد مذهبی

عيد فطر و عيد قربان

در اردبيل عيد فطر و عيد قربان بدون تشريفات است و ديد و بازديدها در اين ايام مخصوص مصيبت‌ديدگان مى‌باشد. اگر در مسجد يا محل ديگرى نماز سيد برگزار شود کسانى در آن شرکت مى‌نمايند، معمولاً اين نماز در بيابان يا جاى بى‌سقف خوانده مى‌شود. رسم قربانى کردن در روز عيد قربان نيز مانند مناطق ديگر سرزمين ايران در اردبيل انجام مى‌شود .

مبعث و عيد غدير

در اين روز که روز سادات گفته مى‌شود، به‌روى احترام و عرض تبريک به خانه سادات مى‌روند

سوم شعبان

اين روز که روز ولادت حضرت حسين‌بن‌على است از جمله اعياد مذهبى در اردبيل است. در اين روز ديگر اعياد مذهبى مهم بازار و مغازه‌ها آذين‌بندى مى‌شود .

نيمه شعبان

در اين روز يعنى روز ميلاد حضرت حجة‌بن‌الحسن امام دوازدهم چراغانى و آذين‌بندى مفصل در بازار و خيابان‌ها صورت مى‌گيرد .

سوگوارى‌هاى مذهبى

يک ماه پيش از فرا رسيدن ماه محرم با تشکيل دسته‌هاى شاه‌حسيني، که در محل به‌شکل ‘ شاخسه‌ ‘ عنوان مى‌شد، مراسم آغاز مى‌گشت. حدود يک ساعت از شب گذشته، با دستور رئيس شاه حسينى‌ها صف تشکيل مى‌شد و حاضرين چوب‌دستى را مثل شمشير در دست راست مى‌گرفتند و دست چپ را از پشت بر کمر نفر سمت راست قرار مى‌دادند و صف مرتب و فشرده‌اى به‌وجود مى‌آوردند. صف مردان به‌شکل دايره بزرگى درآمده و در جواب اشعار و ابيات رئيس دسته که با آهنگ خوانده مى‌شد، همه که شاه‌حسين را به‌صورت ‘شاخسه ‘ ادا مى‌کردند. اشعار که جنبه حماسى داشت آمادگى حاضرين را براى فداکارى در راه حضرت حسين (ع) بيان مى‌داشت . اين مراسم امروزه در اردبيل منسوخ شده است.

طشت‌گذارى

يکى از مراسم سوگوارى در اردبيل طشت‌گذارى در مساجد و تکايا است، که سه روز به آغاز محرم آغاز مى‌شد. هر يک از محلات چند روز پيش دعوت‌نامه‌اى براى علما و بزرگان مى‌فرستادند و از آنها براى شرکت در اين مراسم دعوت مى‌کردند . طشت‌ها را در جائى آماده مى‌کردند. دسته  سينه‌زنان و زنجيرزنان به محلى که طشت‌هاى محله در آنجا بود مى‌رفتند و آنها که حامل طشت‌ها بودند آنها را بر دوش گرفته و جلوى دسته حرکت مى‌کردند و زمانى‌که به مسجد مى‌رسيدند، آنها در محل مخصوص خود که معمولاً طاقچه بزرگ يا سقف ضربى بود مى‌گذاشتند و پر از آب مى‌کردند. قرائت فاتحه کنار طشت صورت مى‌گرفت که تشريفات خاصى داشت. اين سنت امروز نيز معمول است .

مراسم شمع‌گذارى

اين مراسم روز نهم محرم يعنى تاسوعا اجراءِ مى‌شود و اردبيليان در ۴۱ مسجد شمع روشن مى‌کنند. اين شمع‌ها نذرى است. وقتى آفتاب غروب مى‌کند در بيشتر مساجد مردم و دسته‌هاى شمع‌گذار، کنار طشت گرد آمده و فاتحه مى‌خوانند

عاشورا

در روز عاشورا دسته‌ها با ترتيب خاصى قرار مى‌گيرند که در گذشته اجزاى دسته‌ها بيش از امروز بود. اسرا را که دختر بچه‌‌هائى با لباس‌ سياه بودند، بر شترها که فرش روى آنها قرار داشت. سوار مى‌کردند و خاطره اسيران کربلا را زنده مى‌نمودند. قمه‌زن‌ها نيز، از ديگر افرادى بودند که براى برآورده شدن حاجات خود بر سر قمه مى‌زدند. شبيه‌گردان‌ها نيز در آن روز با پوشيدن لباس‌هاى مخصوص صحنه‌هائى را در ميدان‌گاه‌هاى جلوى مساجد ترتيب مى‌دادند . در پايان مراسم قمه‌زن‌ها عاشورا ساعت يک بعد از ظهر پايان مى‌يافت و شب يازدهم، شب شام غريبان خوانده مى‌شد که مردم در مساجد جمع مى‌شدند و چراغ‌ها را خاموش مى‌کردند و عزادارى مى‌کردند .

تهیه و تنظیم : واحد تولید محتوای اصفهان تور